[Gra][Bosman]Zniszczyć i stworzyć na nowo

[Bosman]

Chłopak jednocześnie ucieszył się, że dziewczyna dzwoni, i zmartwił że ktoś może to posłuchać. Zaczął szybko iść w stronę wyjścia.

- Witaj Naho. Tak U mnie wszystko dobrze. Nie masz się co martwić. Zostałem wybrany przez gubernator jako jej rycerz - Powiedział z nutką szczęścia w głosie. W końcu będzie chronił osobę, ktora chce pomóc Japoni. -  A co tam u Ciebie. Jak sie sprawy mają? Jesteś cala? - Zapytał. Martwił się o dziewczynę. A nie mógł się wcześniej skontaktować. 

[PrinceKeith]

Usłyszałeś jakiś mamrot.

- Taaa... Obserwuję cię cały czas ale to drobny szczegół. - stwierdziła.

[Bosman]

Chłopak westchnął i wyszedł z centrali. Zaczął powoli iść w stronę swojego domu. 

- Cieszę się, że mi ufasz - Powiedział z nutką goryczy. Cóż ufał dziewczynie a tu się okazuje, że ona i tak go śledzi. Cóż przynajmniej wiedział, że jest cała i zdrowa.Westchnął i uśmiechnął się lekko.  - A teraz powiedz mi czy dowiedziałaś się czegoś w tym czasie naszej nowej pani gubernator. I jak idą przygotowania do utworzenia strefy wolnej Japonii. Bo to pierwszy krok do naprawy Japonii - Powiedział. Był na dworze więc wierzył, że nikt inny poza dziewczyną go nie obserwuje. 

[PrinceKeith]

Zamyśliła się na chwilę by ponownie westchnąć.

- Niczego ciekawego. Strefa powstaje, odbudowują budynki. Nie bój się, że ktoś cię śledzi. Sprawdziłam teren dwa razy w ciągu trzech sekund. - powiedziała cicho. 

[Bosman]

Chłopak skinął głową i uśmiechnął się lekko. 

- Cóż cieszę się, że wszystko idzie dobrze. Może naprawdę uda nam się to wszystko naprawić - Powiedział chłopak przez telefon. - A ja się postaram jakoś za kilka dni przyjść do ciebie, na spotkanie. Bo przyznam się, że stęskniłem się za tobą - Powiedział do niej. Była to prawda. Przez ostatnie tygodnie nie wiedział się z Naho i zaczynało go to boleć. No ale na razie musiał czekać na dalsze rozkazy, lub nawet informację od samej pani gubernator. 

[PrinceKeith]

Usłyszałeś śmiech.

- Stoję kilka metrów za tobą, idioto. - burknęła po czym ponownie się zaśmiała. Odwróciłeś się jednak nic nie zobaczyłeś.

[Bosman]

Chłopak słysząc, że dziewczyna stoi za nim odwrócił się gwałtownie. W końcu, gdyby ktoś ją zobaczył przy terenie wojskowym to mogłaby mieć kłopoty. Jednak nie zobaczył nikogo. Przyłożył ponownie telefon do ucha. - Ładnie tak żartować Naho? - Zapytał i uśmiechnął się lekko.  - Chyba, że się przede mną ukrywasz? - Zapytał sprawdzając dla pewności jeszcze raz, czy dziewczyny nie ma za nim. 

[PrinceKeith]

Zaśmiała się.

- Cóż, przed odejściem Will nauczył mnie kilku trików. Chcesz, żebym wyszła z ukrycia? - zapytała. Jej głos był pewny, nie to co wcześniej. Pokazywała teraz swój prawdziwy charakter. Była osobą walczącą o swoje, silną psychicznie, do tego niezwykle sprytną. Podobało ci się to.

[Bosman]

Chłopak popatrzył za siebie, Uśmiechnął się lekko, słysząc jej słowa. Coraz bardziej podobała mu się ta dziewczyna. Zaskakiwała go na każdym kroku. 

- Jeśli wiesz, że nikogo nie będzie w pobliżu to możesz się pokazać. A w razie czego to pójdziemy do mnie. Nie powinni mnie teraz sprawdzać za często, bo w końcu będę osłaniał panią Gubernator - Powiedział i przyglądał się uważnie w promieniu kilku metrów przed sobą, gdzie ukryła się dziewczyna. Wątpił, że posiadała Geass, ale nie mógł wykluczyć i takiej możliwości. 

[PrinceKeith]

Rozłączyła się. Przez chwilę nie słyszałeś nic. Nie wiedziałeś co się stało. Nagle jednak zawiał wiatr. Coś wskoczyło ci na plecy. Usłyszałeś śmiech Naho, a więc to była tylko ona. Miała na sobie lekki i cienki płaszcz maskujący.

[Bosman]

Chłopak już po raz drugi dał się zajść tak blisko, że ktoś wskakuje mu na plecy. Popatrzył na nią, zobaczył płaszcz i uśmiechnął się. 

- Widzę, że masz nie tylko umiejętności ale również dobry sprzęt - Powiedział chłopak łapiąc dziewczynę tak, żeby ta nie spadła. - A powiesz mi co tutaj robisz? - Zapytał chłopak ciekawy. - Bo chyba nie przyszłaś tylko po to, aby mnie kontrolować prawda? - Zaśmiał się, rozglądając się czy czasem nikt nie idzie. 

[PrinceKeith]

Nikt nigdzie nie szedł. Dziewczyna zdjęła kaptór z głowy. 

- Biegam, to tu, to tam i patrzę co się dzieje. - stwierdziła. - Ale w sumie dziś jestnie bardzo spokojnie. Hah... Kocham kamuflaż. - stwierdziła.

[Bosman]

Chłopak westchnął z ulgą, nie widząc nikogo wokół. Popatrzył na dziewczynę i zaśmiał się cicho. Zaczął powoli iść w stronę swojego domu. 

- Rozumiem. No faktycznie cisza i spokój. Fajnie by było, gdyby zawsze tak było - Powiedział bardziej do siebie, Jednak zainteresował go kamuflaż dziewczyny. - Pierwszy raz widzę coś takiego. Nie wiedziałem, że macie takie zaopatrzenie - Powiedział. cóż nigdy wcześnie nie spotkał się z takim sprzętem. Albo przynajmniej nikt mu nie powiedział, że coś takiego jest. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna zaśmiała się.

- Przecież to zwykła stara szmata w kolorach brudnej zieleni, szarości i czerni. Używaliśmy takich z Willem. Jak umiesz, doskonale możesz się wpasować w cień. - powiedziała.

[Bosman]

Chłopak uśmiechnął sie. Nadal szedł w strone domu, trzymając na plecach dziewczynę. 

- Coś więc to jednak nie sprzęt a umiejętności. I to jak widać dobre - Przyznał patrząc przed siebie. - Centrala wie, że tutaj tak sobie chodzisz? Czy na własną rękę postanowiłaś się przejść? - Zapytał. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna zastanowiła się.

- Nie... Raczej nie zezwoliliby mi na chodzenie tak samemu. Od kiedy nie ma Willa strasznie się o mnie troszczą. - powiedziała kładąc głowę ba twoim ramieniu.

[Bosman]

Chłopak był już niedaleko swojego domu. 

- Rozumiem. Tak czy inaczej nie jestem pewny, czy to był dobry pomysł, nie mówiąc nikomu o tym, że idziesz. Bo zaraz Zero zacznie cię szukać. A sama wiesz, że on jest taką osobą, że będzie cię szukał i szukał aż cię nie znajdzie - Dodał chłopak uśmiechając się do niej lekko. - A teraz chyba wylądujesz u mnie w domu co? - Zaśmiał się i wskazał głową na swoje mieszkanie. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna zachichotała. Przez chwilę milczała jednak po chwili przybliżyła się do twojego ucha. 

- Taki z ciebie sprytny lis? - zapytała szeptem.

[Bosman]

Chłopak zaśmiał się słysząc jej słowa. Przeszedł go delikatny dreszcz, kiedy ta szepnęła mu do ucha Popatrzył kątek oka na nią. 

- Nie wiem o czym ty mówisz - Zaśmiał się po czym doszedł do swojego domu. Tam otworzył drzwi i wszedł z nią do środka. - Witaj w moim domu. Nie jest to wasza baza, ale i tak jest miło i przytulie - Powiedział i pokazał jej wnętrze jego domu. Był ciekawy co ona powie. Poza tym dzięki temu zmniejszył ryzyko, że ktoś ją zobaczy. Czyli same plusy. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna położyła głowę na twoim ramieniu. Mruknęła coś niezrozumiale po czym rozejrzała się dookoła.

- Całkiem, całkiem. - powiedziała.

[Bosman]

Chłopak uśmiechnął się i poprowadził ją do salonu. Następnie poszedł do kuchni. 

- Chcesz herbaty Naho? - Zapytał chłopak patrząc na nią i delikatnie pogłaskał po głowie. Skoro już się do niego przytuliła to chłopak zaczął z nią chodzić po całym domu. - I widzę, że jesteś taka przytulaśna - Zaśmiał się chłopak i delikatnie pocałował ją w czoło. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna lekko się zarumieniła.

- Poproszę. - powiedziała patrząc dookoła. Co ciekawe była wyjątkowo lekka.

[Bosman]

Chłopak zauważył fakt, że ta byłe lekka, ale nie przyłożył do tego jakiejś wagi. Włożył do dwóch kubków dwie torebki czerwonej herbaty i zalał oba wrzątkiem. Postawił oba kubki na stoliku w kuchni. 

- No proszę bardzo. Ale jeśli chcesz się napić to musisz zejść z moich pleców - Powiedział chłopak z uśmiechem do niej. Cóż z drugiej strony nie chciał aby dziewczyna go puszczała. Lubił dotyk jej dłoni. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna z twoją pomocą zeszła z twoich pleców. Usiadła przy stoliku i zaczęła powoli sączyć herbatę cały czas ci się przyglądając.

[Bosman]

Chłopak usiadł na przeciwko niej, Napił się trochę ze swojego kubka i popatrzył na dziewczynę. 

- I co zamierzasz teraz zrobić? - Zapytał kładąc rękę na stole. - Bo raczej nie będziesz kręciła się w okolicy przez następne parę godzin prawda? Jeszcze ktoś może cię zobaczyć - Powiedział. Martwił się o dziewczynę, bo naprawdę mu na niej zależało.