Equestria: Ucieczka łowców

[Arcybiskup z Canterbury]

- Wciąż widzę ciebie i Arrowa - stwierdził Hammer. - Tak ma być? - zapytał po chwili milczenia. Wszyscy spoglądali na siebie z konsternacją.

[wiej007]

-Wiesz że jeszcze go nie rzuciłam? -po chwili spróbowałam rzucić owe zaklęcie 

[Arcybiskup z Canterbury]

- No i dobra. Rzuciłaś. Dalej was widzę... Chyba że tak ma być. Bo jeśli to tylko iluzja, to znaczy że nie widzi ten, na kogo zaklęcie nie działa... Tak? - zapytał kuc. Arrow tymczasem bacznie oglądał swoje kopyto.

[wiej007]

-Tak powinno być... a teraz chodźmy 

[Arcybiskup z Canterbury]

Kroki rozchodziły się echem po korytarzu. Wejście do groty nie zniknęło, ale zmniejszyło się znacznie, kiedy nagle tunel podzielił się na trzy części. Dwie z nich zwieńczone były srebrnymi, pojedynczymi drzwiami, ozdobionymi ornamentami roślinnymi. Droga na wprost prowadziła do wielkich, dwuskrzydłowych srebrnych wrót z wypukłym drzewem wyrzeźbionym na nich i podobizną klaczy jednorożca na środku. W miejscu jej oczu widniały dwa okrągłe szafiry. Całe drzwi pokrywało pełno drobnych kamieni szlachetnych, od fioletowych, przez granatowe po turkusowe.

[wiej007]

-Wiecie co? Może tego pożałuje ale sprawdźcie te boczne komnaty, ja sprawdzę tą która wygląda tak obiecująco- powiedziałam powoli idąc w kierunku drzwi.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Dobra. Tylko ostrożnie - rzucił Arrow. Hammer kiwnął głową i oboje zniknęli w drzwiach, które okazały się być otwarte. Somada pchnęła wrota i prześlizgnęła się przez nie. Komnata miała niski strop, i gdyby nie pochodnie to byłaby zupełnie czarna. Nie było w niej okien, ai rzadnych otworów w ścianach. Mimo płynących strumieni pod ścianami, było w niej duszno. Kamienne podłoże pod przeciwległą ścianą zamieniało się w podwyższenie, na którym sbudowany był kamienny sarkofag. Przy nim, nie zwracając uwagi na niewidzialnego gościa siedział Ignis.

[wiej007]

Po cichu starałam się podejść do Ignisa. Miałam nadzieję że uda mi się go zaatakować lub dowiedzieć się co tu robi.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Ciiiicho - wyszeptał. - Siedź spokojnie i nie zakłócaj ciszy. Trochę szacunku! - powiedział, nie odwracając się do Somady. Wciąż nie poruszył się.

[wiej007]

-Co u licha? -powiedziałam niezapokojona

[Arcybiskup z Canterbury]

- Nie rozumiesz sensu słowa cicho, a parasz się magią? Nie mam pojęcia dlaczego Veritas wybiera takich uczniów - Ignis wzruszył ramionami, ale wciąż nie poruszył się. Nie wydarzyło się też nic niebezpiecznego, dziwnego, ani śmiercionośnego.

- Wezwij swoich towarzyszy. Skoro już tu jesteście, nie chcę żeby grzebali tam, gdzie nie powinni.

[wiej007]

-Milczę wtedy kiedy muszę, a nie będę milczeć kiedy ty mi rozkażesz.

[Arcybiskup z Canterbury]

Ignis zaszczycił Somadę spojrzeniem. Pogardliwym, jak na niego przystało.

- To nie był rozkaz. To była prośba. Zauważ, że nie masz powodu do takiej opryskliwości jaką mnie darzysz.

[wiej007]

-Skoro chcesz....- wyczarowałam obok siebie dwie iluzje które wyszły z komnaty w celu pójścia po Arrowa i Hammera.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Cudownie wręcz - powiedział spokojnie, a potem powrócił do wgapiania się w sarkofag. Nie powiedział nic więcej. Nic nie wyjaśnił. Hammer i Arrow tymczasem wkroczyli do komnaty i nerwowo spojrzeli na Ignisa, potem zaś pytająco na Somadę.

[wiej007]

Jedyne co zrobiłam to wzruszyłam ramionami. Nie umiałam tego wyjaśnić.

[Arcybiskup z Canterbury]

Wtedy Ignis się podniósł i odwrócił. W oczach widać było sugestię smutku... Jedynie cień, tak niewyraźnie że trudno było określić, czy rzeczywiście tam był. Ignis mocą wyrwał jedno pióro ze skrzydła Arrowa, włos z grzywy Somady i włos z sierści Hammera. Oboje z łowców zgłosili swój sprzeciw, ale Ignis zignorował go. Teraz dopiero widać było złotą, niewielką miskę stojącą przed alicornem.

[wiej007]

-Co u licha? -powiedziałam przybierając postawę bojową.

[Arcybiskup z Canterbury]

Ignis skierował róg w misę i strzelił błękitnym promieniem. Płyta sarkofagu drgnęła lekko. Na twarzy alicorna zagościł szeroki uśmiech.

[wiej007]

Nie wiedziałam co się dziele lecz wolałam spróbować zaatakować Ignisa magicznym pociskiem.

[Arcybiskup z Canterbury]

Promień z rogu Ignisa zadrżał, a misa zapaliła się i zniknęła. Ignis roześmiał się.

- Idealnie. Dokładnie tak... Jeszcze tylko chwila... - powiedział. A jednak, nic się nie stało. Zupełnie nic. Alicorna opuścił dobry humor.

- Co mogło pójść nie tak...? - zapytał z rozczarowaniem w głosie. Hammer i Arrow spojrzeli na siebie zdziwieni.

[wiej007]

-Nie wiem co to miało być ale wygląda na to że twój plan spalił na panewce.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Plan? - Ignis ze złością spojrzał na Somadę. - Sądziłaś że co zrobię? Wynajdę jakąś broń i napadnę na Canterlot żeby objąć władzę? Mógłbym zrobić to bez pomocy broni. Jestem wystarczająco silny i bez tego. Mam możliwość zmiażdżenia tej krainy. Doszczętnie. Miałem możliwość zabicia was, a nie zrobiłem tego. Opierasz się tylko o opowieściach cudownego, dobrego Veritasa. Widzsz tylko czarne i białe. Wierzysz we wszystko co ci powiedział.

[wiej007]

-Tak to już bywa. Ale powiedz mi jedno... co ty chciałeś przed chwilą zrobić?

[Arcybiskup z Canterbury]

Ignis roześmiał się okrutnie.

- To jest problem. Widzicie we mnie tylko potwora, dlatego się nim stałem. Nie sądzisz że i ja mam prawo do szczęścia? Twierdzisz że tacy jak ja nie mają zdolności zawierania normalnych kontaktów z innymi kucami.