Po prostu Tomek

Pokim trzezwy, to nie. Dzieks Zegar.

Harald potoczyl wzrokiem po wszystkich obecnych, zatrzymujac go dluzej na wampirze i mnichu, a przy okazji skinal Yrdowi. Po wczesniejszych zebatych widokach nie dal po sobie poznac zdziwienia na wiesc o przeciwnej niz zakladana plci druha, choc owe zdziwienie czul. Niby zapewnienie mnicha jakos tam go uspokoilo, jednakze zwykle mial do czynienia z mniejsza iloscia niespodzianek na raz. Od tej pory zdecydowal w duchu, ze kazdego z czlonkow tej ciekawej druzyny bedzie traktowal z dodatkowa doza ostroznosci. Nie zeby jakos im super nie ufal czy cos, nawet pomijajac fakt rasy, lecz przezorny zawsze ubezpieczony, ta zasada nie raz uratowala mezczyznie zycie w trakcie roznych przygod. - Ruszajmy wiec. Dziekuje za informacje, podwozke, goscine i chyba blogoslawienstwo, mistrzu - oznajmil, starajac sie by brzmialo to wystarczajaco razno, po czym podszedl do drzwi. - No, mamy tylko dwa konie, zatem musimy wyciagac nogi. Idziecie?

Jestem w Ukrainie wiec odpisy moga byc sporadyczne. Aha, i bardzo prosze, niech jakis mode bedzie taki dobry i powstawia do nich polskie znaki, ok?

Popatrzył na wyciągniętą w jego stronę dłoń, na wampira, znowu na dłoń i znowu na wampira. Czy on tak na serio, poważnie, bez jajec? W sensie, to było zdarzenie tak niecodzienne, że Harald aż się jakby zaciął trochę, kompletnie zbity z pantałyku. Dopiero teraz przyszło mu do głowy, że może to dobry pomysł, by mrugnąć, bo oczy zaczynały go lekko piec od, nazwijmy to, uważnej obserwacji rozmówcy. Tak, brzmi lepiej niż "gapienie się jak cielę na malowane wrota". - C'huh - powiedział samemu sobie, zanim z dużą dozą ostrożności bardzo lekko ścisnął wyciągniętą dłoń człekokształtnego stwora, uważając, by za długo jej nie trzymać. Zaraz potem spróbował niepostrzeżenie wytrzeć dłoń o portki, markując drapanie się po dupie. - Medyk ssawka, ciekawe. Mam nadzieję, że obejdzie się bez interwencji. Mogę znać resztę waszych imion, czy każdemu mam mówić "ej ty tam?"

Pierwsze co zrobił Harald na widok jakże wesołego uśmiechu potencjalnego towarzysza, tego bladego kolesia, był krok w tył i odruchowe ujęcie rękojeści buzdyganu zwisającego mu z boku. Dopiero po momencie zreflektował się, że bez srebra może co najwyżej wampira postraszyć, zatem uspokoił się nieco, wciąż jednak zostając nieco bardziej z tyłu niż na początku. Uśmiechnął się nawet niemrawo, z trudnością wznosząc puste dłonie na powitanie. - Tego kurwa w planach nie było - powiedział powoli do siebie, po czym podniósł głos by mówić do wszystkich. - Tu jest więcej pułapek, niż wspomniałeś moim kamratom, mistrzu. Ale czego to się nie robi, nie? Wszyscy są pewni, nie ma tu, khem, demonicznych wtyk? Bo brzmi jak ważna misja, a przezorny zawsze ubezpieczony.

Jak jest mi smutno to słucham muzyki i piję alkohol.

Harald, dumnie wyprostowany, potoczył wzrokiem po pomieszczeniu. Zakapturzony mistrz, jakieś pudełko z nie do końca był pewien czym, podlotek, krasnoludy, blady gość i ktoś kto wyglądał jak wymięty wagabunda, który trafił tu przypadkiem i jakoś tak wyszło, że został. Zajebiście. Kompania braci, cholera. I jednej siostry. To jak w tej bajce, o czterech jeźdźcach i psie. Mężczyzna świsnął lekko, wciągając powietrze nosem, skrzywił się i otworzył lekko usta, jakby chciał puścić jakiś adekwatny komentarz, jednak po sekundzie zmienił zdanie. Lepiej nie drażnić mnichów w ich własnym klasztorze. Zamiast komentować, skłonił się więc lekko. - Witaj, mistrzu, ty, panienko i wy... reszto - rzekł z pewnym wahaniem. - Nazywam się Harald. Ominęło mnie coś, co powinienem wiedzieć, bo chyba wam przerwałem?

Huh, pomyślał Harald zaraz po wejściu do majestatycznej, choć surowo wyglądającej świątyni, zajebisty kościół se trzasnęli, nie ma co. Styl budownictwa był mężczyźnie coniebądź znany, lecz znacznie częściej dało się go zobaczyć odwiedzając warownie, czy samotne chutory chłopów ceniących wolność ponad bezpieczeństwo. Majestatyczny witraż, obrazujący dość dosadnie walkę dobra ze złem czy coś takiego też całkiem ładnie wyglądał, nadając budowli wygląd trochę bardziej sakralny niż obronny. Ciekawe, czy ci mnisi chodzą i łoją skóry rzezimieszkom w tym mieście, trochę jak straż. Hmm. Chyba lepiej będzie się tego nie dowiadywać, odpowiedział sam sobie w myślach wojownik. Następnie, rozglądając się po raz ostatni, raźnym i zdecydowanym krokiem podążył tam, gdzie mu pokazano. Zapukał grzecznie i czekał na rezultat.

Aż, cholera, wyglądało na to, że Haralda ominie możność uzupełnienia wora z jedzeniem, bukłaka i poręcznej piersiówki, którą to zawsze nosił przy sobie, nawet we śnie. No nic, trudno, może po rozmowie kwalifikacyjnej będzie jakaś chwila czy dwie na wizytę na miejskim targu, czy też w jakiejś tańszej karczmie. Człowiek siłą rzeczy nie mógł nie usłyszeć zawahania mnicha gdy ten określał rasę wielkiego mistrza tego całego zakonu. Ohoho, to ciekawe, czy Brat Felicjusz był nieludziem, mieszańcem, czy może był już na takim stopniu wtajemniczenia, że został aniołem. Jeżeli to ostatnie, to mężczyzna z całą pewnością zamierzał okazywać należny mnichowi szacunek, anioły lepiej mieć po swojej stronie niż przeciwnej. Skinął więc tylko głową, dając jasno do zrozumienia, że zasady rozumie i zna.

TOMEK LIKES EPISODE. EPISODE FUN. PONIES FUN. PINK PONY NOT SHIT, BUT FUN TOO.

Ona cię czesze :3 So fucking qt

Od razu -1 w ocenie za kolejny odcinek ze Starshit i jej OP magią. To jest już cholera bardzo irytujące. Ale w końcu odcinek z księżniczkami, i to cholera jasna jaki. MLP lives, everypony. Podobało mi się, lecz jedenastki nie dam, linijkę wyżej macie, dlaczego.

Harald zaraz po przekroczeniu granicy odwrócił się i spojrzał na posterunek, później na powóz i oczekujących przy nim mnichów. Ciekawe, ile tutaj na niego tak czekali i skąd wiedzieli, kiedy mniej więcej przybędzie. Sterczeli tak dzień, dwa, miesiąc? Cholera ich wie. Ale przysłali transport, co dla coniebądź zmęczonego długą pieszą wędrówką mężczyzny wydawało się bardzo miłym, choć jak wynikało z słów braci potrzebnym, gestem. Obejrzał sobie dokładnie bryczkę oraz okutanych w karmazynowe szaty ludzi pod bronią. Wyglądało to trochę tak, jakby przyjechała po niego miejscowa magistratura, co przywołało na twarz Haralda krzywy uśmieszek. - Witajcie i wy, mnisi - podniósł lekko obie ręce w górę na powitanie. - Będę musiał podziękować temu waszemu mistrzowi, dojście do miasta zajęło by mi pewno jeszcze parę dni, a tak pojadę sobie z wami powozem, to i nudno nie będzie. Oczywiście, że skorzystam, skoro, jak mówisz, czas nagli.

Imię i nazwisko: Harald Jensson Rasa i płeć: Człowiek, mężczyzna. Wiek: 36 lat Wygląd: Silnie zbudowany lecz szczupły. Ogorzała od wiatrów i słońca cera, ostre rysy twarzy i orli nos charakterystyczne dla człowieka z Północy. Szare oczy, ciemnobrązowe włosy, krótka broda. 180 centymetrów wzrostu. Blizna na lewym policzku. Tatuaż plemienny na plecach [słowiański kołowrót.] Charakter: Pewny siebie, skory do bitki, napitku, lubi dobre jadło i jeszcze lepsze towarzystwo. Zawadiaka, cwaniakuje i pakuje się w kłopoty podejmując różne zadania "bo tak", głównie pod wpływem alkoholu. Jako wychowany na Północy zdominowanej przez prostych ludzi, jest rasistą. Wyposażenie/ekwipunek/co masz przy sobie: Prosty miecz półtoraręczny przewieszony przez plecy, szeroki nóż, buzdygan przy boku, zbroja mieszana [żelazny kirys, nagolenniki, naramienniki i karwasze, reszta skórzana lub materiałowa], na głowie szyszak. Piersiówka z mocną wódą, pochodnia, lina, krzesiwo i hubka, tunika na zmianę, trochę jedzenia, wody, szarpie, proste lecznicze zielsko. Dlaczego odpowiadasz na list: Obietnica nagrody. Złoto, żołnierze, czy wdzięczność potężnego bractwa, wszystko jedno. Krótka Historia: Lata temu ród Haralda został pozbawiony jarlowskich tytułów i przywilejów, jednak nie wybito jego członków, zamiast tego zsyłając ich na mniej gościnne ziemie, by sobie radzili w życiu. Przez to dziad, ojciec i sam Harald byli rolnikami uprawiającymi duże, lecz niezbyt żyzne pole w jednej z wsi na Bliskiej Północy, zimą wyprawiając się na polowania na Daleką Północ. Harald ożenił się, jednak jego wybranka zmarła młodo, co wpierw go zasmuciło, potem wkurwiło. Porzucił rolę, przysięgając, że kiedyś, być może, jak się uda, odzyska pozycję społeczną utraconą przez dziadka. Z tego też powodu z rolnika zmienił się w łowcę nagród i poszukiwacza przygód, wykidajłę bujającego się po drogach wszystkich krajów w poszukiwaniu złota, przyszłych towarzyszy broni, rozrywki oraz okazji do przemodelowania komuś twarzy. Krótki czas był piratem/marynarzem, jednak uciekł ze statku tak szybko jak się dało, i niczego się nie nauczył. Przez cały czas uważał, że jego prawdziwy dom znajduje się na Północy, dlatego nigdy nigdzie nie osiadł, nie znalazł sobie drugiej żony, ani nic takiego. Coś o sobie: Alkoholik i rasista, lubi podejmować ryzyko [np. zakładać się o to, czy wykona jakiś trudny trik, żeby pokazać swą siłę]. Jako były rolnik mniej więcej zna się na wsi i wiejskim życiu, dzięki temu potrafi ugłaskać chłopów. Jest przesądny.

Znaczy zapisy są jeszcze otwarte, czy już nie?

Flaszka niewypijka z wymienialną zawartością, jeśli z ciebie taki miętki abstynencik.

Całkiem apetyczny bakłażan.