inka2001

- Spokojnie. - Powiedziała do podmieńca.

Wzięła wilczka magią i zamknęła go w kuchni.

Pomyłka, wybacz.

Spokój! - Powiedziała.

Chodziło o Cadence.

Pokój wydawał się dziwny.

Tume? Co się stało?

Zasnęła.

Cadence szła i szła aż doszła do jakiegoś pokoju.

- Dobrze! W razie czego przyjdz tu. - Powiedziała i poszła.

- Spróbuję. - Powiedziała.

- Gdzie masz tą krainę?

Miałam wtedy 5 lat.

- Myślę że wiem o co chodzi. Ruffian bardzo dużo przeżyła. Wszyscy śmiali się z niej, zwłaszcza gdy miała ostatni z wielkich wyścigów. Przyjaciele, którzy ją trenowali obrazili się na nią. Została osamotniona i ciągle błąkała się sama. Teraz już wiesz dlaczego tak zareagowała?

Nie chciano mnie tam, gdyż kiedyś byłam mała i grubiutka. Mam taka fotografię.

Ja także przepraszam, przez podmieńce nie mogę się uspokoić. Co stało się przed ucieczka?

W YanHoover.

Skąd wiesz ze jest tam?! - Krzyknęła głośniej.

Od początku uwielbiałam biegać i dlatego.

- Zgubiliście Ruffian?! Nigdy nie puszczę jej z tobą! Co jej zrobiliście?! Co się stało?!

Aha. Gdzie jest Ruffian?

- Aha. Skąd go masz?

Cadance podleciała bliżej drzewa, następnie w górę. Powtórzyła swoje pytanie.

Nie znam księżniczek, ale bardziej Celestię, ponieważ jest miła i przyjeżdżała dopingować mi na wyścigach.

Ruffian przypomniała sobie że jest wielce obrażona na Śmierć więc ominęła go przestrzegając jego słów. Przypomniała sobie też wypadek na wyścigu. Upadek, pretensje, uraza i samotność. Całe życie przeleciało jej przed oczami. - Zle! Szybciej! Łamaga! Wdeprzę cię w tor! HAHAHA! - To wszysto jakby stało się teraz. Znów poczuła się samotna i potępiona, a wszystko wydało jej się porażką. Tymczasem do towarzyszów podróży przyleciała Cadence. - Jak się czuje Ruffian? - Spytała jak zawsze usmiechnięta.