KougatKnave3

Więc bawię się z Deli do czasu, aż Lily nie wróci. Potem biorę ją i idziemy do Fortu Zancudo który jest nieopodal i tam znajduje się jej ta szkoła wojskowa. Do tego czasu... czas z Deli.

- Dobrze. Do domu. Muszę jeszcze załatwić sprawę szkoły u Lily, bo z Boltem Twilight poszła - powiedziałem i przenosimy się do domu. Następnie idę szukać Lily.

- Tylko spodziewałem się, że będziesz teraz bardziej... wesoła. Jak poza tym? Zrozumiał wszystko? Powiedziałaś mu co trzeba? - spytałem się patrząc w jej oczy.

- Aha... widzę, że nie za specjalnie się prezent spodobał - powiedziałem odchodząc od niej lekko. Nie jest szczęśliwa, to już dla mnie porażka jeśli chodzi o prezent.

Więc siadam i cierpliwie czekam... mam nadzieje, że dojdą do porozumienia, a nie, żeby tam doszło do do Luna wie czego. Cierpliwie czekam na ich wyjście.

Za dwa dni wyjazd... mam nadzieje, że u nich wszystko dobrze. Tak czy siak, na chwilkę sprawdzam podgląd z kamery gdyż muszę wiedzieć, jak tam jest...

Więc siadam na fotelu koło ochrony i czekam na to, co nadejdzie. Mam nadzieje, że wszystko będzie jednak dobrze... i nie będzie Nieprzewidzianych Konsekwencji.

- W końcu dla ciebie się zgodziłem... zostawić was samych? - spytałem się... mam nadzieje, że nie okaże się czymś ala Japoniec... wiemy jak oni traktują rodzinę... AZ ZA POWAŻNIE!

- W sąsiednim pokoju... zanim ją jednak zobaczysz, musisz wiedzieć, że przybyło trochę Ras o podobnej fazie co ludzie, czyli gadają, rozumieją i inne podobne rzeczy. Lucy... możesz wejść...

- Nazywa się Lucy... takie zresztą imię przyjęła. Początkowo była zwykłą przez przypadek ożywioną włócznią z mocą Boga. Jej następni właściciele, zauważyli pewną cechę związaną z nią. Jej wygląd, jej siła i jej zdolności nadprzyrodzone, są brane z ogólnego stanu włóczni... im się lepiej o nią dba, tym jest piękniejsza, silniejsza i potężniejsza. Jestem jej obecnym "Właścicielem", i tak o nią zadbałem, że mogła by położyć cały legion sama. Z resztą... jest niedaleko...

Więc mu tłumaczę co się stało, i inne tego typu rzeczy. Mówię mu to tak by mi jednocześnie nie przywalił... bo ma taką siłę, że nawet Asia Argento by mnie nie uleczyła.

- Bo ta włócznia wchłonęła jego moc... i stała się żywa. Można więc powiedzieć, że ma pan córkę, która sprawiła, że stał się pan obiektem do wskrzeszenia...

- Umarł pan 2000 lat temu. Jedna osoba wpisała pana na listę kandydatów do przejścia procesu odnowy życiowej i dostał się pan. Słyszał pan o zaszczycie w którym Pańska Włócznia zabiła "Domnimanego Boga" o imieniu Jezus, tak?

- W bezpiecznym miejscu... Federacja Nowej Persji. Został pan jednym z Obiektów Programu Łazarz... przywróciliśmy pana do życia.

- Jestem Książę Allan Al-Bashir. Witamy wśród żywych - powiedziałem stawiając go całkowicie na nogi i kładę go na siedzisku, a następnie wzywam dwóch naukowców od projektu, by podali mu Obowiązkowe Stymulanty.

Podchodzę i mu pomagam wstać... - Pan Galicjusz, tak? - spytałem się. Mój teść... który jest starszy od... od... kurwa, płenty nie mam. Tak czy siak, stary jest.

Sprawdzam czy żyje... jak tak to... przybliżam się do Lucy. - Jak się nazywał? - spytałem się jej cicho. Jesli nie... to trzeba będzie powtórzyć... ciało odbudowane, widać, że nad innymi cza popracować.

Uspokajam ją i daje znak naukowcom, że można wybudzać. Zobaczmy jak starsze od Lucy ciało, zniosło wskrzeszenie. W pewnym stopniu to też jest eksperyment... więc zobaczmy co się stało.

Westchnąłem do narratora który miał przestać odliczać. Okey, więc czekam aż ten kowal tutaj wejdzie... ciekawe jak wygląda... bo jedyne co widziałem to zgniłe ciało, a nie można poznać po tym człowieka.

"Nie ważne co się stanie... ja wciąż będę przy tobie" wysłałem jej i serio, przestań odliczać bo to serio robi się wkurzające. Czekam, aż wyjdzie.

Więc obejmuje ją... następnie wchodzę do Poczekalni i czekam... SKĄCZ ODLICZAĆ BO DOPROWADZASZ MNIE JUŻ DO SZAŁU. Czekam aż przyjdzie tutaj.

- Ja chciałem. Nikt nigdy nie wyskakiwał na mnie w TAKI sposób - powiedziałem lekko się uspokajając. Coś czuje, że towarzystwo tej klaczy... będzie nie lada wyzwaniem, jeśli taka jest cały czas.

- Wytłumaczymy mu sytuacje i wszystko się załagodzi... po za tym, dlatego ja pierwszy wchodzę, gdyż moim obowiązkiem jest rozmowa z każdym wskrzeszonym. Więc go powoli wprowadzę.

- Coś się stało? Mówiłaś, że jest dobrym człowiekiem... na pewno dojdziecie do porozumienia... - powiedziałem z uśmiechem i ją objąłem. Następnie czekamy aż się wybudzi.

Więc przez te dwie minuty...

- Kiedyś mówiłaś, że ci smutno bo każdy z nas do okoła ma rodziców... prócz ciebie. Kiedy mnie nie było miesiąc temu udałem się do Rzymu 19 roku naszej ery i wziąłem stamtąd pewnego człowieka... dobrze ci znanego. Mówiłaś że spędził nad tobą tyle czasu... jak z żadną inną bronią. Pomyślałem... że może go przyprowadzę - spoglądam na komorę.