Wizio

Wychodzisz z kuchni i kierujesz się do pokoju. Gdy jesteś w nim widzisz łóżko, które przypomina ci jak bardzo jesteś zmęczony. Nie spałeś od wczoraj z powodu pakowania na wyjazd.

Dźwięki się nasilały i sprawiały, że kucyk może wpaść w szał.

Nikt ci nie odpowiedział. Jednak słyszysz, iż dźwięki są coraz głośniejsze i wydają się bliżej. Lampa oświetla tylko twoją okolice ale przez nadmiar drzew nic więcej nie zobaczysz.

> Zjedliście wszystko aż do okruszka. - Ale się najadłam. - Powiedziała zadowolona Applejack. - No to cóż, nie zostaje nam nic innego niż przygotować się do zwiedzania. Idę się trochę ogarnąć i spotykamy się na dole za 30 minut. - Po skończonym monologu udała się w stronę schodów.

Ćwiczyłaś tak jeszcze dobrą godzinę. Robiło się coraz później, aby las pogrążył się w ciemnościach. Widziałaś świecenie swojej różdżki. Pomiędzy drzewami usłyszałaś jakiś szelest i głośne oddychanie.

- Rozumiem. Ja zamieszkałam na ziemi z powodu zwierzątek. Nigdy nie umiałam dobrze latać, a te zwierzątka mnie potrzebują. Mam nadzieję, że znajdziesz takie szczęście jak ja. - Mówiąc to uśmiechnęła się niosąc tace z kanapkami, jabłkami i innymi smakołykami.

- Co ty na to, aby po skończeniu jedzenia oprowadzić cię po mieście?? Jako nauczyciel będziesz musiał to i owo wiedzieć. - Applejack mrugnęła biorąc kolejne kęsy jedzenia.

- A możesz mnie nawet rozcinać po kawałku. Nic mi po tym nędznym życiu. - Powiedziałem nie myśląc o tym, że zaraz mogę stracić życie. Wolnymi kopytkami próbowałem wytrącić trzymającego mnie napastnika z równowagi.

- No nie wiem. Nie jestem zbyt rozrywkowa, ale mogę cię zaprowadzić do Twilight. Ona z chęcią pokaże ci okolicę. Po chwili dotarliście do domku Fluttershy. Jest do duże drzewo z nie małym wnętrzem. - Usiądź sobie przy tym stole, a ja coś upichcę i opowiesz mi jak się tu znalazłaś. - Powiedziała idąc w stronę kuchni. - Jeśli to nie problem. - dodała z mniejszą pewnością.

W kuchni wiać pięknie nakryty stół. Jest tam miejsce dla całej rodziny łącznie z tobą. - O już jesteś? Usiądź skarbie zaraz będziemy jeść. - Powiedziała miłym głosem Grany Smith

- Mieszkam blisko. Zaraz za wyjściem z lasu. - Fluttershy odwróciła się i wolnym krokiem udała się w stronę swojego domu.

Już na schodach czuć cudne zapachy dochodzące w kuchni. Przypomniało ci to jak bardzo jesteś głodny.

- Angel tak często robi. Nie można go czasami zrozumieć. To jak pójdziesz ze mną?? Chętnie ci coś upichcę. - Jej głosie było słychać już większą pewność siebie.

W lesie było jak zawsze, mrocznie i cicho. Wleciałaś w sam jego środek. Było to znakomite miejsce na ćwiczenie czarów.

- M... może chciałabyś do mnie prz... przyjść?? Słysze, że jesteś głodna. - Posłała ci skryty uśmiech.

- No cóż miło było cię poznać!! - krzyknął odlatując w przeciwną stronę. Była już noc. Jak ten czas szybko leci.

- M ... Miło mi cię poznać. Je ... jesteś tu nowa?? - Zapytała cichym głosikiem.

Nagle ze strony lasu dobiega stukot kopyt. Wychodziła z niego żółta klacz z długą, różową grzywą. - Angel ... Angel gdzie jesteś?? - Próbowała krzyczeć ale wychodziło jej to jak głośne mówienie. Nagle dostrzegła ciebie w towarzystwie królika. Podbiega jak najszybciej może i zaczyna mówić: - Angel gdzieś ty był? Martwiłam się o ciebie. - Nagle spojrzała na ciebie. - Cz... czy on sprawił p... pani kłopot? - Mówiąc strasznie się jąkała.

- Pierwszy raz widzę pegaza, który czaruje. - Powiedział to podekscytowany. Mieszkasz w okolicy?? Pierwszy raz cię tu widzę. A znam prawię każdego kuca.

Królik stał cały czas. Kilka razy mrugnął prawo podobnie na znak porozumienia. Nie ruszał się z miejsca tylko stał i utrzymywał kontakt wzrokowy.

Królik był niewielki i najwyraźniej miał właściciela. Był zadbany i pachniał mydłem. Nie bał się tylko stał bez ruchu wpatrując się w ciebie swoimi wielkimi, czarnymi oczami. Jego mina wyglądała jakby miał zaraz coś zrobić.

Coś ląduje na przeciwko ciebie. Okazuje się być to pegaz. Jest umaszczenia czerwonego z żółtą grzywą i krótkim ogonem. Jego oczy są koloru pomarańczowego. - Cześć. Nic ci się nie stało?? Prawię w ciebie wleciałem i zobaczyłem, że lecisz w dół. Myślałem, że spadasz.

Lecąc błyskawicznym tempem przez miasto nie zwracasz uwagi na nic. Nagle obok ciebie coś przelatuje przecinając przy tym powietrze. Mało brakowało i by trafiło w ciebie. Zawraca i kieruje się w twoją stronę.

Kucyki zaczęły uciekać. Prawdo podobnie nigdy nie widziały czarującego pegaza. Przechodnie też dziwnie patrzyli na ciebie i mieli strach w oczach. Nim się odwróciłaś na ulicy było już pusto. Nie było nikogo oprócz ciebie.

Idąc okrężną drogą musiałaś wyjść na obrzeża miasta. Widzisz kilka domków, które mijasz bez większego zainteresowania. Idąc zauważasz królika. Jest on sam i wygląda na zagubionego.