Wizio

- Idziemy. Jeśli to są naprawdę jego słudzy to wyczują magię. - Powiedział Hammer ubierający płaszcz. - Coś w tym jest. Ostatnio prawię zrobili z ciebie tarcze strzelniczą - Sonada mówiąc to odwróciła się w stronę Hammera i cicho się z niego śmiejąc.

- No może trochę. - Powiedział Hammer z mieszanką śmiechu i rozczarowania z samego siebie. - Ja nie miałam kiedy go ubrać. - Szybko wyjaśniła Somada. - To jak idziemy?? - Dodała.

Ty i Somada opuściliście pokój ćwiczeń i udaliście się do wyjścia. Stał tam już Hammer trochę zniecierpliwiony. - Dłużej nie można było? - Powiedział znudzonym głosem. - Pewnie mieliście jakiś prywatny trening. - Posłał w waszą stronę chytry uśmiech.

Fluttershy była sparaliżowana strachem. Nie mogła się ruszyć i jedyne co zrobiła to kuliła się w kłębek i krzyknęła najgłośniej jak umiała. - Uciekaj! Mi nic nie będzie!

Przyśpieszyłaś zostawiając Fluttershy w tyle. Była ona przestraszona i zamarła ze strachu gdy usłyszała potężny ryk dochodzący ze strony, którą właśnie przybyły. Pegaz nerwowo odwrócił głowę no tyłu aby zobaczyć czy nic tam nie ma. Było tam pusto, lecz dało się usłyszeć ciężkie kroki, które z sekundy na sekundę były coraz głośniejsze.

Udałaś się w stronę Canterlot, a za 5 minut miały rozpocząć się nabory do szkół. Byłaś w połowię drogi więc mogłaś nie zdążyć.

- A wiesz już gdzie będziesz uczyć?? Będziesz miał klasowe lekcje czy prywatne korepetycje?? - Zapytała z zainteresowaniem.

Trenujesz dobrą godzinę. Z każdym strzałem jesteś coraz lepszy, zręczniejszy i celniejszy. *** Przez drzwi wchodzi Somada. - Jesteś gotowy?? Musimy ruszać zanim karawana wyruszy. - Powiedziała patrząc się w ciebie z lekkim uśmiechem na twarzy.

- Ostatni raz gdy go widziałem był w klatce więc nie zbyt się nim interesowałem. - Powiedział Hammer uśmiechając się. - Chłopcy nie chce wam przeszkadzać ale mamy zadanie. - Powiedziała zirytowana Sonada.

- Marina cóż za piękne imię. Jak stokrotki w zimie. - Odwróciła się ponownie do Fluttershy. - Więc w czym mogę ci pomóc Fluttershy kochanie? - Emm... Margaret jest znowu chora i chciałam cię prosić o lekarstwo. Jeśli to nie jest dla ciebie problem. *** Po zabraniu lekarstwa udaliście się ponownie do domu Fluttershy. Na dworze było już ciemno, a z głębi lasu było słychać dziwne odgłosy.

- Oczywiście. Zapoznam cię z miastem i przyjaciółkami. - Mówiąc to wychodziła z pokoju i skierowała się ku dole. *** Idziecie w milczeniu przez miasto. Najwyraźniej Applejack ma do pokazanie jakieś ważniejsze budynki niż domy i restauracje. - To kiedy zaczynasz pracę?? - Zapytała niespodziewanie odwracając głowę w twoją stronę.

- Witaj Fluttershy kucyku kochany. Widzę, że przyprowadziłaś kompankę do pomocy. - Zecora z uśmiechem obraca się w twoją stronę. - Witaj kucyku przyszłaś pomóc przyjaciółce mej? Jestem Zecora mieszkanka polany tej. Jestem bardzo rad, że ktoś pomógł jej.

- Oj nie wiedziałam, że śpisz. Nie chciałam cię budzić. - Applejack spojrzała na ciebie przepraszającym tonem.

Idąc jeszcze trochę przez las zobaczyłyście mała chatkę. Był to dom zebry Zecory. Fluttershy odetchnęła z ulgą i ruszyła w stronę domu. Gdy była już przy nich zapukała, a drzwi otworzyła zebra. Pegazica weszła do środka.

Czułaś jakby amulet był przeklęty. Wiedziałaś, że jest niebezpieczny i trzeba go zniszczyć bądź dać ekspertowi. *** Obudziłaś się następnego dnia. Sen nie przyniósł ci ukojenia i byłaś nadal wykończona, lecz dziś Szkoła Magii miała przyjmować nowych uczniów.

Amulet nie chciał puścić. Z każdą sekundą coraz bardziej świecił, a ty byłaś bardziej zła. Po większych szarpnięciach puścił, lecz ty byłaś wykończona całym zdarzeniem.

- Dobrze wiedzieć, że są jeszcze dobre kucyki na tym świecie. - Fluttershy uśmiechnęła się do ciebie. *** Weszłyście do lasu. Jest tam ciemno i nieliczne promienie już zachodzącego słońca przechodzą przez gęste liście drzew. Wydaje się, że ktoś was obserwuje. Fluttershy idzie skulona z nerwowym uśmiechem jakby wiedziała, że zaraz coś się stanie.

Amulet zaczął świecić. Czujesz jak dziwna energia przepływa przez twoje ciało. Twoje oczy stają się czarne, a ty czujesz w sobie gniew.

Nic się nie stało. Amulet wisiał tam jak wisiał, lecz miejsce gdzie były oczy lekko świeciły czerwonym światłem.

- Czy to jest twoja siostra? - Fluttershy zapytała wychodząc przez drzwi i idąc w kierunku lasu.

Nikogo tam nie było. To coś musiało uciec lub się teleportować, ale można być pewnym, że wróci. Jednak pomiędzy gałęziami zaplątany był artefakt. Był to amulet z ciemnym kryształem w kształcie czaszki.

Fluttershy uśmiechnęła się szeroko. - Dziękuje ci. Posprzątam i możemy iść. - Fluttershy wstała od stolika i biorąc talerze zaniosła je do kuchni. *** - To jak idziemy?? Musimy zdążyć przed nocą bo wtedy będą po... po... potwory. - Skuliła się w kłębek i cicho piszczała.

Ze swoich sypialni wychodzą wymienione kuce. Podchodzą do kryształowej kuli i aktywują wiadomość. - Witajcie. Jest dla was drobne zadanie, które jest łatwe jak na wasze możliwości. Na szlaku handlowym pomiędzy Canterlot a siecią kopalni słudzy mojego brata zaczaili się na karawanę wiozącą duże ilości kryształów. Musicie się nimi zając i nie dopuścić aby choć jeden z tych bandziorów przeżył. Słudzy mojego brata zrobią wszystko by go uwolnić i pogrążyć Equestrie w chaosie. Ufam wam i wieże, że dacie radę. - No to mamy nareszcie jakieś zadanie. - Powiedział zadowolony Hammer. Sonada tylko przytaknęła i uśmiechnęła się pod nosem.

Po pewnym czasie do twojego pokoju wchodzi Applejack. - Jesteś gotowy!? - Krzyknęła nie mając pojęcie, że śpisz.

Dźwięk ustał i zamiast niego dało się usłyszeć krzyk bólu. Nagle ucichło i jedyny dźwięk jaki dało się usłyszeć to twoje dyszenie.