inka2001

Lotus jest śliczną klaczą, pracującą w SPA.

Także położyłam się i zasnęłam.

- Niech ten gryf wezmie z tąd tego żółwia. - Powiedziałam po cichu.

- Ale ja muszę je mieć! - Krzyknęłam i wybiegłam z pokoju. Ruszyłam w kierunku Stacji.

( Bardzo ) Uśmiechnęła się. Potem popatrzyła na ukrytego podmieńca.

- No tak. - Powiedziałam i zwiesiłam głowę. Więc księżniczka nie ma jednak czasu na nowych. Więc nie ma czasu na mnie? Na swoją dobrą i oddaną uczennicę. - To do zobaczenia. - powiedziałam i wróciłam do pokoju.

Zaczęłam się martwić. Mnie przydałoby się takie zaklęcie zapomnienia. Nie mogłam uwierzyć w to że mój przyjaciel jest podmieńcem. - Na pewno jest. - Powiedziałam i wzięłam pierwszą lepszą książkę.

- Dobrze. - Odparłam i wskazałam miejsce na podłodze kładąc na nim śpiwór.

( Dzięki za sygnę) Popatrzyła się na żółwia a potem na swojego pupila.

Ona jest śliczna i pogodna. Ma charakter.

Kryształowe kucyki są śliczne. A rysunki piękne.

- Chciałam spytać o lekcje! Załatwisz mi te lekcje? - Spytałam szybko. Widziałam zniecierpliwienie na jego twarzy. Nie chciałam go zdenerwować.

- To może jest zaklęcie odmieniające?

Stałam sama patrząc w kierunku drzwi. A co z moimi lekcjami? Co z nauką? - Shining Armor! - Krzyknęłam wybiegając za ogierem.

Siedziała i rozmyślała o wyścigach. Tak długo biegała i miała nagle zostać tu, sama?

> - To u niej jest tak zle? - Spytałam z nie dowierzeniem. Stwierdziłam że ona jest gorsza niż myślałam.

- Czemu? - Jak to możliwe? Niech się tylko do niego zbliży.

- Nie wiem. - Odpowiedziałam zrezygnowana. Wydawało mi się, że słyszałam jak księżniczka mówiła że jedzie do Canterlotu. Teraz nic nie rozumiałam. Nie przesłyszałam się na pewno.

- To ja dziękuję. - Powiedziałam i wstałam. - Musisz jednak uważać na siebie. Nie ujawniaj się jako podmieniec.

- Nie musisz, możesz spać na podłodze.

( Jasne, że chce) Zaczęła patrzeć na gryfy i innych.

- Dla mnie zawsze będziesz kucykiem, moim przyjacielem. - Powiedziałam i przytuliłam się do niego.

- Przecież poszła do księżniczki Celestii. - Odparłam. Księżniczka mówiła coś o tym, że idzie do Canterlotu. Czyżby nie poinformowała o tym swojego męża? Nie wiem.

Weszła do niego i usiadła na jakimś wolnym miejscu.

Podeszłam do Asianny. Byłam w końcu doradcą.