"Droga do zemsty" peros81

[Omega]

- A nie pomyślałeś, że to przez twój charakter i okrutne zapędy? - zapytał się Bill.

[KougatKnave3]

"Słuchaj Mały. RogueMane był miły, dobry i uczciwy. Rzygać mi się od tego chciało. On teraz jest przeze mnie opętany, a doszło do tego że Celestiusia zabiła jego rodziców. On zrozpaczony dła mi szanse na przejęcie kontroli nad nim" myśle

Edytowano Lipiec 8, 2013 przez peros81

[Omega]

- A on wie, co się teraz wokół dzieje? - zapytał się Bill - oczywiście, że nie. Wtedy mógłbym go zlokalizować. Może tak spróbujesz posłuchać co ON ma do powiedzenia w tej kwestii?

[KougatKnave3]

Śmieje się w duchu.

"On nawet nie wie o moim istnieniu. Jego ostatnie wspomnienie to jako 10 letni źrebak. Nie słyszy mnie, nie widzi nic, nie pamięta nic co teraz robię. To ja zabiłem rodziców RogueMane'a, sprawiłem by Celestia go przygarnęła, by podrzucić jej list z którego wynika że to ona nasłała zabójców. Jego rozpacz sprawiła że powstałem ja. Pamięta takie rzeczy jak rozmowa w bibliotece, te kiedy jestem miły, bo mu na to pozwalam. Innych nie zapamięta" myśle

Edytowano Lipiec 9, 2013 przez peros81

[Omega]

- hmm, ale wiesz, że jeśli twoja egzystencja jest bardzo niepewna? - zapytał się - niedługo możesz zniknąć.

[KougatKnave3]

"Zdążę się zemścić. Nie martw się, o Rogue nic mu się nie stanie" Pomyślałem.

[Omega]

- Nie o to chodzi - odparł - im dłużej on pozostaje w głębi twojej świadomości tym większa szansa, że zniknie - Bill przerwał na chwilę a potem kontynuował - a gdy on zniknie znikniesz i ty. Jesteś tylko złym odpryskiem jego świadomości, nie możesz istnieć bez umysłu pierwotnego właściciela.

[KougatKnave3]

"Wiem. Wypuszczam go na spacery. Jak teraz. W tej chwili sądzi że gadasz do siebie. Podczas tej misji ja siedzę w jego umyśle i oglądam sobie tą marną komedie mydlaną. Zobaczysz, zwyciężę a z Królem Gryfów mam układ. On mi pomoże w podbiciu Equestrii, a ja wspomogę go w podboju świata i razem będziemy władać nim. Szkoda że nie wie że ja lubię kłamać"

[Omega]

- Mhm, rozumiem - usłyszałeś - jeśli chcesz mogę uwolnić ci od tego brzemienia.

[KougatKnave3]

"On nie wie o czym mówisz. Poza tym ja ci nie ufam w tej sprawie" pomyślałem.

- Przepiękny dom, Apple Bloom.

[Omega]

- Jak chcesz - prychnął Bill.

- Dzięki - powiedziała mała klacz - to pierwszy dom, który powstał w Ponyville - pochwaliła się.

[KougatKnave3]

- Nieźle - powiedziałem. Ciekawe czy moi Banici już stacjonują w Everfree. Muszą być gotowi na ataki zaczepne.

[Omega]

Apple Bloom poprowadziła cię korytarzem i zatrzymała się przy drzwiach na końcu korytarza.

- Twój pokój jest tutaj - powiedziała - zaraz naprzeciwko mojego. Fajnie prawda?

[KougatKnave3]

- No, Fajnie - powiedziałem po czym wszedłem do pokoju by się rozpakować.

[Omega]

- Za godzinę będzie kolacja - powiedziała Apple Bloom znikając za drzwiami.

[KougatKnave3]

- Dobrze - powiedziałem i rozpocząłem rozpakowywanie. "Rogue: Bill. Do kogo tak gadałeś niedawno?"

[Omega]

- Do chowańca - odparł Bill - siedzenie w twojej głowie, bez żadnej rozrywki czasami robi się nudne.

[KougatKnave3]

"Rogue: Aha, kapuje" dalej się rozpakowuje.

[Omega]

- Rodzina Apple wydaje się miła - kontynuował - dobrze, że udało ci się trafić na Apple Jack.

[KougatKnave3]

"Rogue: Też się cieszę. Myślałem że po tym jak ktoś zabił mych rodziców, nie spotkam takiej gościnności, a tu proszę."

[Omega]

- Wszystko jest możliwe - odpowiedział - ale teraz lepiej się pośpiesz. Kolacja będzie za kilkanaście minut, a ty wciąż nie jesteś zaznajomiony z domem.

[KougatKnave3]

"Rogue: Dobry pomysł. Rozpakowywanie zostawie na później" powiedziałem i poszedłem zwiedzać dom.

[Omega]

Dom rodziny Apple był wielkim piętrowym budynkiem z mnóstwem drzwi i korytarzy. Spojrzałeś przed siebie, korytarz szedł prosto i następnie rozgałęział się. Po prawej stronie znajdował się dalszy korytarz a po lewej schody na dół. Z kuchni na parterze dobiegały odgłosy krzątaniny.

[KougatKnave3]

Więc idę do Kuchni. Czas by reszta rodzinki mnie poznała, poza tym głodny jestem.

[Omega]

Schodzisz  do kuchni. Każdemu twojemu krokowi towarzyszą ciche skrzypnięcia. Gdy wchodzisz do kuchni napotykasz na ciekawą scenę. Apple Bloom całą w mące stara się posprzątać coś co wyglądało jak nieumiejętnie przyrządzone ciasto. Nad nią stoi Apple Jack z surową miną wytykając jej, że nie powinna robić tego sama. Wyglądało to po prostu śmiesznie.