Nightmare

- Zgadzam się z tobą, tylko... Czemu nikt wcześniej tego świata nie odkrył?

- Czekamy na jakikolwiek znak z Equestrii.

- Nie jestem za dobrzy w rzeźbieniu, ale chyba takie BUM mi wyjdzie... - zastanawiał się.

- To możliwe... Dziwne, ale możliwe.

- Co robić? Ty wybierz. - odwzajemniła pocałunek.

Kate usiadła za sterami i wleciała do jednego z hangarów. Dookoła było mnóstwo myśliwców Republiki.

Zawiało nudą. Nikt nie przychodził, nawet odgłosy wiwatujących tłumów zniknęły. Jakby cały świat uparł się, by cię zanudzić.

Shadow złapał szklankę. - Co jest?

- Nie, ale wszyscy tak się tu znaleźli. Oprócz Ventress - powiedział Bolt.

- To jakoś spróbuję wyrzeźbić to, co zrobi.

Po chwili pociąg ruszył.

- To miejsce to planeta Ziemia. Te stworzenia to ludzie, istoty zamieszkujące Ziemię. Eris wyczuła kolejnego jednorożca niedaleko naszej kwatery. Chcieli cię zbadać, czym jesteś. Jedziemy do kwatery, naszej tzw. Tajnej Bazy. Nazwę wymyślili bliźniacy - powiedziała Ferno.

- Wiesz może, o jakich 'zaginionych kuzynów' im chodzi? Przecież jesteśmy ostatni z rodu Dark.

- Inna Jedi? Fajnie mnie określiłeś... Tu Kate - powiedziała, przeszywając cię morderczym spojrzeniem. - Dobrze, opuścimy tarczę nr 2 - odezwał się klon, a później nastąpiło charakterystyczne 'bip' oznaczające koniec rozmowy.

- Pytanie, co chcesz wiedzieć? - zapytała Ferno.

- Nie mam pojęcia. Drą się tylko, wrzeszczą coś o zaginionych kuzynach i powitaniach...

- Miej nadzieję, że nie przeczyta. Jeśli przeczyta, napiszę to, co powie, na twoim grobie.

Klacz ruchem rogu naprawiła pęknięcie w ścianie. Robiło się coraz później.

Po chwili w komunikatorze odezwał się głos klona. - Kim jesteś?

- Dobra, ja jestem Bolt - przedstawił się jednorożec. - Ja jestem Eris - powiedziała czarna jednorożka z zielono-niebieską grzywą. - Hejka, jestem Ferno - powiedziała czerwona pegazica o grzywie koloru słońca. - My jesteśmy Blast i Kick! - krzyknęły dwa brązowe bliźniaki ziemskie z pomarańczowymi grzywami. - Ja jestem Dark - rzucił zielony pegaz z ciemnozieloną grzywą. - To moja kolej. Jestem Ventress. To moje przezwisko - powiedział stwór z przodu. Dopiero teraz zauważyłaś, że ma długą grzywę i głos klaczy.

- Więc... KIEDY WRESZCIE RUSZAMY?! - krzyknęła Asianna, a jej głos poniósł się echem po polanie. - Nie możemy dłużej czekać! Z każdą chwilą dajemy wschodnim i ludziom więcej czasu na planowanie ataku! Lepiej spakujmy ile się da, weźmy prowiant, opatrzmy rannych i wyruszmy!

- Zaadresowałeś do Capo, nie? W końcu to księżniczka, ma na tyle kultury, by nie czytać.

Alter-ego zaszarżowało z obnażonym rogiem, chcąc nabić kogoś na niego. Nawet nie patrzyło, kogo.

Po upływie tego czasu nadjechał pociąg.

- Dobra, chyba ich zgubiliśmy - rzucił stwór trzymający kółko. - Fiu, nareszcie. Jak się nazywasz? - zapytał jednorożec, który cię uwolnił.