Nightmare

Wciąż pojękuje. Opadliście na łóżko. Twi wtuliła się w ciebie z uśmiechem.

Mruczała i pojękiwała. Racja. Wtuliła się w ciebie. Pewnie wiedziała, że będziecie TO robić, dlatego ci powiedziała.

Jęknęła. Uśmiechnęła się lekko. Widać, że masaż tyłu jej się podoba. Zamruczała.

Zamruczała i się zarumieniła. Chyba Afra nie kłamała. - Może... - mruknęła.

Atmosfera robi się milsza. Twi zamruczała. Uśmiechnęła się do ciebie.

Zamruczała. Odwzajemniała pocałunki z lekkim uśmiechem. Może nawet naprawisz ten dzień.

Ona tylko się w ciebie wtuliła. Może raczej ty poprowadź? Ona raczej nie bardzo czuje się w roli dominującego.

Pokiwała niepewnie głową. Wtuliła się w ciebie. Nieudany poranek, nie ma co...

- Nie jesteś winny... To nasza grupa polazła tam jak głupia... Gdyby nie ten Brute... - powiedziała. Zdjęła kamuflaż. Pokazała ci pas łusek. Przechodził przez kilka miejsc z łuskami. Szedł przez bok i kończył się na brzuchu.

- A ja już nie chcę być... Tym... - powiedziała. Podeszła do ciebie i wtuliła się. Łzy popłynęły po jej policzkach.

Nie. Jest śliczne słoneczko. Zupełnie nie pasuje. Twi usiadła na waszym łóżku.

Kiwnęła głową. Atmosfera wyraźnie opadła. Zrobiło się ponuro.

- Nie ma jakiegoś lekarstwa? - zapytała w końcu Twilight. To by było najlepsze rozwiązanie. Wtedy jej wygląd wróciłby do normy. Znów byłaby zwykłą Księżniczką... O ile księżniczki mogą być zwykłe.

- Powiemy im... Nic się nie stanie... - upierała się. Ona po prostu nie chce swojej tamtej wersji. Niby nie żałuje przemiany, ale już nie chce tych dodatków, które jej dała przemiana.

- Nic mi nie będzie - utrzymywała. Przymknęła oczy i otarła się o ciebie. Coś chyba planowałeś z nią...

Odwzajemniła pocałunek. Po chwili oderwała usta. - Sama wolę ten wygląd. Dam radę - powiedziała i wtuliła się w ciebie.

- Przetrwałam te miesiące. Mogę przetrwać jeszcze więcej - powiedziała. W końcu stanęliście w sypialni twój wiek i wzrost wróciły do normalności.

Zachichotała i zarumieniła się. - Może i jakimś dziwnym cudem nie żałuję tego wyboru... Wolę wyglądać tak... Zwyczajnie... - powiedziała. Wy tu siedzicie w korytarzu... Nie lepiej się przenieść do sypialni?

- Limonko? - zachichotała. Przytuliła cię. Wkrótce wrócisz do normalnych rozmiarów. Tajemnica Twi się wydała...

Lekko się uśmiechnęła i cię przytuliła, wciąż płacząc. Biedna... Tuliła cię, jednak nie na tyle mocno, by przykleić. Płakała wciąż, jednak tym razem też z ulgą.

- Ale... Nie wiem czemu... Nie żałuję... I to jest straszne... - powiedziała, szlochając. Po chwili znowu wyglądała jak dawniej. Pamiętasz, co mówiłeś w komnacie, w której leczyli Delicate...?

Użyła magii. W wielu miejscach miała łuski. Ogon był wężowy. Oczy i język również. Spojrzała na ciebie, schowała twarz w kopytkach. Zaszlochała.

- Dawno temu... Podczas rządów Galaxa... Afra... - mówiła. Usiadła na ziemi. Zaczęła płakać.

Wlepiła oczy w podłogę. Zarumieniona. Chyba coś ukrywa...

Nic. Zupełnie... Jak wtedy z Afrą... Wait a Second... Twi się zarumieniła.