Nightmare

- Hmm? - zainteresowała się Twilight, przysuwając bliżej ciebie.

- Smacznego - życzyła i magią podniosła kilka jagód. Powoli zaczęła jeść. Nie minęło dużo czasu nim razem opróżniliście liście z jedzenia.

To szkoda... A będzie Natura? ( ;_; Na serio bez Mo' Creatures? )

Ten "latający szczur" nagle wyleciał zza ciebie z własnym mini-plecaczkiem na grzbiecie. Nietoperz zawisł na rynnie i wlepił w ciebie spojrzenie swoich brązowych ślepi. Jego spojrzenie było jak promień rentgena, ciężkie do wytrzymania i przeszywające na wylot.

- Blue - powiedziała Poke, starając się delikatnie obudzić klacz. gdyby delikatność nie poskutkowała, zaczęłaby potrząsać Hope.

Pokemona uśmiechnęła się do ciebie. - tak idziemy z tobą, na razie nie mamy żadnych zleceń, ale tam możemy coś dostać. Navis spojrzała na ciebie chłodno, zapięła juki Poke i założyła swoje. - Im szybciej wyjdziemy, tym szybciej tam dotrzemy - powiedziała, zakładając swoje, które miały barwę dojrzałych jabłek. Zaś torby poke idealnie pasowały kolorystycznie do pasemek w jej grzywie, gdyż były tego samego koloru.

U-u! A będzie Mo' Creatures? Proooooszę!

Twilight ustawiła się w pozycji siedzącej i czekała, aż skończysz przygotowywanie posiłku.

Klacz obserwowała cię podczas tej czynności. Ranek już w pełni nastał, ale na niebie zaczęły się zbierać chmury.

Jemu chodziło, czy jest taka paczka, a nie czy jest taka na DashieCrafcie, który, prawdę mówiąc już chyba leży. Nie ma sieci, nie jest włączony nigdy...

Za Canterlot był mały lasek, w którym znalazłeś dziką jabłoń i dwa krzaki jagód.

Trzeba było jednak trochę pomyśleć. Przez całą dobę nie jadłeś, ani nie spałeś, a teraz masz iść do Ponyville przez te kilka godzin, do tego z Twilight na grzbiecie?

Na szczęście ci się udało. Po chwili już stałeś przed wrotami zamku o świcie z Twilight na grzbiecie.

Twi nie była ciężka, nie dużo czasu zajęło ci wyniesienie jej ze schowka.

- Ech - westchnęła i ponownie spróbowała wstać.

Twi pokiwała głową i się uspokoiła.

- A ty nie możesz popełniać samobójstwa - powiedziała.

Twilight wstała w trybie natychmiastowym, co zakończyło się jękiem i opadnięciem z powrotem na łóżko.

- Dziękuję panu - powiedziała Pokuś, posyłając karczmarzowi promienny uśmiech i popędziła schodami do pokoju Hope, tak szybko, na ile pozwalał jej pakunek z płaszczem.

Twi milczała, patrząc na ciebie.

- Nie mam pojęcia - powiedziała.

- Tego nikt nie wie. Skończyły jako kupka popiołu.

- Dwa kuce próbowały zabić Chrysalis od tyłu, ale ostrzegł ją Dziurka. Celestia wtedy chwyciła Chrysalis, aby ją uratować. Zaklęcie trafiło Dziurkę.

- Celestia nie chciała narażać Chrysalis, więc jak najszybciej pragnęła wrócić do pałacu. Niestety, w tym pośpiechu nie mogła zabrać kolejnego pasażera - wyrecytowała.