W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Nightmare]

Niedaleko leżało wiaderko. Klacz założyła zbroję jednego ze strażników i zaczęła forsować kolce.

[Po prostu Tomek]

Podniosłem więc wiaderko, ale widząc, że klacz już się nie pali, odstawiłem z powrotem. Wziąłem jedną z całych włóczni i pomogłem jej forsować zabezpieczenia lochu.

[Nightmare]

Drzwi wcale nie zamierzały się poddać, ale klacz również. Powoli wam obu zaczynało brakować sił.

[Po prostu Tomek]

Odrzuciłem broń i postanowiłem raz jeszcze dokładnie przeszukać strażników i teren blisko nich. Może znajdę klucz lub szyfr do celi.

[Nightmare]

Nic nigdzie nie było.

- Patrzymy w złą stronę - szepnęła klacz, która przestała walczyć i pokazała sufit. Był na nim mural Celestii.

[Po prostu Tomek]

Zastanowiłem się nad tym muralem. Znów chwyciłem za włócznię i na próbę wcisnąłem CM księżniczki.

[Nightmare]

Słońce wjechało w sufit, a drzwi lekko się rozwarły.

[Po prostu Tomek]

- Sprawdź, czy jesteś w stanie się przecisnąć. Bądź ostrożna. - powiedziałem do klaczy-Podmieńca. Zabawne, nawet nie wiem jak się nazywa. Ale to nie miało znaczenia. Odłamałem kawałek innej włóczni i podałem jej. Na wszelki wypadek.

[Nightmare]

- A może... - lekko przycisnęła włócznią skrzydło Celestii. Również wjechało w ścianę, a szczenina w drzwiach trochę się powiększyła.

[Po prostu Tomek]

To teraz kolej na wciskanie dla pewności drugiego skrzydła, rogu i grzywy. Przystąpiłem niezwłocznie do działania. Gdy drzwi uchyliły się wystarczająco, ostrożnie i z bronią w kopycie pierwszy zstąpiłem w mrok, szukając jakiegoś światła.

[Nightmare]

Na suficie zostały oczy. Klacz przecisnęła się przez szczelinę.

[Po prostu Tomek]

Ruszyłem przodem z bronią w pogotowiu. Spiąłem się i ostrożnie przemierzałem przestrzeń za drzwiami.

- Mogę prosić o trochę światła? - wyszeptałem do Podmieńca.

[Nightmare]

- Jasne - szepnęła i rozświetliła tunel. Był stary i pusty.

[Po prostu Tomek]

Idąc, rozglądałem się uważnie. Byłem teraz strażą przednią, mimo że to klacz wiedziała gdzie idziemy. Znów naszła mnie pewna myśl. Nie chcę iść na tamten świat nie poznawszy tego sekretu.

- Jak cię wołają? - zapytałem cicho.

[Nightmare]

- Claw - rzuciła tylko, idąc przed siebie.

[Po prostu Tomek]

Zdałem się na klacz i przy okazji zlustrowałem tunel, chcąc ujrzeć jak najwięcej szczegółów. Mogą się przydać, gdy będzie trzeba wiać w podskokach.

- Dzięki.

[Nightmare]

Tunel był gładki, widocznie powstał za pomocą magii. Na końcu były drzwi.

[Po prostu Tomek]

Podszedłem do drzwi i sprawdziłem, czy są otwarte.

[Nightmare]

Były zamknięte, ale nie dźwiękoszczelne. Za nimi słychać było głosy.

- Gadaj, już! Gdzie są przechowywane kucyki w tym waszym pier******* kraju?! - wrzasnął męski głos. Rozległ się dźwięk, jakby ktoś kogoś poraził prąd, połączony z jękami bólu.

- J-ja... Nie wiem... Nie mam... kontaktu... - ten głos był słaby, wyraźnie żeński. Ponownie rozległ się ten dźwięk.

[Po prostu Tomek]

Kiedy usłyszałem, co działo się w środku, zagotowało się we mnie. Czemu Celestia na to pozwala? Czemu jeszcze to toleruję? Przecież jestem już w pałacu, wystarczy tylko pójść do księżniczki i... Nie. Głupi pomysł. Może kiedyś, teraz miałem jeńca do uratowania. Przygotowałem się do walki i zimno spojrzałem na Podmieńca. Miała rację, a to mi się nie podobało. Bo jeżeli tu mówi prawdę, to może tak jest ze wszystkim?

Uprzejmie zapukałem, po czym z ułomkiem włóczni w ręku stanąłem po jednej stronie. Klaczy nakazałem uczynić to samo.

[Nightmare]

Klacz najzwyczajniej ponowiła przemianę w tygrysa, ale po cichu. Rozległ się dźwięk otwieranych kilku zamków, po czym otworzyło się małe okienko w drzwiach.

- Czego?! - zapytał niezbyt miło strażnik-jednorożec.

[Po prostu Tomek]

Nie pokazując broni powiedziałem spokojnym i pewnym siebie głosem:

- My od księżniczki. Nie zrozumiałem za dobrze o co jej chodziło, ale mamy przyjść do więźnia.

[Nightmare]

- Dziwne, ale ona NIC o nim nie wie - powiedział. Za tobą zamknęły się pancerne drzwi.

[Po prostu Tomek]

(Za mną? Jak ja tam wlazłem?)

Kurde, fortel nie wyszedł. Muszę jeszcze nad tym popracować. Postanowiłem znów uprzejmie zapukać, a za ten czas klacz powinna załadować trochę magii w wierzeje. Przekazałem jej swoje myśli gestami.

[Nightmare]

(te z kolcami i muralem)

- Lepiej sobie tu siedź - powiedział, a jego róg zaświecił się. Z sufitu wysunęły się kolce. Klacz bezceremonialnie zaszarżowała w formie tygrysa na drzwi. Uderzyła w nie, a po głuchym uderzeniu po drugiej stronie można było poznać, że strażnik walnął w ścianę.