[Gra][Bosman]Zniszczyć i stworzyć na nowo

[PrinceKeith]

Kobieta zamyśliła się.

- To mogłoby grozić katastrofą... - stwierdziła. Potem ponownie zmieniła się w lisa chowając się w torbie chłopaka.

- To już wszystko? - zapytał jakgdyby odtym niechcenia.

[Bosman]

David wysłuchał ją w milczeniu. Nie podobało mu się to ale skoro ona zmieniła się w lisa to już raczej nic więcej się nie dowie. Podszedł do chłopaka i pomógł mu wstać.

- Tak to wszystko - Powiedział po czym popatrzył na niego. Następnie sięgnął po kartkę z kieszeni spodni i napisał tam swój adres oraz adres bazy, gdzie teraz przebywał. Podał ją chłopakowi. - Możesz odejść. A w razie czego znajdziesz mnie tutaj - pokazał na adres bazy. - Na razie jestem tutaj. a jeśli będziesz chciał chwilę spokoju to tutaj jest mój dom - Dokończył po czym zaczął powoli prowadzić chłopaka w stronę wyjścia. - Ja muszę tutaj jeszcze coś załatwić. A ty musisz stąd wyjść. W razie pytań na miejscu powiedz, że ja cię tutaj wysłałem - Powiedział i poczekał na to co odpowie chłopak. Nie wiedział czy w ogóle się zgodzi. Ale nie miał wyboru. 

[PrinceKeith]

Chłopak spojrzał na niego. Zastanawiał się przez chwilę co powiedzieć. Dopiero potem odezwał się.

- A nieznalazłbyś dla mnie jakiegoś miejsca? Nawet drobnego. Kawałka podłogi. Podczas wojny trochę zniszczyli miejsce gdzie spaliśmy - powiedział patrząc na ciebie lekko zmartwiony.

[Bosman]

David westchnął i pokazał na kartkę.

- A pomyśl przez chwilę czemu podałem ci oba adresy? - Zapytał patrząc na niego. Po chwili dodał, już spokojniejszym głosem - Możesz tam mieszkać. Ja co prawda przemieszczam się między tymi dwoma domami, ale myślę, że w obu znajdziesz i miejsce dla siebie, i będziemy mogli się do jakiś czas zobaczyć - Dodał po czym popatrzył na torbę, gdzie był lis - Zajmij się nim przez ten moment. Później do was dołączę. W razie czego w obu domach jest telefon albo osoba, która może się ze mną skontaktować - Wyjaśnił. David planował najpierw dowiedzieć się czy ktoś nagrywał ich rozmowę lub coś w tym stylu a potem udać się do szpitala zobaczyć co się stało z Shiro i Lulu. 

[PrinceKeith]

Mars skinął głową i odszedł. Nigdzie nie było śladów kamer ani też rejestratorów dźwięku. Innymi słowy, czysto. Ruszyłeś do skrzydła szpitalnego. Wszystko było utrzymane tam w bieli. W około unosił się zapach leków. W recepcji siedziała krótkowłosa brunetka w okularach. O bystrym spojrzeniu zielonkawych oczu. Musiałeś zapytać gdzie znajdziesz Leloucha i Shiro. Oraz czy w ogóle masz możliwość zobaczenia jak ich stan zdrowia.

[Bosman]

Chłopak poszedł do skrzydła szpitalnego. Rozejrzał się po czym podszedł do recepcji.

- Witam. Chciałem spytać o stan zdrowia dwójki osób, które zostały niedawno przywiezione. Profesor Shiro oraz młody chłopak Lelouchu. Zostali postrzeleni - Wyjaśnił po czym dodał - Oraz chciałbym ich zobaczyć - dodał po czym poczekał na co mu powie kobieta w recepcji. Musiał się jak najszybciej dowiedzieć co z nimi. Bo w końcu puścił wolno osobę, która ich postrzeliła. Miał nadzieję, że oni nie zginęli. 

[PrinceKeith]

Kobieta zamyśliła się. Przez chwilę nie odpowiadała a jedynie szukała czegoś w papierach. W końcu znalazła. Posłała tobie uśmiech.

- Ich stan jest stabilny - powiedziała. - Proszę za mną - powiedziała po chwili wychodząc zza blatu. Szliście przez chwilę miajając kolejne białe korytarze i drzwi. Było tu niezwykle czysto. Zatrzymaliście się przy jednych z drzwi. - To tutaj - powiedziała otwierając drzwi i wpuszczając cię. Sama wróciła do recepcji.

- A pamiętasz ja... - to Shiro urwała wypowiedź skierowaną do Leloucha gdy wszedłeś. Oboje na ciebie spojrzeli. Podłączeni do kroplówki nie mieli swobody ruchów.

[Bosman]

Chłopak poszedł za dziewczyną do sali. Kiedy wszedł popatrzył na nich i westchnął. Oparł się o ścianę.

- Widzę, że trochę tutaj poleżycie co? - Zapytał patrząc na nich. - Na szczęście was stan jest stabilny, więc mam nadzieję, że szybko wrócicie do siebie - Powiedział to bardziej do Shiro niż Lulu, chociaż też chciał aby on wrócił do zdrowia. - Przeszkodziłem wam w jakieś ważnej rozmowie? - Zapytał posyłając chłopakowi lekki uśmiech. Cóż starał się go uratować. 

[PrinceKeith]

Od razu było pewne, że Shiro da sobie radę z przeżyciem. Przecież była teraz niczym robot. Owleczona w metal, pokryta syntetyczną skórą która imitowała prawdziwą skórę. W niewielkim stopniu była teraz człowiekiem. Przeważała u niej maszyna. Ale musiała to zrobić, tak myślała. Inaczej zginęłaby po kilku miesiącach. Świat potrzebował jej geniuszu i maszyn. Lelouch spojrzał na ciebie.

- Zapewne wyjdę szybciej niż on. Wystarczy, że sprawdzą czy wszystko jest okej. Bo technicznie zrobiłam sobie przegląd - powiedziała spokojnie. Wydawała się przygnębiona. Lelouch widział to. 

[Bosman]

Chłopak westchnął i popatrzył na nich oboje. Wiedział, że Shiro wyjdzie cało z tego. Nie podobało mu się tylko to, że była czymś przygnębiona. 

- Spokojnie. Wszystko będzie dobrze. Na pewno. Cóż nie sądziłem, że to powiem, ale cieszę się, że się zmechanizowałaś - Powiedział i popatrzył na Lulu. - Teraz mi wierzysz, że nie stoję po przeciwnej stronie? Ja naprawdę nie chcę widzieć w tobie wroga - Dodał po czym nadal obserwował. Był ciekawy czy coś mu Zero odpowie. W końcu przez chwilę sprzeczali się o to co się stało. Poza tym Lulu chyba domyślił się, że David posiada Geass. Albo mu powiedziała Shiro. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna westchnęła cicho. Do pomieszczenia weszła kobieta, jedna z lekarek. Podeszła ona do Shiro i odłączyła do kroplówki.
- Niech pani pójdzie ze mną Dr Shiro. Zrobimy badania które są potrzebne i będzie pani wolna - powiedziała. Shiro skinęła głową. Wstała i przeciągnęła się. Podczas tego słyszeliście przestawianie metalowych stawów. Nadal wyglądała na przygnębioną. Jej wzrok spotkał się ze wzrokiem Leloucha. Momentalnie wymusiła na sobie uśmiech a potem na ciebie spojrzała.
- Porozmawiajcie sobie - powiedziała kiedy wychodziła z pomieszczenia. Komunikator Leloucha zadzwonił a on odebrał. Chwilę milczał, zapewne słuchał.
- Przekaż tymczasowo władzę Kallen proszę, Charlotte nie ma możliwości się tam pojawić. I nie dzwońcie, proszę - powiedział rozłączając się. A potem spojrzał na ciebie. - Byłem pewny, że ojciec kazał tobie mnie zabić. Wybacz - powiedział tylko utrzymując poważny wyraz twarzy.

[Bosman]

David odprowadził wzrokiem Shiro po czym usiadł na wolnym łóżku i popatrzył na Lulu. 

- Nie przejmuj się tym Lulu. Nie dziwie ci się, że tak się przejmujesz. W końcu Martwisz się o swoje życie - Powiedział po czym westchnął cicho pod nosem. - Jak to jest być księciem bez tronu? - Zapytał go - Jak to jest mieć rodzinę, która pragnie cię zabić? - Był ciekawy jak to jest. A skoro już mógł z nim na spokojnie porozmawiać, to chciał to wykorzystać. Nie spodziewał się, żeby on chciał używać na nim Geassa. W końcu był ranny. 

[PrinceKeith]

Westchnął cicho. Chwilę się zastanawiał, jakgdyby nie był pewny co ma ci odpowiedzieć. Może po prostu nie wiedział jak ubrać w słowa to co chciał powiedzieć. Nie mogłeś być pewny. Mimo wszystkiego wyglądał na zmęczonego, jego cera była blada a on sam posiadał wory pod oczami. Chyba ostatnio coś nie dawało mu spokoju. Wyglądało to tak, jakby nie przespał conajmniej kilku mocy.

- Czy ja wiem? W sumie sam się o to wszystko prosiłem. Byłem gówniażem, łatwo było mi skrytykować ojca dlatego, że nie obronił matki. Do tego dochodzi jeszcze Nunnaly i parę innych rzeczy. Teraz nikt nie wie kim jestem. Zmiana nazwiska była odpowiednim krokiem - powiedział.

[Bosman]

David skinął głową. 

- Rozumiem, że to musiało być dla ciebie trudne - Powiedział do niego patrząc przez okno. Zastanawiał się co może zrobić w tej sytuacji. Po chwili znowu popatrzył na chłopaka. - Ale powiedz mi jedno. Czemu chcesz to wszystko zniszczyć? Czy zemsta musi pociągać za sobą aż tyle ofiar? - Miał na myśli wszystkich, którzy walczyli z wojskiem. - Czy nie widzisz ile osób musiało zginąć, bo ty chcesz się zemścić na ojcu, z którym masz małe szanse? - Zapytał. Był ciekawy co mu chodziło po głowie. Chciał go lepiej poznać. 

[PrinceKeith]

Nic nie odpowiedział, milczał.

- I tak to wszystko pójdzie w diabli... Zniszczę i stworzę na nowo... - powiedział. Brzmiało to tak jakgdyby wypowiadał to któryś tysięczny raz. Jakgdyby to była jedyna myśl która trzymała go przy zdrowych zmysłach.

[Bosman]

Chłopak patrzył na Lulu i zastanawiał się, czy wszystko z nim ok. Wydawał się być zaślepiony tymi słowami. 

- Nie wiem, czy ci się uda. Stajesz sam przeciwko mocarstwu. I nie jestem pewny, czy będziesz w stanie podołać temu - Powiedział do niego po czym znowu popatrzył w okno. - Obawiam się Zero, że powoli zatracasz się w tym co chcesz zrobić. A jeśli dalej będziesz w to wchodził tym więcej osób straci życie. Tylko po to, bo ty chcesz się zemścić - Dodał. Takie miał zdanie o tym co planował Zero. I obawiał się, że może być już tylko gorzej. 

[PrinceKeith]

Nic nie odpowiedział. Nie miał tobie nic do powiedzenia najwyraźniej. 

A potem do pomieszczenia weszła Shiro, uśmiechnięta radośnie. Zapewne wszystko poszło sprawnie. Przy każdym jej kroku słyszałeś metalowe "cyk" kiedy przestawiały się łączenia. Usiadła obok Zero kładąc dłoń na jego dłoni.

- Będzie ok. Ale musisz tu jeszcze zostać, obiecuję odwiedzić cię w przerwach - powiedziała. Cmoknęła go w policzek. A ten wymusił na sobie uśmiech, nie chciał jej martwić.

[Bosman]

Chłopak już chciał coś powiedzieć, kiedy usłyszał metalowy dźwięk. Po chwili popatrzył na drzwi i zobaczył Shiro. Widząc jej uśmiech sam uśmiechnął się lekko po czym wstał. 

- No dobrze. Było miło, ale muszę wracać do obowiązków. Jeśli pozwolisz to się teraz pożegnam - Powiedział po czym pożegnał się z dziewczyną i wyszedł. Swoje kroki skierował do domu, w którym miała mieszkać 4 ludzi, z którymi miał pracować. Oraz spodziewał się, że tam będzie mógł znaleźć chłopaka, który rzekomo jest jego bratem. Musiał się nad tym zastanowić. W sumie coś go teraz zastanowiło. Sięgnął ręką do kieszeni i wyjął chusteczkę, która coraz bardziej go zaskakiwała. Sprawdził ją, czy pojawił się na niej jakiś napis. 

[PrinceKeith]

Jego słowa są czyste... Nie kłamie. Zapewniam cię, że chłopak nie kłamie...

Kiedy dotarłeś do budynku Topaza już nie było. W salonie siedział Mars rozmawiając spokojnie z Zeddem i Tenchou. Poinformowali cię iż Kogeinu i Kuro siedzą sami w pokoju. Co zrobisz?

[Bosman]

David wszedł do domu i dowiedział się, gdzie jest reszta domowników. Uśmiechnął się lekko, wiedząc, że nic się złego nie stało. Napił się wody po czym sięgnął po kartkę i coś do pisania. Napisał na niej imiona i nazwiska swoich rodziców na do dole dopisał 

"Sprawdź co o nich wiadomo". Następne kartkę złożył na pół i podszedł do Zedda. Dał mu kartkę. 

- Jak Kuro wyjdzie to daj jej tą kartkę. I nie waż się zajrzeć co jest w środku. - Powiedział z lekkim uśmiechem po czym poszedł do swojego pokoju i walnął się na łóżko. Był trochę zmęczony tym co się dzisiaj stało. Chciał odpocząć. Po chwili leżenia zasnął. 

[PrinceKeith]

Obudził cię dźwięk otwieranych drzwi. Chwilę zajęło ci przyzwyczajenie do światła. Zobaczyłeś Marsa stojącego w drzwiach. W dłoni trzymał zabezpieczoną kopertę. Podał ci ją.

- Kuro kazała ci dać. Nikt nie był na tyle odważny by ci dać - powiedział siadając na podłodze.

[Bosman]

Chłopak obudził się, słysząc otwierana drzwi. Po chwili zobaczył swojego młodszego brata. 

- Dzięki - Powiedział po czym wziął kopertę. - Co myślisz o tym mieszkaniu i o osobach, które tu mieszkają? - Zapytał siadając na łóżku. Skoro chłopak mówił prawdę, to chyba będzie mógł go faktycznie traktować jak brata. - Bo na razie chciałbym, abyś tutaj został - Dodał. Nie miał innego miejsca, poza swoim mieszkaniem, gdzie mógłby go wysłać. Więc na razie będzie musiał tutaj zostać. W tym samym czasie zaczął otwierać kopertę z informacjami od Kuro. 

[PrinceKeith]

Wzruszył ramionami.

- Są okej. Co tam jest? - zapytał pokazując na kopertę. W środku znajdowały się podstawowe informacje. Ale potem zaczęły się ciekawe rzeczy. Akt urodzenia Davida. Potem akt urodzenia Marsa. Oba były z innego szpitala. Do tego Kuro wydrukowała ci mapę która pokazywała odległość obu szpitali. Przynajmniej 12 h drogi. Przedostatni papier był dokumentem oddania Marsa do domu dziecka. Ostatni papier to dokument adoptowania Marsa przez Tarę Waterrose.

[Bosman]

David przejrzał szybko wszystkie dokumenty. Starał się nie zmieniać wyrazu twarzy. Nie chciał pokazać, że dość mocno ruszyły go te dokumenty. 

- Nic takiego. Parę stron z pracy. Ale mniejsza o to - Powiedział po czym złożył dokumenty i schował pod poduszkę. - Zatem powiedz mi co teraz będziemy robić. Nie chcę cię stąd wyganiać ani nic z tych rzeczy, bo jesteś moim bratem. Ale nie będę mógł się tobą ciągle zajmować. Jeśli dostanę wezwanie na wojnę to będę musiał iść. I co wtedy będzie z tobą? - Zapytał. Był ciekawy co o tym myśli chłopak. A co tych dokumentów wróci później. 

[PrinceKeith]

Chopak spojrzał na ciebie.

- No dobrze... Cóż, zajmę się sobą, tak myślę - wtedy drzwi się otworzyły i stanęła w nich Kuro. Oparła się o futrynę w drzwiach.

- Tyle wystarczy? Bo nic innego ciekawego nie znalazłam - powiedziała machając ogonem.