Mordecz

Z uporem maniaka biorę się za rzeczy, które powinienem rzucić w diabły już lata temu... Kolejny tekst, nieco dłuższy, bo na jakieś 75 stron. https://docs.google.com/document/d/1gyPagPsQnJykK8DzwTaDw38LOiuFDcw-FkceHchZ_A8/edit?usp=sharing Ten tekst miałby tak właściwie otwierać cały zbiór opowiadań o Nenji, jej mieszkańcach czy strukturze wewnętrznej miasta. O ile poprzedni tekst jest bardziej filozoficznym pitoleniem, tak temu bliżej do kina akcji (a przynajmniej tak sobie wmawiam) Pozdrawiam

Robię się stary, a młodzieńcze historyjki nie dają mi w spokoju spać. Dacie wiarę, że udało mi się napisać kolejne, tym razem pełnokriwste, prawie na 50 stron opowiadanie? Ja też bym w to nie wierzył... https://docs.google.com/document/d/1RMZAOWfKb6mf0GaeZJAmEiWUljkh66MTvWn6HIYZ-pc/edit?tab=t.0 ...ale jest. Jak kogoś interesuje, jak "fabularnie" losy Nenji oraz Ojca Narodów miały się zamknąć, to znajdziecie odpowiedzi właśnie w tym tekście. Jest tak napisany, żeby nawet nie zaznajomiony z resztą tekstów czytelnik się nie pogubił (a przynajmniej tak sobie wmawiam) Pozdrawiam

Z tego co pamiętam tekst był pisany na jakiś konkurs literacki. Zestarzał się, jak się zestarzał - były żarty z tyłka Celestii, przedawkowywaniu ciast oraz garść absurdów. Sam tekst mógłby być po prostu luźniejszym fragmentem dłuższej opowieści o tym, jak to dziwne stworzenia coraz dziwniej sobie poczynają. Nic szczególnego na dłuższą metę. Pozdrawiam

Pamiętam, że to był bardzo zły tekst. Można go traktować jako antyprzykład wydawniczy, nawet dla forumowego grona czy amatorskich literatów. Pamiętam jedynie, że treść nie ma puenty. Jest sobie wprowadzenie, jest jakaś akcja, jakieś rozczarowanie prowadzące do zupełnie niczego. Tekst powinien być znacznie dłuższy. Pal sześć już istniejącą treść, ale brakuje lepszego wprowadzenia bohaterów, nie mówiąc o fabule i logicznym zakończeniu. A to tylko jedno z licznych grzechów, jakie popełniłem za dawnych lat... Dziękuję za odgrzebanie tego starocia, żebym nie zapominał o źle pisanych tekstach (jakby wszystkie nie były). Pozdrawiam

Trudno będzie dyskutować z opiniami, zwłaszcza po zarzuceniu pióra w kąt. Tym bardziej, że dwa lata to wystarczająco dużo na zapomnienie głównej idei opowiadania... Na pewno mogę się próbować nieudolnie odnosić do kwestii minusów, kresek i innych elementów redakcyjnych - kogo się nie spyta, ten ma inną wizję i opinię. Raczej nie zamierzam z tym walczyć, bo za pół roku albo pięć lat pojawi się kolejny wizjoner albo redaktor chcący odwrócić to, co poprzednik zaczął. Oczywiście nie mam tego nikomu za złe, ale tego typu "detale" pozostawiłbym osobom chcącym wydać ten tekst w formie papierowej. A że tak się nie stanie, sugeruję dla swojego i waszego sumienia zaakceptować ten stan rzeczy. To opowiadanie, zresztą jak większość moich dzieł, bywa pewnego rodzaju wyzwaniem - nie bez powodu stylistykę nazywam [Mordeczową], bo wśród czytelników przyjęto, że mnogość skrótów myślowych i subtelności zawartych w treści zasługuje na indywidualne traktowanie. Ale spokojnie, to raczej nie przejaw egotyzmu, a sygnał ostrzegawczy, że mamy do czynienia z czymś "specjalnym", żeby nie powiedzieć upośledzonym. W tekstach mi nigdy nie zależało na tym, aby czytelnik mógł się w nim zanurzyć, tylko żeby jego doświadczenie było okraszone pastiszem i ciągle rozpraszaną uwagą. Perspektywa takiego pisania jest bardzo niepraktyczna, ponieważ domyślnie czytelnik sięga po tekst, żeby się nim nacieszyć, a nie namęczyć. Cóż, po prostu lubiłem tak prowadzić swoją twórczość. Zapoznawszy się z nim ponownie po dwóch latach przerwy, myślę, że lepszym tagiem powinien być [Crossover], ale i to nie pokryłoby oczekiwań. Zastąpienie [Comedy] na [Irony] byłoby zaś złamaniem regulaminu, więc trzeba było z czegokolwiek skorzystać. A sam tekst... moim zdaniem wciąż jest komediowy. A przede wszystkim cyniczny. Draconequi mają za nic konsekwencje swoich czynów, bo nie dostrzegają w żywej materii nic więcej poza kolejnym polem do eksperymentów. W przypadku tego dzieła można zauważyć, jak kreatywnie Sumienie i Marazm próbują ugrać jak najwięcej dla siebie. Może gdybym chciał bardziej urealnić swój tekst, to część obserwacji czy odniesień mógłbym przecedzić przez pracowników sektora medycznego (zwłaszcza tych nienawidzących do cna ludzkości, którą zdecydowali się uzdrawiać). Klasycznie - tekst zawsze można było lepiej rozpisać, ale nie ma co reanimować nieboszczyków. Ponadto chaos panujący w tekście, przedziwne nawiązania i konotacje były zabiegiem intencyjnym. Przy tak abstrakcyjnych tworach chciałem dać upust wszelkim przedziwnym skojarzeniom. Ze swojej strony mogę tylko podziękować za wniesiony trud i poświęcenie czasu na zapoznanie się z tekstem i skomentowanie. Pozdrawiam

Chciałbym sobie powiedzieć, że to się kiedyś skończy... Podjąłem się zadania godnego mojej ambicji - zacząłem pisać tekst, który chciałbym traktować jako wieńczący teoretycznie istniejącą fabułę Żałobnego Miasta, w którym zapisane by było, jaki cel przyświecał Ojcowi Narodów oraz Nenji jako takiej. Docelowo rozdziałów ma być pięć, więc przy moim tempie prac, mam zajęcie do końca przyszłego roku. Jeżeli jednak jakimś cudem nie udało mi się zniechęcić potencjalnego odbiorcy, chciałbym określić go mianem niesamowitego desperata i w ramach nagrody podzielić się poniższym tekstem: Spotkanie na szczycie - Duma (rozdział pierwszy) [Slice of Life] [Sad] Pozdrawiam PS. Przy okazji odświeżyłem widok pierwszego posta, licząc na to, że tym razem nie będzie taki przytłaczający.

Dawno temu napisałem to opowiadanie na Konkurs Literacki. A ponieważ tego nie publikowałem, stwierdziłem, że mogę go lekko poprawić. Nie ma znaczących różnić względem materiału źródłowego, ale obecna forma ma o wiele niższy próg wejścia. Teoretycznie każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Zło ponad podziałami Pozdrawiam

Opowiadanie powstawało z myślą o Konkursie Literackim dotyczącym obcej kultury. Stwierdziłem jednak, że pomimo nie wyrobienia się w terminie, dokończę tekst. Tak dla hecy. Opis: Trójka poszukiwaczy przygód musi w chwili próby sprostać trudnemu wyzwaniu. Muszą przed sobą wyznać, co spotkają na swoim Końcu. https://docs.google.com/document/d/1zEv6MXhBts-fbYhug5PbfiwQiZQ_yMxpqO5BqMkOo4Q/edit?usp=sharing EDIT: Rozbudowałem ostatni fragment, żeby było łatwiej zrozumieć, czemu ten tekst opowiadał o kulturze. Pozdrawiam

Chwyciłem za łopatę tylko w jednym konkretnym celu - żeby pozorować, że opowiadanie można uznać za zakończone. Tak naprawdę to nie, ale będę udawać, że jest inaczej. Ponieważ brakuje mi chęci do dalszego pisania czegokolwiek, zebrałem się, aby w końcu dokończyć zarys fabularny tej historii. Może zainteresuje to kogoś, kto chciałby mimo wszystko dowiedzieć się, jak cała ta historia miała się potoczyć. Spis ma mały minus - otóż streszcza fabułę tekstów, które nie zostały opublikowane, więc znajomość wcześniejszych treści może być potrzebna. https://docs.google.com/document/d/14NWa2mkV4YGObcRLwhGjS0Bot_ejV4O3SaQl0GBpSb8/edit?usp=sharing (~5000 słów) Pozdrawiam

Poprawione. Teraz powinieneś mieć do tego dostęp jako przeglądający. Pozdrawiam

Niech piekło zmarza dalej... Tym razem z tekstem wstawionym do spin-offowego konkursu literackiego. Opis: Jednorożec przybywa do Nenji i stawia się na odprawie celnej. Odprawa na skraju nowego jutra Pozdrawiam

Poudaję, że coś napisałem z myślą o konkursie. 1. Odprawa na skraju nowego jutra [Mordeczowe][Komedia] - na podstawie Opowieści Żałobnego Miasta mojego autorstwa. Pozycja mocno opiera się na Grubymi nićmi szyty “Przewodnik po magii” - autor zbiorowy (podaję w ramach ciekawostki, znajomość nie jest wymagana) Jak jeszcze coś z siebie wyduszę, to po prostu będę edytować post. Pozdrawiam

Chciałbym kiedyś z czystym sumieniem powiedzieć, że już koniec i nie mam zamiaru wracać do pisania czegokolwiek (po prostu musiałbym przed sobą przyznać, że nie dorosłem do pisania, ale tego nie chcę czynić). Inna sprawa... że nie mam pojęcia jak odświeżyć post główny... pomimo kilku lat pisania... Wygrzebałem stary tekst, który w wolnej chwili dokończyłem. Myślę, że powinien być ciekawy. Zwłaszcza, że głównym bohaterem jest Ojciec Narodów. Opis: Ojciec Narodów próbuje zrewolucjonizować sposób myślenia uczestników festiwalu technokratycznego, korzystając z technologii wykraczającej ponad wszelkie wyobrażenia. Mit o stworzeniu Miłego czytania. Pozdrawiam

Biada tym, co napiszą fanfiki nt. Żałobnego Miasta. Właśnie, bo męczy mnie jedna kwestia... Czy jest możliwość napisania paszkwila na własną twórczość, a potem dokonać autodyskwalifikacji, argumentując to brakiem konsultacji z autorem opowiadania i odrywając napisaną opowieść od panującego klimatu? Pozdrawiam