Magus

Popatrzyłem jak Flora wyszła. Niepotrzebnie się tak zdenerwowała. Nic specjalnego się nie stało. Nagle spojrzałem na istotę po czym Spojrzałem na ramię. Niezła rana ale bywało gorzej. -Nie martw się nie winie cię za to. Jeśli będzie ci z tym lepiej to nie pierwsza rana w moim życiu

(Ja bym w życiu nie pomyślał, że taki budynek może kryć coś takiego xD) Zacisnąłem zęby żeby nie wrzasnąć. Ale poczułem, że szpony przebiły się przez płaszcz i koszule. Poczułem jak przez ramię popłynęła mi krew. Świetnie będę musiał kupić nowe ciuchy. I mam nieco ograniczone ramię to może mi przeszkadzać przy korzystaniu z broni. Jednak nie byłem zły na to stworzenie. Wiedziałem, że zapewne to stworzenie nie do końca panuje nad ciałem. Postanowiłem się też nie skarżyć. -Floro stworzenie mnie złapało. Bardzo szybko mnie znalazło. Co dalej?

Dziecko połączone z sową. No cóż przynajmniej tym razem nie będę męczył kolejnego stwora. Hmm sowy to drapieżniki, ale polują tylko na gryzonie, więc raczej nie mam, czego się bać. Zresztą jestem pewnie większy znacznie od tego stworzenia. Rozejrzałem się po hali. Było tu naprawdę pusto i na dodatek sporo miejsca. Cóż, chociaż o nic się nie potknę, gdy zgasi światła. Powoli wszedłem do środka pomieszczenia. -Ja już jestem gotowy

Podobała mi się reakcja kobiety. Po chłodny powitaniu Juli była to miła odmiana. Również się uśmiechnąłem. Po czym ruszyłem za kobietą. Dobrze, że to nie będzie jakieś bardzo niebezpieczne stworzenie -Mi również cię miło poznać. Czyli ten obiekt to jakiś nietoperz czy coś skoro testujemy go w ciemności. I co dokładnie będę musiał zrobić?

-Do widzenia Nie jest rozsądna. Jeśli chce mnie śledzić dalej. Miejsca, w których się pokazuje nie są bezpieczne. Raz jej się poszczęściło. Ale kiedyś przez to może wpaść w tarapaty. Jednak spełniłem jej prośbę i nie zamykałem drzwi. Nie zwróciłem uwagi na to, że mnie obserwuje. Zapewne chce udowodnić, jakim błędem było przyjmowanie mnie i obdarzenie mnie zaufaniem. Poszedłem do windy. Po czym zjechałem na poziom F. Przynajmniej tam niema żadnych bardzo niebezpiecznych stworów i poważnie rannych ludzi pomyślałem.

Jak widać nie jest zainteresowana rozmową. Dobrze, że to, chociaż nie poziom. Słuchałem dokładnie Julii Bardziej wtajemniczony? Jakbym kiedykolwiek o to prosił. Nigdy sam się nie pchałem na poziom A. Często mnie zastanawia, dlaczego Elizabeth akurat mnie bardziej wtajemniczyła. Nie potrafię rozgryźć tej kobiety. Może dlatego Julia mnie nie lubi. Nie widzę powodu by kogokolwiek tu zdradzać. No to teraz już znam imiona i stopień każdego pracownika. Moje drugie imię. Dawno go nie podawałem. Zresztą, co za różnica -Moje drugie imię to Oliver. I zadaje sobie sprawę co mnie czeka za zdradę tajemnic. Więc co dalej mam robić?

Poszedłem za Juliom. Drażniło mnie trochę jej zachowanie w stosunku do mnie. Chwilę stałem w milczeniu. -Julio rozumiem że nikt tu niema zamiaru wiązać przyjaźni bo każdy robi co do niego należy. Ale nie rozumiem czemu masz taką niechęć do mnie. Czy chodzi ci o to że jestem głupszy od was?

-Jak sobie życzysz Skierowałem się do pokoju dla pracowników. Żałowałem że nie miałem książki czy coś. Cóż zrobię sobie jakąś kawę może i coś do jedzenia. Czuję się jak trup. Chociaż trzeba przyznać że bardzo dobrze mi się spało lepiej niż w hotelu. Miło ze strony Elizabeth że pozwoliła mi u siebie mieszkać. Powoli wszedłem do pokoju.

Tak życie tutaj do łatwych chyba nie będzie należeć. Więc to miała na myśli, że wstajemy rano. Do tej pory tak wcześnie nie musiałem wstawać. Swoją drogą chyba prywatności nie będę też miał. Powoli wstałem. Szybko się ubrałem. Niestety nie starczyło mi nawet czasu poranne ćwiczenia. Szybko zszedłem na dół. Po czym wsiadłem do samochodu. Żałowałem, że nie wypiłem nawet porannej kawy. Zapaliłem samochód i zacząłem ruszać w stronę laboratorium. Spojrzałem na Elizabeth. - Mogłaś mnie uprzedzić że kawy nie pijasz z rana. Po czym lekko ziewnąłem -Czy nadal muszę być w kitlu?

Znów spojrzałem na Elizabeth. Naprawdę dziwnie było z kimś mieszkać. Ale było to całkiem miłe. -Nie martw się zawsze jestem gotowy. Powiedziałem z uśmiechem Ubrałem się w swoje ciuchy, po czym poszedłem się nieco przewietrzyć. Na powietrzu zawsze dobrze mi się zbierało myśli. Była całkiem miła pogodna noc wszędzie było widać gwiazdy. Okolica też wyglądała na całkiem przyjemną. No cóż w takiej okolicy Elizabeth pewnie nie musiała się martwić, że ktoś jej będzie przeszkadzał. Miałem spory mętlik w głowie. Dlatego ten spacer był mi konieczny.

Spojrzałem na Elizabeth -Dobranoc. Ja jeszcze posiedzę. Jestem raczej nocnym markiem. Wyłączyłem telewizor i zacząłem się zastanawiać czy się trochę nie przejść przewietrzyć i przemyśleć kilka rzeczy.

Rzuciłem okiem na Elizabeth. Ciekawe jak się domyśliła? Jest dobra. Jednak chyba nie chciała ze mną rozmawiać. Wolała skupić się na pracy. -Cóż jesteś podobna do swojej mamy. Powiedziałem z uśmiechem i wróciłem do przeglądania kolejnych zdjęć w albumie.

Nie mając i tak nic ciekawszego do zrobienia. Skorzystałem z propozycji Elizabeth i zacząłem przeglądać zdjęcia. Wolałem nie przeszkadzać Elizabeth przy tworzeniu mikstur. Z zaciekawieniem zacząłem przeglądać zdjęcia. Po niektórych minach Elizabeth na zdjęciach. Mogłem uznać, że zawsze miała charakter. Czasami jednak wychodziła na nich zwyczajnie. Cóż w każdym razie dzięki zdjęciom mogłem zobaczyć całą jej historie dorastania. Chyba czasami lubiła wspominać swoje życie. Zastanawiałem się, kim może być mężczyzna i kobieta na zdjęciach. Czy to rodzina Elizabeth?

-Dziękuje i również smacznego. Powiedziałem z uśmiechem Popatrzyłem na posiłek, po czym zacząłem smarować naleśnik. Cóż dawno ich nie jadłem. Ale nic nie mogło ich dla mnie zastąpić z syropem klonowym, ale teraz też były bardzo smaczne. Powoli zacząłem jeść posiłek. Na dodatek dawno nie jadłem w towarzystwie. Gdy już skończyłem spojrzałem na Elizabeth -Cóż dziękuje miło zjeść coś innego niż jedzenie z kuchni hotelowej czy jedzenie z knajpy

Nie bardzo chciałem robić problemy swoją obecnością i denerwować Elizabeth -Cóż jeśli wolisz sam mogę coś sobie przygotować. Oczywiście jeśli chcesz tobie też. Tylko uprzedzam mistrzem kuchni nie jestem

Leżałem wpatrzony w sufit rozmyślając. Gdy nagle usłyszałem pukanie do drzwi to była Elizabeth pytała czy jestem głodny. Cóż w sumie chętnie coś zjem. Miła odmiana po ciągłym jedzeniu w knajpach i kuchni hotelowej. Powoli zszedłem do salonu. Zobaczyłem włączony telewizor. Chwilę się rozejrzałem po pomieszczeniu. Nagle spostrzegłem Elizabeth. Byłem w niezłym szoku. Wyglądała inaczej niż w laboratorium na chwilę mnie zamurowało. Ale powoli zacząłem dochodzić do siebie -Chętnie coś zjem powiedziałem z uśmiechem

Chwilę rozejrzałem się po domu. Wyglądał całkiem przyjemnie. Nawet lepiej niż w hotelu, w którym do tej pory mieszkałem. Skierowałem się w stronę swojej sypialni. Po czym położyłem kapelusz na szafce a płaszcz z boku. Na chwilę z ciekawości spojrzałem przez okno oceniając jak najlepiej będzie dojeżdżać do centrum miasta. Położyłem swoją broń z boku. Po czym położyłem się na łóżku patrząc w sufit. Dziwnie będzie u kogoś mieszkać. Cóż mam nadzieje, że nie będę sprawiał wiele kłopotów.

Jadąc za wskazówkami ominąłem jakiś radiowóz. Najwyraźniej próbowali złapać piratów drogowych. Dobrze że zawsze jeżdżę zgodnie z przepisami pomyślałem.

Dawno nie jechałem z pasażerem. Przynajmniej takim zwykłym do tej pory woziłem tylko krótkotrwałych pasażerów. Powoli ruszyłem i zacząłem jechać w kierunku adresu podanego na nawigacji. Przy okazji włączyłem radio. Chwilę się zastanowiłem w czasie jazdy. Czy przypadkiem nie przeszkadza Elizabeth country. Nie każdy musi ją lubić -Nie martw się postaram się abyś nie odczuła mojej obecności. Jeśli muzyka ci się nie podoba to powiedz. Ja zwykle jeżdżę sam i głównie takiej słucham

-Oczywiście że ją mam nie dziwie się że ci się nie chce mi też by się nie chciało wciąż gdać gdzie jechać. Zacząłem prowadzić Elizabeth w stronę samochodu. Podszedłem do samochodu po czym otworzyłem drzwi. -To co możemy ruszać?

Na szczęście i tak nie miałem wiele do zabrania. Przebrałem się w swoje normalne ciuchy. Czułem się znacznie lepiej. Ale Elizabeth chyba lubi swoje pracownicze ciuchy. Przy okazji poszedłem zabrać swój tablet z samochodu. Coś mnie jednak zastanowiło -Mam zostawić samochód tutaj czy może pojechać za tobą? Czy może pojedziemy moim samochodem?

Nie spodziewałem się takiej propozycji z jej strony. Ale to wydało mi się całkiem dobrym wyjściem. Na dodatek całkiem polubiłem Elizabeth -Cóż jeśli nie sprawię ci kłopotu. Chętnie skorzystam z twojej propozycji

Elizabeth bez okularów wyglądał zupełnie inaczej. Jakbym rozmawiał z kim innym. Popatrzyłem chwilę na nią -Byłem na to gotowy że do tego dojdzie kiedyś. Jednak nie chciałbym zostać teraz złapany. Bo pojawiły się pewne... Znów spojrzałem na Elizabeth. Rzeczy który nie przewidziałem.

Westchnąłem, po czym spojrzałem na Elizabeth -Próbował mnie szantażować nagraniem ze mną w roli głównej. Domyślasz się zapewne, co na nim jest. To są lata życia, jakiego prowadzę. Niestety często takich spotykałem. Podczas swoich podróży. Oni wszyscy są do siebie podobni. Więc nawet po krótkiej rozmowie mogę się domyślić, do jakich on typów ludzi należy. Ale mówiąc szczerze mam już czasem tego dosyć. Spotykanie tego typu ludzi czy innych jeszcze gorszych. Chciałbym w końcu od tego wszystkiego odpocząć. Ale nie wiem czy kiedykolwiek będę miał taką możliwość. Ponownie westchnąłem i wbiłem wzrok w podłogę.

Spojrzałem jak Elizabeth opadły okulary. Mogłem z pewnością stwierdzić, że była uroczą kobietą. Zacząłem się zastanawiać czy przypadkiem nie zauroczyłem się. -Cóż z pewnością jest bardzo arogancki i pewny siebie. Gdy się na coś uprze będzie do tego dążył do końca. Szczyci się swoimi wpływami. I lubi mieć wszystko pod kontrolą. Na dodatek otacza się bardzo niebezpiecznymi ludźmi. Nie wiem jak u nich z inteligencją. Ale mimo wszystko to zawodowcy szkoleni w najlepszych jednostkach. Mimo wszystko radzę na niego uważać. Nigdy nie lubiłem tego typu ludzi. Oczywiście nie mam na to dowodów, ale nie sądzę by wszystkie jego interesy były do końca legalne