"Sługo Boży" Verlax

[Omega]

Przerwałeś modlitwę podając na ziemię. Czułeś się jakbyś składał się z samego bólu. Zacząłeś się trząść i wymiotować. Zawsze się tak czułeś po modlitwie ale wiedziałeś, że nigdy się do tego nie przyzwyczaisz. Poczułeś, że ktoś łapie cię za głowę i wlewa ci wino do ust.

[Verlax]

Próbowałem wypluć wlewaną we mnie ciecz ale nie byłem w stanie się w ogóle poruszyć, więc pozwoliłem sobie wlać cały bukłak. Gdy się skończył, zwymiotowałem ponownie. Nie miałem sił się obrócić, więc zrobiłem to prosto na siebie.

[Omega]

- Lepiej ci? - zapytał Amon - to ja powinienem się pomodlić. Mam większe doświadczenie. Przecież mogłeś zginąć!

[Verlax]

"To ty to potrafisz?" wyszeptałem "Nawet nie wiedziałem..." wyjąkałem, nagle widząc czarne plamy przed oczyma. Świat wirował a ja nie mogłem się ruszyć z miejsca, nawet poruszanie językiem było dla niego męczące.

 

"To coś jest w zamku... znajdź to... a ja sobie... " wyszeptałem, a następnie nie mogąc utrzymać swojej świadomości odpłynąłem w odmęty snu.

[Omega]

Odpłynąłeś w niebyt, miałeś dziwne nieskładne sny. Śnił ci się dym i krzyki, mnóstwo krzyków. Zacząłeś się krztusić. Nagle obudziłeś się, ale krzyki nie umilkły a dym nie nie zniknął. To nie był sen, w wiosce coś się pali.

[Verlax]

Wstaję powoli, wciąż niemożebnie wyczerpany z powodu mojej podróży w nie-świecie. Rozglądam się wokoło, podtrzymując się jednym kopytem o drzewo by nie upaść.

[Omega]

Twoje oczy wciąż nie przyzwyczaiły się do widoku normalnego świata i wszystko co widzisz jest zamazane. Jedyne co dostrzegasz to wielki słup ognia w miasteczku.

[Verlax]

Nie było to ani trochę racjonalne, ale mój zamglony umysł nawet się z tym nie sprzeczał. Ruszyłem w kierunku słupa ognia.

[Omega]

Koło ciebie przebiegały kuce z wiadrami wody. Dookoła słychać było nawoływania i komendy. Okazało się, że ogień ogarnął jakąś chatę nieopodal karczmy.

[Verlax]

Podchodzę, opierając się co jakiś czas o ściany innych chatek. Byłem skrajnie wyczerpany ale jakoś zdołałem utrzymać się na kopytach.

[Omega]

- Dostojewski! - usłyszałeś krzyk. W głowie ci szumiało ale rozpoznałeś głos Amona - Dostojewski!

[Verlax]

"Możesz wyjaśnić mi jakoś rzeczowo co tu się stało?" zapytałem.

[Omega]

- Sam nie wiem - powiedział Amon sapiąc jak po biegu - piłem piwo kiedy usłyszałem krzyki wieśniaków. W tym domu jakoby miały spać matka z córką, wątpię by przeżyły.

[Verlax]

Piłem piwo? Zaraz...

 

"Poczekaj, czy ty aby nie miałeś sprawdzić zamku?" zapytałem.

[Omega]

- Gdybym tylko mógł - powiedział - Karl zarządził, że bramy zamku mają być zamykane na noc. Nie miałem jak się wkraść.

[Verlax]

"Dobrze. W takim razie obserwuj czy są jakieś dowody kto to mógł zrobić lub przesłuchaj okolicznych wieśniaków." powiedziałem. "Ja niestety muszę jeszcze odsapnąć." dokończyłem i usiadłem opierając się o ścianę. Nie przystawało to inkwizytorowi ale tutaj raczej nikt poznać go nie powinien.

[Omega]

Amona nie było przez jakieś dwie godziny. Gdy wrócił był zmachany i zrezygnowany.

- Wieśniacy nic nie wiedzą - powiedział - chociaż niektórzy twierdzą, że to mógł być mąż tej klaczy która spłonęła. Podobno śpi teraz smacznie w domu tej dziewki co to ją dzisiaj sprawdzaliśmy. Tylko tyle udało mi się dowiedzieć.

Edytowano Maj 21, 2013 przez Mani

[Verlax]

"To wystarczająco dużo." odrzekłem. "Zakradnijmy się z powrotem do tej chaty, ale tym razem od dwóch stron by odciąć drogi ucieczki."

[Omega]

- Jesteś pewien? - zapytał się Amon - wciąż jesteś trochę blady.

[Verlax]

"Raczej wątpię byśmy mieli jeszcze okazję." rzekłem. "Chociaż stan mogę nieco poprawić. Masz może jeszcze trochę tego trunku?"

[Omega]

- Mam tu jeszcze parę kropli - powiedział dając ci bukłak.

[Verlax]

Wypijam resztę.

 

"No cóż, nie ma co mitrężyć czasu. Idziemy."

[Omega]

Była już późna noc gdy dotarliście do domu tej kobiety. Zapukałeś do drzwi lecz nikt nie odpowiedział.

[Verlax]

Cholera... Dopiero teraz gdy zapukał przypomniało mu się że mieli to rozegrać całkowicie inaczej. Nie myślę racjonalnie....

 

"Amon, odetnij drogę ucieczki z tyłu domu." szepnąłem do towarzysza, po czym zacząłem się szykować do wyważenia drzwi.

[Omega]

Wtargnąłeś do domu poprzedzając swoje wejście łoskotem upadających drzwi. W środku nikogo nie było, postanowiłeś się rozejrzeć. W domu wszystko wyglądało zwyczajnie, poza jednym, krawędź dywanu w kuchni była podwinięta. Odsunąłeś dywan i twoim oczom ukazała się ukryta klapa w podłodze.