Sajback Gray

(powiedzmy że wyszłem na pojedynek i wróciłem) Przez drzwi wszedła ta sama osoba co wcześniej. Na jego stroju nadal widniały jednak ślady niedawnego pojedynku. Czuł się nieco zasmucony porażką, zwłaszcza że jest to już jego druga, ale nie miał doła. Przegrał robiąc to co kocha, czyli walcząc magią muzyczną i dzieląc się jej pięknem z widzami. Nie zamierzał przez przegrane zmieniać stylu walki, wiedział jednak że musi zmienić styl pisania, co dało Selunie znaczną przewage. Usiadł na pierwszym lepszym siedzisku i spojrzał na karczmarza. - Polej waćpan coś słodkiego. A kiedy mówię słodkiego, mówię naprawdę słodkiego. Muszę zalać gorycz, słodyczą.

Spokojnie czekałem na ruch Seluny, nie przestając wydobywać z mojego instrumentu skocznych dźwięków. Po paru chwilach moja przeciwniczka wygłosiła pewną inkantacje. Na arenie zapanowała dziwna cisza. Nie przeszkadzała mi ona jednak tworzyć melodii. Z jej warg zaczął sączyć się czerwony płyn. Pozbyła się moich pnączy i pyłu w dość interesujący sposób.... Jednak, wtedy wyjęła tą dziwną małą kulę i roztrzaskała ją na o podłogę. Nie wiedziałem czemu to miało służyć, do czasu, gdy niezliczone ziarenka na podłodze zmieniły się w lej. Nie miałem czym się obronić, takiego przebiegu zdarzeń nie przewidziałem. O dziwo lej nie zrobił mi krzywdy, jedynie poczułem się dziwnie lekki… czyżby ona…? Moje wątpliwości zostały rozwiane po wypowiedzi Seluny. Ten lej wciągnął wszystkie moje moce po za magią muzyki. Na szarfie przepasającej pierś, brakowało run chaosu. Skoncentrowałem się i miejsce ubytku szybko zapełniły runy magii muzyki. – Więc pozbawiłaś mnie moich innych zdolności na czas pojedynku. Myślałem, że to starcie będzie dobrym testem, by wypróbować, magię chaosu, lecz niech i tak będzie. - Moja gitara ponownie przekształciła się w motyle. Były one moimi kompanami i zostały stworzone za pomocą majestatycznych dźwięków. Zaczęły mnie otaczać, ja natomiast zdjąłem kapelusz i rzuciłem nim w powietrze. Po chwili przekształcił się w sporego niebieskiego motyla. Na jego skrzydłach widniały błękitne nuty. Podleciał on do mnie i usiadł mi w miejscu szarfy. Ja natomiast się wyciszyłem i zamknąłem oczy. – Sine macula perspicuus compositio anima - Motyle wokół mnie, także zmieniły barwę na niebieską i zaczęły krążyć na około mojej osoby, wydzielając jasne światło. Nie było przez nie widać co się ze mną dzieje. Trwało to około minute po czym, motyle rozleciały się po arenie, prezentując mój nowy wygląd. Miałem czarne spodnie i bluzę z kołnierzem. Na miejscu gdzie wcześniej znajdował się niebieski motyl, było teraz widać granatowy klucz wiolinowy. Moje tęczówki, także zmieniły kolor na niebieski. Podniosłem rękę do góry, po paru sekundach pojawiły się w nich skrzypce. Był to wszakże mój ulubiony instrument, a jednocześnie dawał mi największe pole do popisu. Zacząłem spokojnie na nich grać, roznosząc po arenie piękno majestatu kompozycji. – Elementorum musicorum – Z czasem melodia poczęła być bardziej energiczna, a ja zacząłem spokojnie tańczyć do niej. Motyle, które latały nad areną, przybrały kolor czerwony, niebieski, zielony i biały. Ustawiły się w grupy, odpowiadający barwie jaką zostały obdarowane. Ta kompozycja była wyjątkowo trudna ze względu jej skomplikowana zarówno pod względem muzycznym jak i magicznym. Melodia zdawała się także nieco mącić zmysły Seluny, zupełnie jakby w małym stopniu ją hipnotyzowała. Niebieskie motyle wzleciały wysoko w górę, a po paru sekundach zaczął obficie padać deszcz. – Aqua note – Na moim stroju zaświeciła niebieska runa muzyki. Deszcz zaczął przybierać na sile, a ja uniosłem się w górę. Po pewnej chwile arena była zalana tak że sięgała Selunie do pasa. Wtedy do akcji wkroczyły zielone motyle, które wniknęły w wodę. – Terra note – Woda nagle zmieniła się w lepkiej błoto,w którym bardzo trudno było się poruszać. Następnie nadeszła pora na czerwone. – Ignis note – Karmazynowe motyle stanęły żywym ogniem i zaczęły oblatywać arenę przy tafli błota, które szybko zastygło, tworząc pułapkę, w której była uwięziona Seluna. Musiałem to zrobić by moja oponentka, nie rozproszyła błota lub się z niego nie wydostała. – Ventus note – Białe motyle zaczęły szybko latać wokół areny. Po paru sekundach, wiatr przez nie wytworzony zgasił płomienie. Na główny atak przyjdzie jeszcze czas. Uniosłem się wyżej niesiony falą inspiracji. Białe motyle zaczęły unosić się w towarzystwie czerwonych. – Procellam ignis componendo – Na niebie utworzyło się ognista burza. Było to połączenie ognistych i wietrznych nut, które reprezentowały motyle. Seluna była uwięziona w zastygłym błocie, a prosto na nią leciała fala ognia, na tyle potężna, że ta arena podczas dotarcia płomieni do celu, mogłaby świetnie służyć jako zastępnik Hadesu. Ja natomiast osłoniłem się polem siłowym, wykorzystując resztki, energii, jakiej nie zużyłem do tego ataku. Niech mój przeciwnik zaskoczy mnie swoja mocą.

Ja patrzałem przez płytke od dyskietki. Widok był bardzo fajny i zrobiłem kilka marnej jakości zdjęć. Prosze:

*ogląda zaćmienie* Wow :3 I jeszcze zero chmur. Super zjawisko. Księżyc powoli nachodzi na tarcze słoneczną :3

N: Po prostu imie. Nie przepadam za imionami na nicku ale kto co woli. A: Jakaś postać z anime. Nie jestem pewien z jakiego... S: Jakiś ładnu obrazek. Do tego tekst po engliszu. Lubie takie sygnatury. U: Widze pierwszy raz na oczy...

(Przepraszam wielce że teraz odpisuje. na tydzień zostałem pozbawiony komputera. Wiem, kiepski moment, ale życie… jeszcze raz przepraszam.) - Parada równości:? - Uśmiechnąłem się do niej zadziornie. - W takiej formie arena jest o wiele ładniejsza. Twój strój także. - Po chwili jednak, Seluna przywróciła ubiorowi dawne barwy. Szkoda, było jej naprawdę ładnie. Po chwili moja przeciwniczka zdjęła zaklęcie ciszy. Czemu? Może bym jeszcze bardziej jej nie pokolorował lub ma jakiś ukryty plan w tym. To się okaże. Nie ograniczony przez cisze, mogę wreszcie czerpać prawdziwą radość z pojedynku. Zobaczymy jednak jaki ruch wykona mój przeciwnik. Księżyc rozjaśniał a niebo pociemniało. Seluna musi wygłaszać bardzo potężną inkantacje. Zaczęła swoje zaklęcie. Z każdą sekundą wydawało się coraz potężniejsze. W pewnej chwili zdawało mi się nawet że gwiazdy zaczęły się poruszać, chodź zapewne jest to tylko złudzenie. Jej oczy pokryła przerażająca biel. Cóż, nie jeden zapewne by się zląkł tych czarów, lecz dla mnie były wielką inspiracją. W moim umyśle zaczęła się tworzyć nowa kompozycja, wraz z tym jak pokaz magii Seluny reprezentował swój potencjał. Nagle arenę pokryła oślepiająca biel. Zamknąłem oczy. Kiedy je otworzyłem, w miejscu Seluny krążyły teraz dziwne kule. Czyżby reprezentowały jej magie? Kule zaczęły krążyć po czym nastąpiła kolejna eksplozja światła. Seluna pojawiła się w miejscu gdzie wcześniej były kule. Z jej wyciągniętej dłoni dostrzegłem coś małego jak ziarnko grochu. Nie jestem pewien co to było... możliwe że niedługo się dowiem. Arena natomiast wyglądała jakby nic się nie stało, nieboskłon także. Zacząłem klaskać. - Brawo. Ten pokaz potęgi był naprawdę inspirujący. - Uśmiechnąłem się i wykonałem obrót. - Zainspirowałaś mnie do stworzenia nowej kompozycji za co jestem ci wdzięczny. Wracajmy jednak do pojedynku. - Kolorowe motyle skierowały się w moją stronę po czym zamieniły w hiszpańską gitarę. Zacząłem na niej energicznie grać a róże pokrywające bramę zaczęły rozrastać się po arenie. Z każdym pociągnięciem struny stawały się coraz bardziej nasączone energią. - Uno, Dos, Tres! - Czerwone kwiaty róży, odłączyły się od łodyg i uniosły nad arenę. Po chwili rozpadły się na mnóstwo płatków. W powietrzu unosił się przyjemny zapach wspomnianych kwiatów. - Cuchillas de palo de rosa! - Płatki rozsypały się w proszek, który wnikną w podłoże wokół Seluny. Po chwili z podłoża wyrosły zielone pnącza, które oplotły moja oponentkę, a przy okazji, wypuściły, sporą dawkę karmazynowego pyłu, który zaburzał funkcje magiczne, pnącza natomiast coraz mocniej się zaciskały.

Kamisha, czemu nie.

mięta anyż eukaliptus

- Kilka pytanek. - Przygotowuję się do przyszłej roli. - Kogo grasz? - Siebie. Ale lubię dobrze odgrywać samego siebie. - Przytaknę potwierdzająco... wracając do pytań. - Niesamowicie. W końcu dała mi drugą szanse i dwa razy ofiarowała przyjaźń. Nikt nigdy czegoś takiego dla mnie nie zrobił... - Tylko się nie rozpłacz. :3 - Pff. Ja nie płaczę. - Ta - Jest moim najlepszym przyjacielem. Wiele razy jej to wyznałem. - Chyba nie o to chodzi... - Hę? O... co wy ludzie macie z tymi romansami? <.< - Ze względów religijnych. Powinni krzyczeć Discord Akbar. - Discord... - No co? - Oczywiście że mam. Skoro Celestia ma, to ja nie mógłbym być gorszy. Moje skarby przewyższają twoją wyobraźnie. - czemu tego nie widziałem? - Gdyby skarb nie był ukryty to nie byłby skarbem. - Byłem na tej całej wycieczce Twilight do świata pastelowych ludzi. - Nie podobało ci się? - Tamta rzeczywistość jest podobna do waszej. W sumie w kolorkach bylibyście nawet lepsi. - nawet o tym nie myśl.

010001100110000101101010011011100111100100100000011101000110010101101101011000010111010000101110001000000101010001111001011011000110101101101111001000000111010001110010011110100110010101100010011000010010000001111010011011100110000100100110001000110011001000110110001100110011101100100000011011110110010001110000011011110111011101101001011001010110010001101110011010010010000001110000011100100110111101100111011100100110000101101101001000000110001001111001001000000111101000100000011101000111100101100011011010000010000001111010011001010111001000100000011010010010000001101010011001010110010001111001011011100110010101101011001000000111001001101111011110100110110101100001011110100110000101101110011000010010000001111010011101010111000001100001001000000111001101111001011011010110001001101111011011000110100100100000011011100110100101100101001000000111000001101111011101110111001101110100011000010010011000100011001100110011001000110010001110110110000100101110

– Tu się z tobą zgodzę. Najlepiej wykorzystać pozostały nam czas jak najlepiej. – Odpowiedziałem na stwierdzenie Seluny, nie przestając rytmicznie tańczyć, a tym samym napełniając się magią. W pewnym momencie w mojej głowie zabrzmiał głos. I po co to? Magia muzyki jest niestabilna, jeden błąd i wystrzeli w sposób niekontrolowany. Może zranić twoja przeciwniczkę, ale uszkodzi też ciebie. Po co ryzykować? Muszę stwierdzić, że to mnie zaskoczyło. Czyżbym aż tak w siebie nie wierzył? Powinienem sobie ufać, a nie utrudniać pojedynek. A może oszalałem, ponieważ myślenie czegoś co się nie myśli to jeden z objawów szaleństwa. no cóż, może w siebie nie wierzę, ale w głębi serca, wiem, że to nie prawda. Magia muzyki jest niestabilna, lecz tylko dla tego, kto ją w pełni nie opanował lub nie czerpie z niej pełni radości. Ja jestem osobą, która ma z nią do czynienia już od dłuższego czasu. Zrobiłem podczas tańca obrót i począłem unosić się w powietrze przy pomocy magii, jaką wytworzyłem podczas tańca. Może zniwelowała moją magię muzyki, lecz posiadam również magię jej bratnią. Mimo, że magia tańca jest bardzo podobna do tej muzyki, to nie są do niej potrzebne dźwięki, by móc z niej korzystać. Jestem oddany tej formie magii tak długo że potrafię wyobrazić sobie piękno instrumentów. Nie jest ona niestety tak potężna, jak magia muzyki sama w sobie. Na szczęście posiadam jeszcze magie światła i chaosu. Przy odpowiednim dopełnieniu, uda mi się jednak rozegrać ten pojedynek bez mojej ukochanej symfonii inspiracji. Zacząłem czuć dziwne smutek, nie mogę jednak pozwolić, by mi teraz przeszkodził, negatywne emocje zostawię na potem. Motyle zaczęły mnie okrążać i także pulsować czerwoną energią. – Smętnawo i szaro zaczęło się tu robić. Na szczęście jestem zawsze gotów, by nadać temu czarno białemu światu trochę kolorów. Nadszedł czas na sinfonías de colores. – Po pewnym czasie motyle całkowicie mnie zakryły, a ja począłem koncentrować energię i w pewnym stopniem dzielić się nią z moimi pupilami. Skupiłem się i użyłem magii światła, posługując się zaklęciem pryzmatu, rozszczepiłem je na wiele kolorów tęczy, które następnie wchłonęły moje motyle, stając się różnokolorowe. – Colorear mis amigos, czas na drobne przedstawienie. – Część motyli poleciała w kierunku mojej przeciwniczki, oblatując w nią ze wszystkich stron, po czym zaczęły intensywnie lśnić. Taki stan rzeczy z pewnością utrudniał jej pole widzenia, dzięki czemu nie mogła w pełni dostrzec moich kolejnych poczynań. Pozostałe motyle obleciały całą arenę, pozostawiając za sobą kolorowy ślad w postaci tęczowych iskier. Wyglądały iście majestatycznie, zawsze fascynowały mnie te piękne stworzenia. Im dłużej zsyłały iskry tym bardziej kolorowa zaczęła robić się arena. Po pewnym czasie, by zwieńczyć dzieło, wniknęły w podłoże i ściany. Efekt, był nawet lepszy niż zaplanowałem. Arena była teraz cała kolorowa, ściany i podłoże pokrywały kolory we wzorach tęczy. Moje motylki dobrze się spisały. Powoli opadłem na ziemie, a reszta moich latających znajomych, przestała okrążać moją oponentkę i ponownie wzniosły się ku górze. Malując arenę, zyskałem wiele atutów. Po pierwsze, teraz arena nie jest już taka smętna i tętni pozytywnymi uczuciami, po drugie arena jest teraz otoczona moją magią w małych ilościach, co znaczy że jeśli Seluna używa posiada jakieś zaklęcia wykrywające magię, to przy tylu kolorach magii na całej arenie, z pewnością się trochę pogubi i wreszcie po trzecie, motylki pomalowały jej spódnice na fioletowo, płaszcz na zielono a rękawice na granatowo. Ten ostatni atut, miał na celu punkt humorystyczny, ciekawiło mnie jak będzie wyglądać w tych kolorach. – Uważam, że arena jest teraz o wiele ładniejsza, podobnie jak twój strój mi querido. Nie zrozum mnie źle, po prostu w ciszy i w szarości, ten pojedynek nie miałby smaczku, a teraz jest perfectamente. – Zrobiłem obrót i zaklaskałem w dłonie, po czym puściłem oczko w kierunku mojego przeciwnika. Zobaczymy jak zareaguje na tą zmianę scenerii.

doczołgam się tam ^.^

[Popieram. Wiecie, mam na głowie teraz pamiętnik do działu, magiczne pojedynki (biore udział w 2 na raz...) szkołe, opowiadania, życie prywatne. Trudno mi czasem znaleźć czas by tutaj pisać, ok? ]

Serio się dziwisz przy kosztach jakie ponosi osoba na niego jadąca Ja bym tyle ile to wszystko kosztuje przez rok nie uzbierał. To zabawa dla ludzi dużo zarabiających i dobrej znajomości językowej. Powiem tak: angielski znam bardzo dobrze, niemieckiego wcale, portfel pusty (a wiątpie że bym tyle forsy wydał na to wydarzenie. Kamputer bym se raczej kupił) Więc na mnie liczyć się raczej nie da. Może gdybym zrobił grupowy wyjazd to może, może, MOŻE bym pojechał, ale wątpie że do tego dojdzie.

"It's me "

"zgadnij co zaraz zrobie "

Najpewniej pojawiłbym się na arenie w otoczeniu majestatycznych dźwięków muzyki, jak mam to w zwyczaju, lecz tym razem, ku mojemu zaskoczeniu, mój przeciwnik wyciszył zaklęciem wszelkie dźwięki. Moje nuty całkowicie zanikły, co oznacza nici ze spektakularnego wejścia, prawda? Nic bardziej mylnego. Skoro na pewien czas pozbawiła mnie możliwości używania muzyki, to daje mi tylko możliwość pokazania mojej mocy od innej strony. Wykorzystam inne atuty dopóki, nie uda mi się przywrócić dźwięków na arenie. Żadne zaklęcie nie jest, bowiem tak potężne, by nie dało się go osłabić lub stawić mu czoła. Bramę do areny porosły czerwone róże, tworząc nad nią napis “the show must go on”. Zaczęły one emanować energią, po czym ich łodygi otworzyły bramę. Ja, natomiast wkroczyłem na arenę w czerwonym płaszczu i nałożonym kapturem. Pewnie myślicie, że jestem strasznym modnisiem, każdą walkę staczam w innym stroju, cóż macie trochę racji, zwyczajnie nie lubię monotonni. W mojej ręce dało się zobaczyć ten sam kwiat, który wcześniej spowił bramę. Zdjąłem kaptur i spokojnie powąchałem różę. – Zawsze lubiłem kameralne wejścia. -Stwierdziłem spoglądając na moją przeciwniczkę. – Swoim zaklęciem zniszczyłaś jednak cały jego urok. cóż, bez dźwięków muzyki, ten pojedynek, może być nieco drętwy, przynajmniej dopóki nie znajdę sposobu na przywrócenie ich piękna. – Uśmiechnąłem się do niej delikatnie. –Liczę na wspaniały pojedynek moja droga, a znając twoją waleczność, najprawdopodobniej się nie zawiodę. Więc… – Spojrzałem na nią ponętnie i odrzuciłem swój płaszcz, który zamienił się w czerwone motyle, które rozleciały się po arenie. Miałem na sobie strój złożony z czarnych spodni, czarno czerwonych butów, czarnej białej koszuli i czerwonej kamizelki. Koszulę przeplatał pas z runami magii chaosu i muzyki. Założyłem kapelusz z czerwonym piórem i lekko się ukłoniłem. – Zatańczymy mi querido? – Zacząłem spokojnie stepować. – Możesz pozbyć się muzyki z otoczenia, ale ja noszę ją w sercu mi oponente. Możesz uciszyć muzykę, która śpiewam, ale ja potrafię śpiewać całym ciałem, el poder de la danza. – Począłem tańczyć do latynoskich rytmów. Nie potrzebowałem otaczających mnie dźwięków, słyszałem je w sercu. mój strój zaczął emanować magią. Magia muzyki nie opiera się wyłącznie na dźwiękach, tylko na radości jaka przepływa przez duszę, tego któremu jest dane jej używać. Podczas mojego tańca, czerwone motyle latały już nad areną , trzepocąc skrzydłami. Zobaczymy jak zachowa się w zaistniałej sytuacji moja oponentka.

Troche stare to dzieło. O dziwo doczekało się ono korekty ze strony użytkownika SoulsTornado. Dziękuję ci za korektę mój drogi.

Discord! Zaktualizowałem listę. I masz już ponad 75 fanów! Uwielbiam was wszystkich i każdego z osobna moi fani. Możecie liczyć na przychylność chaosu w przeciwieństwie do zwolenników harmonii i moich wrogów. Niech chaos gości w waszych sercach.

N: Może być. :3 Nie można go w końcu nie znać. A: Jakiś fresk facia w okularach. Ładnie wygląda na avku S: Jakieś anime. Szkoda że sygnatura nie jest na środku :c U: Znany i kochany (zależy przez kogo...) Warmen, dawniej inkwizytor i banita, powrócił i wykazuje oznaki never gonna give up.