inka2001

- No i co z tego? - Powiedziała wściekła.

- Już nic, księżniczko. Mam dużo pracy. - Odpowiedziałam i uśmiechnęłam się zmieszana.

- Pomyślałam, że mogłabyś... nieważne. - Odparłam i wyszłam.

- On wcale nie jest szpiegiem! - Odpowiedziała urażona.

- Nie potrzebuję! - Odparłam zdenerwowana.

- Ktoś ty?! - Spytała lekko zdziwiona Ruffian.

- Jakiego szpiega? - Spytała ze zdumieniem.

- Zapłacicie za to! - Krzyknęła i znów zaczęła wierzgać.

- Gdzie jest Kira?! - Spytała urażona.

- Nie! Mój wilczek! - Powiedziała mniej rzucając się i w końcu usiadła obrażona. - Dokąd nas zabieracie?

- Nie chciałam cię martwić. - Powiedziałam lekko zmieszana.

- Nie mam takiego zamiaru! - Krzyknęła i zaczęła się rzucać. - Gdzie jest Kira?!

- Skoro tego chcesz. - Powiedziałam i weszłam do boksu startowego.

Doświadczenie: Nie mam doświadczenia, ale sądzę, że mi się uda bo jeśli się czegoś bardzo chce, to wszystko się może spełnić. Jakie INNE realia mógłbyś zaproponować?: - Fantastyczna przygoda po Equestrii - Wyprawa do dżungli. - Magiczna Equestria. - Ponyville w opałach. - Inne które użytkownik sobie życzy. Dlaczego Ty?: Ponieważ z każdym się łatwo dogadam, szczerze odpowiem na każde pytanie i kocham pisać historyjki z innymi użytkownikami. Wady, zalety (swoje, oczywiście): Wady: - Wrażliwa - obrażalska - leniwa - Strachliwa Zalety: - Przyjacielska - Miła - Pogodna - Lojalna Kontakt (mail / gg / aqq / skype): E-mail: [email protected], PM Przykładowe WŁASNE opowiadanie: Następnego dnia Alicja obudziła się i spytała Anię - Czy na pewno chcesz tam jechać? - Tak. - Odparła Ania spoglądając na swoją przyjaciółkę. - Ale... ale... dlaczego? - Powiedziała Alicja ze łzami. - Muszę! Wzywają mnie do tej wyprawy. - Jadę z tobą! - Naprawdę? Tak się cieszę! Obie przyjaciółki pobiegły się spakować. Jechały na wycieczkę marzeń. Po spakowaniu się wybiegły z domu i pobiegły do sklepu. Zastały tabliczkę z napisem zamknięte i pędem pobiegły do kapitana samolotu. - Nie mamy jedzenia na wyprawę! - Objaśniła kapitana Alicja. - Nic się nie stało, zaopatrzyliśmy się w jedzenie, a mamy go tak dużo, że starczy dla wszystkich. Samolot wzbił się w powietrze. Wszyscy byli bardzo szczęśliwi. Mineło 10 godzin, kiedy nagle samolot zaczął spadać. Rozbił się i tylko dwie przyjaciółki przeżyły. - Co my teraz zrobimy?! - Krzyknęła Alicja. - Nie wiem. - Odparła z rozpaczą Ania. Nagle za dziewczynami rozległ się potworny ryk. Zaczęły uciekać, a za nimi biegł wielki dinozaur. - Szybko, właz na drzewo. - Powiedziała cicho Anka. - Ale ja nie umiem. - Powiedziała jeszcze ciszej młodsza od Anki Alicja. - Nie gadaj tylko właz. - Powiedziała poirytowana Anka. Alicja wspięła się na krzywe ale wysokie drzewo. - Szybko teraz ty. - Powiedziała do swojej stojącej na dole przyjaciółki. Anka wspięła się na drzewo i razem czekały aż potwór pójdzie. W końcu po godzinie czekania były bezpieczne. Zeszły i poszły szukać czegoś do jedzenia. Znalazły jakieś owoce, które zjadły. - Co dalej?! - Spytała ze smutkiem Alicja. - Mówię ci że nie wiem! - Krzyknęła poirytowana Ania i poszła do drzewa które służyło im jako schronienie. - Chodz! - Rozkazała tylko swojej przyjaciółce i wspięła się na drzewo. - Dobranoc! - Powiedziała. - Ja nie mogę spać. - Powiedziała Alicja zdenerwowana. - Dlaczego? - Bo ja się boję. - Spokojnie, wszystko będzie dobrze. - Tu jest tyle strasznych stworzeń. Ja stąd idę. - A ja tu zostaję chcesz to idz! Alicja zeszła z drzewa i pobiegła przed siebie. Co chwila albo uderzyła w drzewo, albo potknęła się o korzeń. W końcu upadła na ziemię i zasnęła. Ranem Anka obudziła się i tuż przed oczy rzucił się jej niemiły widok. Jej najlepsza przyjaciółka zniknęła. Nie było jej w miejscu spoczynku. Ania ruszyła w niewiadomym jej kierunku w poszukiwaniu przyjaciółki. Nagle stanęła jak wryta. Przed sobą miała wielką dżunglę. Ruszyła znowu. - Alicja! Alicja! - Nawoływała przyjaciółkę. Nie wiedziała że obie znajdują się w ogromnym niebezpieczeństwie.

Czy można mnie wpisać do zabawy znajdz komuś cutie mark?

- Tak... miał mi załatwić dłuższe lekcje u księżniczki Celestii.

- Nie. - Odpowiedziałam pewna siebie.

- Zostawcie nas w spokoju! - Krzyczała podrażniona.

Poczekałam na dworze przed torem.

Postanowiłam rozruszać się jeszcze przed treningiem i pobiegłam na tor.

Zrobisz mi z Cadance?

Rzucała się w bańce. - Co to ma być! - Myślała przestraszona.

- Nie. - Odparłam po czym wstałam. - Shining Armor już jest? - Spytałam.

Wyczarowała zaklęcie uwalniające. Magią postawiła podmiańca za sobą. - Spróbujcie go dotknąć! - Krzyknęła zła.

Przewróciła się a podmieniec spadł jej z grzbietu.