Mephisto The Undying

- Tak może się zapytam. - zwrócił się ku Aryi. - Czemu jesteś taka nieufna?

- Od razu mówię, iż nigdy nie stoję blisko walki, jestem snajperem nie wojownikiem. - powiedział chłodno (jak praktycznie każde zdanie)

Ice, spojrzał chłodno na różowo włosom dziewczynę która właśnie weszła. - Jeśli ty masz być moją starszą siostrzyczką to ja zmieniam nazwisko. Nee-chan. - powiedział rozbawiony. - A tak w ogóle to jestem Ice Episcopi. Albo Biskup Lodu, zależy jak wolicie. - dodał.

Ara uśmiechnęła się. - Wiesz że on, może uznać to za oznakę tego że do niego zarywasz? - powiedział cicho. Ara spojrzała na niego zaskoczona. - Oj, nie wiedziałam. Chyba nie będę już tak robić. - odpowiedziała cicho. Danate westchnął. - Jesteś seksowna więc lepiej nie przesadzaj jeśli coś robisz bo sporo facetów może się w tobie zakochać. - powiedział cicho.

Ara przytaknęła, podniosła Rikona i sprawnie pozbyła się więzów. - Proszę. - powiedziała rozbawiona i puściła oko do Rikona. Danate przyglądał się sytuacji bez słowa. Ara stanęła przy ścianie obok niego. - Spodobał ci się? - zapytał cicho Arę. - Nie, Danate-sama. - odpowiedziała równie cicho.

Mephisto podrapał klacz za uchem i po brodzie. - Wyczucie chwili. - zażartował. Zaczął ją głaskać.

- Mhm. - przytaknęła Ara.- Przede mną nikt się jednak nie ukryję, - powiedziała zrobiła jakiś gest dłońmi i po chwili stała za Rikonem. - Ja zatrzymuje czas. - dodała z uśmiechem. - Panicz Danate jest mistrzem w wykorzystywaniu tej mocy. - powiedziała, Danate poruszył palcem a Rikon wywrócił się, teraz mógł zauważyć że jest opleciony żelazną nicią. - W końcu jestem zabójcą... - powiedział spokojnie.

Mephisto uśmiechnął się. - Dzięki. Ty z kolei jesteś najlepszą przyjaciółką jaką brony może sobie wymarzyć. I najsłodszą klaczą. - powiedział uśmiechnięty.

Ara spojrzała na Eomeera, Po chwili podeszła do niego. - Więc też jesteś łańcuchem? Jaką masz moc? - zapytała zaciekawiona. Danate westchnął, jego jednak też ciekawiło co może nowo przybyły.

Ice szedł przez osadę, z każdym jego krokiem zimno zwiększało się, ludzie robili dla niego przejście, wiedzieli że nie można się do niego zbliżać. Jego karabin snajperski stukał na plecach, a rewolwery w kaburach. Ku jego zaskoczeniu, podbiegła do niego jakaś dziewczynka z karteczką i kwiatkiem zrobionym z lodu. Szybko odbiegła, Ice spojrzał na kartkę i uśmiechnął się pod nosem. Spojrzał na kwiat. Westchnął cicho. Wszedł do budynku który to był przeznaczony dla magów, w którym to nagle zrobiło się zimniej. Westchnął. Spojrzał na jakąś blondynkę, ale minął ją bez słowa, ta mogła poczuć chłód. Nie odzywając się, usiadł na krześle które obeszło szronem.

- Nie lubie cmentarzy. Ani pogrzebów. - powiedział siadając obok klaczy. Pogłaskał ją.

Mephisto przytulił klacz. - Jak chcesz to zostane z tobą przed cmentarzem...- powiedział.

Mephisto uklęknął przy klaczy. Pogłaskał ją.- Hej, spokojnie. Każdy się dziś źle czuje... jeśli nie chcesz, nie musisz iść. - powiedział ciepło.

Zdziwił się tym co zrobiła klacz - Em, Dandie? - zapytał podchodząc do klaczy.

Mephisto spojrzał pytająco na Jango. - Ty już tu byłeś. Gdzie? - zapytał go.

- Jeśli zażyła tylko jeden to wymioty zaraz po spożyciu by coś dały, ale ona raczej wzięła wszystko co się da. - stwierdził.

- Nie wiem, nie było mnie wtedy w pomieszczeniu. Teraz to oczywiste że za późno, ale wtedy chyba też nie wiele by dało. Ale nie wiem jakie to były dokładnie tabletki.

Danate spojrzał pogardliwie na nowo przybyłych. Ara skłoniła się. - Miło mi was poznać. Jestem Ara Haan. - powiedziała z uśmiechem.

- Tabletki. Najpewniej zjadła za dużą dawkę środków blokujących schizofrenie. - stwierdził. - Widać że się martwisz. - dodał sarkastycznie.

- Byliśmy zamknięci przez psychola, widzieliśmy stosy uciętych kopytek, kilka trupów, i kucyki z uszkodzonymi kręgosłupami. To jest bardzo prawdopodobne. - podsumował.

- Wątpliwe. Wciąż stawiam na reakcje na nadmiar adrenaliny. - odpowiedział.

(Ale ja ją trzymam na rękach.) - Strach. Bardziej zasnęła. Ale fakt, to nic groźnego, zwyczajna reakcja organizmu za nadmiar adrenaliny we krwi, musi odpocząć. - powiedział. - Nic jej nie będzie.

Danate westchnął, ale nie odzywał się więcej. Ara z kolei podniosła się. Ziewnęła cicho. - Co mnie ominęło? - zapytała. - Nic... - stwierdził. Ara kiwnęła głową, po chwili oboje ruszyli za Shaną.

- Była raczej po naszej stronie, jednak dla niej śmierć musiała być ukojeniem. - Stwierdził. - Dobrze z tobą Dandie?

- Mephisto Pheles. Ale wystarczy Mephisto. - powiedział. - Miło poznać Neil. - dodał już serdeczniej.