Marquise Fancypants di Coroni

Cóż, jak znajdę czas, rozważę to. Choć prawdopodobnie dopiero w wakacje.

O, są wyniki! Cóż, powiem krótko - jestem niezmiernie zaszczycony! Hmm, być może to znak że powinienem wrócić do fica i go dokończyć?

Bardzo dziękuję za te wszystkie uwagi i cieszę się niezmiernie! hmm, czy można prosić o zdradzenie na priv lub w spoilerze jakie konkretnie i dlaczego? Cóż, co do Luny i Celestii to rozumiem zarzut. Cóż, ta pierwsza po pierwsze w mojej wersji zdecydowaną większość swojego życia spędziła w samotności na zesłaniu (bowiem przed nim była dość młoda jak na Alicorna) co niewątpliwie ma swoje konsekwencje a poza tym, z przyczyn dość zrozumiałych, jako swoiste zadośćuczynienie jest niezwykle cięta i surowa na wszystkie przejawy zdrady wobec korony. Co do Celesti.... cóż, nie mogę zbyt wiele ujawnić na razie na jej temat. pozwolę sobie natomiast samemu zadać pytanie - a jak OC? ] to akurat prawda i szczerze powiedziawszy nigdy nie miałem do tego dobrej wyobraźni. Cóż, cieszy mnie w każdym razie ta opinia. Jednocześnie niestety muszę z żalem stwierdzić, że z przyczyn wielu prace nad dalszym ciągiem obecnie nie są prowadzone i nie wiem czy i kiedy będą.

Przepraszam, że dopiero teraz komentuję, ale rozdział oczywiście podobał mi się jak zwykle!

Ech, no dobrze wygraliście. Skoro nie chcecie skomentować mojego rozdziału, nim uczynię to wobec Waszego, to proszę ulegam. Przechodząc tedy do rzeczy: 1. część niewątpliwie podobała mnie się najbardziej. Doprawdy ciekawa historia i miło się ją czyta. Cadance jest taka jak być powinna, z jednej strony rozsądna i władcza, z drugiej wyraźnie czuć brak doświadczenia. Wbrew temu o czym dyskutowaliśmy jakiś czas temu nie tak różna od mojej. Pokazują się za to różnice między naszymi Flashami, acz z drugiej strony są one jednak dość powierzchowne - właściwie sprowadzają się tylko do funkcji, charaktery raczej są bardzo podobne (typ młodego żołnierza bez trwogi). Przynajmniej na razie... ale nie będę spoilerował. Co do 2. gdy tylko zobaczyłem tytuł, zacząłem się obawiać, że pojawią się wspomnienia Celestii. Potem czytając o Cadance nabrałem nadziei, że może jednak nie, jednak zaraz się one rozwiały. Jakby to ładnie rzec... jestem przeciwny pisaniu o Celestii w pierwszej osobie. W ogóle jestem przeciwny pisaniu za dużo o Celestii. Przynajmniej w mojej wizji jest to postać na tyle potężna lecz i tajemnicza zarazem, że, o ile tej jej potęgi i nadnaturalności nie da się w swym pisaniu uchwycić, a rzadko się udaje, najlepiej pisać o niej jak najmniej i jak najmniej jednoznacznie. Tutaj... cóż, mamy całkiem przyzwoity fragment, ale zdecydowanie zbyt zwyczajny. Do samej fabuły nie mogę się przyczepić, czytało się ją przyjemnie, ale zdecydowanie nie tak wyobrażam sobie wspomnienia Pani Dnia. Właściwie najchętniej w ogóle bym ich nie widział, niech pozostaną niewiadomą. Tyle jednak negatywów. Fragment Luny podobał mi się zdecydowanie. Rzeczowa i pewna siebie, może nawet trochę zbyt pewna. Taka jak powinna być!

I oto jest - pierwsza część rozdziału piątego! https://docs.google.com/document/d/1vEFMbwz9YdQwpl0k1dM43M1X3TRd4Baa6Zm4ftMdcf0/edit a w niej: korona musi mierzyć z nowymi zagrożeniami na jeszcze innych frontach. Rada regencyjna nie ma jednak zamiaru patrzeć na to z założonymi kopytami lecz przedsiębierze stosowne środki. Dyplomacją, działami i dywersją postanawia rozprawić z wszelkimi pomniejszymi wrogami, nam nastąpi wielkie starcie z jądrem rebelii. Zapraszam wszystkich!

hmm, w tym tygodniu chyba wstrzymam się z "estetycznym podsumowaniem", za to podzielę sie paroma pracami które znalazłem:

Ach, jakże dawno tu nie zaglądałem! Widzę że nawet pajęczyny zdążyły się tu pojawić! Script! Natychmiast doprowadź to miejsce do porządku! Cóż powie Panna Rarity gdy to zobaczy? Co mówisz to stoi? Obraz? Zostawiony dla mnie? Zobaczmy... Ach, Unia Lubelska!Cóż, dzieła Matejki to zawsze najwyższa jakość! Ileż tu symboli, ile postaci znaczących! Nie czas i miejsce by to wszystko rozważać, powiem może tyle że moją uwagę przykuła szczególnie wyraźnie rzucająca się w oczy, mimo iż stojąca na drugim planie, Anna Jagiellonka, wyglądająca niemal zupełnie jak na obrazie Marcina Kobera z epoki, wyraźnie kontrastująca wobec otoczenia swoją piękną, jasną suknią, skądinąd anachroniczną - jest to bowiem jej suknia koronacyjna. Cóż, tymczasem, jak już uczyniłem to raz na wiosnę, czas zaprezentować dzieło adekwatne tematycznie do naszego okresu. Proponuję: obraz Dominikosa Theotokopulosa, znanego jako El Greco, czyli po prostu Grek, malarza na dworze wielkiego katolickiego króla Obojga Hiszpanij Filipa II Habsburga. Dotarłem do informacji, jakoby ten obraz z Prado miał mieć wisieć nad grobem artysty. Według oceny znawców - „Wysoce stylizowane ciała ludzkie, mają tutaj intensywność płomienia drgającego w ciemnościach. To odrealniony świat stworzony pod działaniem czystej wyobraźni”. Cóż jednak sądzą szanowni odwiedzający?

Wielcem wdzięczny za ten komentarz! Czy może jednak powie Pan szerzej co konkretnie ma na myśli? Być może któreś z tych "niezręczności" jeszcze nie zostały usunięte i mogą pojawić się również w przyszłości? Czy też to kwestie na tyle nieistotne, że nie warto się na nad tym rozwodzić? Ach, proszę o wybaczenie, nie wiem skąd mi się wziął ten błąd!Zaraz to poprawię! Inna sprawa że motor istotnie oznacza silnik lub szerzej, zwłaszcza w filozofii, poruszyciel (od łacińskiego moveo,poruszać). Tymczasem wszyscy niech się gotują, bowiem nowy rozdział jest już na dalekim etapie zaawansowania! Zobaczymy w nim: starcia zbrojne na lądzie i morzu oraz przygotowania do jeszcze kolejnych starć! Bądźcie gotowi!

Cóż, czas wybrać najładniejszy obrazek tygodnia! Niestety, mimo iż zaproponowane przez Panią obrazki są bardzo piękne, to większość z nich już jest w galerii. Toteż ostatecznie dodane zostanie do niej to dzieło: Gratuluję drogiemu BRONIESiPEGASIS drugiej już wzmianki!

cóż, czyżby znowu ktoś sugerował że prowadzę podwójne, a może nawet potrójne życie? Za dużo ostatniego rozdziału "Porzuconych" Niklasa! Owszem, tez kiedyś byłem młody i byłem murz... a nie, jednak zawsze miałem jasną sierść! Zresztą cóż to za paszkwile! Czy każdy młodzian musi się tak paskudnie ubierać? Choć z drugiej strony jak na ten paskudny "młodzieżowy" styl to wyglądam w tym całkiem gustownie...

Ach, chyba najpiękniejszy, obok tego barokowego, konterefekt naszej ulubionej bohaterki. Ten kołnierz! To spojrzenie! Ach!

Jak napisałem w komentarzu w dokumencie - za ten rozdział należy Ci się ode mnie nagroda. Wybierz co sobie życzysz, oczywiście w granicach rozsądku!

Skoro autoreklama stała się w dobrym tonie w tym wątku, to przyłączając się do słów Gandzi jako autor "Kanclerza" mogę tylko dodać, że jak najbardziej mamy tam wojnę i to wojnę domową (acz nie tylko, również dwie obce inwazje przy okazji). Co do sensacyjności - jest sporo intryg oraz akcji wywiadowczych, nie wiem czy o coś takiego chodziło? Polityka zaś, jak słusznie zauważył Gandzia, jak najbardziej jest tam źródłem, osią i solą wszystkiego tego o czym napisałem wyżej. Czyta Pan "Kanclerza" i nie skomentował? Bardzo smutnym (acz i ucieszonym że ktoś oprócz Gandzi, Dolara i Niklasa to czyta. A właśnie - przychodzą mi jeszcze do głowy "Porzuceni" Niklasa - o rewolucji przeciwko koronie która okazuje się być czymś zupełnie innym niż sądzili rewolucjoniści. Może jeszcze "Aleo he Polis" Dolara, bardziej o wojnie ale polityka gdzieś w tle się pojawia i jest, zdaje się, dość istotna. Może jeszcze "Wieczna wojna" Kredkego, acz tam polityki jest dość mało.

Cóż, chyba czas na estetyczne podsumowanie tygodnia! zacznę może od końca: Tak, ten obrazek jest zaiste piękny i przewspaniały, dokładnie tego typu obrazki chciałbym tu widzieć w jak największej ilości! Ba, to on zainspirował mnie do wprowadzenia nowych zasad w galerii! Niestety, jak się można z powyższego domyślać, został on już wcześniej udostępniony przez BRONIESiPEGASIS, konkretnie w tym poście:http://mlppolska.pl/watek/861-galeria-rarity/?p=607526 Jest zresztą od tamtego czasu w "hali chwały". Cóż, jeśli zaś chodzi o obrazki które chciałbym w tym tygodniu wyróżnić... Miałem spory dylemat. Na przykład bardzo bym chciał móc pochwalić to dzieło: http://i.imgur.com/2539lbB.png ale popełnia ono niewybaczalny błąd - Fluttershy jest na nim ładniejsza niż Rarity. Poza tym - pojawiło się tu sporo prac niezłych, ale żadna mnie tak do końca nie urzekła. Toteż wyróżnię następujące: oraz podobna tematycznie: nie skradły mego serca, ale stoją na wysokim poziomie artystycznym i są aktualne tematycznie.Toteż gratuluje pierwszej zaszczytnej wzmianki Szanownemu BRONIESiPEGASIS Ponadto pozwolę sobie jeszcze w galerii głównej umieścić http://i.imgur.com/SopLkT4.png nie jest to najlepsza praca tego typu, ale uważam że wszelkie humanizacje z w miarę estetycznymi strojami powinni być promowane, gdyż są najbardziej użyteczne w promowaniu estetyki (przedstawiając bowiem ludzi tworzą łatwiejsze do internalizacji wzorce). Cóż, na dzisiaj tyle. Następne estetyczne podsumowanie za tydzień!

Cóż, ja osobiście praktykuję planowanie "myślowe" - tworzę sobie niemal zawsze jakiś plan, ale nigdy go nie zapisuję (bowiem, uwaga, nie lubię pisać !) Czasem sobie na wykładzie czy w innym miejscu publicznym z nudów wyskrobię jakieś zapiski na wyrwanej z zeszytu kartce w kratkę, ale to raczej kwestie niedotyczące fabuły lecz świata - mapę, drzewo genealogiczne, rozpiskę postaci, wojsk. Kiedyś spisałem plan rozdziału w punktach ale zanim przystąpiłem do realizacji gdzieś zgubiłem. Za to bardzo dużo myślę - w mieście, autobusie, na basenie, nartach, rowerze, zasypiając - tworzę wtedy schematy rozdziałów, zarysy scen, postaci, wydarzeń, czasem konkretne dialogi. Toteż gdy siadam do rozdziału zazwyczaj mam już jakiś jego szkielet, spontanicznie wymyślam tylko wypełnienia łączące punkty węzłowe.

Jako kustosz właściwej Galerii Szlachetnej Panny Rarity pozwalam sobie przenieść znajdujące się tam eksponaty tutaj.

Już śpieszę z odpowiedziami: Cóż, na chwilę obecną w Equestrii panuje istna sterowcomania! Wynalazek ten tak przypadł wszystkim do gustu, że właściwie każda grupa społeczna (no, może poza włościanami, acz widziałem gdzieś projekt sterowca rolniczego, ale to jakieś fantasmagorie, po cóż komuś coś takiego?) próbuje znaleźć dlań sensowne wykorzystanie. Najwięcej póki co mamy tak zwanych "jachtów powietrznych", używanych przez elity Canterlotu i patrycjat Manehattanu jako prywatne środki lokomocji i ciekawą formę rozrywki. Z drugiej strony wojsko posiada już pierwsze sterowce zwiadowcze, trwają zaś ponoć prace nad wzmocnieniem czaszy tak, by można było je stosować do celów stricte bojowych (uzbrojonych w działa, jak również jako ruchome lądowiska dla pegazów). Słyszałem też o sterowcach transportowych (acz to jakaś fanaberia - dla celów cywilnych statek zawsze będzie lepszy - bardziej pojemny, niezawodny i przede wszystkim tańszy), pasażerskich (to akurat może mieć przyszłość) oraz, najciekawszy pomysł - pogodowych.Póki co jedyny oficjalny wydzielony port znajduje się w Canterlocie. W Manehattnie sterowce lądują w porcie morskim, zaś w innych miastach na łąkach podmiejskich. Cóż, to wprawdzie po części poufne informacje, ale jako że to istotnie sprawa dość kluczowa dla bezpieczeństwa korony, to śpieszę z wyjaśnieniami. Co do Arabii - cóż grupka fanatyków religijnych wywołała tam powstanie i powołała do życia Solarne Państwo Arabii i Koszantu. Swoimi radykalnie antymonarchicznymi i utopijnie egalitarnymi hasłami zyskała niestety poparcie pewnej części biedniejszej ludności. Ze względu na delikatność materii emir nie poprosił nas, ani żadnego innego państwa o interwencję (bowiem z pewnością użycie obcych wojsk do pacyfikacji swoich poddanych tylko by wzmogło niezadowolenie). Gdyby jednak któryś z poddanych korony chciał z własnej, nieprzymuszonej woli zaciągnąć się do któregoś z licznych kuczych oddziałów najemniczych wynajętych przez emira lub innych naszych przyjaciół wśród kucyków arabskich... Cóż, nie powinien się obawiać żadnych zarzutów i trudności ze strony służb korony! W Mulelic zaś sytuacja jest niestety bardziej złożona. Otóż, jak już pisałem gdzie indziej, prezydentem został w końcu wybrany kandydat opcji demokratycznej i nacjonalistycznej, który natychmiast zerwał wszystkie rozmowy z Zanzebrą. Doprowadziło to z kolei do "spontanicznego powstania" niezadowolonej ludności na drugiej, mniejszej, południowej wyspie państwa mułów - Muleton, zamieszkałej w dużej mierze przez zebry i wielbłądy oraz utrzymującej się głównie z handlu z południem. Wprawdzie żadne z tych wydarzeń nie jest dla korony korzystne, ale bynajmniej nie patrzymy na to z założonymi r... kopytami, oczywiście. Cóż, więcej rzecz nie mogę, prócz tego co rzekłem już tu: http://mlppolska.pl/watek/7566-konkurszabawaakademia-equestriańskiej-dyplomacji/?p=490060 W każdym razie, jeśli ktoś od piasków Arabii woli mule miasteczka, również nie będziemy robić trudności. Jeśli jest Pan spragniony wieści, jak potoczą się sprawy, proszę śledzić pewne, dotyczące również ich, dzieło literackie, które odnajdzie Pan w mej sygnaturze. Cóż - generalnie, wśród rodzin jednorożców praktycznie każdy jest w jakimś stopniu spokrewniony z każdym. Oczywiście - staramy się zachować pewną higienę i nie wiązać się z wybrankami i wybrańcami, jakkolwiek wspaniali by nie byli, jeśli są spokrewnieni w czwartym lub, broń Celestio, bliższym stopniu (acz w największych rodach, na przykład wśród przodków księcia Blueblooda zdarzały się i takie śluby...).Niemniej nic mi nie wiadomo o moich związkach rodzinnych z rodziną Jej Wysokości. Przynajmniej w przeciągu ostatniego wieku z pewnością nie było takich związków. To raczej więź o charakterze towarzyskim. Otóż - gdy zaczynałem karierę w dyplomacji zarówno ja, jak i Night Light, mimo iż pochodzimy ze starożytnych rodów, nie mieliśmy zbyt dobrej pozycji, toteż postanowiliśmy się wzajem wesprzeć. Mam nadzieję że odpowiedzi satysfakcjonują Pana?

No to jest oczywiście prawda. Ech, tak szybko Pan odpowiedział, że kompletnie mnie Pan zdezorientował i nie mogłem wymyślić jakie zadać pytanie...Cóż, może w takim razie wrócimy do Pań z zagranicy, niemniej wciąż związana z Naszym Poletkiem. Pod wieloma względami (czas, geny, rola) podobna do poprzedniej (nie ostatniej!) bohaterki. W młodości była narzeczoną księcia pewnego również już nieistniejącego księstwa między Niemcami a Francją, którego wnuk jest zresztą przodkiem po mieczu wszystkich obecnie żyjących przedstawicieli jej rodu (ach te małżeństwa matrylinearne!). Miał on zostać królem wiadomego królestwa, lecz kto inny został wybrany i to jego żoną została. Ów wkrótce jednak umarł (nie zostawiając po sobie dobrej opinii) toteż mogła wreszcie wyjść za swego dawnego narzeczonego. Kto zacz?

Szanowne Przeglądaczki i Przeglądacze naszej galerii! ​Postanowiłem wreszcie skonkretyzować myśl która chodzi mi po głowie już od dawna. Otóż: Po pierwsze, jestem zdania, że galeria kogo jak kogo, ale naszej ulubionej klaczy powinna być miejscem szczególnie poświęconym estetyce, dobremu smakowi i wysokiej sztuce. Po drugie - większość dzieł w niej utrwalonych znalazła się tu dzięki Wam. Dlatego też, chcąc docenić trud tych, którzy najbardziej przysługują się sprawie estetycznej, od dziś każdy, kto zamieści tutaj obrazek na tyle ładny, bym uznał go godnym zamieszczenia w galerii głównej, zostanie przeze mnie honorowo wspomniany w poście, zaś lista osób z największymi dokonaniami (przy czym obrazki naprawdę nadzwyczajnie estetyczne będę premiowane szczególnie) znajdzie się w I poście tego wątku. Kryteria oczywiście są subiektywne. Niemniej, jeśli ktoś chce mieć jakieś porównanie, niech przejrzy to, co jest obecnie uwiecznione. Niewątpliwie będę się kierował takimi przesłankami jak: elegancja, dobry smak czy wysoka kultura artystyczna. Prace mniej lub bardziej otwarcie wulgarne oczywiście nie mają co liczyć na docenienie.

I to jest dobra odpowiedź! Jak Pan będzie tak szybko odpowiadał, to nie będę nadążał z zadawaniem pytań! Zresztą i tak już nie nadążam... W każdym razie - pójdziemy ostatnim tropem i zostaniemy na polu naszym ojczystym. Tym razem dama nieco późniejsza, niekoronowana i znacznie bardziej kontrowersyjna. W młodości słynęła bowiem ze swych... niezbyt ciężkich obyczajów. Jej syna (skądinąd najbardziej chyba znanego polskiego polityka pewnych niezbyt pomyślnych dla naszego narodu czasów, zwanego "niekoronowanym królem Polski") uważano powszechnie za dziecko ambasadora pewnego ościennego kraju, który miał wówczas dużo, a nawet bardzo dużo do powiedzenia w polskiej polityce, również wewnętrznej. W drugiej części swojego życia dokonała się w niej jednak gruntowna przemiana, być może na skutek pewnych dramatycznych wydarzeń jakie dotknęły wówczas naszą ojczyznę. Została powierniczką polskiej pamięci narodowej i w swych dobrach zgromadziła wiele doniosłych historycznie pamiątek i umieściła je w założonym przez siebie muzeum, chyba pierwszym muzeum w Polsce (swą nazwą nawiązywało do mitologii starożytnej). Obecnie zbiory te można podziwiać w muzeum, nazwanym od jej małżeńskiego nazwiska, które znajduje się w jednym z największych miast Polski. Kto zacz?