Nightmare

- Jutro... <szum> miast... <szum> Kryształ... <szum> - tyle usłyszałeś i na tym koniec.

- Po prostu, kiedyś zabiłem Podmieńca. Z nudów. Wtedy byłem w Canterlot i zobaczyłem nadlatujące stado. Zanurkowały i złapałem jednego w kopyta. Mogłem go związać i oddać władzom, ale nie... Nudno by było.

Na twoje wspomnienie o morderstwie, Asie zamrugała zdziwiona. - Może i wy macie jakieś złe stosunki ze wschodnimi - powiedziała Rosie do Garrusa (?). - Ale nasza wataha nie. Mam na myśli skrzydlatych. Co do przywództwa... Mogę jedynie zaproponować pojedynek alf, aby ustalić, kto rządzi, a kto gryzie ziemię. Mogę osobiście walczyć i potem oddać przywództwo młodszej siostrze. I nie muszę ci chyba przypominać, że to ty jesteś tu obcy - dodała, wznosząc się i siadając na gałęzi.

Kiedy uniosłeś kopyta w stronę leżących policjantów, jeden uniósł się, jakby podniesiony mocą. Rozległ się niemiły dźwięk łamanej tchawicy, po czym ciało opadło na innych nieprzytomnych.

Shadow postanowił zrobić małe przemeblowanie w swojej komnacie, a ty po kilku minutach błądzenia znalazłaś się przed drzwiami archiwum, w którym się dowiedziałaś o tej małej wzmiance o pochodzeniu Violet.

- Jeny, ja się tak staram, a wy wojny zaczynacie... - westchnęła Asianna. - Słuchajcie, po co te wojny? Przecież można po prostu się z nimi dogadać!

Powoli zbliżał się do ciebie odgłos kopyt policjantów. Nad tobą była krata szybu wentylacyjnego.

Po chwili staliście znowu przed zdobionymi wrotami do pałacu.

Kuce, Pokemona czeka w dziurawych kopytach Podmieńców (módlcie się, żeby przez te dziury przeleciała), a wy sobie siedzicie i cydr popijacie! Jeny, gdybym była którymś z was, to bym się ze wstydu spaliła! >:( Kupię wam patelnię, abyście się mogli smażyć w piekle!

Kiedy podniosłeś komunikator, urządzenie się wyłączyło, a do stanowiska wszedł strażnik przez drzwi z tyłu. Na twój widok wcisnął jakiś przycisk na klawiaturze. Rozległ się znany i mało lubiany głos alarmu.

- Acha. Czyli zostajemy tu, czy idziemy do zamku?

- Jaka wojna do ***** *****?! - wrzasnęła Asianna w chórze z Rosie. Przywódczyni miała nastroszoną sierść, a pióra potargane, jakby czesane pod włos. Zdążyła zauważyć, że ktoś już zdążył przejąć jej stanowisko.

(czego nasłuchiwał?) Z radia dobiegały szumy z pojedynczymi sylabami.

- Naprawdę? Ja czuję się dobrze w tym miejscu.

Jasne. Unbridle, za mało opisów. Nie wiem, jak wyglądali ci pomocnicy, więc nie mogę zaradzić.

- Często. Ale w tym momencie nie.

- Żadnych bitew! - krzyknęła Asianna, która ni stąd ni zowąd zjawiła się koło ściany skalnej wyczarowanej przez Locę. Na zadowoloną nie wyglądała.

Znalazłeś stanowisko strażnika, które znajdowało się za szybą. Gdyby ktoś z rodziny chciałby odwiedzić więźnia, musiałby się tam zgłosić. Obok na ziemi leżał komunikator. Chyba ktoś 'dzwonił'.

- Zaraz... - przeszukał kieszenie i wyjął z jednej wspomniane urządzonko.

Ja osobiście, ale osobiście podzielam pogląd Triste Cordisa.

Idąc przez korytarze znalazłeś tylko kolejnych nieprzytomnych policjantów.

- Raczej nie, tylko wystraszone i smutne.

Obok leżał twój miecz. Wyglądało na to, że ktoś niedawno ogłuszył tych policjantów.

- Idąc tam i pokazując prawdę, na pewno im nie pomożesz!

Po chwili znowu byłeś w klasie ze źrebakami i resztą grupy. - To c teraz robimy? - zapytała Lyra.