Elizabeth Eden

Elizabeth po zakończeniu pracy wróciła autobusem do domu. Thomasa jeszcze nie było. Zrobiła sobie kawę i usiadła na sofie w salonie z dobrą książką.

Elizabeth rano wstała, przebrała się i wyszła, nawet nie budząc Thomasa. 

Autobusem dojechała do laboratorium. Klara pracowała już w sumie od piątej, a Aurora właśnie kończyła nocną zmianę.

Elizabeth jeszcze przytuliła się do Thomasa i mruknęła:

- Dobranoc - zanim zasnęła.

Elizabeth wieczorem wzięła prysznic i przebrana położyła się spać. Znowu śmiesznie rozkopała kołdrę, ale cóż, bywa. 

- Widać - powiedziała Elizabeth kończąc posiłek - To ja teraz idę do siebie, do gabinetu. Rób co chcesz - powiedziała, wstała, pocałowała cię w policzek i wyszła.

- Nie mam pojęcia - odpowiedziała. - Ale kiedyś na pewno, nie przejmuję się tym - dodała, a potem pochyliła głowę, jedząc - jesteś na prawdę wspaniałą gosposią, te naleśniki są pyszne.

- Jak chcesz - przyciągnęła do siebie talerz naleśników. - Uwielbiam - zaczęła jeść.

- Nie - Eliza uśmiechnęła się. - Jadłam takie naleśniki dwa razy w życiu i bardzo je lubię. No. A jeśli chcesz, żeby ktoś dobrze wykorzystał tego konika, oddaj go Klarze, ona się nim zajmie. 

- Już działają autobusy i elektronika w większych miastach ale w centrum. Już możesz iść odebrać auto, mechanik ci je raczej naprawił - powiedziała, a potem zmieniła temat. - Naleśniki z sosem klonowym, a to nie jest potrawa Kanadyjska?

- Nudno dzisiaj było, porównując do poprzednich wydarzeń - powiedziała i rozpuściła włosy. - Zrobiłeś coś do jedzenia? - weszła do salonu.

Elizabeth po dość nudnym dniu pracy złapała autobus i teraz jechała do domu. Kiedy pojazd stanął na przystanku musiała jeszcze trochę przejść. Zadowolona wstukała kod i weszła do holu.

- Thomas? - krzyknęła. - Jesteś?

Elizabeth dzisiaj w laboratorium miała trochę łatwiejszą pracę, bo nie była ona na poziomie A. Za to Klara się już chyba do tego poziomu przykleiła. Cóż.

(Czyli ogółem w domu Elizy prądu jeszcze nie ma, bo jest na obrzeżu)

Elizabeth wstała z samego rana i obudziła Thomasa.

- Przepraszam, że cię budzę, mówię tylko, że możesz sobie pospać, masz wolne ja idę do pracy. 

Myślała, że będzie szła na nogach, ale od jednego z przystanków odchodziły już autobusy. Uf.

- Nie wiem. Ale wyczytałam z bazy danych, że Alicia pochodzi z Londynu. A one mieszkały kiedyś razem - powiedziała.

- Mama - powiedziała Królowa i spojrzała na was. - Zabierzecie mnie do mamy?

Helikopter:

Bandaże elastyczne dwie sztuki, trzy gaziki, woda utleniona, rękawiczki sterylne, temblak, plastry duże i małe po 8 sztuk i nożyczki. I tabletki na bóle ogólnie umiejscowione. I koc ratowniczy.

Helikopter:

Dwa spadochrony, podstawowa apteczka. I butelka z wodą.

Elizabeth zasnęła w natłoku myśli. Rozkopała kołdrę i powyginała się pod dziwnymi kątami. Cóż.

Elizabeth wzięła prysznic, przebrała się i położyła do swojego dużego łóżka rozmyślając po raz pierwszy nie tylko o laboratorium, ale też o dzieciach. Hmm.

Eliza uśmiechnęła się krzywo i jadła dalej w milczeniu.

Kiedy skończyła kolację wstała.

- Dziękuję, to było na prawdę dobre. Idę już się umyć i położyć, jak chcesz to możesz jeszcze siedzieć - powiedziała.

- Nie jem za trzech, tylko dla trzech - poprawiła Thomasa Eliza. - Czy ty się w ogóle uczyłeś przedmiotów takich jak chociażby biologia? - zapytała Eliza pijąc herbatę i jedząc.

- Mogę ci załatwić w pracy różowy kitel - powiedziała pogodnie przyciągając do siebie jedzenie i herbatę. - Jestem teraz jakoś tak bardziej głodna - dodała.

- No idę - powiedziała wychodząc i schodząc na dół. - O. Jak ładnie i pysznie, ja bym tak raczej nie zrobiła, może to ty powinieneś zostać gospodynią domową? - zapytała Eliza z uśmiechem siadając na krześle.

- Dobrze - powiedziała wzruszając ramionami. - Idę na razie do swojego gabinetu, zawołaj mnie jak zrobisz - powiedziała i poszła na górę.

W swoim gabinecie przeglądała kilka swoich notatek na temat swoich mikstur.

- Bo ja je wymyśliłam - powiedziała z lekkim uśmiechem. - Zrobisz kolację, czy ja mam zrobić? - zapytała.