KougatKnave3

- I jak się czujesz, kochanie? Jakaś poprawa? - spytałem się. Proszę... proszę... proszę... proszę... Proszę niech to pomoże... BŁAGAM NA MATKĘ KSIĘŻYCA! (Choć w zasadzie, powinienem mówić, Na Moją Żonę)

Daje jej lodowy kompleks... kompleksiki... lubiłem je za młodu jak się wkurzałem na brata... dawała mi ulgę. Tak czy siak obejmuje Twi i Delicate...

- Nic... zaraz będzie dobrze - powiedziałem biorąc lód i po tym jak będzie już dobrze, to wybudzam ją i daje jej okład. Następnie sprawdzam czy coś się zmieniło.

- Idzie Deli... wytrzymaj... dosłownie minuta - powiedziałem i wybudzam się i następnie idę do Deli zanim wejdzie do pomieszczenia i zobaczy to na własne oczy.

Spokojne... nie wróci jeszcze przez parenaście minut... do tego czasu, Twi skończy. Podchodzę do Twilight i ją obejmuje - To już ostatnia prosta... i już wszystko będzie dobrze... obiecuje.

Więc wchodzę i tworzę jej piękny sen... jeśli się uda, to razem oboje stoimy na małej wysepce i uświadamiam jej co się dzieje i dodaje by była spokojna...

Wchodzę do snu i sprawdzam o czym ona teraz śni... muszę się dowiedzieć, jeśli mam przezwyciężyć jej sen i dać jej spokój podczas wypuszczania węża.

Daje jej zadanie by wyszła i poszukała czegoś zimnego... przyda się do tego, by Twi mogła ochłonąć i też pozbędę się Deli na czas "Porodu". Chwytam twi za kopyto.

Więc spędzam z nią czas, do czasu, aż Twi zacznie wypuszczać tego węża... muszę być wtedy przy niej... nie ważne co się stanie. Więc bawię się z nią.

Więc biorę jej mażenia senne i robię z nich podstawę świata w jej śnie. Potem spędzam z nią noc bawiąc się, i odpoczywając. Wcześniej jednak udajemy się do Lucy i tuląc ją, zasypiamy.

Choć pewien etap przednią. Z tego co rozumiem, każde dziecko... bez... wyjątku... w pewnym wieku zaczyna mieć TO uczucie do rodzica... z czasem przechodzi na szczęście, ale niestety musi to być. Nie wiem tylko kiedy... dowiem się, jak Lily zacznie się do mnie przymilać.

Więc opowiadam jej bajkę którąmoja mama mi opowiadała. Bajka o Księżniczce i żebraku. Różni, ale połączyła ich miłość i razem byli przepiękną parą. Jeśli ktoś chce dać tutaj porównanie do Deli (Księżniczka) i do Storma (Żebrak) to proszę wyjść.

Powinna odpoczywać... jutro ma ciężki dzień. Jutro powinna mieć już z głowy tą przypadłość, więc szafa gra. Tak czy siak, czekam z nią do nocy, bawiąc się tak by nie obudzić Twi.

- Nie przejmuj się tym... już niebawem wszystko wróci do normy... przyrzekam ci to - powiedziałem i wpadam na pomysł. - Pamiętasz jak ci kiedyś wszedłem do snu, i obroniłem cię przed Bubblem? Mogę też tak robić, by spędzić z kimś sporo czasu. Muszę być teraz przy Twi... w nocy... jak pójdziemy lulu, to we śnie spędzimy całą noc, bawiąc się i szalejąc jak tylko oboje lubimy... dobźe?

- Już niedługo skarbie... za niedługo - powiedziałem odwzajemniając uścisk... dziwnie się czuje... nie wiem, co powiem Deli jak Twi się już nie obudzi... nie wiem co ja ogólnie powiem...

Tłumaczę jej powoli i wtraźnie tak by nie rozpłakała się, nie uciekła ani nie zaczęła nas o coś posądzać. Oczywiście niektóre szczegóły kryje... patrze następnie na jej reakcje.

- Martwi mnie obecna sytuacja... - powiedziałem scierając łezkę z jej słodkiej twarzyczki. Następnie się do niej uśmiecham... nie chce ją martwić snem... który jest tylko snem...

Głaskam ją... wciąż przed oczami mam ten sen. Nie mam pojęcia co to... ale postaram się nie dopuścić do tego. Co do Storma i Deli... to się myliłem... jak mogłem myśleć, że mają szansę być sobą... głupi ja...

Westchnąłem i idę gdzieś by pomyśleć w samotności... zdaje mi się, że zaczynam oddalać się od rodziny... czego nigdy nie chciałem. Sądzę, że to nie jest sprawka Afry... a moja. Skupiam się głównie na Restauracji i sprawach państwowych... bardzo mało czasu mam na rodzinę...

- Chciałem was przeprosić za obecną sytuacje... - powiedziałem wchodząc głębiej do pokoju... głupio mi, że tak to wyszło... ale no cóż... a Deli... pewnie teraz jest zła...

Beak'a pewnie nie ma w pokoju - Cześć... - powiedziałem starając się nie obudzić Bolta... też mi się nie podoba, że tu jesteśmy... ale niestety tak musi być narazie...

- Miałem taki zamiar... to ja już pójdę - powiedziałem i ją pocałowałem... następnie idę do dzieciaków zobaczyć co robią... jak pamiętam mają wspólny pokój...

- Widzę... podziemny kompleks... Czerwone Oko... Turrety strzelające do naukowców, i szaleńczy śmiech podobny do mojego lecz cybernetyczny... Deli i Twi Trujące się w Gazie... i ten głos mówi... "Przed Przeznaczeniem, Ucieczki Nie Ma"

Przytulam cię. - Rozumiem cię całkowicie, kochana... pamiętaj, że to nie była twoja wina, Nightmare Moon jest przebiegła i dobrze, że już nie istnieje po tym jak Galax ją zniszczył kiedy nie złapała Twilight na terenach Królestwa Gryfów... tak czy siak... wiec, że to co cię nie zabiło to cię wzmocni, a te 1000 lat na księżycu uczyniły cię czymś czym nawet ja się nigdy nie stanę, nawet z pomocą Lucy. Ty to wszystko miałaś od urodzenia, uczyłaś się tego kontrolować... ja to zdobyłem podstępem na Nightmare Moon... wcześniej byłem tylko szarym człowiekiem a potem szarym kucem... niczym innym. Prawda, mam piękną żonę i cudowne dzieci... lecz... nie masz dostępu do moich snów... jak nie pracuje nad zleceniami to... mam dziwne sny...

Westchnąłem... rozumiem moja wina - Rozumiem... niepotrzebnie tu przyszedłem - powiedziałem i wyszedłem z pomieszczenia... przegiąłem... i mam minusowe już o niej relacje... tak czy siak idę sprawdzić co u dzieciaków...