Magus

Baltimare Wokół posterunku faktycznie były rozstawione niewielkie zabezpieczenia magiczne, ale najpewniej zostały bardziej rozstawione jako alarm. W końcu gwardia nie obawiała się włamania do swojej siedziby, a z powodu braku posiadania czegoś cennego też nie było powodu aby stosować silniejsze zabezpieczenia. White podobnie jak ojciec Pumpkin nie mogli wiedzieć, że była jednak jedna rzecz, której gwardia starała się pilnować. Starano się na czas pokoju ograniczać broń palną żeby ta nie wpadła w niepowołane kopyta. Gwardia w tej chwili używała jej na froncie przeciwko gryfom i podmieńcom, ale w miastach gdzie panował raczej spokój trzymano ją tylko w odpowiednich koszarach. Takie posterunki jak ten posiadały zwykle jedną tego typu broń, w tym wypadku był to odpowiednio zabezpieczony karabin. To mógł być kolejny powód dla którego wszyscy nie wyszli po dostawę. White mogła słyszeć jak ojciec Pumpkin rozmawia o czymś z gwardzistami, dochodziły stłumione śmiechy co mogło oznaczać, że kupuje dla niej czas. Gwardziści pozostali na posterunku siedzieli przy stole i wyglądało, że dla zabicia czasu grają w karty czekając na resztę towarzyszy. Nie wyglądało aby klacz zwróciła w jakiś sposób ich uwagę, ale najgorsze było, że przebywali w pomieszczeniu gdzie trzymani byli więźniowie, a w tym wypadku ta, której szukała. Podejrzane miasteczko Cała trójka patrzyła jak Batty nie wykazuje większego niepokoju, co nieco ich z pewnością zdziwiło. Nikt jednak nie ganiał jak na razie za nią najwyraźniej naradzając się między sobą. Po niedługiej chwili, w której nadal zapewne rozmyślali nad obecną sytuacją można było usłyszeć kroki na piętro gdzie wcześniej poszła Batty. Drzwi do pokoju, w którym usiadła otworzyły się, a do środka weszła spokojnie Pearl. Spojrzała na klacz i na powitanie lekko się uśmiechnęła. - Lance stwierdził, że nie ma co na razie panikować, ale musimy być w gotowości gdyby coś się stało. Poszli do swojego pokoju i stwierdził, że na wszelki wypadek powinniśmy pozamykać drzwi na klucz, oni tak zrobią. W każdym razie wszyscy uważamy, że jak już się uspokoi na zewnątrz, a my przestaniemy zachowywać się jak zombie powinniśmy opuścić miasteczko i ruszać dalej - wzruszyła lekko kopytami. I wydawało się, że to tyle tylko chciała powiedzieć, ale nagle podeszła do Batty i lekko zmrużyła oczy. - To co tam wtedy powiedziałaś czy może już mi się coś przesłyszało z tego stresu? Wyglądasz na nieco spiętą po tym wszystkim zrobić ci masaż grzbietu za to, że mnie wyrwałaś z tej mikrofali umysłowej? - spytała przechylając lekko głowę na bok.

Baltimare Plan zdawał się działać idealnie. Gwardziści w sporej grupie wyszli po świeżą dostawę. Nie wydawali się podejrzliwi, że to nietypowy na nią termin niż zwykle tylko okazywali szczere zainteresowanie tym co otrzymali. Ojciec Pumpkin rozmawiał z nimi niemal jak ze znajomymi. Wszystko wskazywało, że nie jest to jego pierwsza dostawa, a oni już mu ufali. Okoliczni mieszkańcy przechodzili jakby nigdy nic najwyraźniej przyzwyczajeni do tego widoku. Problemem było jednak to, że jak się okazało plan nie zadziałał perfekcyjnie. Na posterunku zostało jeszcze dwóch gwardzistów, najwyraźniej były to środki ostrożności żeby nie zostawić uwięzionej Crimson samej. Podejrzane miasteczko - Dziękuje - Pearl uśmiechnęła się ciepło do Batty, kiedy ta zdjęła jej linę, następnie spojrzała na Speara. - Czyli myślisz, że to oni mogli zabrać jego nóż? - spytała Batty na co Spear skrzywił się wyraźnie niezadowolony swoją stratą. - Jeśli to oni go zabrali to nie problem - powiedział nagle Lance. - Jak to nie problem? To moja broń i mogła się przydać - powiedział oburzony Spear. - No właśnie... - Lance zmarszczył brwi. - Skonfiskowali już broń Batty, a my nie możemy używać magii z tego co mówi, bo źle się to dla nas skończy. Co jeśli ten nóż nie zniknął bez powodu? - Chcesz powiedzieć... - głos Pearl stał się lekko niepewny. - To tylko teoria - Lance nie dał jej skończyć. - Jeśli jednak, to nie najemnicy go zabrali, a ktoś kto nam źle życzy, bo uważa, że teraz nie mamy jak się bronić, to być może możemy mieć wkrótce towarzystwo. Batty czy w czasie naszego zaćmienia umysłu działo się coś jeszcze podejrzanego? - spytał i cała trójka teraz patrzyła na klacz wyraźnie czekając na jej odpowiedź.

Baltimare Nigdzie nie było widać w okolicy Pumpkin, więc najwyraźniej posłuchała polecenia i czekała teraz na nich lub dobrze się ukrywała i nie sposób było jej zobaczyć. Ogier lekko skinął głową klaczy i powoli ruszył wiedząc, że nie ma co przeciągać tego dłużej. Jeśli chcieli to zrobić, to musieli działać, bo im dłużej zwlekali tym bardziej szanse na powodzenie planu się zmniejszały. Powoli wkroczył do miasta i nie trwało długo jak pośród budynków zniknął z oczu klaczy. Musiała teraz tylko znaleźć odpowiedni punkt aby mieć wszystko na widoku i dać sygnał lusterkiem. W międzyczasie ogier zaczął powoli zbliżać się do posterunku, a będący w okolicy gwardziści niemal natychmiast wypatrzyli świeżą dostawę jedzenia. Podejrzane miasteczko - Wnioskuje więc, że chyba przegapiłam niezłą zabawę - Na jej pyszczku pojawił się zbolały uśmiech. - A tak szczerze... Nie wiem co się stało, ale dziękuje. To znaczy... Sama wiesz, to pewnie dzięki tobie nic nam się nie stało i... Może lepiej się już uciszę, bo znowu gadam od rzeczy... - podrapała się nerwowo kopytem po grzywie. - Cokolwiek, to nie było jest niepokojące - powiedział na głos Lance zbolałym głosem. - Dlaczego mamy nie używać czarów? Co się tak właściwie stało, Batty? Chyba powinniśmy to zgłosić na miejscu - To nie jest rozsądne - powiedziała niepewnie Pearl. - Jesteśmy wiadomo kim - uniknęła słowa gwardzistami wiedząc, że ściany mogą mieć uszy. - Ale czy naprawdę to miasto stanowi zagrożenie? Równie dobrze moglibyśmy złożyć meldunek o tym z kim zawarliśmy sojusz w bazie - Rozumiem to - westchnął Lance. - Mam szczerą nadzieję, że nie spotkam się z Fire na polu bitwy, ani z żadnym z jej towarzyszy, ale... No dobrze, chyba na razie nie ma co nad tym rozmyślać - Mój nóż bojowy zniknął - oboje spojrzeli na Speara. - Schowałem go na wszelki wypadek, ale nie ma go. Może mi wypadł, a może... - Nie dawajmy z góry najgorszych scenariuszy - powiedziała spokojnie Pearl. - Batty trochę ich poznałaś myślisz, że ci najemnicy by mu go zabrali i nic nie powiedzieli? Chyba nie mają powodu skoro mają broń palną i nie było powodu aby ukryć, że go skonfiskowali. W każdym razie ja mam wszystko - Mi też nic nie zniknęło, a przynajmniej takie mam wrażenie - dodał Lance

Baltimare Ogier w milczeniu wysłuchał White, zupełnie jakby chwilę myślał nad tym co usłyszał. Nie sposób było w jego mimice wykryć emocji. W końcu jednak po niedługiej chwili lekko pokręcił głową i westchnął. - Doceniam to - powiedział w końcu. - Niestety obawiam się, że niewiele to pomoże. Nie poznałaś najwyraźniej jeszcze wystarczająco mojej córki. Zakładam, że nawet jeśli jej powiem, że podałaś jej błędne informacje, to będzie chciała wyruszyć do Ponyville żeby znaleźć tę twoją koleżankę, a jeśli się nie zgodzę, to ucieknie i sama to zrobi. Zawsze była trudnym do zatrzymania dzieckiem - pokręcił z rezygnacją głową. - Postarajmy się żeby się udało aby uniknąć takich sytuacji, to najlepsze co możemy zrobić, zgoda? Podejrzane miasteczko - Cieszy mnie to, bo ja też nie szukam tu przyjaciół, a robię tylko to za co mi płacą - westchnął przywódca najemników ciągnąc za sobą Speara. Przez całą drogę do obecnego noclegu nic im się jednak nie stało. Być może to dzięki obstawie najemników, a może Batty była po prostu zbyt przewrażliwiona. - No to jesteśmy - mruknął dowódca, kiedy tylko weszli do środka. Wtedy też w oczach towarzyszy Batty zaczęła pojawiać się dawna iskra. - Nie czuje się najlepiej... - wydusiła jako pierwsza Pearl i nagle spostrzegła jak trzyma ją Batty. - Czy powinnam pytać? - Sama im to wyjaśnij, ja mam swoją robotę - westchnął przywódca najemników. - Za około dwie godziny to wyłączymy i możecie wtedy znów robić co tam chcecie

Nie miałem odwagi obejrzeć tego twora. Wychowałem się na starej wersji kreskówki, a ta odrzuca mnie już na samym starcie przez te durne zmiany. Ostatnia wersja tego serialu jaka mi się podobała, to brygada detektywów, a potem już było jak dla mnie słabo.

Baltimare - Trzymam cię za słowo - powiedziała Pumpkin odwzajemniając uścisk. - Jeszcze raz dziękuje, że nie byłaś obojętna na mój los i proszę powiedz Crimson, że mi przykro, że nie mogłam tam być Gdy obie się już pożegnały ojciec Pumpkin w towarzystwie White ruszył. Jak każdemu kucykowi ziemskiemu mimo wieku nie brakowało mu siły. Nie pozwalał oczywiście White sobie pomóc, bo to zwróciłoby na nich niepotrzebną uwagę. Jednorożcowi przecież było niegodne zniżać się do czegoś takiego. Gdy byli już blisko miasta, ale tak, że nikt ich nie widział ogier się zatrzymał i zdjął z siebie uprzęże podchodząc do wozu. - To dla ciebie - powiedział dając jej dwie płachty jedną jasno brązową, a drugą zgniło zieloną. Poza tym była tam biała chusta na głowę i żółty kowbojski, ale już znoszony kapelusz. - Tak ukryjesz się z koleżanką - powiedział spokojnie. - Teraz powinniśmy się rozdzielić - westchnął. - Powinnaś zająć swoje miejsce, a ja wejdę powoli sam do miasteczka. Straż mnie nie zatrzyma widząc dostawę, ale musisz dać mi sygnał jak tylko mnie wypatrzysz jak wcześniej ustaliliśmy, że jesteś na miejscu - mruknął. - Dałem do jednej z płacht kawałek szkła, który możesz wykorzystać żeby przekierować światło słońca na moje oczy - pokiwał lekko głową. - Na posterunku może zostać jeden lub dwóch gwardzistów, nie możesz pozwolić im uruchomić alarmu. Czy wszystko zrozumiałaś? Podejrzane miasteczko - No wybacz jaśnie pani, że nie wiedzieliśmy, że mamy tu do czynienia z wyjątkowymi jednorożcami - sztucznie się ukłonił. - Następnym razem na powitanie przygotujemy kwiaty i szampana - Głupia suka - powiedział zirytowany ogier na odrzuconą pomoc. - Żeby cię coś zerżnęło na pustyni - dowódca najemników nie zareagował na obelgę, miał to najpewniej gdzieś. Podszedł za to do Speara i założył mu linę na kark. Następnie spojrzał na Batty. - Wybacz, ale wstążki i serpentyny mi się skończyły, więc kumpel ci się poociera nieco. Dobra prowadź gdzie mam go zabrać i miejmy to z głowy, bo mam inne ważne sprawy - A my szefie co mamy robić? - spytał jeden z najemników. - Jeden pójdzie na wszelki wypadek ze mną, a reszta na posterunek - spojrzał na Batty. - Nawet jak jesteś kontuzjowana, to nie ufam wam na tyle żeby iść samemu, bez urazy

Cóż to zależne od sytuacji. Ciężko mi ocenić ile przemawia przeze mnie melancholii, a ile faktu z dzisiejszej sytuacji. Nie mogę powiedzieć, że każda obecnie amerykańska czy kanadyjska animacja jest słaba, ale gdybym miał porównać stare cartoon network do obecnego, to zdecydowanie wybiorę to co było dawniej. Jako dzieciak czekałem na wiele kreskówek jak młodzi tytani, których ciężko porównać do obecnego gniota, którego nadają czy batman przyszłość, x-men ewolucja czy liga sprawiedliwych. Ostatnio je odświeżałem podobnie jak stare seriale typu gęsia skórka. Animacje nadal sprawiały mi sporo radości, a seriale choć strasznie się zestarzały, to nadal miały dla mnie swój klimat. Wspomniałem tu w sumie o tych serialach animowanych z poważniejszymi aspektami, których dziś nie sposób uświadczyć. Być może gusta się zmieniły, ale mam wrażenie, że problemem są też dziś irytujący cenzorzy, którym wystarczy byle pretekst aby zrobić burzę w internecie lub po prostu zablokować nowy projekt. Dziś nie sądzę choćby, że pojawiłaby się kreskówka jak Johnny Bravo, bo to wzbudzałoby za wiele kontrowersji. I chociaż w dawnych kreskówkach też nie brakowało dziwnego humoru czy animacji patrząc na Edki czy krowę i kurczaka, to mam wrażenie, że wtedy scenariusze były lepiej pisane, a głównie dlatego, że więcej twórcą było wolno. Co do animacji, to wszystko zależało od typu kreskówki, ale mam wrażenie, że dziś w wielu miejscach idzie to po prostu na odwal się z myślą dzieciaki wezmą co im damy. Jak powiedziałem nie jestem w stanie ocenić sprawiedliwie, bo nie wiem ile jest we mnie nostalgii, ale jednak mam wrażenie, że dawniej wychodziło to lepiej.

Baltimare Ojciec Pumpkin skinął lekko głową zgadzając się z White. Nie widać było w jego geście wahania, zupełnie jakby był pewny, że im się powiedzie. Oboje jednak słuchali planu awaryjnego na wypadek gdyby stało się coś czego nie przewidziano. Ogier chyba nie był do końca pewny co myśleć o tym co usłyszał, ale na pyszczku Pumpkin pojawiła się niespodziewana determinacja. Teraz to ona się nie wahała, kiedy zaczęła mówić. - Możesz na mnie liczyć. Zaczekam na was, ale jeśli zbyt długo to potrwa odnajdę Sinister i ją sprowadzę - Tak... - Ogier podrapał się lekko po brodzie. - Miejmy nadzieję, że nie będzie to jednak konieczne - powiedział zakłopotany. - A gdyby jednak, to lepiej nie zbliżaj się do tego ogródka i może lepiej weź na wszelki wypadek kogoś ze sobą - Nie martw się, tato, poradzę sobie - Najwyraźniej niedawne przygnębienie całkiem z niej uszło. - No dobrze - uśmiechnął się lekko. - Więc ruszamy moja droga? - spytał teraz White. Podejrzane miasteczko - No to dobrze, że nie zrobiłaś - odparł dowódca najemników i w jego głosie nie było urazy. - Nie chciałbym was zabijać, a potem tłumaczyć się z tego gówna - wzruszył kopytami i spojrzał jak ta umiejętnie zajmuje się swoimi dwoma towarzyszami, ale został jeszcze jeden. - Cholera... Powinni mi dać podwyżkę, co ja tragarz? - spojrzał z niechęcią na pozbawionego woli Speara. - Najpierw ta akcja z rana, a teraz mam go prowadzić? A taki był zwykle spokój - Ja mogę to zrobić! - powiedział nagle z tłumu jakiś miejscowy ogier o brązowej sierści. Wyglądał niezwykle przeciętnie, ale był też wyraźnie zaniedbany. - Znaczy odciąże pana - Serio? - spytał patrząc zdrowym okiem na niego. - Miło z twojej strony - Nieznajomy już wyciągnął kopyto w stronę Speara, ale dowódca najemników go zatrzymał. - Niech najpierw zdecyduje nasz gość - powiedział nagle innym tonem do Batty. - Chcesz miłą acz podejrzaną pomoc tego ogiera czy wolisz znacznie mniej przyjemnie użerać się z nami? - Podejrzaną? - powiedział jakby urażony. - Jestem tylko miły - Ta, a ja za często nie spotykam nikogo miłego, nie wiem jak ona. W każdym razie, to jej kumple, więc ona decyduje - oboje spojrzeli na Batty.

Forum zjadło kilka postów, daje więc ostatni jaki napisałem nim zniknęły Baltimare O ile wcześniej Pumpkin wydawała się gotowa żeby przybliżyć swoją racje ojcu, to na argument White lekko się zmieszała. Widać było, że myśl o tym, że mogłaby zostać złapana i osądzona za pomoc w ucieczce więźnia podejrzanego o zabójstwo gwardzistów na służbie trochę ją przerażała, co zresztą nie powinno dziwić. Ojciec klaczy milczał, ale wyraźnie było widać po wyrazie jego pyska, że zgadza się z przyjaciółką córki. - Zabezpieczyła to przed magią? - spytała choć wiedziała dobrze, że tak najwyraźniej jest po niedawnej próbie White. Była zła na siebie, że poszła po rzeczy Crimson. Za to, że nie była wtedy bardziej ostrożna. - A co jeśli jednak będę wam potrzebna? Co jak was też złapią? - Nadal próbowała się zapierać resztkami argumentów. - Kochanie... - westchnął ogier. - Co byś mogła wtedy zrobić nawet gdybyś tam była? Myślisz, że twoja przyjaciółka nie kazałby ci uciekać? Sądzisz, że chciałaby abyś się dla niej narażała? Ja na pewno bym nie chciał abyś dla mnie to robiła - Ale ona to jednak dla mnie zrobiła - wyjaśniła ponuro. - Naprawdę nie mogę nic zrobić? Podejrzane miasteczko Pearl nawet jeśli coś poczuła to tego nie okazała, a nawet nic nie powiedziała, jej spojrzenie było pozbawione blasku, ale najgorsze stało się chwilę później. Spear nie odpowiedział, a stał jak jego towarzysze, jego oczy też stały się pozbawione blasku. Batty została więc zupełnie sama z potwornym bólem głowy otoczona przez tłum gapiów. Wtedy też nagle pojawili się tutejsi strażnicy, a raczej najemnicy. Otaczający Batty i jej towarzyszy kordon rozchodził się na boki, a dowódca tej grupy, który wcześniej skonfiskował broń Batty przyglądał się całej czwórce i spojrzał na jednego ze swoich. - Powiedz gubernatorowi, że kasa nie poszła na marne i chyba to działa - Teraz spojrzał na Batty i nagle rzucił jej chusteczkę. Najwyraźniej chciał żeby przycisnęła ją sobie do nosa i zatkała krwotok. - Ty chyba jeszcze rozumiesz co do ciebie mówię. Pewnie dlatego, że nie jesteś jednorożcem, a przynajmniej nie w pełni. Gubernator czyli ten kto tu rządzi kupił w pewnym tajnym miejscu coś ciekawego. Miało to chronić jego wioskę przed gwardią - spojrzał po całej grupce. - Wy chyba nie jesteście gwardzistami, a przynajmniej tak zakładam, bo jednorożce od nich nie trzymałyby się z kimś takimi jak ty, bez obrazy, to tylko fakt podparty wnioskami. Nie spodziewaliśmy się, że turystycznie odwiedzą nas jednorożce o najwyraźniej ponadprzeciętnych zdolnościach magicznych, tych bardziej czułych na magię. Zwykłym nic nie grozi, ale im silniejszy w te klocki, to sama widzisz - spojrzał na jej towarzyszy. - Twoja dziewczyna najwyraźniej jest z was najbardziej podatna co sugeruje, że ma najwięcej energii magicznej potem byliby tamci. Mówiąc najprościej cała wasza magia uderzyła w was i stępiła wasze mózgi, ale ponieważ ty do końca nie jesteś jednorożcem na ciebie działa to inaczej. Pole będzie pokrywało miasteczko do rana, zawsze włączamy je na noc dla bezpieczeństwa. Radziłbym do tego czasu ograniczać rzucanie zaklęć, bo nie odpowiadam za to co się może stać - wzruszył kopytami. - Co do twoich kumpli... - spojrzał jak trzyma Pearl na smyczy. - Powinnaś zabrać ich do pomieszczenia, najlepiej tam gdzie się zatrzymaliście, to powinno stłumić działanie tego cholerstwa do rana i zostawić was tylko z lekką migreną. Poradzisz sobie z zaciągnięciem ich czy mamy ci pomóc?

Baltimare Klacz nadal najwyraźniej była zszokowana tym co zaszło. Mimo, że nie stała jej się trwała krzywda, to najwyraźniej szok spowodowany całym zajściem jej nie chciał opuścić. Pewnie dlatego jedynie skinęła głową White, a następnie posłusznie za nią wyszła. Gdy były już na zewnątrz, a promienie słońca na nią opadły, ta nagle się ocknęła jakby z głębokiego snu, ale nadal szła krok w krok za towarzyszką. - Ja nie rozumiem... - wydusiła po niedługiej chwili. - Czy to jakiś żart? Nie chce oceniać nikogo po pozorach - powiedziała cicho. - Myślałam jednak, że Crimson jest trochę jak Sinister... Obie wydają się groźne i wydają się niczego nie bać. Tylko jeśli tak jest, to czemu broń Crimson nie robi krzywdy? To wygląda jakby chciała kogoś upokorzyć lub zrobić nietypowy kawał - nagle lekko zachichotała. - Wyobrażasz sobie co by było gdyby otworzyli jej torbę na posterunku gwardii? Podejrzane miasteczko Mimo, że w Pearl nadal tryskały emocje, to nagle spokorniała słysząc Batty Westchnęła lekko i pokiwała głową wyciągając swoje środki. Spear wyglądał na zaskoczonego. Najwyraźniej był pewny, że to Batty zaraz rzuci się na sprzedawcę i zacznie mu grozić. Ponownie najwyraźniej za szybko ją ocenił. Lance, który chciał aby jak najmniej rzucali się w oczy skinął jej z wdzięcznością głową. Zaraz po wyciągnięciu gotówki, sprzedawca ją beznamiętnie przyjął, a następnie zabrał. Zaraz po wyjściu mogli dostrzec, że nigdzie nie ma niedawnych agresorów. Miasteczko odżywało, a tutejsi mieszkańcy wyraźnie jeszcze wczorajsi wychodzili właśnie z domów. Jak na tak niewielkie miasteczko nie brakowało tu na swój sposób ruchu. - Nie widać ich - powiedział spokojnie Lance. - Nie traćmy jednak czujności - Może być trudno ich zobaczyć w tym tłumie - westchnął Spear, kiedy kolejne kucyki przechodziły obok niego. - A ty co sądzisz? - Pearl zamiast odpowiedzieć złapała się kopytkiem za głowę. - Kiepsko się czuje... - Jej ton nie brzmiał jak w sklepie, zupełnie jakby w jednej chwili straciła całą energię. - Kręci mi się w głowie... Chyba muszę umyć oczy... - ruszyła chwiejnym krokiem między przechodzące kucyki. - Co ty wyrabiasz?! - Lance próbował iść za nią, ale ta zupełnie go ignorowała jakby była w innym świecie. - Może coś tam zjadła i jej zaszkodziło - mówił nerwowo Spear próbując dotrzymać kroku dowódcy. Opuszczony zamek Nic nie wskazywało aby ktoś zmierzał do tego zamku, a wszystko również wskazywało, że pozostawał pusty. Być może nie budził niczyjego zainteresowania ze względu na dość odległy teren, choć mogło się to wydawać dziwne, bo miejsce było idealne choćby jak fortyfikacja obronna dla dobranego oddziału. Czas mijał, a wraz z nim słońce zaczęło zachodzić. Z chwilą się ciemności coś w zamku się zmieniło, bo w rozległym opuszczonym jakby się do tej pory mogło wydawać miejscu w jednej z okiennic pojawił się słaby blask światła, najpewniej pochodzący z pochodni. Światło przemieszczało się powoli między kolejnymi poziomami, co najwyraźniej wskazywało, że ktoś tam właśnie wędrował po pustych mrocznych korytarzach.

Baltimare Wewnątrz stodoły dym był bardziej gęsty i znacznie bardziej nieprzyjemny. Nawet oczy łzawiły od tego intensywnego zapachu. Pumpkin siedziała pod ścianą stodoły chyba nadal była w szoku. Wokół niej były wielkie granatowe kleksy zarówno na ścianach jak i podłodze. Torba Crimson leżała na ziemi otwarta, a z niej wypadło kilka znajomych kulek. Gdy White podeszła mogła zauważyć, że Pumpkin też nie wygląda do końca jak do tej pory. Cała jej sierść była biała, a oczy podkrążone były czarną farbą. Grzywa natomiast stała się różowa i postrzępiona jakby wróciła z koncertu rockowego. Spojrzała na White po dobrej chwili. - Ja tylko chciałam ją zdjąć, bo była tam... - pokazała kopytkiem na wysoką wieże z siana. - Naprawdę nie chciałam otwierać... - Jej głos jasno sugerowała, że jeszcze do siebie do końca nie doszła. - Czy... czy... Tak już zostanie? - wydusiła w końcu. Podejrzane miasteczko Lance nie zignorował ostrzeżenia Batty i lekko zmarszczył brwi. Jego towarzysze szybko dostrzegli po jego minie, że coś jest nie tak, ale nikt nie powiedział nic głośno. Było to rozsądne biorąc pod uwagę jak wiele kucyków się zebrało. Nie wydawali się zwracać na nich szczególnej uwagi, ale nigdy nie było wiadomo gdzie kryje się szpieg. Lance oddalił się na chwilę i podszedł do lady. - Jest może tylne wyjście? - sprzedawca uniósł ospale głowę i spojrzał na ogiera. - A bo ja wiem, nie pamiętam, zresztą mam robotę - machnął od niechcenia kopytem. Pearl, która to dostrzegła zareagowała nieco impulsywnie i ruszyła do dowódcy. - A co takiego robisz, że nie możesz odpowiedzieć? Odkąd przyszliśmy tylko siedzisz, a my grzecznie pytamy czy tak trudno równie grzecznie odpowiedzieć? - sprzedawca spojrzał na nią ponuro. - Nikt mi nie płaci za bycie miłym. Jak wam się nie podoba to idźcie do innego sklepu, a tak zapomniałem innego w okolicy nie ma - słabo się uśmiechnął. - Więc odwal się mała - Mała? - Teraz się całkiem oburzyła. - Wolisz mały? Płaćcie z zakupy i wypad - ponownie machnął lekceważąco kopytem. Pearl najwyraźniej chciała coś jeszcze dodać, ale Lance ją odciągnął. - Musisz się uspokoić, to bez sensu - powiedział ponuro, a przy kasie zaczęła zbierać się kolejka. - Moglibyśmy się teleportować - powiedział Lance gdy już wrócili. - Nie jestem jednak pewny czy używanie tu magii takiego stopnia jest rozsądne - Wcześniej je zaatakowali, bo były we dwie, jak wyjdziemy wszyscy to na pewno nic nie zrobią - powiedział pewnie Spear. - W Ponyville szybko takich pacyfikowaliśmy - Wtedy miałeś zbroje i oddział, a teraz nie mamy takich przywilejów. Poza tym wole nie prowokować tutejszej straży już i tak mieliśmy z nimi problemy - Lance znów spojrzał w tamtą stronę, ale nie było widać nieprzyjemnych ogierów. - Ja nadal uważam, że trzeba przekonać go żeby pokazał nam tylne wyjście - wtrąciła twardo Pearl. - Zapewne jak masz wielki mieszek, to pokaże, a tak ma to gdzieś - Spear nie ukrywał w swoim tonie jak beznadziejna jest to sprawa. - Możesz też spróbować iść z nim na zaplecze - Chyba tylko żeby wybić mu zęby - mówiła nadal z niekrytą irytacją, nie kryła jak taki pomysł w formie nawet żarto ją zirytował. Nieznane miejsce - Skalpelem? - spytała patrząc w niebo. - Kiedyś złapaliśmy grupę buntowników, a żeby wydali miejsce bazy musiałam z jednym z nich subtelniej porozmawiać. Nie używałam wtedy co prawda skalpelu, a noża, ale to też krojenie jakby nie patrzeć - wzruszyła ramionami. - Skalpela jako tak chyba nie miałam za bardzo okazji używać. Wiesz ja raczej do typowej szkoły nie chodziłam gdzie go używają na jakiś lekcjach biologii - spojrzała na Stalkera. - Kimś więcej? - powiedziała jakby do siebie i wbiła wzrok w ziemię jakby coś ją lekko ruszyło. - Nie wiem jak to jest być kimś więcej. Mam zawsze robić co mi rozkazano, bo ja mam być przyszłością - pokręciła lekko głową. - Jak to zrobiłam? - Zmieniła temat najwyraźniej nie chcąc wracać do tego co ją na chwilę naszło. - Nie działa to za długo, ale nauczyła mnie tego matka. Na niedługi czas mogę zmienić konsystencje swojego ciała do tego co mnie otacza jeśli źródła, które jest niedaleko jest wystarczająco dużo, patrz więcej niż mnie. Ponieważ światła było więcej mogłam się z nim zjednoczyć. Zakładam jednak, że gdyby trwało to kilka sekund więcej to bym dłużej nie dała rady. W każdym razie sztuczka korzystna, zwłaszcza kiedy uciekasz z pożaru - wzruszyła ramionami i spojrzała na nowe zadanie. WSZYSTKO Z CZASEM PRZEMIJA - Ah no tak... To mało przyjemne - Było jak powiedziała, bo Sinister mogła zauważyć, że na ciele Stalkera pojawiają się dziwne plamy, były niewielkie, ale powoli rosły. Jak się okazało była to rdza na jego metalowym ciele. Ale problem jak się szybko okazało nie dotyczył tylko metalu, bo klacz mogła zauważyć jak jej sierść powoli się zmienia i traci naturalny kolor, a mięśnie wiotczeją. - Czas jest twoim wrogiem, co pewnie zauważyłaś - powiedziała jeszcze D.

Baltimare Pochwała White sprawiła, że Pumpkin się delikatnie uśmiechnęła. W międzyczasie na wspomnienie o plakatach z podobizną Crimson ojciec Pumpkin poszedł na chwilę do domu. Nie trwało długo nim wrócił z ciemnym kapeluszem kowbojskim oraz brązową narzutą, która mogła bez problemu pokryć ciało kucyka. White za to wykorzystała sytuacje i pobiegła do stodoły żeby sprawdzić czy Crimson zostawiła rzeczową torbę. Mijały kolejne minuty i nie wychodziła, ale mogła równie dobrze szukać nadal tej torby, o ile tam była. Nagle jednak pojawił się huk dobiegający ze stodoły na co ogier spojrzał przerażony w miejsce gdzie była jego córka. Ze stodoły zaczął unosić się zgniło zielony dym o zapachu przywodzącym na myśl zgniłe jajka. Podejrzane miasteczko - Przypomina się najgorszy czas jaki spędziliśmy podczas poszczenia i ograniczania zapasów - powiedział ponuro Spear na wspomnienie o sucharach. - Nie pamiętam, kiedy jedliśmy coś normalnego - Jak wrócimy to na pewno zjesz normalnie, ale na razie ma racje. W ten sposób oszczędzimy środki i... - Chyba coś mam - dobył się z pomiędzy półek głos Pearl. Spear niemal natychmiast rzucił krzywe spojrzenie na widok lodów jakie trzyma, ale klacz to zignorowała. Lance natomiast wyglądał na zaskoczonego znaleziskiem Pearl. Klacz znalazła karton pełen puszek, w których trzymane były różne przeciery warzywne. - Dziwne... - mruknął Lance biorąc jeden z przecierów. - Wygląda to na racje wojskowe, sami takich używamy, ale skąd oni je mają? - Sprawdźmy date - stwierdził Spear i jak się okazało była jeszcze roczna przydatność do spożycia. - Chyba więc weźmiemy puszki i te suchary. Niech każdy spakuje ile zdoła i powoli wracajmy - powiedział Lance. W międzyczasie drzwi sklepu się otworzyły i zaczęli wchodzić też kolejni klienci. Głównym celem zakupów stały się napoje alkoholowe i bynajmniej nie był to zwykły cydr. Pojawił się nawet jeden z ogierów, który wcześniej zaczepił Batty i Pearl, ale gdy tylko ta pierwsza rzuciła mu się w oczy szybko wyszedł jakby nie chcąc być dostrzeżonym. Nieznane miejsce Była naprawdę ciekawa czy sobie poradzi. Im były dalej było coraz gorzej, zdawała sobie z tego sprawę. Zostało im w końcu szesnaście pól do końca, ale najgorsza będzie końcówka i z tego sobie zdawała sprawa. Tortury będą dręczyły je tak długo, aż jedna nie padnie lub nie trafi odpowiedniej ilości pól, wiedziała, że to nie jest przyjemne. Na razie zdecydowała się jej nie odpowiadać obserwując z napięciem jej starania. Obserwowała co robi klacz, ale kiedy wskoczyła w ogień coś jej tu nie grało, bo ta nie wyglądała na taką co natychmiast się poddaje. Miała racje i odpowiedź nadeszła szybciej niż myślała. Nie było na jej pyszczku obrzydzenia, a raczej uśmiech pełen satysfakcji i czegoś groźnego. - Darmowa lekcja anatomii, no ładnie narażać biedną klaczkę na takie widoki - udała, że mdleje. - Mimo wszystko jestem pod wrażeniem. Poza tym pozwól, że wspomnę o tym o czym mówiliśmy wcześniej. Czy czytam w twoich myślach? Czy jakakolwiek odpowiedź cię usatysfakcjonuje? Nawet jeśli powiem tak lub nie, to nie możesz być pewna, kiedy kłamię. Czemu chciałam z tobą zagrać? Nie miałam z kim grać od dawna, ale ty wydajesz się inna niż wszystkie kucyki jakie poznałam, jest w tobie coś co mnie intryguje. Miło jednak, że uważasz, że jestem w porządku, nikt mnie tak dawno nie określił - słabo się uśmiechnęła. - Co to bycia narzędziem tej Star, to ja zawsze czułam, że jestem narzędziem, ale mym celem jest aby nie stać się tępym narzędziem, więc nie rozumiem twojej niechęci do tego. Poza tym skoro to zaklęcie się sprawdza, to chyba nie ma sensu z niego rezygnować, niezależnie kto je opracował - rzuciła kość i zmarszczyła lekko brwi. - Chyba jednak nie kantują - powiedziała na widok swojej szóstki i ruszyła. TO ŚWIATŁO LUBI TYLKO SIEBIE Nie dostała wiele czasu na przemyślenie nowej wskazówki, bo nagle prosto na nią z nieba spadł słup światła przypominający reflektor. Klacz jęknęła z bólu. Wyglądało, że światło ją przygniata i wypala jej skórę po niewielkich kawałkach. Całą siłą mięśni się zapierała żeby wstać, aż nagle rozbrzmiał nieprzyjemny dźwięk trzaskanych kości i znów jęknęła padając na kamiennie pole, na którym stała. - Nie mogę się skupić... - wydusiła z trudem starając się stłumić krzyk bólu. Światło coraz mocniej na nią naciskało, a skała pod nią zaczęła pękać. Z jej pyszczka ulała się stróżka krwi i nagle zniknęła. Nie teleportowała się, a zniknęła. Światło przestało świecić chwilę później. Gdy zniknęło ona pojawiła się znikąd na swoim polu. - Skoro lubi tylko siebie, to trzeba się nim stać - powiedziała obolała. - To nie było zbyt przyjemne uczucie - próbowała rozciągnąć obolałe mięśnie

Baltimare - Sygnał byłby korzystny, a my byśmy wiedzieli, że wszystko przebiega zgodnie z planem - powiedział nagle ogier, ale chyba nie miał pomysłu jak mógłby wyglądać owy sygnał. - Chyba wiem co możemy zrobić - Pumpkin podała White małe lusterko. - Gdybyś użyła magii byłoby to zbyt widoczne, ale gdybyś na chwilę wykorzystała światło słońca tak aby mnie oślepiło będziemy wiedzieli, że tam jesteś i tylko czekasz na nas - Ogier przytaknął nie dodając nic w sprawie tej części planu. - Czas na sprawdzenie? - podrapał się lekko po brodzie. - Zależy od ilości towaru, który przygotujemy. Zbiory były ostatnio obfite, więc możemy zyskać dla ciebie co najmniej godzinę. Im więcej też towaru tym większe szanse, że wszyscy na chwilę opuszczą posterunek. Raczej nie będą spodziewali się kradzieży czy ucieczki będąc niedaleko - Co o tym myślisz? - spytała zaciekawiona Pumpkin. Podejrzane miasteczko Klacz chociaż początkowo była wyraźnie zaskoczona reakcją Batty równie szybko też się uśmiechnęła. Najwyraźniej bardzo jej zależało i cieszyła się, że jej towarzyszka potrafi zrozumieć jej emocje, a nawet czuła podobnie. Na zewnątrz Lance i Spear stali już koło sklepu czekając na nie. Nie widać było niedawnych agresorów, a miejscowi najemnicy robiący tu za stróży prawa już wrócili na swój posterunek. Podobnie jak pod motelem i tutaj był jakiś ogier, ale ten nie zwracał uwagi na przejezdnych zbyt zajęty zwracaniem resztek pokarmu zmieszanych z alkoholem. Zapach z pewnością nie należał do przyjemnych, ale nikt nie zwracał na to uwagi. W środku jak się okazało sklep nie był bogaty w towar. Był to niewielki sklep z dość mało przyjemnym sprzedawcą, który nie wyglądał jakby dbał za często o higienę. Kopytem dłubał w swoim uchu opierając się o ladę i ze znużeniem spojrzał na nowych klientów, ale nic nie powiedział. Towar choć nie pierwszej jakości miał podniesioną cenę. Wszystko wskazywało, że mógł sobie na to pozwolić przez brak konkurencji. Warzywa nie wyglądały najlepiej, były z pewnością jadalne, ale nie wyglądały na świeże. Podobnie zresztą było z pieczywem. Najbezpieczniej wyglądało słone spakowane jedzenie jak paluszki czy chipsy. - Czy to jest to co myślę? - spytał Spear niemal z odruchem wymiotnym. Jak się okazało ogier patrzył na mięso, nie wyglądało na zepsute, ale mimo wszystko mięso. - Podobno niektórzy sponyfikowani są gotowi je jeść, nawet jeśli oznacza to dla nich niestrawność i inne problemy gastryczne, to ich wyraz buntu i pokaz, że nadal są tym kim byli - Lance też nie wyglądał na zachwyconego tym znaleziskiem, kiedy tłumaczył, a Lance mruknął coś o barbarzyńcach. - Bierzcie, to co najdłużej wytrzyma podróż. Ja rozejrzę się za płynami Pearl, która się oddaliła kawałek poszła w międzyczasie na bok i znalazła lodówkę, a tam coś przez co nie była w stanie się powstrzymać żeby nie oblizać lekko pyszczka. Rozejrzała się czy ktoś patrzy, a kiedy była pewna sięgnęła kopytkiem po lody. Widać czas spędzony na ukrywaniu się przed potworami, a potem wycieczka po pustyni wzbudziła w niej tęsknotę za tym lodowym przysmakiem i była gotowa nadszarpnąć nieco nieplanowanej gotówki żeby znów go spróbować. Wybór nie był bogaty, bo składał się ze zwykłych lodów czekoladowych i śmietankowych, ale najwyraźniej nie miało to dla niej znaczenia. Nieznane miejsce - Zastanawia mnie jakie masz o mnie myśli - zmarszczyła brwi. - Myślisz, że jestem bardziej niegrzeczna niż się wydaje? Może myślisz, że mam nawet swój harem? - Delikatnie się uśmiechnęła. - I nie, nie zdechnę tak łatwo. Chyba naprawdę mnie nie lubisz - wydęła na niewielką chwilę wargę. - Pytasz czy miałam liczne próby? Gdyby tak było, to trochę nie fair byłaby ta gra. Ten świat rządzi się swoimi prawami, ja nie mam na niego wpływu, bo nie ja go stworzyłam. Gdy byłam klaczką moja matka ze mną tu grała, to była nasza zabawa, tak to dzieło mojej matki, a nie moje. Niektóre z tych zadań znam, to prawda, ale jest ich tak wiele, że nawet ja ich wszystkich nie poznałam. Poza tym jesteś pierwszą osobą nie licząc mojej matki, która ze mną gra, więc to swego rodzaju zaszczyt, nie uważasz? - wyszczerzyła delikatnie zęby. - A co do całej reszty, to cholernie patologiczne relacje was łączą. Gdyby zabrała twoją moc mojej też by chciała potem? - spojrzała na kość. - Ta dwójka coś nas prześladuje, tak to nigdy nie skończymy TEN OGIEŃ WODY SIĘ NIE WYSTRASZY, A BĘDZIE PŁONĄŁ, AŻ SPALI. Obwieściło hasło, na co klacz lekko zmarszczyła brwi. Chwilę później Stalkera i Sinister otoczyła bańka stworzona z czarnego ognia. Nie było wyjścia, a ogień cały czas płonął, co gorsza bańska powoli się zaciskała. Niewielka iskra spadła na pazur Stalkera, który mimo materiału z jakiego był zrobiony został dosłownie pochłonięty przez płomień. Najwyraźniej nie było dla tego płomienia granic co do tego co ma pochłonąć.

Baltimare Nic nie wskazywało aby ktoś bardziej niż powinien był zainteresowany obiema klaczami. Zdarzyło się, że co prawda, że przechodzące ogiery lub klacze rzucały im krótkie spojrzenia, ale równie szybko wracały do swoich spraw. Pumpkin potrzebowała jeszcze niewielkiej chwili aby się uspokoić, ale w końcu na jej pyszczku pojawiło się coś niezwykłego, a była to determinacja. - Nie możemy zwlekać, ona nas potrzebuje - powiedziała bez wahania. Znów ruszyła wspólnie z towarzyszką w kierunku farmy jej rodziny. Po drodze nie napotkały już żadnych trudności. Farma pełna ziemskich kucyków wydawała się bezpiecznym miejsce, ale nie można było być pewnym czy jakiś podmieniec i tutaj się nie krył. Ojciec Pumpkin właśnie pracował przy zbiorach, ale dostrzegł ją i White idące w jego stronę. Córka streściła mu wszystko zaraz po dotarciu. Ogier słuchał z uwagą patrząc to na nią, to na towarzyszącą jej klacz. Dopiero, kiedy przestała mówić spojrzał znowu na jednorożca. - Mamy wobec was dług wdzięczności za to, że uratowałyście moją córkę i oczywiście pomożemy. Tylko musimy być pewni wszystkiego. Czy będziesz oczekiwać jakiegoś sygnału? Zaczekasz na nas na miejscu, a jeśli tak, to gdzieś się skryjesz czy raczej pójdziesz z nami? Przygotowanie dostawy zajmie nam około godzinę, ale nim dotrzemy ze wszystkim powinnaś więc doliczyć kolejne trzydzieści minut Podejrzane miasteczko Lance i jego podwładni spojrzeli w kierunku gdzie zniknęli niedawni agresorzy. Wyglądało, że żaden z nich nie ma wątpliwości co do ostrzeżenia Batty. W tej jednak sytuacji niewiele mogli zrobić poza czekaniem na to co może się stać. Każdy wiedział, że prowokowanie bójki wcale nie było na ich obecną korzyść i tak już zbyt bardzo rzucili się w oczy. - Będziemy więc bardziej uważni, a skoro nie masz zastrzeżeń, to na początek proponuje uzupełnić zapasy. Nie pozbywajmy się głupio pieniędzy tylko wybierzemy co jest nam potrzebne do przetrwania - wyjaśnił, a następnie ruszył. Spear ruszył zanim, ale nim Pearl zdążyła dołączyć nagłe pytanie Batty sprawiło, że się lekko zarumieniła. - Przepraszam - powiedziała na tyle cicho żeby oni nie słyszeli. - Wiem jak muszę teraz wyglądać w twoich oczach - opuściła lekko wzrok. - Po prostu... Ja nienawidzę, kiedy ktoś tak na mnie patrzy jak tamci - skrzywiła się na samo wspomnienie. - Jakbym była niczym więcej jak tylko kształtami w ich zboczonych wyobrażeniach. Poza tym, to jak potraktowali też ciebie... Coś we mnie po prostu pękło... Zawsze staram się brać więcej niż to konieczne aby udowodnić, że nie jestem w niczym gorsza, ale w takich chwilach nerwy potrafią mnie ponieść. Obiecuje starać się nad sobą panować gdyby znowu coś takiego miało miejsce Nieznane miejsce - Pierdolnięta? - wydęła wargę. - Ranisz moje biedne serduszko - Złapała się komicznie za klatkę piersiową. - A jednak tu jestem, prawda? A może jestem zombie? Czyżbyś się bała, że już mnie nie zobaczysz? - wyszczerzyła się wracając do jej uwag. - Widzisz, jestem bardzo gorącokrwistą klaczą o czym może jeszcze się przekonasz - krzywo się uśmiechnęła. - No dobra, ale żebyś nie oskarżała mnie o oszustwo - westchnęła z rezygnacją. - Jak widziałaś nawet moja magia zamarzał, kiedy chciałam jej użyć, a przynajmniej do pewnego stopnia. Gdybym chciała zewnętrznie coś zrobić, to gówno mogłam, ale nie wewnętrznie. Nie stałam tam na darmo czekając i się chłodząc, a za pomocą magii zwiększyłam temperaturę swoich organów wewnętrznych tak aby doszczętnie nie zamarznąć. Lód, który mnie pochłonął otoczył więc mnie zewnętrznie, ale nie zamroził najważniejszych organów, cała filozofia - wzruszyła ramionami. - Wracając jednak do twojej toksycznej relacji. Czy zabiłabyś ją gdybyś miała szansę, byłabyś na to gotowa? Co byś zrobiła gdyby mnie poprosiła żeby ją ożywić, a ja bym się zgodziła? PODEJRZANE MIASTECZKO (okolice) - Naprawdę, to tak zostawimy szefie? Śmierdzi to z kilometra - mówił jeden z podwładnych jeszcze co jakiś czas odwracając głowę w kierunku nietypowej grupki co tu niedawno przyszła. - Trzy jednorożce i ta... Nie mam pojęcia co to jest. Ma róg, a przynajmniej jakby, ale skrzydła nie jak pegaz... Nie mówiąc o tej broni... - Jego dowódca zdrowym okiem spojrzał na broń, a następnie w miejsce gdzie zniknęła grupka. - Nie płacą nam za myślenie - powiedział w końcu. - Mamy robić swoje i robimy. Nie obchodzi mnie co to za jedni, jak mają kasę to zarządca tego pierdolnika jest zadowolony i mi wystarczy. Niewielu tu trafia, więc każdy dodatkowy szmal się przyda - Mimo wszystko jednorożce w takim miejscu i w takim towarzystwie... - wahał się kolejny. - Dziwi cię to? Może dawni ludzie, wiadomo, że w stolicy nikt takich nie chce, więc błąkają się gdzie się da byle ich nie dorwali służbiści tej zasranej cesarzowej - skrzywił się dowódca. - W sumie masz racje, szefie, ale chętnie bym popatrzył jak te laleczki walczą o swoją racje, brak nam ostatnio rozrywki - westchnął następny. - Może jeszcze będziesz miał okazje popatrzeć jeśli znów narobią jakiś problemów, a póki co chodźmy - znów spojrzał na broń. - Chciałbym ją dokładnie obejrzeć, nie jestem pewny skąd wytrzasnęła taką zabawkę. Może z czarnego rynku, ale nigdy takiej tam nie widziałem, może uda się z niej coś wyciągnąć jak po nią przyjdzie PODEJRZANE MIASTECZKO (okolice) - Naprawdę, to tak zostawimy szefie? Śmierdzi to z kilometra - mówił jeden z podwładnych jeszcze co jakiś czas odwracając głowę w kierunku nietypowej grupki co tu niedawno przyszła. - Trzy jednorożce i ta... Nie mam pojęcia co to jest. Ma róg, a przynajmniej jakby, ale skrzydła nie jak pegaz... Nie mówiąc o tej broni... - Jego dowódca zdrowym okiem spojrzał na broń, a następnie w miejsce gdzie zniknęła grupka. - Nie płacą nam za myślenie - powiedział w końcu. - Mamy robić swoje i robimy. Nie obchodzi mnie co to za jedni, jak mają kasę to zarządca tego pierdolnika jest zadowolony i mi wystarczy. Niewielu tu trafia, więc każdy dodatkowy szmal się przyda - Mimo wszystko jednorożce w takim miejscu i w takim towarzystwie... - wahał się kolejny. - Dziwi cię to? Może dawni ludzie, wiadomo, że w stolicy nikt takich nie chce, więc błąkają się gdzie się da byle ich nie dorwali służbiści tej zasranej cesarzowej - skrzywił się dowódca. - W sumie masz racje, szefie, ale chętnie bym popatrzył jak te laleczki walczą o swoją racje, brak nam ostatnio rozrywki - westchnął następny. - Może jeszcze będziesz miał okazje popatrzeć jeśli znów narobią jakiś problemów, a póki co chodźmy - znów spojrzał na broń. - Chciałbym ją dokładnie obejrzeć, nie jestem pewny skąd wytrzasnęła taką zabawkę. Może z czarnego rynku, ale nigdy takiej tam nie widziałem, może uda się z niej coś wyciągnąć jak po nią przyjdzie

Baltimare Nie odpowiedziała od razu na pytanie. To co usłyszała, wywołało w niej nieprzyjemne emocje. Potrzebowała chwili aby przełknąć te niepokojące informacje. Nie potrafiła sobie nawet wyobrazić co musiała teraz przechodzić ich przyjaciółka. Sama myśl sprawiła, że znów poczuła jak coś podchodzi jej do gardła, ale w porę to powstrzymała. - Przepraszam… Ja po prostu nie umiem sobie tego wyobrazić - Z wyraźnym trudem mówiła każde kolejne słowo. - Co teraz? Jeśli ona nie może chodzić, to nie uciekniecie daleko. Może potrzebować pomocy medycznej… - Zaczęła bardzo szybko i niekontrolowanie łapać oddech. Podejrzane miasteczko Odpowiedź Batty sprawiła, że na pyszczku Pearl pojawił się niewielki rumieniec. Ogier, któremu pokazała język rzucił jej jeszcze jedno nieprzyjemne spojrzenie nim zniknął z kumplami. Najemnicy też się już nie obrócili, ale zaraz dołączył do klaczy Lance i Spear. - Co rozumiecie przez niezwracanie na siebie uwagi? - Spear nawet nie ukrywał irytacji. - Nie było nas zaledwie chwilę i… - Jak nie masz do powiedzenia nic mądrego to lepiej się zamknij - Pearl rzuciła mu takie spojrzenie, że się cofnął. - Teraz nie ma to znaczenia - rzucił porozumiewawczo Lance. - Wiemy już jednak, że obserwują nas na każdym kroku, a my nie możemy opuścić miasta bez ich wiedzy skoro zabrali broń Batty - skrzywił się na samą myśl. - To tylko broń nie możemy… - Nie dokończył widząc jak róg Pearl zaczął iskrzyć. - Słyszałeś, że jest dla niej ważny - mówiła przez zaciśnięte zęby - Tym będziemy się martwić później - Lance spojrzał na całą trójkę. - Wynajęliśmy dwa pokoje. Nie ma powodu zużywać nadmiernie środków. Jeśli nadal wszyscy jesteśmy zgodni co do podziałów… - Spojrzał po całej trójce. - Tak, chyba lepiej będzie jeśli zostaniemy jak jest. Teraz jednak proponuje zrobić zapasy i przy okazji rozeznać się w naszej obecnej sytuacji. Czy wszyscy się zgadzają? - Nie mam nic przeciwko - mruknął Spear. - W tym wypadku się zgadzam. Chyba lepiej abyśmy na razie się nie rozdzielali, bo znowu sprowokujemy bójkę - rzuciła krzywe spojrzenie na Speara. Nieznane miejsce - Nie bardzo orientuje się w językach martwych ras. Ludzie przegrali, bo byli słabi i głupi, to przecież oczywiste. Ale skrót Sin brzmi całkiem uroczo. Co do mojego wkurwienia… Przecież złość piękności szkodzi - wyszczerzyła lekko zęby patrząc jak Sinister pokazała jej język. Jej uwaga jednak szybko skupiła się na zadaniu jej przeciwniczki. Musiała przyznać, że zręcznie wykorzystała towarzysza, a na dodatek niewiele brakowało, a przegrałaby gdyby nie ich synchronizacja. Zaczynała być pod coraz większym wrażeniem umiejętności tej klaczy. Co jeszcze ciekawsze nawet nie zwymiotowała i chciała więcej. - Coraz bardziej mnie cieszy, że zgodziłam się na jego wsparcie, bo to wydłuża zabawę - spojrzała na swoje kości. - Zakładam, że nie nauczyłaś się wszystkiego sama, a pomagał ci ten przyjazny duszek. Jak to z wami jest? Matkuje ci, a ty jak zbuntowana córka nie masz ochoty słuchać? Nie martwisz się co może teraz robić wokół twojego ciała lub czy odchodzi od zmysłów? A co twojego posiłku… Tylko mi wytrzymaj do końca. Jak już z tobą wygram może znajdę ci jakąś bułkę - Gdy Sinister odpowiadała ona rzuciła kością marszcząc lekko brwi. - Cholera… Znowu dwójka - westchnęła i weszła na wybrane pole. TRZYMAJ SIĘ CIEPŁO. - Jakże komicznie - skrzywiła się patrząc na zbierającą się wokół niej zawieję śnieżną. Pancerz na jej ciele zaczęły pokrywać kawałki lodu. Jej róg zaczął iskrzyć, ale nawet co ciekawe energia magiczna zamarzła. - Słabo, co? Zapewne nie masz ze sobą gorącej herbaty, prawda? - Jej kopyto zaczął pokrywać lód. Uderzyła nim mocno i się skruszył z niego. - Mam chyba tylko jedno podejście w tej sytuacji - Zaczęła napinać całą mięśnie w kopytach, aż nagle wystrzeliła niczym pocisk. Wpadła prosto w środek zawiei śnieżnej i momentalnie zmieniła się w bryłę lodu, ale nie zatrzymała się, a leciała dalej niczym pocisk, aż wydostała się ze śnieżnej pułapki. Stała zamrożona niczym pomnik krótką chwilę, aż lód, który ją pokrył nie zaczął topnieć. Około dwie minuty później cały ustąpił, a ona była wolna. - Jestem cała przemoczona i mi zimno - powiedziała próbując otrząsnąć się jak pies. - Obym nie dostała grypy czy coś, ale póki co zabawa trwa nadal, prawda Sin? - uśmiechnęła się do Sinister.

Baltimare Na pyszczku Pumpkin pojawił się delikatny, ale teraz zdecydowanie niewymuszony uśmiech po obietnicy ze strony White. Nic więcej już nie było do dodania. Plan był przygotowany teraz wystarczyło go zrealizować. Aby dojść do domu klaczy znowu musiały przejść przez miasto. Wszystko na powrót toczyło się tu własnym życiem i nikt już nie wspominał o niedawnych incydentach, no prawie nikt… White i Pumpkin mogły usłyszeć rozmowę przechodzących na patrolu gwardzistów, którzy akurat ku nieprzyjemnemu zrządzeniu losu znaleźli się niedaleko. - Mówisz poważnie? - pytał jeden z nich. - Ona nie wygląda raczej interesująco - No cóż… Może uznał, że może sobie poużywać. Wiesz zabiła jego kumpla, uznał, że jest bezradna, więc kazał nikomu nie zaglądać i chciał najwyraźniej wykorzystać okazję żeby bardziej cierpiała. Nie docenił jej, bo zaraz usłyszeliśmy jego wrzaski. Słuchaj tu nie ma co… Ta klacz dosłownie złamała mu kopyto i wybiła zęby. Nie ma mowy o pomyłce, ona ich zabiła, to urodzona morderczyni - I tak to zostawiliście? - spytał z niedowierzaniem drugi. - A ty byś zostawił? Rzuciliśmy ją na ziemię i spraliśmy. Muszę powiedzieć, że jest harda. Leżała krztusząc się i ledwo ruszając, ale nie płakała ani nie jęczała. Doczołgała się jak żałosny robal pod ścianę i tam położyła - Jesteś pewny, że przeżyła? - Trochę się zaniepokoił co wskazywał jego ton. - Ma przetrącone kopyto i kuleje, ale żyje. Zresztą lepiej dla niej by było gdyby zdechła. Słyszałem, że jej egzekucja ma być pokazem tego co czeka każdego kto podniesie kopyto na cesarskiego gwardzistę. Słyszałem plotki o rozerwaniu na strzępy, wrzuceniu do mrowiska czy nawet obdarciu ze skóry żywcem Chociaż Pumkin się starała nic nie ukazywać, to można było zauważyć jak trudno jej zachować spokój. Niemal cała pobladła i chodziła tak jakby miała zamiar zemdleć. Nawet wyraz jej twarzy wskazywał na to, że ma ochotę zwymiotować. Podejrzane miasteczko Chyba wszystkich równie mocno zaskoczył ten ruch ze strony Batty. Pearl spojrzała na nią nic nie rozumiejąc, zwłaszcza, że jeszcze niedawno jej wyraz pyszczka wskazywał, że jest gotowa do walki. Lance i Spear też wydawali się zaskoczeni. Niedawni prowokatorzy całego incydentu wydawali się tym zmieszani, a przywódca tutejszych najemników niechętnie sięgnął po jej broń. Widać było, że nie tego oczekiwał. - Zepsułaś całą zabawę - westchnął patrząc na to co mu dała. - Niezła jest - stwierdził po dokładnym obejrzeniu. - Takie pamiątki są najlepsze, ale nie będę wnikał. Nie taka była umowa. W każdym razie nie musisz się martwić będzie na naszym posterunku w depozycie. Jak będziecie opuszczać miasto możesz ją odebrać - Ale… - wtrącił ogier przygotowany do walki. - One nas zaatakowały i… - zamilkł równie szybko na dźwięk wystrzału i na widok śladów po kulach pod jego kopytami. Przywódca najemników patrzył na niego zimno zdrowym okiem nadal trzymając swoją broń. - Zdecydowałem, a jak się nie podoba to złóżcie u mnie skargę - Nie wyglądało aby któryś był chętny. - Jesteś pewna? - szepnęła Pearl. - To znaczy… Przykro mi, bo to nie powinno tak być, ale widzę, że ta broń dla ciebie wiele znaczy. Nie wiem czy można im ufać, nie wydają się honorowi - Nagle mrugnęła wyraźnie zaskoczona. - Martwiłaś się o mnie i dlatego nie chciałaś żebym walczyła? - Wyraźnie próbowała ukryć zakłopotanie. Niedawni agresorzy rzucili im jeszcze wrogie spojrzenie, ale na więcej już się nie odważyli. Nieznane miejsce - Nie kłamiąc jestem bardzo ciekawa jak obecna ty byś płakała, bo źrebaki często płacą, to naturalne - mówiła otrzepując swoje ciało z niewidocznego kurzu. - Najgorsze? Uważasz, że jestem, aż tak niedobra - Starała się przybrać niewinną minę, ale słabo jej to szło. Najwyraźniej zbyt rzadko to robiła. - Jestem ciekawa jak chciałaś mnie nazwać, ale wracając… Mów mi po prostu D, tak będzie prościej, a jak to sobie w głowie odczytasz zależy od ciebie - spojrzała na Stalkera. - Chętnie bym z nim więc zatańczyła, ale przykro mi również, że ciebie rozczarowałam - znów próbowała udawać, ale teraz współczucie. - W każdym razie jak widzę nadal prowadzę, a po tym co powiedziałaś lepiej żeby nie trafił ci się podobny tor przeszkód, bo nasza zabawa za szybko się skończy - spojrzała na formujący się napis. UTRZYMAJ CIAŁO I ZAWARTOŚĆ ŻOŁĄDKA. - Uuuu mam nadzieję, że jadłaś niewiele przed naszym spotkaniem. A co do trzymania się… Tu może być problem - Faktycznie był, bo kamienne pola na jakich stały były raczej gładkie i nie sposób było dostrzec tu coś czego można się trzymać. - Spróbuj nie zwymiotować, nie lubię takich widoków - Chwilę po tych słowach pole na którym stała Sinister i Stalker wzniosło się w powietrze i nagle zaczęło się kręcić wokół własnej osi. Na początku spokojnie, ale przybierało coraz bardziej na sile, aż osiągnęło już niemal prędkość, która przypominała testy astronautów. W tej pozycji ciężko było o koncentrację potrzebną do rzucenia jakiegokolwiek zaklęcia.

Baltimare Klacz z uwagą słuchała planu jaki opracowała White. Jej mina nieco się zmieniła dopiero, kiedy usłyszała jego końcówkę. Patrzyła chwilę w milczeniu na klacz przed nią, a następnie z trudem się uśmiechnęła. Widać było, że ewidentnie z trudem powstrzymuje smutek i nie chce nic zdradzić. - Spodziewałam się, że do tego dojdzie - mówiła niemal łamliwym głosem. - Chciałabym pójść z wami, ale wiem, że nie nadaje się do waszego świata. Naprawdę mi będzie was brakowało. Wiem, że znamy się krótko, ale mimo to przy tobie czułam się jakbym miała starszą siostrę. Jestem ci wdzięczna za wszystko co dla mnie zrobiłaś i chcę abyś o tym pamiętała. Nigdy nie sądziłam, że w tej nowej Equestrii spotkam jeszcze od kogoś tyle życzliwości. Obiecaj mi, że jeszcze kiedyś się spotkamy w lepszym czasie i miejscu Podejrzane miasteczko - Może więc określę to inaczej? - powiedział marszcząc brwi. Jego głos jasno sugerował, że ciężko z nim negocjować. - Wasza czwórka weszła nie wiadomo skąd do naszego uroczego miasteczka - Pearl z trudem powstrzymała parsknięcie. - Nie robiliśmy o to problemów, bo zawsze przyda się ktoś z gotówką. Zostałyście zaatakowane i się broniłyście z tym też nie ma problemu. Jedynym problemem jest tutaj - wskazała na nią kopytem. - Twoja broń palna. Tutaj tylko ja i moi chłopcy ją mają. Nie musiałaś po nią sięgać, bo co najmniej jedna z was umie czarować - spojrzał na Pearl. - Ty też masz jakiś róg lub wyrostek, nie moja sprawa - machnął lekceważąco kopytem. - Nie chcesz walczyć? Dobra, proponuje inny układ. Na czas waszego pobytu oddasz nam swoją broń i będziemy mieć pewność wtedy, że nie robisz problemów - To nie fair! - wrzasnęła Pearl. - Ona wyciągnęła, bo się broniła, oni też mają broń - pokazała kopytkiem na słabo schowany nóź ogiera. - Życie jest nie fair - najemnik wzruszył kopytami. - Nie uwierzę, że nie pokonałabyś noża swoim rogiem, słodka dupeczko - Pearl zrobiła krok naprzód wyraźnie wściekła, ale powstrzymał ją Lance. - Jak widzę ogiery w waszej grupie są najbardziej rozsądne - Znów spojrzał na Batty. - Oddaj broń, wypad z miasta albo walka jeden na jednego, wybór należy do was Nieznane miejsce - To zależy - odpowiedziała na pytanie Sinister o możliwy ratunek. - Zwykle jak podwładni błagają mnie o litość, to bardziej mnie to drażni, nie ma nic bardziej żałosnego niż płaczący i błagający ogier - zmierzyła Sinister wzrokiem. - Zakładam, że widok łez u ciebie to rzadkość, to mogłoby być ciekawe - Na jej pyszczku pojawił się uśmiech, kiedy Sinister skomentowała pułapki. - Spokojnie, nie unikniesz najgorszych im dalej gra tym gorzej - Obserwowała co zrobi jej przeciwniczka i nawet nie ukryła swojego zadowolenia po wszystkim. - To rozumiem. Nareszcie szykuje mi się dłuższa zabawa. Ciekawe zastosowanie jednego z zaklęć czarnomagicznych. O ile pamiętam dawniej używał go upadły monarcha Kryształowego królestwa. Chciałam nawet powiedzieć, że jesteś zimna i bezwzględna, że tak poświęciłaś towarzysza, ale jak widzę to zbyt szybki osąd - spojrzała na Stalkera. - Zaczynam ci go zazdrościć, moje zabawki zwykle szybko się psuły. No nic - rzuciła kościom i padło sześć. - To rozumiem i zyskuje przewagę - Ruszyła rzuconą ilość pól i stanęła w wyznaczonym miejscu. WAHADŁO SPRÓBUJE CIĘ STRĄCIĆ. - Mogłam się domyślić - westchnęła, a chwilę później ziemia wokół niej zaczęła się rozpadać. Wokół niej zostały tylko niewielki kolumny, które były od siebie trochę oddalone, a przestrzeń między nimi wypełniała wydająca się być bezdenną dziura i niekończąca się ciemność. Platforma, na której obecnie stała z trudem obejmowała całe jej ciało, ale kolejne były znacznie mniejsze. Dorosły kucyk mógłby na nich stanąć zaledwie jednym kopytem. Na tym jednak obecna przeszkoda się nie kończyła. Nagle z nieba spadły wahadła, które zakończone były ostrzem tak wielkim, że mogły bez problemu przepołowić ciało kucyka. Wszystkie blokowały dostęp do kolejnych kamiennych kładek wciąż poruszać się bardzo szybko to w lewo czy prawo. - Magia oczywiście w tym wypadku nie działa - powiedziała, a na dowód Sinister mogła dostrzec, że jej róg tylko lekko iskrzył, ale nie była w stanie rzucić żadnego zaklęcia. - Jak zakładam twój kompan też miałby problem nawet z lataniem. No nic, nie ma co - Nagle wskoczyła i stanęła na jednym kopycie omijając jedno z wahadeł bez największego problemu. Poruszała się z niezwykłą gracją, zwinnością i szybkością, która nie pasowała do jednorożca, a bardziej pegaza. Była teraz niczym pegaz bez skrzydeł, kiedy pokonywała kolejne przeszkody. Została następna kolumna, ale tym razem wahadło niemal ją dorwało. Nie uderzyła jednak w nie, a stanęła na nim i z niego wyskoczyła na kolejną kolumnę. Pokonała całą pułapkę i rzuciła uśmiech Sinister. - Martwiłaś się o mnie? Las naprzeciw budowli Korony drzew rosnące wysoko zasłaniały co było skryte pod nimi. Pojawiały się dźwięki istot zamieszkujących las, ale z wysokości w płaszczu nocy ciężko było coś zauważyć. Tylko w jednym miejscu gdzie dochodziło światło widać było jak coś porusza się między drzewami. Z koron drzew wyleciały nietoperze, ale nie były zwykłe, a wielkie niczym kucyk. Nie wydawały się jednak zwracać uwagi na przelatującego ogiera.

Baltimare Klacz nadal nie wiedziała kim jest Batty, ale nie chciała w to wchodzić. Przed wszystkim dlatego, że teraz nie bardzo miały czas na takie historie, ale też dlatego, że czuła, że dla White to głębsza sprawa, jej ton to zdradzał. Sądziła, że ma też racje co do Sinister, bo raczej opanowałaby się dla Crimson, ale cieszyło ją, że spodobał się również pomysł, który ona zaproponowała. - Nasza farma jest głównym dostawcą żywności dla tutejszej gwardii. Powiedz tylko słowo, a porozmawiam z tatą i zawieziemy im jedzenie. Nie będzie w tym nic podejrzanego, bo z rozkazu cesarzowej kucyki ziemskie mają nadwyżki żywności dostarczać armii - westchnęła na samą myśl o tym. - Kto by pomyślał, że może to się kiedyś okazać pomocne Podejrzane miasteczko Ogier spoglądał na Batty, kiedy mówiła i wtedy gdy chowała uszy aby uchronić się przed dźwiękiem wystrzału. Poruszał okiem po wyjaśnieniach obu stron to na nią i Pearl to na tamtych jakby starał się znaleźć rozwiązanie problemu, aż na jego twarzy pojawił się krzywy niezbyt przyjemny uśmiech. - Ciekawe więc na ile byś go wyceniła? - Jego przyboczni znów zarechotali. - Nie lubisz jak śpiewa? - Spojrzał na swój karabin. - To najpiękniejsza muzyka na świecie - Znów zaczęli rechotać, ale nagle uniósł kopyto i jak na zawołanie przestali. - Nie będę wnikał kto zaczął i dlaczego, mam to mówiąc szczerze w dupie, ale gdy sięga się po broń sprawa robi się większa - Znów spojrzał to na klacze to na nich. - Prawo silniejszego bez broni, a ja sędziuje. Jedna z was przeciwko jednemu z nich na ubitej ziemi tylko kopyta bez magii i broni. Wygrany jest wolny przegrany pójdzie z nami. Kto będzie reprezentował? - Mogą tylko używać kopyt? - spytał niepewnie jeden z napastników. - Tak powiedziałem - Największy z tamtej grupki kucyk ziemski wyszedł pewnie na środek. - No wasza kolej - Pearl chciała wyjść, ale zatrzymał ją Lance. - Ja będę walczył - Agresorzy wyrazili oburzenie. - Nie ma szans - powiedział przywódca najemników. - Czemu niby? Jesteśmy z nimi to też nasza sprawa - wtrącił Spear. - Jesteście nie jesteście nie moja sprawa. Do zwykłej bójki bym się nie mieszał, ale skoro tamta wyciągnęła broń palną sprawa wygląda inaczej. One były zaczepione walczą o swój honor, proste. Chyba, że wolą jednak skorzystać z ich propozycji, to nie wnikam - Lance i Spear nie wyglądali na zadowolonych, ale prowokacja lepiej uzbrojonych najemników mogła dla nich wszystkich źle się skończyć. - Ja pójdę, dobra? - szepnęła Pearl do Batty. - Nie musisz się dla nas wciąż narażać, a powinnam sobie z nim poradzić, byłam przeszkolona w walce - To która idzie? - spytał ponownie przywódca najemników. Nieznane miejsce - Jeśli wystarczająco ładnie poprosisz - powiedziała na jej prośbę o możliwy ratunek, szczerząc przy tym zęby. - Pięć? - pokręciła z rezygnacją głową widząc, że ją przegoniła. - Cholera niektórzy mają farta. Zapomniałam o czymś wspomnieć... Im dalej będziemy tym zadania będą trudniejsze. Więc lepiej na siebie uważaj i ty Stalker też - powiedziała pokazując, że zapamiętała imię zwierzaka. PRZETRWAJ OSTRY DESZCZ. - Uuuu kiepsko, postaraj się chronić ciało, nie chce patrzeć jak się haratasz nawet jeśli fizycznie to nie wpływa na ciebie - Chwilę po jej słowach nad Sinister i Stalkerem zawisła wielka nietypowa chmura, z której zaczęły spadać metalowe długie na metr szpikulce, spadały nich i teren wokół nich niczym ulewny deszcz.

Baltimare Młoda klacz po wypowiedzi swojej towarzyszki wydawała się nieco zmieszana. Najwyraźniej musiała przemyśleć obecną sytuacje. Nie wydawała się zła, że White nie chce jej narażać. Na swój sposób to rozumiała. Nie umiała walczyć, a jeśli coś by się jej stało, to dawna gwardzistka nigdy by sobie tego najpewniej nie wybaczyła. Nie chciała jej z całą pewnością na to narażać. Pragnęła jednak również jej pomóc, jej jak i uwięzionej towarzyszce. Musiała przemyśleć co zrobić aby nie być kulą u kopyta. - Nie wiem kim jest ta Batty, ale chyba bardzo na niej polegasz - powiedziała po niedługiej chwili. - W każdym razie nie wiem czy zdążysz na czas ściągnąć tu którąś z nich - dodała ponuro. - Sama powiedziałaś, że jeśli twoja koleżanka się dowie, znaczy Sinister to może zaatakować posterunek nie licząc się z ofiarami. Nie wierzę aby pan Kobalt nas zdradził, ale może mogłabym odwrócić uwagę straży przywożąc nową partię zapasów - powiedziała po niedługiej chwili. - Poza tym czy gdybyś dostarczyła im żywego podmieńca nie mieliby dowodu? Przecież straż sądzi, że nie ma ich w mieście, a tak musieliby przemyśleć obecne stanowisko Podejrzane miasteczko Iskrzący od magii róg Pearl nagle zgasł, a sama klacz spojrzała nieco zaskoczona na towarzyszkę. Widać nie spodziewała się, że będzie gotowa zrobić coś takiego. Ogiery też wydawały się zaskoczone, ale i przerażone. Żaden najwyraźniej nie miał broni palnej ani odwagi się teraz zbliżyć żeby nie zostać trafionym. - Co się tu odwala? - Obcy głos natychmiast skupił uwagę Pearl jak i napastników. Przywódca do tej pory siedzących w spokoju najemników szedł w towarzystwie dwójki pegazów. Dwa ogiery uzbrojone były w niewielki pistolety, a dowódca z karabinem, który wydawał się być jego dumą szedł na przodzie. - Pytałem co się odwala? - Napadły na nas! - wrzasnął ogier, który niedawno składał Batty i Pearl niemoralne propozycje. - Po prostu sobie staliśmy, a te zaczęły nas bez powodu obrażać. Potem nagle ona wyciągnęła pistolet i nam groziła! - Kłamca! - wrzasnęła Pearl. - To kłamstwa! - A jakie masz dowody? - spytał niedawny agresor. - Wasze słowo przeciw naszemu - W powietrze rozniósł się odgłos wystrzałów. Ogier z opaską na oku położył zaraz karabin znowu na swoim grzbiecie. Z budynku wybiegli zaalarmowani wystrzałem gapie, ale także Lance i Spear wyraźnie zdziwienie sytuacją. - Napadły was dwie baby? Powiedziałbym, że pizdy z was, a nie ogiery - Jego przyboczni zaczęli rechotać. Niedawni napastnicy skrzywili się, ale nie mieli odwagi najwyraźniej na nic więcej. - No dobra dość tego. W tym mieście istnieje tylko prawo, które zarządza jego właściciel, a my jesteśmy jego zbrojną inicjatywą. Nie ma tu gwardii czy zasmolonej cesarzowej, a my - Spear chciał się wyraźnie ruszyć, ale Lance w porę go powstrzymał. Najemnik spojrzał zdrowym okiem na Batty. - Broń palna? Więc jak było? Chcesz coś powiedzieć czy może przyszłaś sprawiać kłopoty, skarbie? Nieznane miejsce Wyraz twarzy klaczy sugerował, że zgadzała się z tym co mówiła Star. Ona jednak była inna niż wszyscy otaczający ją słabeusze. Nie była zawodem, a tym czego oczekiwała jej matka. Wciąż brakowało jej wiele do doskonałości, ale wiedziała, że osiągnie wszystko aby tylko była z niej dumna. Nie miała szansy odpowiedzieć niestety upiorowi, bo jej świadomość już znalazła się w grze, którą stworzyła. - Spodoba ci się jeszcze wiele rzeczy gdy zapewnisz mi rozrywkę - uśmiechnęła się krzywo. - Twoje zwierzątko jest na swój sposób połączone z tobą twoją magię i dlatego może tu przebywać - dodała zaraz odpowiadając na jej pytanie. - Widzę, że nie tylko ja lubię gry rpg - Znów się uśmiechnęła. - Już mi się to podoba, jak do tej pory nie miałam z kim zagrać. Pozwól, że pokaże ci jako pierwsza jak to wygląda - Uniosła za pomocą magi kostkę, którą rzuciła. - Dwa? - skrzywiła się niechętnie. - Liczyłam na co najmniej pięć. No nic przynajmniej mi nie zarzucisz, że kantuje - Zgodnie z liczbą oczek poszła dwa pola do przodu. Nagle na niebie zaczęły formować się wielkie napisy. Walcz albo giń. Wtedy też na polu pojawiły się dwa wielkie konstrukty z czarnego kamienia. Wydawało się, że ich wnętrza są wypełnione lawą. Oba zaczęły wściekle ryczeć i rzuciły się na nią. Klacz nie wyglądała na przestraszoną. Nagle pojawił się przed nią miecz z czystej energii. Zamachnęła się tylko raz, ale z niezwykłą prawie niedostrzegalną prędkością przepoławiając oba stwory, które chwilę później zniknęły. Zadanie wykonane. Nowy napis zastąpił stary, a klacz uśmiechnęła się do Sinister. - Chyba zaliczyłam i wychodzi, że jestem magiem rycerzem, więc też mam powyżej jednej klasy. Wasza kolej - wyszczerzyła zęby

Jak widzę odkopuje stary temat, ale uznałem, że podzielę się swoimi odczuciami co do tej niesamowitej serii. Ogólnie to moja pierwsza przygoda z tymi grami. Wcześniej słyszałem o samej grze, ale nie miałem sposobności zagrać, jakoś mnie to wtedy nie interesowało, ogrywałem inne tytuły. Teraz nieco moje nastawienie się zmieniło. Szukałem ogólnie gry z kreatorem postaci. Naprawdę lubię się nim bawić i tworzyć odpowiedniki swoich postaci z sesji czy innych zabaw pisarskich. Nie mówiąc o tym, że lubię podejmować decyzje w grach, które mają spory wpływ na istniejący świat. Na początek spróbowałem z Dragon Age, ale kiedy skończyłem tę serie gier postanowiłem sięgnąć po Mass Effect. Oczywiście mój wybór padł na odświeżoną serie. No, ale po kolei. (Pojawią się miejscami spoilery) Na początek dostałem więc kreator postaci, nie był jakiś bogaty, ale mogłem stworzyć swoją komandor Shepard. Większość postaci, które tworze są kobiece, więc niedziwne, że i tu zdecydowałem się na taką postać jako pierwszą. Znałem ogólny zarys gry i jakoś nie wyobrażałem sobie budowania relacji moją postacią z istotami, które pokazywały się w grze. Myślałem ogólnie, że trzymał się będę raczej ludzi, a nie obcych. Dobra zaczyna się więc gra gdzie na początku są głównie ludzie, ale zaraz pojawia się pierwszy obcy i zadanie dla naszej postaci. Jak więc postrzegałem początek gry? Strzelanina tylko, że z możliwością wyborów fabularnych, to raczej nie dla mnie jednak będzie, ale się nie poddawałem i grałem dalej, bo zwykle muszę iść do samego końca i bardzo cieszę się, że tak zrobiłem w tym wypadku. Fabularnie gra bardzo szybko mnie wciągnęła i co mnie zaskoczyło szybko bardziej polubiłem obcych niż ludzi, którzy wydawali mi się strasznie nudni na ich tle. Zaskoczyło mnie nawet to, że moja postać ostatecznie weszła w relacje romantyczną z jedną z obcych. Zakończenie gry sprawiło, że zaraz sięgnąłem po kolejną część. Początek zaskakujący, bo zaczyna się rozmowa między ludźmi z organizacji Cerberus. Pamiętałem organizacje z pierwszej części i wtedy byłem zdziwiony, że tak niewiele się o nich dowiedziałem, ale miałem o niej raczej negatywne odczucia. Kolejne wow gdy moja pani komandor nagle już na początku gry niemal umiera. Gra więc zaczyna się już nieco inaczej i pierwsze co mnie zawiodło, to fakt, że muszę pracować z organizacją, którą sam darzyłem niechęcią. Nie dziwne, że moja Shepard była niechętna do nowych współpracowników. Strasznie bolało mnie, że zniknęła dawna załoga, a ja muszę polegać na zbirach, którzy zawsze mają swoje wytłumaczenie czemu zawiązali współprace z Cerberusem. Nie mówiąc, że drażnił mnie człowiek Iluzja, blokujący poboczne zadania żeby wykonać najpierw fabularne. Ucieszyłem się dopiero na widok pierwszych obcych (Jaka zmiana od pierwszych założeń) w drużynie, w tym starych znajomych. Nawet jeśli nie wszyscy stawali się towarzyszami miło było ich znowu zobaczyć i powspominać stare czasy. Podobał mi się również fakt, że decyzje z pierwszej części miały wpływ na drugą. Nie były to może zawsze jakieś epickie rzeczy, ale nawet pojawienie się w dialogach konsekwencji moich wyborów było przyjemne. Jak oszczędzenie królowej Raknii czy Wrex, który został nowym przywódcą krogan. Ogólnie w miarę rozwoju było coraz lepiej. Zakończona druga część, więc leci trzecia. Pierwsza myśl jaka mnie wzięła, to początek gry i fakt jak musiał być zmieszany gracz, kiedy widzi uziemioną Shepard, bo nie grał w DLC. Ja nie miałem tego problemu, bo odświeżona wersja ma pełne DLC bez potrzeby zakupu, ale z tego co czytałem tamto co miało tak istotny przebieg dla fabuły było płatne w starszej wersji, więc trochę jak dla mnie słabo. Szybko robi się też grubo, bo żniwiarze nadeszli, a my musimy się ratować. Byłem w szoku widząc inwazje i fakt jak łatwo te maszyny niszczą wszystko na swojej drodze. Czułem niemal przez całą fabułę niepokój i fakt, że powinienem się śpieszyć, bo wszystko zostanie zniszczone. Podobało mi się również rozwiązanie sprawy genofagium krogan czy spotykanie dawnych znajomych, którzy pomagali w walce. Podobnie jak decyzje z poprzednich części, które miały sporo wpływu w starciu ze żniwiarzami. Chyba jedyne co mnie nie przekonało to zakończenie. Moja Shepard przeżyła ostatecznie, ale lepiej by chyba dla mnie wyglądało gdyby chociaż pokazali jak znajduje ją jakaś grupa ratownicza czy coś niż, że łapie oddech po wszystkim, a Liara domyśla się, że przeżyła. Przyszedł czas na andromede. Opinie nie były zachęcające, więc sam nie spodziewałem się efektu wow. Początek gry oczywiście kreator postaci i nowa bohaterka, ale jak zaczynałem samą grę było raczej słabo, trochę się nudziłem, a nawet przysypiałem, ale grałem dalej. Początkowi sojusznicy? Nie wiem może wyjdę na rasistę, ale Liam mnie niemal od początku wkurzał. Znaczy miło, że wykazywał się troską i chciał pomagać wszystkim, ale nie podobał mi się jego wygląd, nie mówiąc o syfie jaki miał w kajucie. Serio to wyglądało jakby urządził tam sobie graciarnie. Na dodatek to wchodzenie na plecy postaci przy każdym wczytywaniu misji, jakby nie słyszał o przestrzeni osobistej. Nie dziwne, że tego gościa prawie wcale do drużyny nie brałem. Cora dawała mi mieszane odczucia. Z jednej strony była ciekawa, ale z drugiej wciąż nie mogłem przywyknąć, że człowiek należał do komandosek asarii. Na szczęście im dalej tym coraz ciekawsze osoby się pojawiały jak Vetra, Drack, Jaal czy moja ulubienica Peebee, która nie była na całe szczęście klonem Liary. Ogólnie nie dziwie się niechęci ludzi do tej części. Przede wszystkim zupełnie nowa historia, zamiast nam znanej i postacie, które polubiliśmy z poprzednich części zniknęły. Sam ucieszyłem się słysząc chociaż głos Liary na nagraniach. Nie mówiąc o zmianie w rozgrywce. Teraz mamy eksploracje terenów, ale często jest to utrudnione dopóki nie doprowadzimy planety do porządku, a napaści ketów czy bandytów na pustkowiach zaczynają w pewnym momencie nużyć i drażnić. Fabularnie jednak im dalej trwała gra tym bardziej mi się podobała. Potrzebowała czasu, ale w końcu mnie pochłonęła. Dialogi między niektórymi postaciami też mi się podobały, a czasem nawet bawiły. Nie wiem może mam niskie oczekiwania, ale ostatecznie dobrze bawiłem się również z tą częścią i cieszę się, że zapoznałem się z tym światem.

Baltimare Ogier wydawał się zadowolony słowami White, co sugerował jego delikatny uśmiech na starczym pysku. Nie dodał już nic więcej na temat posterunku zupełnie jakby ta rozmowa nie miała miejsca. Nic nie wskazywało aby planował na nie donieść lub chciał skłamać. Otworzył swoje ciastka i jeszcze pożegnał Pumpkin i White życząc obu powodzenia. Kiedy tylko odeszły kawałek, Pumpkin lekko się odwróciła. - Jak sądzę chcesz tam się włamać - powiedziała nadal szepcąc. - Jak jednak zdołasz to zrobić bez ich wiedzy? Tam zawsze ktoś jest, nie mówiąc, że zauważą zniknięcie zatrzymanego - Zmarszczyła lekko brwi. - Chcesz żebym odwróciła ich uwagę? Podejrzane miasteczko Pearl z trudem powstrzymała śmiech słysząc co powiedziała Batty. Inna sytuacja była w przypadku ogiera. Chociaż początkowo wyglądał na zaskoczonego, to zaraz zmarszczył brwi. Jego mina jasno sugerowała, że nie podobało mu się to co powiedziała klacz. Nim obie zdołały odejść wystarczająco daleko ten wyciągnął kopyto chcąc złapać za płaszcz Batty. Szybko tego pożałował, bo Pearl to dostrzegła. Klacz z niezwykłą szybkością chwyciła jego kopyto, a następnie przerzuciła go przez balustradę przez co ten wylądował w błocie. - Nie dotykaj jej - powiedziała groźniej niż kiedykolwiek wcześniej. Ogier znów wydawał się zaskoczony, ale nie na długo. - Cholerna, suko - warknął wstając. Wtedy też z zaułku wyszło kolejnych trzech mu podobnych. - Nie chciałyście po dobroci, to zrobimy to inaczej - Pearl zmarszczyła brwi, a jej róg wręcz iskrzył. Las Everfree - Cesarzowa jest najpotężniejsza w krainie, a mimo to nadal otacza się armią - wyjaśniła swój punkt widzenia. - Nawet silny potrzebuje czasem słabych, to jak symbioza, którą można wykorzystać - Znów zaraz jednak skierowała wzrok na Sinister i wyszczerzyła zęby. - Wspaniale. Dawno nie miałam z kim zagrać - Uderzyła kilka razy kopytem w ziemię i nagle cały obraz pociemniał. Ponownie wrócił po niedługiej chwili, a one znalazły się w innym miejscu. Wokół uderzały gejzery z magmą, a drzewa wyglądały jak wysuszone pustkowie. Znalazły się na skalnym pustkowiu gdzie nie było widać niemal nic poza szarym pyłem, a z horyzontu dochodziły niepokojące dźwięki. Gdy się jednak spojrzało się dalej można było dostrzec piękne niepasujące tu odległe światło. Obok Sinister zgodnie z obietnicą był jej towarzysz. - Żebyś nie myślała, że oszukuje - powiedziała stojąc koło niej. - Nie jesteś tu fizycznie, to obraz naszej jaźni. Nasze ciała są chronione moim polem siłowym i raczej nic im nie grozi. Jeśli zginiesz tutaj fizycznie też nic ci się nie stanie, a po prostu się obudzisz - wyjaśniła, wzruszając lekko kopytkami. - To jedna z moich ulubionych gier - pokazała kopytkiem na światło. - Zwycięzca wygra jeśli dotrze jako pierwszy do mety lub jeśli drugi gracz polegnie w trakcie zabawy. Jak obiecałam możesz korzystać z pomocy swojego zwierzaka i oboje macie wszystkie swoje zdolności - Nagle z nieba spadła duża kostka. - Poruszasz się tyle pól ile wyrzuci kostka i ani pola więcej. Jeśli mnie oszukasz zostaniesz automatycznie wyrzucona z tego świata, a ja wygram. Nie martw się będę wiedzieć jeśli to zrobisz. Dotarcie do danego pola równa się też losowemu zadaniu aby na nim pozostać. Jeśli nie wykonasz zadania cofniesz się w miejsce gdzie rzucona była kość. Wszystko jasne czy masz jeszcze jakieś pytania? Las naprzeciw budowli Mrok pochłonął całe to miejsce, a światło księżyca oraz gwiazd były za słabe aby je oświetlić. Nadal zewsząd dochodziło wycie wilków i inne niepokojące dźwięki, których zwykłe kucyki wolały raczej unikać. Na okolicznych drzewach i krzakach nie widać było owoców, które mogłyby zaspokoić głód czy pragnienie. Najwyraźniej w ich poszukiwaniu trzeba było udać się głębiej. Podobna sytuacja była z wodą, której źródła w okolicy nie było. Zamiast tego nadal pozostał niepokojący dźwięk. Miejsce, z którego się wydobywał było niedaleko i co ciekawe tam widać było światło, które poruszało się w rytm dziwnego niepokojącego dźwięku.

Baltimare Pytanie nieco zaskoczyło ogiera, co wskazywał wyraz jego pyska. Spojrzał to na jedną to na drugą klacz, a następnie idąc za wzorkiem White skierował swój na ciastka. Najwyraźniej szybko zrozumiał do czego to zmierza. Wyciągnął kopyta po prezent, a następnie spojrzał na White. - Dawno nikt mnie nie pytał o pracę - Jego mina sugerowała, że wróciły mu miłe wspomnienia. - Tak... To była dobra robota. Włożyłem wiele serca w ten projekt, jak w każdy inny. Nikt jednak nie docenia pracy ziemskich kucyków, a przynajmniej nie dziś - Ciężko westchnął. - Pewnie dlatego nie chcieli mnie słuchać, że jeden spory kamień jest luźny, a zrobione było to celowo na wypadek gdyby musieli się ewakuować. Jak sądzę dziś pracujący tam gwardziści wcale o tym nie wiedzą. Wystarczy przecież pójść na prawo z dala od okna. Wykorzystać odrobinę siły i pchnąć czwarty kamień. Tak zdecydowanie kucyk by wtedy tam wszedł i wyszedł - Mówiąc to spoglądał w niebo jakby chciał ukryć swoją świadomość o tym, że wie jak istotne informacje im teraz przekazuje. - Tak gdyby tylko ktoś o tym wiedział Podejrzane miasteczko Najpewniej Spear co sugerowała jego mina podzielał słowa Batty co do ich wyglądu, który ich wyróżniał, ale nie powiedział nic na głos. Obaj gwardziści byli już w środku starając się rozwiązać obecną sytuacje mieszkaniową. Nie byli też świadomi tego co dzieje się na zewnątrz. Nim Pearl zdążyła coś dodać nagle i niespodziewanie pojawiła się Batty. Klacz na jej widok się uśmiechnęła i podeszła bliżej lekko wtulając się w jej grzywę. Ciężko było powiedzieć czy tylko dla podtrzymania blefu. Ogier wyglądał początkowo na zaskoczonego, ale tylko na chwilę. - Ale to przecież nawet lepiej - Obleśnie się uśmiechnął. - Na pewno już wam się znudziło i brakuje wam pewnych rzeczy aby zabawa była przyjemniejsza, a tak wszyscy na tym skorzystamy - Mrugnął sugestywnie do Batty. Las Everfree - Moc przyjaźni? - spojrzała unosząc brwi. - Ktoś mówił, że miłość i przyjaźń zawsze je ocali, a gdzie teraz są? Nie mów mi, że wierzysz w te banały. Prawdziwa siła pochodzi tylko z naszych własnych umiejętności - W przeciwieństwie do klaczy nie zignorowała ducha, ale zaraz znów spojrzała na Sinister. - Uważasz mnie za taką psychopatkę? - Wydęła wargę niczym urażona panna, kiedy ta wspomniała o jej chorej wyobraźni w kwestii gry planszowej. Zaraz jednak usłyszała jej pytanie dotyczące nagrody za jej możliwą wygraną, na co lekko zmrużyła oczy i znów podeszła do klaczy, chodząc jakiś czas dookoła niej i obserwując wręcz przeszywająco ją z każdej możliwej strony. - Dobre pytanie... Zwykle inni zapewniają mi rozrywkę niewielkim starciem, ale jak sądzę ty do tego nie przywykłaś - Lekko westchnęła. - Nie wiem może zabiorę cię do domu i zrobię z ciebie zabawkę lub pokojówkę... - Przyłożyła kopyto w zastanowieniu. - A może po prostu pójdziemy na miasto i poszalejemy. Jak sama powiedziałaś, nie sposób przewidzieć co strzeli mi do tego łba - Krzywo się uśmiechnęła.

Baltimare - Mój kolega kiedyś mi powiedział, że podmieńce można poznać po kolorze krwi, bo mają inną niż my - powiedziała na głos co myśli. - Gdybyś chciała się mimo wszystko upewnić, to mogę się skaleczyć żebyś zobaczyła - Słabo się uśmiechnęła. - Uważam też, że nikogo nie zawiodłaś. Crimson też nie była na ciebie zła, a jestem pewna, że wcześniej też robiłaś co mogłaś - Jej wzrok delikatnie spoważniał. - Widzę, że się boisz, że i mnie wykorzystają, ale ja nic nie znaczę. Nie sądzę żeby one brały mnie na poważnie W międzyczasie zaczęły docierać pod duży niezbyt zadbany budynek. Widać było kilka starych ogierów siedzących na werandzie. Szybko można było dostrzec, że ten ośrodek zamieszkują tylko ziemskie kucyki, więc łatwo było założyć, że jednorożce mają zapewne lepsze warunki jak to zwykle w obecnej Equestrii. Jeden z wypoczywających ogierów o siwej grzywie i szarej sierści wstał i uśmiechnął się na widok Pumpkin. - Czy to mała klaczka, którą widywałem dawniej na targu - Delikatnie się uśmiechnął. - Dawno cię nie widziałem, ale wyrosłaś - Ogier spojrzał na drugą klacz i lekko westchnął. - Jednorożec? - spytał zdziwiony. - Pracujesz dla jednorożca? - Nie... - powiedziała lekko zmieszana. - To moja koleżanka i chciała o coś pana spytać - Mrugnął jeszcze bardziej zaskoczony. - Jednorożec przyjaźni się z ziemskim kucykiem i chce spytać o coś ziemskiego kucyka? Świat chyba znowu stanął na głowie albo cesarzowa kopnęła w kalendarz - Kilka starych ogierów zaczęło się cicho śmiać. - No, ale skoro mogę coś dla was zrobić, to pytajcie - Pumpkin spojrzała na White, chcąc jej w ten sposób dać znać, że może mówić. Podejrzane miasteczko Pearl uśmiechnęła się dwuznacznie na propozycje Batty, ale nie miała już okazji tego skomentować. Jej towarzysze też sobie darowali w tym Spear. Wszyscy byli świadomi, że teraz mają większe problemy niż podejrzanie dziwna bliskość gwardzistki i ich obecnej towarzyszki. Lance wyraźnie chwilę rozważał nad jej pytaniem, aż w końcu zdecydował się odezwać, ale robił to cicho. - Nie powinniśmy zbyt otwarcie pokazywać jakie mamy środki finansowe - Pearl i Spear skinęli lekko głowami. - Proponuje więc na początek sprawdzić motel, a potem wejść do sklepu - To chyba rozsądny pomysł - przytaknął Spear. Skierowali więc swoje kroki do dość starego budynku. Widać było, że motel ma lepszy czas już za sobą i raczej ciężko tu o niezwykłe wygody. Pod nim stał jakiś podejrzany ogier, który zignorował wchodzących do środka Lance'a i Spear'a. Jednak odwrócił wzrok na przechodzącą Batty i zagwizdał nieprzyjemnie obserwując jej tyłek i szczerząc lekko zęby. Zareagował również co oczywiste na Pearl. - Chcesz zarobić, skarbie? - spytał grubym nieprzyjemny głosem. Klacz lekko się skrzywiła. Mogła bez problemu sobie z nim poradzić, bo miała szkolenie wojskowe, ale wiedziała, że miała nie zwracać na siebie uwagi. - Wolałabym nie. Jestem już zajęta - Z trudem się uśmiechnęłam. - Przecież nie ma go tu i nie musi się dowiedzieć - Nie dawał za wygraną. Las Everfree - Nie wiem jak to jest - powiedziała szczerze. - Nie rzucam niesprawdzonych zaklęć i nigdy bliska śmierci nie byłam - wzruszyła kopytkami. - Ale chyba na twoim miejscu zrobiłabym podobnie, chociaż nadal uważam, że masz przesrany los - Zaraz jednak znów zwróciła uwagę na Sinister. - Jesteś strasznie zabawne - wyszczerzyła lekko zęby. - Pierwszy raz mnie ktoś tak bawi. Nie spodziewałam się też, że się zgodzisz, aż mam ochotę nagiąć zasady gry żeby dać sobie większe szanse - Spojrzała na strażnika klaczy. - Normalnie w takim wypadku po prostu rzucam komuś wyzwanie, ale nie sądzę, że ty nawet z jego pomocą chciałabyś ze mną walczyć - Lekko westchnęła. - Możemy pójść też do tartaru i sprawdzić czy nadal jest tam ten cały Tirek, o którym słyszałam historie - uśmiechnęła się bardziej. - Chyba wiesz kto to, prawda? Zadanie mogłoby polegać na tym kto pierwszy go pokona - podrapała się lekko po brodzie. - To jednak chyba znowu nie do końca fair. Eh niełatwe zadanie. Może więc zrobimy tak. Co wolisz? Gra planszowa, zabawa w chowanego lub berka. Wydaje się to całkiem fair, a przynajmniej tak sądzę. Chyba, że masz zastrzeżenia

Baltimare - Nie boje się - powiedziała pewnie, co było dość nietypowe jak na nią. - Zawdzięczam wam wszystko. Gdyby nie wy nawet wolę nie myśleć co by mnie spotkało - lekko się wzdrygnęła na samą myśl. - Poza tym pierwszy raz czuje się jakbym brała udział w czymś tak niesamowitym - lekko się uśmiechnęła prowadząc ją za sobą. - Nie chce aby Crimson coś się stało, ale co do twojej drugiej przyjaciółki, to przecież nie weźmie swojego strażnika do miasta i podmieńce mogą nasłać na nią gwardię jeśli się pod nich podszyją - Skrzywiła się na samą myśl. - Wiesz, że one są przekonujące, na pewno nie raz z nimi już walczyłaś - spojrzała niepewnie w dół. - Dlaczego mnie nie podejrzewasz? Mogły przecież mnie też podmienić, kiedy zostawiłaś mnie wtedy w hotelu. Jak to robisz, że jesteś taka spokojna? Ja już teraz ledwo panuje nad stresem, kiedy o tym myślę, a to nie na mnie się uwzięły Pustynia/miateczko - Noce bywają zimne - Pearl lekko się do niej uśmiechnęła na wspomnienie o tym. - Poza tym coś zawsze można wymyślić - Spear spojrzał z niesmakiem na Batty, kiedy ta pozbyła się czegoś nielegalnego. Jego mina sugerowała jasno, że nie potrafi zrozumieć jak to jest, że jest tu z nimi. - Jak będzie trzeba prześpisz się u mnie - Ton Pearl jasno sugerował, że nie przyjmie odmowy. - Pomogę ci tę osobę znaleźć w razie czego - Wracając do tematu - odchrząknął Lance. - To jeszcze nie teren Equestrii, a wioski raczej nie odwiedza gwardia. To niewielka mieścina dla przyjezdnych, ale ma nieciekawą reputacje, więc musimy być gotowi na wszystko - wyjaśnił spokojnie. - No dobra, nie ma co zwlekać - Jak powiedział tak zrobił i powoli ruszył. Spear i Pearl byli za nimi. Miasteczko okazało się naprawdę niewielkie. Nie było schludne, a nawet nieco zapuszczone. Było tu kilka domów, na oko dwadzieścia i w prostym wykonaniu. Poza nimi był tu bar gdzie słychać było pijackie krzyki i piosenki oraz niedaleko motel. Był też niewielki sklep gdzie raczej nie było wielkich ilości produktów do wyboru. Na uliczkach walały się gdzieniegdzie pijane kuce, które były raczej ignorowane przez miejscowych, którzy obchodzili ich dookoła. Porządku pilnowała tu najwyraźniej grupa najemników. Na ulicy widać ich było około dziesięciu ubranych w mundury wojskowe przypominające dawnych ludzi, ale przerobione tak aby mógł założyć je kucyk. Uzbrojeni byli w noże i niewielkie pistolety. Nie licząc jednego, który miał coś na kształt staroświeckiego karabinu. Wyróżniał się szramami i opaską na oku i najwyraźniej im dowodził. Spear spoglądał na to to wszystko z niesmakiem. - I oni się dziwią, że ich świat upadł? - spytał w końcu. - Są tylko dowodem na to jak świat ludzi potrzebował zmiany - Możesz być ciszej? - warknęła Pearl. - Nie będę stawała za tobą jak zaraz ktoś się na ciebie rzuci - Ogier rzucił jej krzywe spojrzenie. - Urocze miejsce, prawda? - spytała, patrząc na Batty. Las Everfree - Masz inaczej mówiąc przesrane - spojrzała na Star. - Ktoś chyba musiał ostro cię nie lubić, że skazał cię na taką sytuacje - pokręciła lekko głową. - Mi w każdym razie wydajesz się całkiem zabawna. Szkoda, że nie masz ciała, bo wydajesz się wiedzieć czym jest dobra zabawa - Teraz spojrzała na Sinister. - Ciebie nadal nie jestem pewna - zmarszczyła lekko brwi. - Myślisz, że przyjęłam na siebie atak elementami? Nie jestem durna. Tu trzeba było to rozegrać jak należy. Wiedziałam po prostu jak je wykiwać, a Sombra wydawał się w opowieściach niezwykły. Zgubiła go jednak jego pewność siebie - pokręciła lekko głową. - Twoje słowa strasznie mieszają mi w głowie i nie wiem co o tym myśleć - Zaczęła chodzić chwilę w kółko, aż nie stanęła. - Nie lubię niczego zostawiać przypadkowi - Nagle się nachmurzyła. - Chyba mojego podopiecznego już coś zjadło, bo nadal nie wraca - Uderzyła kopytem w ziemię. - Tyle po mojej rozrywce, a miałam nadzieję, że zrobię mu chrzest bojowy - Zmarszczyła brwi patrząc na Sinister. - Co powiesz na to? To ja wybiorę grę, w którą zagramy. Jeśli wygrasz spróbujemy tego co proponujesz, a jeśli ja wygram, to... Sama nie wiem może zapewnisz mi rozrywkę za niego. Jesteś w stanie pójść na taki układ i zaufać mi co do uczciwości takiej gry? Sama oczekujesz w końcu zaufania ode mnie