Omega

- Tak szybko? - zapytała zdziwiona - no dobra, ale trochę mnie zaskoczyłeś.

Z rudery wybiegły dwa kuce. Jednym z nich był ten zielony, którego śledziłaś, a drugi miał brązową sierść, popielatą grzywę i bliznę biegnącą przez lewe oko. - Widzisz kogoś? - zapytał zielony. - Nie - odpowiedział brązowy - to miejsce już nie jest bezpieczne, przenosimy się do starego młyna. Przekaż to reszcie. - Jasne - zgodził się zielony ruszając szybko ulicą. Jego towarzysz wrócił do rudery, prawdopodobnie by zacząć pakować manatki.

- Ja też nie - powiedziała puszczając ci oko.

- Czemu nie? Pomoc zawsze jest mile widziana.

Ruszyłaś dalej przez ulice Canterlotu. Dotarłaś do wskazanej przez strażnika bramy i zobaczyłaś stojących przy niej dwa pegazy w zbrojach.

Ruszyłaś w górę schodami, uważając by schody nie zaskrzypiały. Twoje wysiłki były jednak płonne, ostatni stopień przed drzwiami zaskrzypiał przeraźliwie. - Kto tu jest? - padło zapytanie z dołu.

- Mam chyba jakąś książkę na jego temat - powiedziała - ale będę musiała poszukać.

Darkie odszedł z kamienną twarzą. Natomiast Rainbow podeszła do ciebie z szerokim uśmiechem. - No to czeka nas kolejna wspólna gra - powiedziała.

Ten krasnolud jest spostrzegawczy. Trzeba uważać. Nie zdziwiłbym się, gdyby już rozgryzł ten tani blef o zakochaniu. Stałem dalej podpierając Nastię, która chwiała się coraz bardziej. Musi odpocząć, nie mam zamiaru taszczyć jej dalej następnego dnia. Wygląda na to, że znowu to ja muszę uważać na jej bezpieczeństwo. Ta dójka może być niebezpieczna ale ja tanio skóry nie sprzedam. Wymacuję ręką w kieszeniach na piersi jeszcze dwa granaty, niedobrze. Trzeba będzie szybko uzupełnić zapasy. Na razie jednak przyjmuję obojętną minę i czekam na ich odpowiedź.

Ruszyłaś przez miasto zastanawiając się, kto jeszcze mógł chcieć zdobyć klejnoty harmonii. To było co najmniej dziwne.

- Ależ tu jest pełno cieni - powiedział zdziwiony - to wszyscy, którzy mają te czerwone ubrania. Ale oni są strasznie niemili. Uwierz mi, nie warto się z nimi zadawać.

Amon kiwnął głową na znak, że rozumie. Przymierzyłeś się do rzutu i... chybiłeś o kilka centymetrów. Kuc odwrócił się w waszą stronę i chwycił w zęby sierp leżący na jednej ze skrzyń.

Darkie wiedząc, że przegrał rzucił kośćmi od niechcenia, wyrzucając dużego strita.

- Oczywiście, że nie - powiedziała z uśmiechem - gdybyś czegoś potrzebował służę radą.

- Sophie przesłała wiadomość - powiedział ktoś. - Co pisze? - zapytał drugi głos. - Podobno odnalazła kolejny medalion, chce się umówić na spotkanie w następną sobotę w parku. - Dorze, przekaż Sharkiemu wszystkie informacje - odpowiedział - może najwyższy czas awansować Sophie. Zasłużyła. - Też tak sądzę.

Ja się już tak nakręciłem, że chyba bardziej nie można. JA CHCĘ JUŻ TO OBEJRZEĆ! Ale poczekam, tyle ile będzie trzeba. Ale EverTree masz tak samo jak ja.

jacob.zvierz - No dobrze - powiedziała z ociąganiem - chodź za mną. Poszliście w stronę lasu Everfree kiedy nagle na skraju lasu usłyszeliście szelest w krzakach. Fluttershy pisnęła i padła plackiem na ziemię ukrywając twarz w kopytach. Adm1(RED) Poszedłeś w stronę chatki Fluttershy. Przechodziłeś lasem by nikt nie mógł cię zobaczyć, kiedy nagle usłyszałeś odgłosy kopyt uderzających o ziemię. Zatrzymałeś się i ukryłeś za krzakami szeleszcząc źdźbłami. Okazało się, że zostałeś usłyszany. Nagle rozległ się przeciągły pisk.

Niestety obręcz zaskrzypiała lekko pod twoim ciężarem. Nikt cię jednak nie usłyszał. Znalazłaś się w dużym pomieszczeniu i poukładanymi w okrąg krzesłami. Z sali wychodziły trzy drzwi. Jedne były uchylone i paliło się za nimi światło. Postanowiłaś się podkraść i posłuchać co tam się dzieje.

Rainbow była już pewna zwycięstwa. Rzuciła kośćmi wyrzucając trzy trójki i dwie czwórki.

Ta dziewczyna ma naprawdę głupie pomysły. Tego nie da się pociągnąć długo, ale póki co nie zaszkodzi trochę poudawać. - Mieliśmy pewne komplikacje podczas podróży przez las - powiedziałem - Padł nam koń i musieliśmy iść pieszo.

Całkiem spory kawałek świata. Mam nawet sad jabłkowy i plażę xD

jacob.zvierz: - Przychodzą do mnie same - powiedziała - wiedzą, że nie muszą się niczego obawiać. Adm1(RED): Chyba tak - powiedział - możesz pójść do mnie. Mama na pewno się zgodzi.

Ślady prowadziły do piwniczki pod schodami. Drzwi były lekko uchylone. Gdy postawiłaś kopyto na pierwszym schodku drewno lekko zaskrzypiało. Niedobrze, to mogło zdradzić twoją pozycję.

- Rozumiem - powiedział po chwili - Wtedy na straży stał Anders, chyba pilnuje teraz zachodniej bramy.

tak Byłeś we Włoszech?