W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Po prostu Tomek]

Stanąłem tyłem i z obu kopyt kopnąłem w drzwi. Następnie dokonałem błyskawicznej zmiany pozycji i przygotowałem się do boju.

[Nightmare]

Drzwi uderzyły o przeciwną ścianę, pozbawiając strażnika przytomności.

[Po prostu Tomek]

Wkroczyłem do środka, ogarniając loch spojrzeniem. Ułomek włóczni posłuży mi teraz za wskaźnik i laskę do badania terenu. Chyba, że ktoś tu jeszcze jest.

[Nightmare]

Było tam trochę ciemno, ale można było zobaczyć czarny kształt skulony w kącie.

[Po prostu Tomek]

Jednym płynnym ruchem dobiłem strażnika. Zrobiłem to już machinalnie, nie myśląc. Następnie zbliżyłem się do tajemniczego kształtu.

- Jesteś siostrą niejakiej Claw? - zapytałem formalnie. Lepiej wiedzieć niż cierpieć.

[Nightmare]

- S-siostra? - zapytał kształt, a w ciemnościach błysnęło dwoje błękitnych oczu bez źrenic. Tymczasem z tyłu było słychac nadbiegającą straż.

[Po prostu Tomek]

- Pakuj się. Wiem, że boli ale jak nie wstaniesz to wszyscy mamy przesrane. - powiedziałem szybko i pomogłem podnieść się zmaltretowanej więźniarce. Rozejrzałem się w poszukiwaniu innego wyjścia. To już jest pomieszczenie, więc łańcuch lepiej się sprawi. Rozwinąłem go.

[Nightmare]

Klacz-Podmieniec miała ucięty róg i wyrwane skrzydła. W niektórych miejscach skóra wyglądała na poparzoną do III stopnia. Claw wzięła ją na tygrysi grzbiet.

[Po prostu Tomek]

Nasłuchiwałem uważnie. Prawdopodobnie straż tkwi... a nie, nie tkwi. Oni wiedzą, jak sobie otworzyć. Zwinąłem znów łańcuch i wyjąłem nóż. Skoro można wyjść tylko jak się weszło, to trzeba będzie się przedrzeć. Schwyciłem w zęby ułomek włóczni, Mam już plan, a to jest coś.

[Nightmare]

- S-stój. T-tam! - pokazała niewielkie drzwi w ścianie prostopadłej do tej z pancernymi.

[Po prostu Tomek]

Gdyby ktoś miesiąc temu powiedział, że uratuję Podmieńca z lochów Celestii, dostałby w zęby za pijaństwo i kalumnie. Teraz jednak pędziłem do wskazanej mi drogi ucieczki, zaprzepaszczając ostatnie szanse powrotu do normalności. O jasna cholera, teraz jeszcze Golden Dust mi się przypomiał. Ja latam po podziemiach a on musi sobie tam jakoś radzić. Byleby jego nie dorwali...

[Nightmare]

- Ile można na was czekać? - zapytał Dust stojąc u wylotu tunelu.

[Po prostu Tomek]

- A ty co tu robisz? A zresztą nieważne. Słuchaj, jak tam wygląda w pałacu? - zapytałem nieco gorączkowo. Siedział tam, to powinien wiedzieć. Cieszyłem się, że nic mu nie jest. Obdarzyłem go oszczędnym, męskim uściskiem. Następnie zwróciłem się do dwóch klaczy.

- Z powrotem też was odprowadzić, czy dacie sobie radę? Twoja siostra wymaga hospitalizacji. Powinna gdzieś się wykurować.

[Nightmare]

- Jakoś damy sobie radę - powiedziała tygrysica.

[Po prostu Tomek]

Uznałem zatem dług za spłacony. Dust jest tu, ona wróci do Changei. I dalej będziemy brać się za łby. Chyba, że ktoś coś wreszcie z tym zrobi. Cadence ruszyła się dowiadywać, ale ona jest w Kryształowym Imperium a ja w Canterlocie. Ścigany za morderstwo i może zdradę. Trzeba jeszcze odwieźć przyjaciela do domu i wszystko będzie już zakończone.

(Może będzie się dało zrobić drugą sesję jako ciąg dalszy tej, gdy skończymy.)

[Nightmare]

(oki)

Tygrysica pomachała ci i pobiegła w stronę gór, zmieniając się w biegu w geparda.

[Po prostu Tomek]

Postanowiłem wraz z Dustem poczekać do zachodu słońca, po czym przekradliśmy się we dwóch na stację kolejową. Zbliżyłem się do kasy.

[Nightmare]

W kasie siedziała młoda szara klacz i czytała magazyn.

[Po prostu Tomek]

- Witam. Mogę prosić dwa normalne do Stalliongradu? - zagadnąłem z nadzwyczajną uprzejmością tę na pewno przemiłą klaczkę. Moją twarz przecięła poprzeczna blizna, którą przy dobrych chęciach można by nazwać uśmiechem. Byłem bardzo zadowolony z pozytywnego rozwiązania całej sprawy. W rodzinnym mieście chyba nie będą szukać, bo na logikę nikt by do domu nie wracał.

[Nightmare]

Klacz podała ci bilety.

- Osiem monet, poproszę.

[Po prostu Tomek]

Dałem jej monety. Odebrałem bilety, podziękowałem i udałem się na peron.

(Nie musisz opisywać jazdy jak nic się nie będzie działo, Nightmare. Jak dojadę, to raczej koniec sesji.)

[Nightmare]

(oh, no, no, no! ^^)

Im bliżej byliście domu, tym Dust bardziej się trząsł. Nerwowo spoglądał na drzwi i okna.

[Po prostu Tomek]

(Wat? Zmiany, zmiany, zmiany.)

Usiadłem koło przyjaciela.

- Co ci jest? - zapytałem niespokojnie. Mogło mu być po prostu zimno, ale lepiej było się upewnić. Odkąd porwano Golden Dusta stałem się chyba taki jakby bardziej opiekuńczy. Co nie było takie złe.

[Nightmare]

- Jak na mnie zareagują? - zapytał Dust, gapiąc się w krajobraz za oknem.

[Po prostu Tomek]

- Mówiłem już, nie powinno być źle. Nie szata zdobi kucyka. - rzuciłem starym przysłowiem. - Przecież będzie wiadomo, że to ty. No i masz mnie na świadka. Pogadamy z sołtysem. Znamy się, raczej nie sprawi problemów.

Zamilkłem. Oby moje słowa były prawdą. Było ciężko, teraz się załamać nie miałoby sensu. Jednak przewidywałem, że kucykom raczej się to nie spodoba. Dlatego po powrocie do wioski chciałem zagadać do "szefa" i objaśnić mu wszystko. On powinien już sobie poradzić.