KougatKnave3

Ignoruje to. Idę dalej zabijać ludzi, za zaatakowanie Equestri i mych przyjaciół jest tylko jedna kara... śmierć.

Podchodzę do rannych ludzi i mówię.

- To za Equestrie - następnie strzelam im w głowy.

Zakradam się do ludzi, przygotowując broń. Kiedy będę tuż za nimi, wychyle się by oddać w stronę ludzi paręnaście strzałów. By posłać ich tam, skąd przyszli. Zabije każdego człowieka, nawet rannego.

- Wiem. Dlatego przyszłam wam pomóc, choć wbrew słowom Luny. Jeśli Silver mówi prawdę, to zamachowiec nie został jeszcze złapany... czyli zagrożenie jeszcze istnieje.

Widziałaś tam Księżniczkę Candace.

- Zauważyłam twoją miłość do niego. Ona jest prawdziwa, tak samo jak jego miłość do ciebie. Jak sama widzisz, on jest gotów oddać życie, byś ty mogła żyć.

- Pomóc ci? Bardzo chce ci pomóc. Prooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooosze! - powiedziałem błagalnym wzrokiem.

Podchodzę do Twilight.

- Można wiedzieć co czytasz? Przepraszam za nachalność, ale mnie to ciekawi.

Biegnę tam czym prędzej.

Udaje się w ich kierunku.

- Tobie też cześć - powiedziałem, po czym ja też powróciłem do poprzedniego zajęcia... czyli jedzenia kanapki.

- W ruinach kafejki możemy się spotkać... Widziałem tam piwnice która wygląda na solidną. Może być? - Spytał się Sirrius, w jego głosie słyszałeś przerażenie.

Szukam jakiegoś transportu i jadę lub lecę zabijać każdego napotkanego człowieka... prócz Ghosta oczywiście.

- Ale najpierw pozbędę się stąd ludzi... WSZYSTKICH. Żegnaj Twilight, znajomość z tobą była zaszczytem - powiedziałem po czym wybiegłem na zewnątrz. Muszę pozbyć się ludzi z tego świata... zemną łącznie.

- Idę to zakończyć... Zniszczę portal do świata ludzi od ich strony - powiedziałem do Twilight, ciągle sprawdzając mój ekwipunek. Oby Ghostowi nic się nie stało.

- Kochana... jak uciekniesz ze mną, to nie będziesz miała życia. Chcę byś dożyła starości - powiedział.

- Ja też pragnę byś z nią uciekł - powiedział ktoś za wami.

Ruszyłeś za potworem. Kiedy znalazłaś się koło jego pleców, to na nie skoczyłaś i wspięłaś się po nich na głowę, potem zeskoczyłaś jednocześnie jednym cięciem miecza pozbawiając stwora oczu... Stwór zaczął się poruszać na ślepo, aż w końcu wpadł w przepaść. Podszedł do ciebie Sev

- Nieźle.

- Marna... Nie wiem gdzie pozostali, a dodając że nie mogę się ruszyć, to moja sytuacja maleje. Więc... chu****. A jaka jest twoja sytuacja, Kamil? Gdzie jesteś?

Najbliższa gróbka, akurat dochodziła do twojej kryjówki. Widziałeś jak za ołtarzem, Ekbiriusz się denerwuje, za to elfka czekała cierpliwie za nagrobkiem, z strzałą nałożoną na cięciwę. Oboje czekali na twój znak.

Wstał, obrócił się do ciebie i cię przytulił.

- Oczywiście że nie... użyj tego zaklęcia tylko na sobie, ja się nie obrażę kochana.

Spojrzałem się w jej kierunku.

- O co chodzi Pinkie?

Podchodzę do niej i ją podnoszę. Następnie udaje się do Twilight, następnie mówię.

- Jest nieprzytomna. Pomóż jej, ja muszę coś załatwić - powiedziałem po czym przeładowałem broń i schowałem.

- Zadziałało by gdyby nie fakt iż wiedzą jak ja wyglądam. Teraz zostało mi już czekać na śmierć... bo do tego się nadaję

Biegnę do niej by jej pomóc. Nie zostawię jej na pastwę losu... nie jestem taki jak inni ludzie.

Pomagam tylu ilu się da. Ludzie przegięli, atakując ten świat. Kiedy skończę, idę do Twilight porozmawiać z nią o mojej decyzji... Muszę to zakończyć.

Biorę się za pomaganie rannym... Nie wiem czy mi już zaufają, ale niestety, mi też się nie podoba obecność ludzi tutaj. Coś mi tutaj śmierdzi.