[Gra][Fantasy][Human] Na początku był Eru...

[PlagueOverlord]

Wraz z pierwszymi promieniami słońca, otworzyłam powoli oczy, widząc Aarona, przyglądającego się mnie, uśmiechnęłam się do niego i wstałam na nogi. Po usłyszeniu słów elfa, wzięłam swojego konia i ponownie spojrzałam na przyjaciela i rzekłam.

- Chciałbyś ze mną pojechać razem? - zapytałam się Aarona.

[Mephisto The Undying]

((Składnia język polska trudna być...)) 

Aaron spojrzał na elfkę. - Bardzo chętnie. - powiedział z lekkim uśmiechem. Zebrał broń, schował materiał do torby. 

[PlagueOverlord]

(Sorry, że są takie błędy, ale jestem dyslektykiem, próbuję zawsze unikać takich błędów, ale co poradzić)

 

Gdy usłyszałam słowa człowieka, odwzajemniłam uśmiech i pomagam mu wsiąść na mojego konia, po czym wskakuję na przód.

[Mephisto The Undying]

((Wybaczam.)) 

- Dziękuje. - powiedział i uśmiechnął się lekko. - Czyli teraz jedziemy do ruin tak? - zapytał. 

[Arcybiskup z Canterbury]

- Tak, teraz jedziemy do ruin. Nie jestem pewny czego się tam spodziewać, dlatego też wyruszamy za dnia, nie w nocy. Będziemy mogli zobaczyć ślady obecności tego czegoś - odpowiedział elf.

[Mephisto The Undying]

Aaron kiwnął twierdząco głową. - Ciekawi mnie czymże jest to coś. - powiedział cicho do elfki. 

[PlagueOverlord]

- Szczerze, też mnie to ciekawi - odpowiedziałam mu po cichu.

[Mephisto The Undying]

Aaron kiwnął głową. - Mam nadzieje że to nie będzie troll, albo coś równie wielkiego... - powiedział cicho. Zastanawiał się czy to co działo się wczoraj wieczorem było tylko snem czy też faktycznie się działo. 

[PlagueOverlord]

- Oby nie, bo z trollem byłoby ciężko - odrzekłam Aaronowi po cichu - chciałam Ci jeszcze podziękować za wczoraj, że dobrze o mnie mówiłeś - dodałam po chwili, również po cichu do jego ucha.

[Mephisto The Undying]

Aaron uśmiechnął się. - Czyli to mi się nie śniło. - pomyślał. Spojrzał w oczy elfce. - Jednak to prawda że w oczach elfów odbijają się gwiazdy. - powiedział z lekkim uśmiechem. 

[PlagueOverlord]

Na słowa człowieka, zarumieniłam się i to bardzo - trochę przesadzasz, ale było przyjemne - powiedziałam lekko zaśmiała.

- Jednak co słyszałam o ludziach to kłamstwa, przynajmniej w części przypadków - pomyślałam patrząc w jego oczy.

[Jaenr Linnre]

Valthar skrzywił się paskudnie, co uwydatniała jego blizna, gdy się przeciągał. A jego zbroja stukała zimnym, nieprzyjemnym, metalicznym dźwiękiem. Sam mag jak gdyby napełniał się czymś, czymś złym, mrocznym, czymś co mogło zaniepokoić elfy, gdyby te mogły to odczuć. Najwidoczniej odpoczynek którego to doczekał się mag czynił coś nader złego z jego zgniłą duszą. Jego czarne oczy przejawiały, iż noc przejawiła mu setki koszmarów czy też wizji złego. Mag chwycił swój kostur, którego obnażone ostrze wyglądało teraz niczym narzędzie kata. Poprawił swój sztylet, który to teraz przypominał szpon demona, którego nikt nie chciałby napotkać. Blada niczym śnieg twarz człowieka przejawiała, mroczny spokój, całkowicie nie pasujący do jego aktualnego oblicza. Zarzucił swój kaptur, chroniąc się przed promykami słońca, po czym odezwał się, jakby zawodzącym ze zmęczenia głosem.

 

-A więc czas ruszać. Na co winniśmy zwracać uwagę elfie?

[Arcybiskup z Canterbury]

Gwydril odwrócił się w stronę maga. Na jego twarzy jak zwykle widać było tylko i wyłącznie spokój, czyli zupełne przeciwieństwo myśli. Doceniał Valthara, nie odważyłby się zignorować jego potęgi, która również budziła jego niepokój. Elf wiedział, że mimo nienaturalnego jak na człowieka wieku Valthar wciąż posiada pewną siłę... I to było główne źródło niepokoju. Mag czemuś zawdzięczał lata swojego życia i Gwydril był pewny, że nie trwa ono tyle dzięki przyzwoleniu Valarów.

- Jestem stary, nie jasnowidzący. Na wszystko, co tylko może być poszlaką. Wszystko, co może zdradzić tę rzekomą grozę kryjącą się w ruinach - odrzekł. - Przede wszystkim musimy być czujni.

[Mephisto The Undying]

Aaron przyglądał się przez chwilę Valtharowi, po chwili spojrzał na Gwydrila. Po chwili spojrzał na elfkę. - Cóż. Mag faktycznie wzbudza niepokój... Jednak mimo wszystko nie mam pewności czy ma względem nas złe zamiary. - powiedział cicho do elfki.