KougatKnave3

- Zrozumie jak dorośnie - powiedziałem po pocałunku, patrząc na Lily. No nic, jest już późno i trzeba się kłaść spać. Siadam na łóżku i z lekkimi obawami zasypiam tuląc Twi.

- Jak co dzień podczas wojny. Słuchaj... razem z patykiem ustaliliśmy, że to nasza ostatnia wojna. Później już się nie będziemy angażować... - powiedziałem do niej z uśmiechem.

Zamykam książkę i odkładam córeczkę do kojca. Postanowiłem... porzucam walkę, i patyk też się będzie z tego cieszyć. Ta wojna z USA będzie moją ostatnią wojną... ostatnia bitwa... ostatnia walka. Potem fairant na zawsze.

- Tak... tu jest plostokąt - powiedziałem z uśmiechem. I dalej powinno być już z górki. Ten sposób zadziałał ostatnio, i zadziała tym razem, gdyż inaczej uznam, że los serio się na mnie uwziął.

Rozpoczynam starą taktykę. Robię tak by poczuła się pewnie, gdyż jak się czuje pewnie to bardziej stara się rozpoznać owy kształt i jej to wychodzi. Tak więc robię i zobaczę jakie będą skutki.

Heh... podchodzę do Deli i tłumaczę jej, że robię to dla dobra wszystkich i, że on robił wiele złych rzeczy przeciw dobrym rasom. Jeśli mi uwierzy, to biorę ją do domku na czytanie i lekcje kształtów i czytać jej, informując strażników by mieli typa na oku i uważali na niego, zamykając jego cele na 5 spustów.

Daje jej jakiś znak by poczekała kilka minut aż skończę pracę... jeśli mi się uda, to wracam i wdzieram się do mózgu z zdwojoną siłą, tak by nie zabić przesłuchanego. Jeśli nie... dalej tłumaczę.

Podchodzę do niej i wynoszę ją z pomieszczenia. Patrze na nią z przekonaniem. Łańcuchy blikują magie tym bardziej komunikacyjną. Nic się nie stanie... i tak jego los już przesądzony jest.

- Za chwilkę ci poczytam, złotko. Tatuś pracuje.

Patrze w stronę spodziewając się Twilight... tak by mnie życie znów udupiło. Ono mnie lubi upokarzać i niszczyć psychicznie... przyzwyczaiłem się... gdyż nic już sensu nie ma.

Patrze się na to bez namiętnie. Już mnie nic nie może wystraszyć, zniszczyć psychicznie... i tego typu. Za czę sto się to powtarza. Kręcę głową.

- Możesz se robić co chcesz... nie złamiesz łańcuchów. W sumie, nawet ciesze się, że pokazałeś swoją prawdziwą twarz... więc... będziesz współpracował? Mogę tu siedzieć cały dzień, i nigdy nade mną nie zatriumfujesz. Możesz co jakiś czas się wyrywać moim mocą ale wiem, że wkońcu się złamiesz... nie ma idealnej istoty - powiedziałem po czym wracam do czytania w myślach... tym razem dla niego z bólem (Działa jako przeciwwaga i nie będzie mógł się skoncentrować na wyzwoleniu), a łańcuchy UTRZYMAJĄ go. Sam o to zadbałem projektując je i tworząc. Cztery miech mi to zajęło.

- Wiem co sobie myślisz... ale wiem co robicie. W tym świecie jesteście intruzami, niechciani. Jednak... jesteście zazdrośni... zazdrościcie, że ktoś dostał coś lepszego od was. Nawet odpowiadać nie musisz... wiem, że to prawda. W końcu... sam u was służyłem przez pewien czas.

- Naprawdę jesteś żałosny... myślisz, że podbijając inne kraje dostaniecie nowy dom? - rechoczę - oj mam Deja Vu... a no tak. Powiedz mi... czemu atakujecie, molestujecie, gwałcicie i inne sprawy w tym świecie.

Więc robimy tak... skoro jest człowiekiem to znaczy że jest podatny na moc patyka... więc, robimy przestawienie.

- Skoro nie chcesz nic powiedzieć... to sam sobie to zabiorę - powiedziałem po czym przy użyciu patyka wchodzę do jego umysłu by przebadać jakie ma informacje. Nie daruje amerykańcom, lokalizacja ich baz... WSZYSTKO!

Widać że to wszystko przechodzi poza logikę, gdyż Twilight mi mówiła że nie da się skopiować magi i dać do istot nie magicznym, w tym wypadku ludzi. TO musi być technologia. Przesłuchuje go NAWET przy użyciu siły i patyka.

Idę więc z Amerykańcem do medbay by go przesłuchać. Trzeba się dowiedzieć jakim cudem oni to zdobyli... gdyż nie mogę tego zostawić.

Przeszukuje pomieszczenie i stacje uwalniając mojego i lecząc Amerykanina. Później go będzie trzeba przesłuchać. Trzeba będzie przeszukać stacje w poszukiwaniu tej siły, gdyż nie mogła się stąd teleportować.

- Teraz już widzisz, czemu USA trzeba się pozbyć. Przynajmniej z władzą - powiedziałem po czym niechętnie ruszam pozbyć się wszystkich Amerykanów. Skoro Generator nie działa, portal też poszedł. Więc USA nie ma dokąd uciec. Idę do odgłosu wystrzału.

Czyli pozostało nam 40 sekund życia. Generator poszedł w cholere, przez co grawitacji nie ma. A skoro generatora nie ma, to znaczy że systemy podtrzymywania życia, też poszły w cholere.

Miałem racje... życie mnie nienawidzi. Najważniejsze by naprawić generator bo bez niego skończy się nam powietrze i inne potrzebne instalacje.

Halo... jest tam ktoś?... gówno widzę. Jedynie Twilight, która już pewnie zrobiła oświetlenie w rogu. A włócznia? Pewnie nie potrafi... no chyba, że ją podpalę, ale by jej się to nie spodobało. Robię coś by jakoś widzieć w ciemnościach i idę pomóc przy naprawie generatora.

Westchnąłem...

- Po części się spodziewałem tego - powiedziałem po czym sprawdzam jak poważny jest wybuch. Nie wybili rdzenia na szczęście... czemu tak mówię? Bo wtedy byśmy sekundę po wybuchu latali po statku.

- Nie zniszczymy ich kraju... lecz zrobią to samo co Rosja polsce. USA tutaj stanie się autonomią, która jest zależna od Japoni, Chin, i FPA. Nie zniszczą kraju.

Uśmiecham się do niej. Może jednak zrobiłem rozsądnie...

- Zdajesz sobie sprawę, że zrobiłem to dla dobra wszystkiego tutaj... znaczy na tamtej planecie - wskazałem na planetę gdzie jest Equestria i Federacja.

- Nie jesteś... zła? Ale wczoraj... wczoraj - nie mogłem znaleźć słów jakimi mógłbym siebie opisać. Matko jestem żałosny... naprawdę żałosny...

- Zawiedziona... ucieka... - w moich oczach się pojawiają łzy i wstaje szybko a następnie tule ją mocno. Nie chce by mnie zostawiała... teraz... zwłaszcza teraz.

- Nie zostawiaj... mnie...