Wizio

Osobiście poleciłbym wszystkim:

1. "Zwiadowcy" - J. Flanagan

Seria powieści przedstawia przygody Willa, sieroty, który staje się czeladnikiem ponurego zwiadowcy o imieniu Halt. Korpus Zwiadowców zajmuje się dostarczaniem informacji i pilnowaniem porządku w królestwie, dla Duncana, króla Araluenu. Dostarczają mu informacji o wrogich zamiarach nieprzyjaciół. Seria jest połączeniem przygód nastoletniego Willa i jego przyjaciół, m.in. Horace'a, Cassandry, Alyss czy Gilana.

2. "Marley i Ja" - J. Grogan

Marley, żółty labrador jest nieznośnym, rozbrykanym, krnąbrnym potworem. Wyleciał ze szkoły tresury za brak postępów. Demoluje dom i wyrywa ozdobne rośliny w ogródku, uwielbia pić wodę z miski klozetowej. A jednocześnie jest wiernym i niezawodnym przyjacielem, kochanym stworzeniem, które uczy swoich właścicieli, jak cieszyć się ulotnymi chwilami i co jest naprawdę ważne.

3. "Mein Kampf" (dla takich typowych psycholi) - A. Hitler

Książka ta w drugim wydaniu jest podzielona na 2 części. Pierwsza z nich przedstawia życiorys autora, w drugiej zaś Hitler zawarł podstawy swoich teorii antysemickich i narodowo-socjalistycznych. Stała się ona czołowym dziełem ideologii i propagandy nazistowskiej w III Rzeszy. Powołując się na eugeniczne tezy rasistowskie, dowodził, że "rasą panów" są Aryjczycy, a wśród nich szczególna pozycja należy się Niemcom. Słowianie natomiast byli traktowani jako najniższa z warstw aryjskich, dobra wyłącznie do prac niewolniczych. Według niego najniższą rasowo grupą, wręcz szkodliwą mieszanką ras, mieli być Żydzi, których po przejęciu władzy w Europie za wszelką cenę pragnął zlikwidować.

4. "Metro2033" - D. Glukhovsky

Książka opowiada o ludziach, którzy przeżyli wojnę atomową. Niemal cała akcja rozgrywa się w moskiewskim metrze (największym na świecie schronie przeciwatomowym, mogącym pełnić funkcję podziemnego miasta), na którego stacjach i w przejściach mieszkają ludzie. Dzięki sprawnym działaniom obrony cywilnej sieć metra udało się uchronić przed skażeniem promieniotwórczym – niemal na wszystkich stacjach zamknięto hermetyczne wrota, aktywowano filtry przeciwradiacyjne i oczyszczające wodę. Wszystko wskazuje na to, że w chwili zagłady Moskwy w metrze mogło się schronić około 70 000 osób. Po 20 latach od czasu wojny atomowej, metro zamieszkiwane jest przez 50 000 ludzi. Jedynie połowa stacji jest zaludniona – niektóre zostały porzucone, wiele zostało strawionych przez pożary bądź odciętych w wyniku zawalenia się tuneli. Są też stacje zdobyte przez istoty zamieszkujące powierzchnię. W opowiadaniu Do i po (До и после) z 2008 roku Głuchowski pokrótce opisał, jak doszło do wybuchu wojny. Chiny dokonały ataku rakietowego na Tajwan. Stany Zjednoczone opowiedziały się po stronie Tajwanu i napadły na Chiny. W końcu Rosja zaatakowała USA. Na skutek globalnego konfliktu nuklearnego wszystkie duże miasta zostały starte z powierzchni ziemi, a planeta skażona radioaktywnie.

5. "Metro2034" - D. Glukhovsky

equel bardzo dobrze przyjętej książki pod tytułem Metro 2033. Została napisana przez rosyjskiego pisarza i dziennikarza Dmitrija Głuchowskiego. Książka opowiada historię życia ludzi chroniących się w moskiewskim metrze po wojnie atomowej.

6. "Saga o Wiedźminie" - A. Sapkowski

Głównym bohaterem książek jest Geralt z Rivii – tytułowy wiedźmin, mutant, zabójca potworów, mistrz miecza posługujący się magicznymi znakami wiedźmińskimi.

Saga opisuje zawiłe losy Geralta, który na mocy prawa niespodzianki powiązał się przeznaczeniem z Ciri – tajemniczym dzieckiem, zwanym Lwiątkiem z Cintry. Ich przygody, a także wielu innych napotkanych przez nich postaci, mają miejsce w czasie wielkiej inwazji Cesarstwa Nilfgaardu na Północne Królestwa (Temeria, Redania, Aedirn, Kaedwen). Poza trudnościami, jakie napotyka na swojej drodze wiążąc się z czarodziejką Yennefer, Geralt bierze również udział w bezwzględnej grze wywiadów wojskowych. Chcąc chronić zarówno siebie jak i swoich przyjaciół, wiedźmin stara się zachować neutralność w szalejącym świecie.

- Trudno... To będziecie skazane na piąte koło u wozu... - sprostowałem, a następnie wstałem i ponownie zacząłem rozglądać się za Whisky, którą tak usilnie próbowałem znaleźć.

- Ty zawsze tak robisz, że jak jedna da ci kosza to rzucasz się na drugą? - zapytała Applejack z lekkim rozbawieniem. - To już jednak twoje fetysze.

- Pod względem zachowania? No pewna, że jestem - powiedziała biorąc kęs kanapki. - Spokojni, wolicie się trzymać na uboczu i nie wtrącać, mało mówicie. Wolicie raczej siedzieć w domu niż gdziekolwiek chodzić. Idealne połączenie.

< Ja decyduje o tym czy zasypiasz i jaki jest twój sen. >

Nie trwało to jednak długo, gdyż po chwili ponownie się obudziłeś. Nie mogłeś zasnąć, gdyż po prostu dręczyła cię czysta ciekawość. Dlaczego te pawiany miały czerwone tyłki?

Musiałeś sam pomyśleć jak to usunąć, a nie działać tylko na przedmiotach lub innych pomocach. Bez takiego czegoś łatwo można zginą na tym okrutnym świecie.

- Takimi słowami nie pomagasz... - odpowiedziałem jej z drobną irytacją. Następnie ruszyłem przed siebie, a dokładnie do centrum tego obrzydliwego smrodu.

Na godzinie widniała godzina 7:30, a szkołę miałeś dopiero na 8, więc miałeś jeszcze sporo czasu dla siebie.

- Dobra kuzynku. Zabieraj się za jedzenie, a o dziewczynach możemy pogadać własnie przy śniadaniu - powiedziała do ciebie, a następnie usiadła.

- Nie odchodź ode mnie. Wolę cie mieć przy sobie i wiedzieć, iż jesteś bezpieczna oraz mam cie na oku - powiedziałem do niej cicho po czym ruszyłem za nią, z przygotowaną bronią na wszelkie ewentualności.

Kolejny "Pajro" ._.

Powolnym i pewnym krokiem ruszyłaś w stronę schodów, a następnie po nich zeszłaś. na twoje nieszczęście nadepnęłaś na jeden z rogów kołdry, którą byłaś otulona, przez co straciłaś równowagę i sturlałaś się na sam dół.

To jednak nic nie dało. Orzechy, którymi byłaś obrzucana pochodziły właściwie z każdej strony. Północ, południe, wschód czy zachód to nie miało znaczenia. Leciały nawet wprost z góry.

Shining Armor się zamyślił, a następnie wstał i chwile pokrążył po pokoju.

- To byli strażnicy bramy tak? - zapytał po chwili zatrzymując się. Jego ton był bardziej ciekawski, niż zły.

- Nie powiedziałem, że mieszkanie w bunkrze to dobry pomysł, lecz dla bezpieczeństwa czasem warto coś zrobić. Wiem tyle, że można się schować w więzieniu, lecz nie jakimś tam małym loszku tylko wielkim i porządnym więzieniu. Pomyśl jak można się tam dobrze ulokować. Wysokie płoty i bramy uniemożliwią im dostanie się do nas. Wierze obserwacyjne pozwolą mieć wszystko na oku, a może będzie tam również arsenał lub jakieś pancerze - powiedziałem w stronę Wind po czym skupiłem się na zapachu. Na wszelki wypadek przygotowałem swoją broń.

- Cóż... Fluttershy uważa, że jesteś słodki na swój sposób. Macie coś wspólnego czyli jesteście małomówni i spokojni. Rainbow Dash natomiast za dużo na twój temat nie powiedziała. Nie zna ciebie za dobrze, więc sama nie wie co ma o tobie sądzić.

Zrobiłeś tylko więcej szkody niż pożytku. Plamy krwi rozmazały się tylko bardziej po podłodze, zostawiając przy tym niemiłe dla oka ślady. Innymi słowy zrobiłeś jeszcze większy burdel.

- Kto wie, lecz miasta i wsie to nie jest najlepszy pomysł. Musimy znaleźć coś, co jest dobrze zabezpieczone i odosobnione. Bunkier brzmi dobrze, lecz nie możemy zaprzepaścić kontaktu ze światem. Masz jakieś pomysły co do tego?

Darkness również się do ciebie uśmiechnął, a następnie przeturlał się z tobą tak, abyś to ty leżała na nim. Ponownie wtedy przytulił ciebie do siebie i znowu cię pocałował. Jednakże nie był to bowiem pocałunek zwykły, lecz był on namiętny i prosto z serca.

Darkness cały czas wpatrywał się w ciebie i obserwował twoje ruchy. Po chwili jednak przysunął się bliżej i przytulił się. Następnie jednak pocałował cię w usta i zaczął delikatnie głaskać po grzywie.

- Dokładnie - odpowiedział bez większego zaskoczenia. - Udamy się tam, ale zaraz. Twoja kończyna musi się usztywnić. Teraz więc puki jesteś na łóżku to odpocznij. Tobie się to przyda, gdyż nie wiadomo co nas jeszcze może spotkać w tym zadupiu, które podobno jest Ponyville - Odpowiedział po czym położył się obok ciebie. - Mam nadzieję, iż nie będę ci przeszkadzać jeśli będę tutaj leżeć - zapytał po chwili, gdy tylko zwrócił na ciebie swoją uwagę.

Ubrania kucykom potrzebne nie są, chyba, że gdzieś wybierają się. Aby wtedy się ładnie wystroić to idą do...

Darkness tylko patrzył na ciebie pytająco. On chyba wiedział jaka jest odpowiedź, lecz czy Ty to wiedziałaś.

- Tak tam... - rzuciłem znudzony, a następnie bez większego ociągania powędrowałem w tamtą stronę. Wolałem jednak przyszykować jakieś bronie, gdyż nigdy nie było wiadomo co nas może spotkać.

Razem z Darkness'em poszliście w głąb korytarza, a następnie weszliście do jakiegoś pokoju, który był sypialnią. Położył cię on na łóżku, a następnie sam na nim usiadł po czym wyjął z juków kartkę. Szybko prześledził ją wzrokiem, a następnie popatrzył na ciebie.

- Mamy pierwszą zagadkę - powiedział podając ci kartkę, a następnie wyjął z juków jedną ze strzykawek i wbił sobie w bok obok rany.

- Nic mi nie będzie. Mówiłem ci już, że ty jesteś ważniejsza, więc muszę zostawić te medykamenty na ciebie - powiedział po czym wstał. Podszedł do ciebie, a następnie pomógł ci wstać i zaczął ciebie podtrzymywać. Ostrożnie przełożył sobie twoją chorą nogę przez szyję, a następnie powoli zaczął z tobą iść ku wyjścia z łazienki.

- No cholera... ja chyba załamie się nerwowo. Nie będę mógł spokojnie chodzić bo będą mnie pytaniami zalewać... W takich właśnie sytuacjach najchętniej bym wyjechał, lecz nie zrobię ci tego...