Nightmare

Wyglądała, jakby miała wybuchnąć. - Przez... Tyle... Lat... - wycedziła.

Milly drgnęła. - Irański leader? - zapytała. Wait... Ona chyba nie wie...Ojojoj...

- Nie chowam urazy - powiedział. No to teraz zabić poprzedniego właściciela włóczni i odbić rodzinkę...

- Stanisław von Braun - powiedział. - Haker - dodał. Niezła ekipa...

Widać, że lekko nią wstrząsnęło na wieść, że masz rodzinę. Ale zachowała spokój. - To nieważne.

- Nie mam, co ci wybaczyć - odpowiedziała, odwzajemniając tulenie.

- T-tak jakby... - powiedziała cicho. Widać, że się wstydzi. Wstydzi się tego, że nie dawała znaku życia przez tyle czasu.

Jej imię zaczyna się na M. Kończy na Y. Zawiera dwie litery L. Na pewno pamiętasz.

- No to poznaj kogoś, kto ci pomoże - powiedział. Drzwi się otworzyły. Wszedł mniej więcej dwudziestoletni chłopak z czarnymi włosami i lekkim zarostem oraz... Dobrze ci znana kobieta...

- Więc zostawisz ich? Z powodu wyglądu? - spojrzał na ciebie podejrzliwie.

- Masz pomoc. W twojej rodzinie i przyjaciołach. Wszyscy teraz opłakują twoją śmierć. Delicate nawet zapadła w hibernację - powiedział.

- Nie, nie miała. oni wykorzystywali jedną z mocy właściciela włóczni... Gdyby nie robiła tego, co chcieli, zadawaliby jej ból - powiedział.

- Jest to jeden z poprzednich właścicieli włóczni. Zmusił ją by mu służyła - powiedział, gryząc kanapkę.

Turkus wziął łyk soku. - Z powodu... Twojego zabójcy - powiedział.

- Akurat to to nie moja zasługa, ale byłeś pod kopytem. Równie dobrze eliksir mógł przeżreć twoje ciało aż do kości - powiedział

- Nie obraź się, ale byłeś jedynie moim narzędziem w tej kwestii. Twoje barwy w postaci kucyka, pomysł na powstanie Turkus Eye'a... To wszystko moja zasługa - powiedział.

- Przytargałem tu twoje ciało. Witaj w moim domu - powiedział.

Eliksir ponyfikacyjny był czymś obcym. Wskrzeszenie usunęło go z ciebie - powiedział i nalał sobie soku.

- Miałeś, że tak powiem, jeszcze jedno wskrzeszenie na koncie - powiedział i usiadł obok. Wziął sobie jedną kanapkę.

Mały, ciemnoniebieski alicorn z turkusowymi oczami. Chyba się znacie...

- Oczywiście, że jest - odpowiedział ci głos przypominający twój, ale bardziej... dziecięcy.

Podobno w niebie wszystko smakuje jak ambrozja, ale tu wszystko smakuje normalnie. Przypomniałeś sobie o Twilight, Capo, który ci uratował życie i o... Deli...

Wait a second... Kopyt ni ma. Są dłonie. Są stopy. Masz na sobie ten sam strój, co wtedy, gdy ostatnio byłeś człowiekiem. Nie czułeś magii.

Sorry, drzwi zamknięte. Za to na wielkim stole znalazłeś kanapki z serem, gofry i sok pomarańczowy.

Poczułeś ból w szyi. Potem była nicość. Siedziałeś w niej i siedziałeś... Do czasu, gdy obudziłeś się w GIGANTYCZNYM pomieszczeniu z latającymi świeczkami.