Życie w środku lasu, czyli dołącz do wielkiej rodziny [Human] [Fantasty]

[Arcybiskup z Canterbury 473]

- Proszę o wyjaśnienie wszystkiego co się stało. Wydaje mi się, że mam do tego prawo. Dobrze byłoby uniknąć takich sytuacji na przyszłość, nie sądzi pan? - zapytała.

[Dead Radio Man 137]

- Sam nie wiem, spałem a do tego krwawiłem - Seraph wzruszył ramionami - Może poczuła krew i ją coś tu sprowadziło. Nie wiem co kieruje wampirami. 

[Elizabeth Eden 81]

- Ta... - powiedziała cicho i odwróciła głowę zarumieniona. W pamięci nadal zostało jej to, co ten człowiek zrobił.

[Dead Radio Man 137]

- Tak czy inaczej, ja nic nie poradzę w związku z nią - Powiedział Seraph, po czym wyszedł z kaplicy przejść się do lasu. - Czemu tak musi być? - Zapytał się siebie cicho.

[Elizabeth Eden 81]

Aurora chwilkę postała, a potem nachyliła się do wampirzycy.

- Wszystko w porządku?

[Guest]

Dziewczyna zaczęła szybciej oddychać. Ciepła krew ( ) tak blisko. Coś w jej umyśle powiedziało jej że to jej

przyjaciółka, ale nic to nie dało. Zdołała jeszcze szepnąć:

-Przepraszam.

A puźniej ją ugryzła. Tak po prostu.

[Elizabeth Eden 81]

Aurora oderwała się z krzykiem, zrobiła to instynktownie, tak po prostu

- Expelliarmus!

Wampirzyca uderzyła ciałem o ścianę.

- O... mój...  - szepnęła i pobiegła do kobiety.

[Guest]

(Nie miotaj mną!!)

Miała teraz dużo więcej siły.

-Bardzo cię przepraszam! Nie chciałam!

Potem znów zasnęła. Tia, pobiła rekord Ginesa (powiedzmy że tak się to pisze).

Jedyne co czuła to wielki bul krengosłupa.

[Elizabeth Eden 81]

Aurora schowała twarz w dłoniach.

- To ja przepraszam, wystraszyłam się... ał - dotknęła lekko miejsca po ugryzieniu, zaleczając je magią. Miała nadzieję, że nie będzie wampirem.

Podniosła Wingardium Leviosą wampirkę i zaniosła ją do swojej sypialni, by tam ją zgwałcić, by tam ją zaleczyć i by mogła odpocząć.

- Jeny, następna w moim łóżku (jaaaaak toooo brzmiiiii XD)

[Guest]

-Aaa! Mój krengosłup!!!

(Spamson kontynuacion XP)

[Parabellum Edge 50]

Kain czuł się podle. Nie dlatego, że przepraszał, ale...

-Przepraszam, jednak... nic nie pamiętam... Co ja robiłem? -  Przez myśl przeszła mu najgorsza wizja. - Czy ja... Cię... -  Wiedział jak potrafił być okrutny i nie mógł tego powiedzieć.

[Arcybiskup z Canterbury 473]

- Moja teoria jest taka, że chciałeś mnie zabić. Albo wywołać ból. Albo i jedno i drugie. Skończyło się na planach - nie wiem, czy to dla mnie dobrze. Zaraz po tym, jak zacisnąłeś dłonie na mojej szyi, wstałeś i uciekłeś. Och, a jeszcze przed tym wbiegłeś do jeziora. Na samym początku.

[Parabellum Edge 50]

Rozumiem. Na szczęście nie było najgorzej... - Kain wyprostował się i spojrzał w oczy kobiety.

-To co było widać, to najczystsza forma instynktu. Odpowiada za niego układ limbiczny. Nakazuje on zaspokajać wszystkie podstawowe rządze bez względu na koszty. Objawia się on na trzy sposoby. Jedni są smutni, wpadają w desperację, a nawet głęboką paranoję. Inni chcą usilnie przedłużać ciagłość gatunku. A jeszcze inni stają się agresywni. Układ ten działa w osłabieniu przez większość czasu, lecz gdy dojdzie do podtrucia lub osłabienia układu osobowości wówczas, aby organizm przetrwał wszystko zostaje przekazane w jego ręce. Jednakże u naga proces ten jest niestabilny. Wszystkie trz stany występują etapowo jeden po drugim, a czasem się ze sobą łączą. Dlatego bałem się, ze... Nic się nie stało na szczęście. Opracowałem lek ale działa on dopiero po wystąpieniu pierwszych objawów. Przepraszam, lecz na tę chorobę nie mam wpływu. - Kain ponownie się skłonił. -Zawiniłem, gdyż zignorowałem ostrzeżenia organizumu. Jeszcze raz błagam o wybaczenie. - Jedną ręką się podparł, a drugą chwycił i przycisnął do siebie nieśmiertelniki. Czuł sie bardzo źle, lecz nie zamierzał tego okazywać. Już taki był.

[Arcybiskup z Canterbury 473]

- Dobrze, dobrze. W porządku, wstań już. - Powiedziała, zastanawiając się nad słowami "Na tę chorobę nie mam wpływu"  i lekko się nimi niepokojąc.

[Parabellum Edge 50]

Kain podniósł się trzymając rękę przy piersi. Było mu głupio i nie mógł spojrzeć rozmówcy w oczy.

-Czy jest coś co mogę zrobić, by zadość uczynić temu co sie stało?

[Dead Radio Man 137]

Seraph szedł przez las. Nagle przystanął i uderzył pięścią w drzewo. Był zły na siebie. 

- Czemu to zrobiłem - Jego myśli nadal nie dawały mu spokoju, walka w takim stanie skończyła by się co najmniej ciężkim poranieniem albo śmiercią. - Jestem przeklęty - Usiadł przy drzewie i zakrył głowę między kolanami.

[Arcybiskup z Canterbury 473]

- Cóż... Ja... - Zastanowiła się. Czego można było chcieć, będąc trupem? Ale jednak, ale jednak... Nie należało odrzucać chęci wynagrodzenia. Problem polegał tylko na chwilowym braku pomysłów.

- Pozwolisz, że się namyślę... Chociaż... Nie ma chyba czegoś, co mógłbyś zrobić. Rozumiem, że to co się stało, było pod wpływem impulsu i bez świadomości, tak więc wszystko w porządku. Tak sądzę.

[Parabellum Edge 50]

Nie... Nie w porządku... Już raz sto się stało i o raz za dużo... Kain stał ze spuszczonym wzrokiem. Zastanawiał się dlaczego tak cięko uciec od wspomnień. Zwłaszcza tych niechcieanych i nielubianych. Kiwnął głową na znak zrozumienia.

-Je wiem, że to zabrzmi głupio, ale mogę dużo... Bardzo dużo. Nawet dla kogoś takiego jak Pani. - Odwrócił się i powoli zaczął pełznąć w stronę domu.

[Dead Radio Man 137]

Seraph usłyszał kroki. Szybko obejrzał się w stronę wydawanych dźwięków. Zauważył człowieka idącego w jego stronę, ubrany był w czarny płaszcz z kapturem na głowie, twarz miał  zasłoniętą maską tak że widać było tylko oczy. To był jeden z opętanych egzorcystów. Nosił na sobie aurę demona.

- Cholera zginę - Powiedział Seraph cicho - Zygfrydzie uciekaj - Powiedział do kota który właśnie leciał w jego stronę. Kot nie posłuchał i podleciał do Seraphiela - Musisz uciekać rozumiesz, ja go zatrzymam. - Gdy kot odleciał pół anioł złapał się za biodro. - Ehhh nie mam  miecza - Przypomniało mu się to trochę za późno.

Zły egzorcysta zdjął maskę i uśmiechnął się.

- Kogo my tu mamy, synalek anioła - Zaśmiał się okrutnie. 

Nie dam rady - Domenum Domine - Klatka zamknęła złego egzorcystę. Ten dotknął jej i ta pod dotykiem egzorcysty rozpadał się.

- Nie dasz mi rady egzorcyzmami - Wystrzelił w prost na Serapha który uniknął ciosu - Oddasz mi pewien artefakt a może cię nie zabije - Zaśmiał się ponownie.  

Edited December 25, 2013 by RedBalance12

[Arcybiskup z Canterbury 473]

- Co masz na myśli? - zapytała, kiedy już Kain powoli odpełzał  w stronę chatki.

[Parabellum Edge 50]

Kain zatrzymał się. Co mam na myśli?

-Wszystko. Może poza jednym. Tego niestety nikt już Pani nie zwróci. - Odparł wciąż poruszając się.

[Arcybiskup z Canterbury 473]

Wszystko, czyli nic. Liza zdecydowała się nie zatrzymywać dalej wężowatego, dać mu spokój i zagłębić się z powrotem w szukaniu sensu i głębokich rozmyślaniach. Usiadła na brzegu i spojrzała na gładką taflę wody... Z drugiej strony, w okolicy nie bardzo było na co patrzeć.

[Guest]

Alic czuła się juz duuużo lepiej. Na tyle aby móc porozmawiać.

-Przepraszam, naprawde nie chciałam aby tak wyszło.

Edited December 29, 2013 by maisha737

[Airlick 1,333]

Temat usunięty na prośbę autorki.