Mephisto The Undying

Jonathan spojrzał na Lorence. - Co robimy? - zapytał cicho.

Eden niechętnie zdjął zniszczone spodnie. - To nic wielkiego. - powiedział.

- W porządku. Usiądę lepiej. - powiedział i usiadł po czym położył rękę żeby można było spokojnie tę rękę obmyć.

- Spoko nic mi nie jest. Nic wielkiego. - powiedział.

- Nic szczególnego, ale na pewno nie były jedynymi jakie się dziś pojawiły. - powiedział Eden. - Boli mnie noga, no i ręka. - powiedział.

- Trochę tylko. - powiedział. - Mam zakupy. - powiedział i poszedł do kuchni.

- Na mieście było kilka demonów. - wyjaśnił. - Ale już ich nie ma. - dodał po chwili.

Przez kuśtykanie po 15 minutach Eden dotarł do domu, wszedł do środka i rozejrzał się. - Jestem. - zawołał.

Zniszczenia parku były sporę, na szczęście większość osób uciekło. Eden zażegnał zagrożenie w centrum. Oberwał raz w rękę i w nogę, poszedł spokojnie do sklepu w którym sprzedawczyni dała mu wszystkie produkty za darmo, chłopak zaczął iść do domu.

- Spokojnie, zaraz wyjdziemy... - szepnął do dziewczyny.

- Cholera... ten koleś to jaki władca cieni. - powiedział szeptem.

Judas uśmiechnął się. - To miłe Lisku - powiedział i pogłaskał Mabel.

- Oczywiście. - powiedział Law, podał Emily swoją watę cukrową. - proszę. - dodał z uśmiechnął się. Jonathan tylko przytaknął.

Law przytulił dziewczynę jedną ręką bo w drugiej wciąż trzymał swoją watę cukrową. - Mam jeszcze watę, a i może chodźmy do szkoły, trzeba by się umyć. - powiedział. - W porządku. - powiedział Jonathan.

Nawet jeśli drzewa zostały wciągnięte to i tak było ich znacznie więcej. Wręcz cała masa. Plus kolejne wyrastały wręcz natychmiastowo.

Miecze zniknęły i Jonathan podszedł do Lorence. - Ubrudziłaś się kochanie. - powiedział i starł jej z policzka krew. Law podszedł do Emily. - W porządku? - zapytał.

- Chciałbym móc częściej tak z tobą dni spędzać ale mam pracę niestety. - powiedział Judas.

- Cholera po Emily to się tego nie spodziewałem... - szepnął Law, po chwili coś w rodzaju lodowego sarkofagu otoczyło dziewczynę chroniąc ją przed nadciągającym atakiem, sam sarkofag zniknął. - Uważaj! - zawołał do niej potem pojawił się przed aniołem który rzucił włócznią w dziewczynę i strzelił mu lodowym pociskiem w łeb. Jonathan nie przejął się rozbryzgującą krwią, gdy miecz pojawił się obok dwóch aniołów chłopak pojawił się tam łapiąc go i atakując oba anioł, po chwili zamiast dwóch mieczy miał spory topór, posłał anioła ciosem na ziemię a potem atakując z góry rozpłatał go na dwie części. Spojrzał na drugiego anioła z pogardą po czym podskoczył do niego, zmienił topór na młot dwuręczny i uderzył anioła w łeb.

Jonathan widząc że Lorence sobie radzi stał przez chwilę patrząc na dwa anioły, po chwili wokół niego pojawiło się około 40 mieczy, podniósł dwa. - To co zaczynamy? - zapytał rzycając w anioła ostrzem Anioł którego zabiła Emili padł nim Law zdążył by w niego trafić, spojrzał na resztę. - Teraz będzie, ciekaawiej. - zaśmiał się. Strzelił soplem w upadłego.

((Curt to pomyślał...))

Katarina wstała z łóżka i ubrała się. - Całkiem nieźle w sumie. Jednak to było bez zobowiązań, pamiętaj. - powiedziała i wyszła z pokoju jakgdyby nigdy nic. - Siema. - powiedziała sppkojnie.

Curt przyglądał się sytuacji. - No Zed... Zed do cholery i jego cienie. - pomyślał i schował latarkę do kieszeni.

Law odwzajemnił pocałunek. - W porządku księżniczko. - powiedział Jonathan z uśmiechem.

((Mleko?))

Moje umiejętności są równe 0,042/100 Mogę się zaciągnąć?