KougatKnave3

- Ron mówił że to u ich samic względnie jest naturalne. To tak zwany "Syndrom Braku Chłopa" - powiedział Wrek.

- Przed "Okresem" Samica Ludzia może zajść w ciąże, i jeśli nie dojdzie do zapłodnienia, jajeczko zmienia się w krew która wycieka z wiadomego miejsca. To rodzi u samic agresje - powiedziała Saria.

- Dobrze wiemy że do Hierarchi już nie będziesz mógł wrócić. Głównie z powodu tego że oskarżono cię o atak na tą planetę Ludziów i spierdolenie z więzienia. Chcąc czy nie, u nas będziesz bezpieczny... puki nie wkurzysz kogoś z dowódców, czyli Mnie lub Natashe. Wierz mi, Natasza raz w miesiącu przez trzy dni jest taka podła że lepiej jej nie podskakiwać...

- Kiedyś mieliśmy jeszcze jednego Kroganina, ale podpadł Nat w "tych" dniach i no cóż... kojarzysz słowo "Wyrwę ci jaja i sprzedam je Kroganinowi"? - spytała się Saria

- Nat to zrobiła... dosłownie. I chciała 300 kredytów za te jaja. Więc, jak zobaczysz że jest wkurwiona... trzymaj się od niej z daleka. To twoje zadanie, bo wiem że zbliżają się te dni. - dodał Wrek.

- I... jak tam ogólnie? - spytałem się go. Ciekawe czy rozmawiał już z Rarity... jeśli coś Rarity chce wiedzieć o modzie u ludzi to prosto może się udać do mojego brata. Serio, jak się Faruk ubrudzi to idzie spalić to ubranie... poważnie.

- O nie - powiedziałem wystraszony tą sytuacją.

"Steel: Robi się ciekawie..."

- Idę mu pomóc - powiedziałem po czym wchodzę na drzewo by pomóc temu królikowi. Jest mały, a to wyjątkowo duże drzewo więc w najlepszym przypadku przy upadku złamał by się cały, a w najgorszym... wiadomo co.

"Stell: A on znów swoje... widzisz to Bill? Nie pozwala na chwili zabawy"

- Istniejemy z ponad dwa lata, a nie słyszałeś o nas bo dopiero niedawno zdecydowaliśmy się wyjść z cienia. Od czasu kiedy Ron i Nat dołączyli do nas, mamy lepsze szanse na przeżycie. Nie wielu nas jest, tylu ilu jest na statku, drony które podwędziliśmy SOC w tym jeden YIRMIR, i Dora, Quariańska inżynier, pilnują naszej Bazy Macierzystej. Na tamtej planecie będziemy bezpieczni, mało kto wie o jej istnieniu. Jaki nasz cel powiadasz? Walka z krwawą hordą i z jej sojusznikami, a Saren nie dość że jest sojusznikiem Hordy, to zabił mojego brata... nie daruje skurwielowi.

- Szefie... za niedługo dolecimy Na Erafie Prime - powiedział Sternik.

- Dobra robota, Saria. Aha, mam dla ciebie zadanie jeśli cie to interesuje, Hierarjczyku.

- Wybacz, że cię tak poturbowałem... nie byłem sobą i choroba przeze mnie przemawiała. Mam nadzieje że nic poważnego się nie wynikło z powodu tego kopniaka - spytałem się z wyraźną troską.

Problem bo wesele za pół roku jest... więc se poleży.

- Cześć braciszku...

Aha... ciekawe. Trzeba sprawdzić co u Faruka, bo nie mam na jego temat żadnej informacji od chwili kiedy go znokautowałem wtedy w komorze. Szczerze trochę, czuje się winny nawet jeśli przeze mnie choroba przemawiała.

Odetchnąłem z ulgą... ale i tak trzeba ich poinformować o tym że Ludzie tworzą lek... i że Twilight jest tutaj. Mam nadzieje że nie wyrwie się konflikt i że nie będą chcieli mnie zabić. Gryfy konkretnie. Więc Teleportuje się tam.

Sprawdzam kiedy dojdą tam zainfekowani... może ich nie lubię ale w końcu to rodzina. I trzeba niestety ich wsiąść. Nawet jak będą mi ubliżać przez resztę pobytu tutaj.

Są sami czy są w towarzystwie jakiś Gryfich soldatów... że się tak wyrażę. Gryfy kojarzą mi się z Niemcami... Niemcy z Nazizmem... a Nazizm z Ognistym Żydem... wiem że to nie odpowiednie, ale mówię co myślę.

Próbuje ich namierzyć na skale globalną... Może im się udało uciec i teraz się chowają gdzieś indziej... za morzem na przykład? Trzeba ich znaleźć, może mnie nie lubią ale to wciąż rodzina...

No nic, biorę się za zajadanie... aż z ciekawości zobaczę co się dzieje z rodzicami Twilight. Jakoś to mi nie daje spokoju od czasu kiedy tu Rarity przyprowadziłem... choć wiem że z teściami może być problemem (zwłaszcza jak się dowiedzą o moich powiązaniach)

Patrze na nią po czym delikatnie wstaję z łóżka i idę zrobić sobie śniadanie. Kurwa, głodny jestem. Widać że Lily zawsze jako pierwsza chodzi po domu, zresztą ja tak samo robiłem, przez co dostawałem sporo uwag od rodziców...

Spoglądam na nią z uśmiechem... mimo wszystko jestem szczęśliwy. Czemu mimo wszystko? Ponieważ jak dotąd wszyscy moi najbliżsi prócz Rarity, mieli odwiedziny w szpitalu. Prócz kurwa mnie, albo patyk mnie broni jakoś, albo mam niemożliwe szczęście.

Niechętnie kładę się spać by nie dostać od córki w łeb. Wiem... przeszkodziłem Lily w śnie i to już jest minus, gdyż jej lepiej nie podskakiwać, ale niekiedy trzeba być do dzieci stanowczy i powiedzieć nie... i liczyć że cie nie zabije we śnie.

- Ale... mogę pomóc - powiedziałem. Znając życie ona i tak nie odpuści więc po kilku jej zdaniach przekonania mnie, położę się na łóżku i zasnę, gdyż dam jej za wygraną, i zmęczenie mnie dopada.

Nie udało mi się powstrzymać ziewnięcia... kurwa padnięty jestem po dzisiejszej walce z chorobą tak padnięty jak podczas napierdalania bez przerwy z Somali do Iranu... kurwa, cholernie daleko to było.

- I dotarliśmy do waszego punktu. Jeszcze kilka badań i testów, a uda nam się zrobić dobrą szczepionkę - powiedziałem spoglądając na Twilight. W niecałe dwa dni udało nam się tego dokonać.

- Ocho... trzeci test. Mam nadzieje że teraz będzie lepiej... - powiedziałem sprawdzając jak idzie test, i OBY KURWA BYŁ NA POZYTYW. Jeśli mogę to udostępniam też widok Twi.

A ja nie? No cóż, musi wiedzieć że się troszkę udało.

- Podczas pierwszego testu... no cóż, usunięto chorobę, ale też i życie. Podczas drugiego testu, to samo, lecz w Agonii - powiedziałem z smutkiem.

Całuje ją przez chwilkę po czym spoglądam na nią.

- Były już testy szczepiąki... i znam wyniki - powiedziałem patrząc się na nią. Kurwa, jeden dead i jeden injured, to już coś... tak? Coraz bliżej lekarstwa się znajdujemy.

- Oj tak... bardzo nam się to przyda moi drodzy przyjaciele. Zwłaszcza wiecie po czym - powiedziałem do Conrada po czym odwracam głowę na moje ulubione służki.

- Miło was znów widzieć, Eliso i Ann - powiedziałem po czym kładę się na marmurowym łożu by się odprężyć w towarzystwie moich służek... ach, jak ja dawno nie miałem okazji do takiego odpoczynku, nic tylko praca i praca.

- Już po wszystkim, mam ostatni stadium choroby... wiedz lub nie, ale ta choroba tylko na ciebie leciała że tak to ujmę - powiedziałem. Całuje ją delikatnie jeśli mogę, bo nie pamiętam już czy ta choroba w uśpieniu pozwoli mi na całus.

Głaskam Bolta i odnoszę go do kojca by mógł sobie w spokoju odpocząć, potem siadam przy Twilight i czekam aż się wybudzi. Nie wiem jak zareaguje, bo przed pójściem spać to jeszcze byłem w komorze, a teraz koło niej...