inka2001

Ruff patrzała smętnie w ziemię i była zawstydzona.

- Ale czemu? Jak się tu znalazłeś? - Spytała spokojnie.

- Co tutaj robisz jeżeli mogę spytać? - Powiedziała i tupnęła kopytkiem.

Podmieńce się boją zwykłego jednorożca? Galaktyka zamarła ze strachu.

- Dobrze! - Powiedziała i wbiegła do swojej komnaty. Wyjęła magią książkę i zaczęła ją czytać.

Przestraszona uciekła do domu. - Dlaczego ją wszędzie widzę?! - Krzyknęła.

W końcu wróciła. - Nic nie znalazłam! - Powiedziała.

Taka się urodziłam. Dowiodłam jednak, że dzięki ciężkiej pracy można zdziałać wiele.

Ruffian pobiegła szukać jedzenia.

Ale wtedy miałam wrażenie jakbyś krzyczał. - Powiedziała z żalem.

Trochę, ponieważ zrzędzi.

Śmierć. Tak, bardzo.

Wyszła z domu do koleżanki.

- A dlaczego? - Spytała Śmierci.

Kanapka z koniczyną i stokrotką.

Wzięła miskę i nasypała karmy.

Chcesz jeść? - spytała.

Postanowiła nie pokazywać się i nie wychodzić z domu( przez kilka dni).

Co?! Może!

Ruffian podała mu kopytko, lecz za chwilę schowała się za Śmiercią.

Tak, ale Śmierć jest wyjątkowy.

Ruffian skuliła sie ze strachu i zamknęła oczy.

Ponieważ jest miły, pogodny i zauważyłam w nim coś takiego, co mi się u niego podoba.

Tak! - Krzyknęła i upadła na ziemię. Potwór nadchodził i przypadkowo stanął na kopycie Ruffian. Ona zaś stanęła dęba. Była w szoku. Zaczęła wierzgać i rzucać się na oślep na wszystkie strony. Przy tym rżała tak rozpaczliwie jakby umierała.

Mam dwa marzenia: 1. Zamieszkać w krainie ze Śmiercią 2. Ponownie stanąć do wyścigu z najszybszym ogierem.