Elizabeth Eden

Czerwona Królowa stała na samej górze schodów.

- Na górze jest mapa świata - powiedziała płynnie i normalnie. - A ja mniej więcej wiem, gdzie jesteśmy. Ciocia Alicia mi kiedyś pokazała - zeskoczyła ze schodów.

Julia z włosami niczym sowie gniazdo przywitała was lekkim skinięciem głowy i zaprowadziła do jednej z sal na poziomie F, gdzie w pomieszczeniu znajdował się widziany już przez Thomasa Obiekt-Sowa. Stał w klatce.

- Dzisiaj będzie przenoszony do Ameryki, ale wymaga pewnych.... cóż. Chodźcie - powiedziała.

Farma:

Na piętrze w jakiejś sypialni była mapa świata. Świata, nie tych terenów, ale zawsze coś. Zresztą i tak nie wiecie, gdzie jesteście.

Magus:

Czerwona Królowa tylko wzruszyła ramionami. Nadal siedziała w tej niewygodnej pozycji.

Farma:

W farmie na piętrze rzeczywiście w sypialni znajdowały się typowe wiejskie ciuchy.

 

 

Czerwona Królowa westchnęła, trochę chrapliwie.

- Mama mnie nie zechce, nie jestem normalna - powiedziała.

 

W stodole farmy były dwie siekiery.
 

- Ale ja mam mamę, to siostra Alicii, a ja nie wiem gdzie ona jest. Alicia jej powiedziała, że ja nie żyje. Ona nie wie, że ja żyje. Ja nie wiem, gdzie kiedyś mieszkałam - mówiła.

Mutanty na farmie:

Czerwona Królowa wzruszyła ramionami.

- Nie mam gdzie iść - mówiła całkiem płynnie i nie chrapliwie, co mogło wywołać zdziwienie. Brzmiała jak zwykła dziewczynka. - Nie wiem gdzie mogę iść, nie znam tego świata.

Magus:

W środku chata była zakurzona i zatęchła.

Pomieszczeniem do którego weszliście był hol. Była tu lampa naftowa i kilka półek. Podłoga i ściany były drewniane.

W jednej z szuflad było kilka ołówków i kartek.

Na szczycie schodów siedziała Czerwona Królowa, podpierając smętnie brodę na rękach.

Magus:

Traktor był koloru jasnej zieleni. W środku prócz klucza była też paczka papierosów.

- Dobrze, ja zjem później, już idę. Pa - powiedziała cicho, pocałowała cię w policzek i zbiegła po schodach kierując się do windy.

- Nas? - zapytała Elizabeth zaskoczona. - Ja dzisiaj na poziomie A pracuję z Klarą, ty z Aleksandrem będziecie pracować z Julią nad obiektem dość agresywnym, ale nie za bardzo - wstała.

Elizabeth obudziła się, ubrała i lekko trąciła ramię Thomasa.

- Wstawaj. Wiesz ile ja mam dzisiaj pracy na poziomie A? - zapytała z uśmiechem.

No czyli Eliza z tobą zasnęła i tak dalej i tak dalej...

 

Aurora zaczynała nocną zmianę i ze średnim zainteresowaniem wpatrywała się w niebo za oknem swojego gabinetu.

 

(Matalos - ja was już wypuściłam jakieś trzydzieści stron temu )

- To wspaniale - mruknęła Eliza. - Chodźmy już spać - powiedział nagle i złapała cię za rękę. 

- Oprócz tego, że Klara znowu dostała obsesji i codziennie zagląda do Piramisia, a mnie ciągle męczy Ameryka, to chyba nic - uśmiechnęła się do ciebie lekko.

- Tak, rzeczywiście. Tak mnie to martwi - mruknęła przytulając się do ciebie. - Mam nadzieję, że nie będzie rozpowiadał na prawo i lewo co się tu dzieje, bo autentycznie ucierpi - upiła łyk kawy.

Elizabeth zrobiła dwa cappuccino i postawiła na stoliku. Jednak teraz dla odmiany zamiast na kanapie usiadła ci na kolanach.

Cóż, można i tak.

Elizabeth też się do ciebie uśmiechnęła.

- Chodź na kawę - wzięła cię za rękę.

W holu spotkałeś Elizabeth, wysłała dość krzywy uśmiech Aleksandrowi, a sama potrząsając jasnymi włosami objęła Thomasa.

- Rozumiem, że dzisiaj śpisz tutaj? Jak chciałeś.

W sali stała Kamila.

- Włożymy go na dzisiejszy wieczór do komory. Musi w niej spędzić noc, ale nie będzie go bolało - wzięła Obiekt za rękę i zaprowadziła tam. Dziewczynka nie stawiała oporu, była obojętna. - Cóż, na razie możecie iść, chłopcy, jutro się zobaczy, Julia ma w planach coś dziwnego i jak się Denice nie poprawi to jej pomożecie - uśmiechnęła się.

Stworzenie poszło za wami, wyszczerzyło się do was ukazując trochę przydługie zęby. Dziwnie do was charczało, jakby prowadziło z wami rozmowę. Cóż.

Stworzenie znowu syknęło i wyrwało ci ścierkę z ręki z ogromną siłą. Potem podrzuciło ją do góry, a Kamila ją złapała.

- Tak, wspaniale - była na prawdę zadowolona. - Cóż, zabierzcie Obiekt do sali na przeciwko - powiedziała i wyszła.

No łatwo jej mówić.

Obiekt spojrzał na was zmrużonymi oczami i lekko podniósł brodę do góry. Wydał z siebie syk, a potem podszedł do Aleksandra i wyciągnął rękę z pazurami o długości czterech centymetrów.

Kamila skończyła wstrzykiwanie płynu, a Obiekt syknął i szarpnął ręką z taką siłą, że o mało się nie wyrwał.

- Uspokój się - warknęła Kamila. - Cóż, teraz będę musiała coś sprawdzić - wyszła na chwilę, a potem wróciła.

- Proszę - dała Aleksandrowi i Thomasowi po dwa małe pudełka. Ot, takie, bez zapachu, nijakie.

- Znajdują się w nim ścierki nasączone zapachem dla nas niewyczuwalnym - powiedziała Kamila. - Obiekt ma wziąć tą, której zapach jest najmniej intensywny. Nie jesteśmy pewni, czy jego węch też jest dopracowany więc. Stójcie tu - wypuściła Obiekt, który spojrzał na was dwukolorowymi oczami.

Kamila z lekkim uśmiechem weszła do sali. Spryskała rękę Obiektu jakimś płynem, a potem obwiązała mu rękę jakimś dziwnym szarym paskiem.

- Aleksander, dociskaj ten pasek - powiedziała i nakłuła igłą skórę pod paskiem. 

 

 

 

 

 

 

(Chyba będzie tylko jedno badanie dziś, bo jakoś wolno to idzie ;p)