KougatKnave3

No niech stracę, idę na pocztę by to wysłali. Położą u niego w skrzynce, a ja będę mógł wrócić do domu.

Sprawdzam jaki jest wzór tego papieru po czym robię odpowiedni świstek a następnie idę z kasą na podany adres, bo jeśli chodzi o kasę i listonoszów, to wole takich rzeczy nie robić. Jak byłem zmuszony do mieszkania w USA, to niekiedy widziałem że moja paczka od brata z pieniędzmi była otwarta i prawie ogołocona, szef listonosza rzekomo nic nie znalazł wtedy. Wole osobiście takie rzeczy robić.

- Wiem, ale i tak zwrócę - powiedziałem po czym ją ucałowałem i poszedłem kupić owy budynek. Będę musiał znaleźć dostawcę jeśli chodzi o zapasy pożywienia. I jeszcze pracowinków, ale chyba kumple mi pomogą jeśli mają chujową pracę... a jak nie, to się poszuka.

Spoglądam na nią.

- Dziękuje. Daje ci me słowo że zwrócę pieniądze jak tylko zarobię tę kwotę.

Uśmiecham się, miło z jej strony ale...

- Miło z twojej strony, ale nie mógłbym przyjąć tej kwoty....

... czyli jestem gorzej niż biedny, gdyż kasę jaką zarobiłem u Applejack wydałem na kolacje którą wtedy zrobiłem ekipie. Może się jeszcze znajdzie tam robota... idę powiedzieć Twilight o moim zabiarze zapracowania na ten budynek.

Sprawdzę tylko jaka cena, mam nadzieje że nie tyle ile zarobie przez całe życie...

Sprzęt zanoszę z powrotem do piwnicy, a obrus i poduszki czyszczę jeśli są brudne. Dzisiaj zacznę się też rozglądać za lokalem gdzie powstanie moja restauracja.

Odwzajemniam, po kilku minutach wstaję całując ją w policzek i idę zaczynać sprzątać po naszej randce.

- A wyśmienicie - powiedziałem z uśmiechem. - A ty? - spytałem się jej.

Zabije gnoja... ZGINIE W CZELUŚCIACH PIEKŁA WYKASTROWANY! Chowam zdjęcia, i czekam aż się moja klacz obudzi, zostawić jej, nie zostawię.

Oglądam je pół przytomnym wzrokiem, tak by jak by się obudziła, to żeby tego nie widziała.

( mi tam obojętnie kiedy to będzie )

No cóż, śpiący jestem że japierdole. Uśmiecham się, gaszę świeczki za pomocą magii i zasypiam. Przypomina mi się chwila kiedy niosłem ją na plecach z Canterlotu do Ponyville. To śniadanie jakie jej zrobiłem wtedy, prymitywny opatrunek. Ale udało nam się dojść aż tutaj...

(skończyło, skończyło, tak dla romantyczności teraz. Większa zwała była by gdyby się nie zabezpieczyła przed chwilą)

Leże tak przez jeszcze kilkanaście minut, potem mówię do mojej kochanej.

- I jak ci się podoba Randka, kochanie?

Chyba randka udana, nie licząc tego idioty z aparatem ale to szczegół. Obejmuje ją kopytem i przybliżam swoje ciało tak byśmy się stykali.

(może teraz?)

Chyba wiem do czego to się sprowadza. Nie ma co... Capo na to czekał, a to będzie jego ostatni widok gdyż jutro własno kopytnie go zatłukę.

Po nieśmiałych pocałunkach przechodzę do pewniejszych, bardziej najmętniejszych. Pocałunki z języczkiem pozostawiam na koniec.

- Ja ciebie też, Twi - powiedziałem czule, po czym podnoszę jej głowę by nasze oczy się spotkały. - I nie opuszczę cię, aż po kres czasu - po tych słowach delikatnie ją całuje ale z nutką namiętności.. Przysięgam, zajebie Capo

odwzajemniam to. On nie zginie od powozu. Powiem Rainbow dash, że Capo nazwał ją Tęczowym Pedałem, wtedy zginie w cierpieniach... albo... kurwa, pomysły mi się skończyły.

- Oj tam... są lepsi w gotowaniu - powiedziałem będąc skromnym. Niech se już kura robi te zdjęcia. I tak jutro zginie pod powozem... którzy przez przypadek popchnę.

Capo...

- Sądzisz że ta restauracja by mi się udała? - spytałem patrząc się na nią.

- Piękna noc - powiedziałem po czym wyciągnąłem poduszki i umieściłem je na trawie w stronę księżyca.

- Kurwa... Szyfr nam nie pomoże. Poszlibyśmy na bombę ale wtedy kasa pójdzie się jebać. Jakiś pomysł Mich? - spytałem się Michaela. Jeśli jednak ten plan z bombą wypali to będę happy, dwie me ulubione rzeczy, kasa i wybuch. Ale policja nadciągająca to pikuś, najgorsze jest to że do kasy się nie mogę dostać. Moje słodkie pieniążki, tatuś po was idzie, buehehehe. KURWA, TREV SIĘ TAM BAWI, A JA MUSZĘ BYĆ TU Z TĄ DWULICOWĄ ŚWINIĄ, KTÓRA OKRADŁA SZEFA.

Odwzajemniam, to miło że nie gniewa. Jednak coś odróżnia ją od Milly. Milly wtedy rzuciła by się na Capo, rozebrała i zrobiła by mu zdjęcia i puściła by go wolno bez ubrać, a zdjęcia rozesłała po obozie i najbliższej osadzie.

- Przepraszam za to... - powiedziałem smutnym tonem. Idiota, idiota ze mnie.