W_objęciach_Chrysalis: Nadchodzi ratunek! (by Po prostu Tomek)

[Nightmare]

Po kilku minutach pociąg stanął.

[Po prostu Tomek]

Wyszedłem na stację, puszczając Dusta przodem. Wreszcie na znajomej ziemi. Jeszcze tylko parę kroków, a znajdę się we własnym łóżku, w swoim domu z ogrodem. Już nie mogłem się doczekać. Ale najpierw pozostały jeszcze pewne kwestie do omówienia. Pierwsze kroki skierowałem więc w stronę domu sołtysa wsi, mając nadzieję, że ten jest obecny. Po raz pierwszy od początku wyprawy odetchnąłem pełną piersią z głęboką ulgą. Nareszcie bezpieczny, bez magii, tortur, strażników czy wojen. Teraz wcześniejsze myśli o rewolucji wydawały mi się dziecinne, śmieszne wręcz i nie warte uwagi. Rozejrzałem się po własnej małej ojczyźnie.

[Nightmare]

Dust również się rozglądał, ale bardziej z niepokojem.

[Po prostu Tomek]

Po dojściu do domu znajomego kucyka uprzejmie, acz głośno zapukałem do drzwi. Pilnowałem, by przyjaciela nic nie rozpraszało. Chciałem, by odnalazł się tutaj, w końcu jest u siebie. By cieszył się z życia i powrotu. Ale zdawałem sobie sprawę z tego, iż mógł nabawić się traumy. W końcu wiele przeżył. Wspomnienia pogorszyły mi humor.

[Nightmare]

Sołtys wyszedł ze swojej chatki na planie koła.

- Witaj Grim, w czym mogę ci pomóc?

[Po prostu Tomek]

Obdarzyłem go brohoofem.

- I ty witaj. Mówiłeś, że jestem szalony. Zgadnij zatem skąd wracam. - przerwałem na chwilę by zbudować dramatyzm. - Spod samego pałacu Chrysalis! I udało mi się uratować, z czyjąś pomocą, Golden Dusta.

Znów przerwałem, po to, by przywołać przyjaciela gestem do siebie.

- Jest jednak pewien kłopot. Dust boi się, że go nie przyjmiecie. - rzekłem, po czym nachyliłem się do ucha sołtysa, szepcząc. - Torturowali go, chcieli zmienić w jednego ze swoich.

[Nightmare]

- Acha... To musiało byś wstrząsające przeżycie, ale... Czemu jest pod płaszczem? Zimno mu?

[Po prostu Tomek]

Popatrzyłem sołtysowi w oczy.

- Słuchaj, chodźmy lepiej do środka. Muszę ci coś pokazać. - powiedziałem zniżając ton. - Tylko się nie przeraź.

Po chwili do głowy wpadło mi coś jeszcze. Gdy weszliśmy już do środka, odciągnąłem ogiera na bok.

- Jak chcesz, możesz sprosić najbardziej zaufanych. Przychodzę z taką historią, że już powinienem być martwy. - stwierdziłem spokojnie.

[Nightmare]

- Acha... Dobrze, wejdźmy. - wszedł do środka. Zaraz za wejściem był mały salonik z okrągłym stolikiem. Na ścianach wisiały obrazy, niedaleko były drzwi do kuchni. Obok nich został wbudowany w ścianę kominek.

[Po prostu Tomek]

Jednym ruchem zdjąłem płaszcz z Golden Dusta. Po czym przyłożyłem kopyto do ust na znak ciszy.

- To wciąż on. Tyle przeszedł... - wyszeptałem. - Dlatego się boi, że go nie zaakceptują.

Po czym szybko nałożyłem okrycie z powrotem na przyjaciela.

[Nightmare]

Dust spojrzał na ciebie spojrzeniem, które może mordować. Sołtys odruchowo złapał za pogrzebacz.

[Po prostu Tomek]

Powstrzymałem go gestem. Uspokoiłem cicho wyjaśniając sytuację.

- Dlatego się boi. - stwierdziłem. - Bo tak reagujecie. Musimy jakoś uprzedzić mieszkańców, by go nie zabili.

[Nightmare]

- To raczej do łatwych zadań się nie zalicza... - dalej gapił się na Dusta w przerażeniu.

[Po prostu Tomek]

- Im prędzej zaczniesz, tym lepszy będzie efekt. - zauważyłem. Oby wziął się do roboty. - Nie szarżuj tylko zbytnio.

Po pouczeniu sołtysa rozejrzałem się za czymś zdatnym do spożycia. Wskazałem Dustowi siedzisko i sam zająłem jakiś fotel/krzesło/whatever.

[Nightmare]

- - Większość raczej tego nie przyjmie z uśmiechem... Masz może jakiś plan? Mi nic nie przychodzi do głowy...

[Po prostu Tomek]

- Na razie ukrywać, informując mieszkańców o tym co przeszedł. Dopiero potem pokazać. To wydaje mi się najrozsądniejsze. - oznajmiłem. Podobnie, tylko dużo krócej, zrobiłem przecież teraz. To powinno podziałać.

[Nightmare]

- Może i masz rację, tylko... Czy nie wystraszą się? Mogą zareagować w sposób najmniej oczekiwany.

[Po prostu Tomek]

-Teraz ty masz rację. Jakieś propozycje? - rzekłem racząc się herbatką.

[Nightmare]

- Prawdę mówiąc, żadnych. Przecież im nie powiemy, żeby na siłę go polubili.

[Po prostu Tomek]

- A czemu niby nie? Z wyprawy wyniosłem już tyle, że siła dużo daje. - powiedziałem twardo. Odłożyłem pusty już kubek na miejsce. Zwróciłem się też do Dusta.

- A ty chciałbyś coś może zjeść? Napić się czegoś?

(BTW Nightmare, gratuluję. Kolorwaś jest waćpanna.)

[Nightmare]

(dzięki ^^)

- Nie, nie jestem głodny - powiedział i wyjrzał przez okno. Tymczasem sołtys wciąż się zastanawiał.

- Nie mam pojęcia, co możemy zrobić, aby go polubili. - trzymał się za głowę.

[Po prostu Tomek]

- Na gadaniu daleko nie zajedziemy. Najlepiej zobaczyć w praktyce. - powiedziałem i pożegnałem uprzejmie sołtysa. Skinąłem na Dusta i opuściłem zaciszną chatynkę. Skierowałem się wpierw do mieszkania przyjaciela, odprowadzając go.

[Nightmare]

Dust nie miał na sobie płaszcza, więc wywołał ogromną panikę. Kilka źrebaków się rozpłakało, a dwa jednorożce przygotowały kije.

[Po prostu Tomek]

Wyszarpnąłem łańcuch. Zawinąłem nim nad głową w szalonym młyńcu.

- Poszli won, bo zamaluję przez łby! To Golden Dust jest! - wrzasnąłem głośno, przywołując jednorożce do porządku. - Do kijów to wy pierwsi, a robić to nie ma komu. - już spokojniej, ale wciąż głośno wyraziłem swoją opinię.

[Nightmare]

- Dust?! Może jeszcze Czerwony Kapturek?! To... Coś jest przeciwieństwem Dusta! - wrzasnął jeden w odpowiedzi i uniósł wyżej kij.