[Gra][Bosman]Zniszczyć i stworzyć na nowo

[PrinceKeith]

Na ekranie ujrzałeś Shiro.

- Bardzo dobrze. Włączę ci kilka symulacji przeciwników. - powiedziała. Już po chwili zobaczyłeś kilka symulacji. Pokonałeś je bez problemu. Potem Shiro poprosiła byś wyszedł. Blondynka stała obok pani gubernator.

- Bardzo interesujące jest to, że stworzyłaś to wszystko sama od podstaw. To niesamowite jak niektóre osoby są zdolne. Postaram się byś miała dostęp do wszystkich materiałów które będą ci potrzebne. - powiedziała po czym lekko się uśmiechnęła. Nadal była lekko zmieszana, to wszystko ją przytłaczało.

- Dziękuję, jednak to nie tylko moja zasługa. Mam dobrego asystenta testów. - powiedziała po czym puściła ci oczko. Kalypso spojrzał na ciebie po czym skinęła w podziękowaniy.

[Bosman]

Chłopak był skupiony aby ten mały pokaz wyszedł jak najlepiej. Kiedy usłyszał o wyjściu wyłączył maszynę i stanął na przeciwko Skoro. Uśmiechnął sie do niej widząc jej znak, a na słowa Pani Gubernator zareagował jak każdy inny wojskowy, zasalutował.

- Dziękuję za uznanie wasza Wysokość-  Odpowiedział. Zamyślił się po czym popatrzył na nią. - Pani Gubernator proszę mi wybaczyć zuchwałość Ale mogę Panią zapytać jakie ma Pani plany względem Jap... Strefy 11? - Mówił spokojnie. Pozwolił sobie na trochę Ale liczył, że ta mu odpowie. To dałoby mu obraz jaką politykę będzie się kierowała. Oraz powie mi czy ma się zacząć martwić o Naho i resztę.

[PrinceKeith]

Dziewczyna uśmiechnęła się.

- Miło, że kogoś to interesuje. Pragnę zawrzeć sojusz z przedstawicielem Zakonu Czarnych Rycerzy. Chciałbym wyznaczyć Strefę Wolnej Japonii. Gdzie wszyscy japończycy, wraz z zakonem mogliby żyć spokojnie, zdala od Brytanii. - powiedziała cicho. Shiro uśmiechnęła się. To były bardzo dobre wybory.

[Bosman]

Chłopak nawet nie ukrywał zaskoczenia, słysząc jej słowa.

- N-Naprawdę chce Pani stworzyć Strefę Wolnej Japonii? - Zapytał, jakby nie dowierzał w to co usłyszał. Było to dla niego ogromne zaskoczenie. Ale wewnątrz ucieszył się. W końcu pojawiło się światełko w tunelu. Może w końcu uda się odbudować Japonię. Chłopak po chwili odchrząknął. 

- Rozumiem. Czuję, że ogromna ilość osób będzie pani niezmiernie wdzięczna, za to co pani planuje zrobić - Powiedział już spokojnie. - Jeśli to nie zbyt duża prośba, to chciałbym pomóc pani w realizacji tych planów - Zaproponował. Zapytał się pod tym względem, że będzie mógł pomóc i Zakonowi, i Naho oraz w końcu niewinni ludzie nie będą umierać. Czy chłopak mógł prosić o coś więcej? 

[PrinceKeith]

Dziewczyna patrzyła na ciebie z lekkim uśmiechem na twarzy. W twoim umyśle coraz bardziej przypominała anioła. Chciała dobrze dla japończyków. Czy to nie powinno być cenione? Spojrzała na generała jakgdyby przekazywała mu jakiś komunikat a następnie przerzuciła swój wzrok z powrotem na ciebie ciebie Shiro.

- Jeśli będziesz czegoś potrzebować, Doktor Shiro, proszę byś to do mnie zgłosiła. Postaram się to dla ciebie sprowadzić. - powiedziała. Potem skierowała wzrok wyłącznie na ciebie. - A czy ty żołnierzu masz jakieś proźby poza pierwszą którą spełnię z przyjemnością?

[Bosman]

Chłopak pokręcił głową.

- Nie wasza wysokość. W tym momencie to jedyna rzecz, o której pomyślałem - Odpowiedział. Jednak po chwili namysłu dodał. - A jednak nie. Jest jeszcze jedna sprawa. Chciałbym prosić, o ile jest to w pani mocy, o zmianę metod przesłuchiwania więźniów. Rozumiem, że informacja jest bardzo ważna, ale nie można jej wyciągać w ten sposób, w który dotychczas to robiono. Są zbyt brutalne. Nikt nie zasługuje na obecne metody. A zwłaszcza jedenastostrefowcy. - Przypomniał sobie o nagraniach, które słyszał wcześniej. Nadal bo to bolało. - To są jedyne rzeczy, o której jestem skłonny prosić waszą wysokość. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna spojrzała na generała nieco przestraszonym, i z drugiej strony złym wzorkiem.

- Chyba nie działo się tu zbyt dobrze. Dobrze, postatam się wszystko zmienić. - powiedziała poczym razem z generałem wyszła. Shiro spojrzała na ciebie.

- No, no niezłe zrobiłeś pierwsze wrażenie. - stwierdziła. - Ciekawe czy będziesz w kręgu wyboru na jej rycerza. - powiedziała po czym się zaśmiała.

[Bosman]

Chłopak zasalutował, kiedy generał i pani gubernator wychodzili. Następnie popatrzył na Shiro i uśmiechnął się.

- Po prostu powiedziałem o czym myślałem - Powiedział po czym podszedł bliżej Shiro, żeby nikt ich nie podsłuchał. - Przesłuchałem nagrania z przesłuchania Naho i Willa. Zresztą sama widziałaś, że jak oni wyglądali - Dodał. - Chciałem jakoś im pomóc. W końcu, gdy będzie strefa wolna to ludzie nie będą umierać A to dobry początek - Powiedział chłopak. - A co do rycerzy... sam nie wiem. Może - Chłopak nie do końca wiedział czy to dobrze, że ona się nim zainteresowała. Ale jeśli to miało im pomóc w naprawie Japonii to chłopak był gotowy na to. 

[PrinceKeith]

Shiro westchnęła po czym przeciągnęła się.

- A jak życie? Chyba spodobało ci się bycie w Zakonie Czarnych rycerzy, co? - zapytała gdy powolnyk krokiem opuszczaliście hangar.

[Bosman]

Chłopak popatrzył na nią i lekko skinął głową.

- Trochę. Walczą o swój kraj. To się ceni. A nowa pani gubernator wydaje się być bardzo obiecującą osobą - Powiedział idąc za Shiro - Poza tym jest jedna ważna sprawa - Powiedział po czym ściszył głos. - Naho śledziła mnie. Widziała jak wchodzę do bazy. nie miałem wyboru. Musiałem jej powiedzieć, że jestem wojskowym. Ale tylko tyle wie - Powiedział dziewczynie. Lepiej, żeby ona wiedziała. W końcu trochę ją z nim łączy. I to nie było uczucie. 

[PrinceKeith]

Kilka tygodni potem wbiegłeś do centrali. Wezwał cię generał a byłeś spóźniony o pięć minut. Byłeś okropnie zdyszany. Jak mogłeś zaspać?! Nie byłeś pewien.

[Bosman]

( Aż taki przeskok?  ) 

Chłopak pędził ile mógł.

- Cholera jakim cudem? - Zastanawiał się w biegu. Miał nadzieję, że generał nie będzie na niego za bardzo zły. W końcu każdemu się zdarza spóźnić. Fakt, że był w wojsku, gdzie obowiązywały inne zasady, ale liczył, że jego przełożony będzie miał lepszy dzień. Po chwili chłopak wbiegł do gabinetu generała. Zdyszany i zmęczony poprawił się szybko.

- D-David Fereni m-melduje się na w-wezwanie - Powiedział zdyszany. -  Przepraszam za spóźnienie. To się więcej nie powtórzy - Zapewnił chłopak, kiedy zaczerpnął powietrza. 

[PrinceKeith]

Generał zaśmiał się widząc twoją reakcję.

- Wierzę w to. - powiedział. - A teraz proszę usiądź. Mam z tobą sprawę do omówienia. - powiedział wskazującna krzesło przed biórkiem.

[Bosman]

Chłopak jeszcze chwilę głęboko.Widać było, że się trochę zmachał biegnąc tutaj. Usiadł na krześle, wskazanym mu przez generała. Myślał co może być powodem nagłego wezwania. 

- Co chce ze mną omówić pan generał? - Zapytał chłopak zdziwiony. Nie spodziewał się niczego. W przeciągu ostatnich tygodni niczego złego nie zrobił. Niestety też ograniczył przez to kontakt Naho oraz buntownikami, ale wolał nie ryzykować, że ktoś by go nakrył na kontaktowaniu się z Zero. 

[PrinceKeith]

Spojrzał na ciebie poczym ponownie się zaśmiał.

- Pani gubernator chciałaby byś to ty został jej rycerzem. Jednak nie musisz się na to godzić. Dobrze zastanów się nad tą propozycją, jest niezwykle ważna.

[Bosman]

Chłopak zastanawiał się przez chwilę.

- Ja... Cóż to bardzo duże wyróżnienie - Powiedział uśmiechając się lekko. Po chwili namysłu odpowiedział. - Zgadzam się na jej propozycję. Zostanę rycerzem pani gubernator - Powiedział po czym nadal patrzył na generała. - Czy to oznacza, że nie będę już pod pana rozkazami? - Zapytał. Musiał się upewnić, czy dobrze zrozumiał. Nie był do końca pewny, co to oznaczało bycie rycerzem pani gubernator, ale była osobą tak wspaniałą, że chłopak nie mógł odmówić. 

[PrinceKeith]

Generał spojrzał na ciebie znad papierów.

- Będziesz brał udział jedynie w najważniejszych misjach więc statycznie nie będziesz. Twoim zadaniem będzie bronić księżniczkę Kalypso za wszelką cenę. Możesz wymaszerować. Przekażę pani gubernator twoją decyzję. - powiedział. - Dobra robota. - powiedział gdy wychodziłeś.

[Bosman]

Chłopak skinął głową i zasalutował generałowi. 

- Dziękuję za wspólną pracę generale. Obiecuję, że nie zawiodę - Powiedział po czym wyszedł. Idąc do siebie włączył telefon i napisał do Shiro.

"Awansowałem. Zostałem rycerzem pani Gubernator. Teraz muszę czekać na dalsze wytyczne" - Chłopak uśmiechnął się lekko do siebie. Nie dość, że pomagał Japończykom to jeszcze zostanie rycerzem pani gubernator, która chciała im pomóc. Chłopak był szczęśliwy z obrotu sytuacji. 

[PrinceKeith]

Shiro wbiegła na korytarz wpadając na twoje plecy. Przewróciła się.

- To gratulacje. Chyba... Ale w każdym razie, cieszę się twoim szczęściem. - powiedziała wstając.

[Bosman]

Chłopak nie zdążył zareagować, słysząc, że ktoś jest za nim. Po chwili usłyszał Shiro i uśmiechnął się. 

- To cieszę się, że też się cieszysz - Powiedział David podnosząc się i poprawiając swoje ubranie i broń. Po chwili popatrzył na nią. - Cóż zobaczymy co będzie się dzieło, kiedy będę pilnował pani gubernator - Dodał po czym zniżył głos. - A co u naszych przyjaciół? - Zapytał. Liczył, że dziewczyna zrozumie, że chłopak myśli o Zero, Naho i reszcie buntowników. W końcu jakiś czas się z nimi nie kontaktował. 

[PrinceKeith]

Shiro zastanowiła się.

- Wszystko ok. - stwierdziła. - Ale rozsypałam ostatnio notatki po pokoju i Lulu na mnie nakrzyczał. - poskarżyła się patrząc w podłogę. Dookoła panował spokój, tylko co jakiś czas ktoś przechodził z pomieszczenia do pomieszczenia dosyć głośno zamykając drzwi.

[Bosman]

Chłopak skinął głową.

- Rozumiem. No cóż każdemu się zdarza - Zaśmiał się chłopak. - Cóż ja muszę czekać na rozkazy więc chyba wrócę do siebie, jeśli nie masz nic przeciwko. A jak tam wolna strefa Japonii? Jak wygląda sytuacja? - Zapytał David. Nie wiedział do końca czy ta strefa już doszła do skutku. Miał ostatnio za dużo spraw na głowie. 

[PrinceKeith]

Shiro wzruszyła ramionami.

- Chyba prace nadal trwają. Dobra, to jaby lecę. - powiedziała ruszając w głąb budynku. Nagle zaczął dzwonić ci telefon, nieznany numer.

[Bosman]

Chłopak pożegnał się z Shiro. Już miał iść do siebie, kiedy nagle usłyszał swój telefon. Wyciągnął go. Widząc nieznany numer zmartwił się. Jeśli to dzwonił ktoś z buntowników to musiał się przedstawić jako Nathaniel. A jeśli ktoś z wojska to musiał być Davidem. Chłopak odetchnął głęboko po czym odebrał.

- Tak słucham? - Zapytał, starając się brzmieć jak najbardziej spokojnie i opanowanie. Był ciekawy kto do niego zadzwonił. 

[PrinceKeith]

- To ja, Naho. Nie pytaj skąd mam twój numer, poprosiłam Charlotte, żeby mi podała. Jaks się masz? Długo cię u nas nie było... Nic się nie stało, prawda? - zapytała. W jej głosie brzmiało lekkie zmartwienie.