Magus

Czarny rynek Po wyjściu Sinister, sprzedawca nic już nie powiedział. Czarny rynek wokół działał wciąż jak szalony, a tylko co jakiś czas zmieniali się sprzedawcy sprzedający nowy towar gdy poprzedni albo już swój wyprzedali albo zakończyli handel po prostu na dziś. Co jakiś czas Sinister mijały kolejne kucyki, czasem nawet gryfy czy podmieńce, nie ukrywające swojej prawdziwej postaci. Czasem zdarzało się spotkać kogoś nawet bardziej egzotycznego jak hipogryfy, które od czasu panowania Crystal unikały Equestrii albo nawet pojedynczą zebrę. Niektórzy ciągnęli za sobą nowe potwory na arenę, a inni po prostu handlowali. Nowe aukcje nietypowych towarów nadal trwały. Niedawne stoisko Sinister teraz zajęła jakaś klacz sprzedająca eliksiry, a jej niedawny konkurent nadal sprzedawał towar kolejnym chętnym. Spory tłum zebrał się też na placu coś obserwując, mimo, że nie było tam stoisk ani areny. Baza Zaraz po tym jak Batty odesłała towarzysza, mogła przez swój wyczulony słuch usłyszeć kolejny dźwięk, który powoli się do niej zbliżał. Nagle do pomieszczenia weszła kolejna teraz czteroosobowa grupka stworów. Wydawały jednak teraz inne dźwięki niż dotychczas, a zwłaszcza jeden z nich. Stwory, które z nim przyszły otoczyły go i nie reagowały jakby słuchały każdego dźwięku jaki się z niego wydobył. Wyglądało jakby prowadziły rozmowę w tylko przez siebie rozumianym języku. Stwór, który wydawała dziwne dźwięki nagle wstał prosto i pokazał innym ostrzem na zamknięte drzwi, a potem zaczął pokazywać inne miejsca. Stwory zaczęły się rozchodzić zajmując różne miejsca i ukrywając się. Wszystko wskazywało, że paskudy, które gwardia uważała za dzikie bestie potrafiły planować i nie były tak głupie jak się zdawało. Gragul, który wcześniej rozmieścił towarzyszące mu bestie wskoczył teraz na sufit i czekał. - Myślisz, że się ciebie boję?! - ryknął nagle Spear, a jego zaczął świecić intensywnym światłem. - Jakiś smoczy szczyl sądzi, że może grozić gwardziście? Jeden krok, a przerobię cię na walizkę! - Zamknij się - warknął nagle Lance w kierunku Speara, a potem patrząc na Katie. - Posłuchaj, przepraszam za jego zachowanie. Na pewno należy mu się kara i mu ją wymierzę nawet osobiście, ale obecnie walka między sobą nawzajem nie jest najlepszym wyjściem - Trzymasz stronę tej jaszczurki?! - ryknął Spear. - Nie poznaje cię, gdzie twoja duma? - A ja zastanawiam się gdzie twój mózg - warknęła Pearl. - Jeśli twoje wrzaski ściągną tutaj gragule, to osobiście cię wypatroszę i również przepraszam za brak intelektu towarzysza. Chyba naprawdę zaliczył testy umysłowe z litości egzaminatora Koszary - No patrzcie jak ładnie wstajecie, nawet budzika nie trzeba - powiedział nagle gwardzista. - Dziś nie ma żarcia, nie przyjmie się, bo zaraz i tak zwymiotujecie, ale nie będę wam wyjaśniał. Ogarniać się i być gotowymi w ciągu pięciu minut i na plac - powiedział jeszcze nim odszedł. - Myślicie, że żartował? - spytał jeden z ogierów. - Nie wydaje mi się aby byli skorzy do żartów, ale padam z głodu, więc nie za dobrze to wygląda - Znów mieliście nietypowe sny? - nagle spytał Might. - Śniło mi się miejsce, w którym ostatnio byłem i pomógł mi Dawn... - Gdy o ty mówisz, to znowu miałem powalony sen - Ta ja też - wszyscy machali zgodnie głowami. - To miejsce dziwnie na nas działa, ciekawe czy gwardziści o tym wiedzą, może powinniśmy z nimi pogadać

Czarny rynek - To niestety przeświadczenie, na które nie mamy wpływu - westchnął słuchając historii znaczka klaczy. - Kucyki mówiące zawsze o przyjaźni potrafią zepchnąć najbardziej wyróżniającą się osobę na sam margines społeczny, nie szukając drugiego dna. Pewnie z podobnych powodów równie szybko wybrali nowego monarchę zapominając o starym i dawnym trybie życia. Mimo wszystko nie można uciec od tego kimś jest, lepiej to zaakceptować niż narażać się na same porażki i próby zrobienia z siebie kogoś kimś kim się nie jest. Trzeba jednak przyznać, że ta klacz - nie trudno było zgadnąć, że ma na myśli Crimson. - Mówi słusznie, czasem lepiej uważać co się komu mówi. Poza tym nie masz za co dziękować. Radami i mądrością zawsze warto się dzielić - lekko się uśmiechnął. - W każdym bądź razie uważaj na siebie cokolwiek nie planujesz zrobić, a gdybyś kiedyś potrzebowała pomocy lub rady w sprawie swej magii, możesz tu wrócić Baza Reakcja na niespodziewany dźwięk była natychmiastowa. Stwór wyskoczył z niesamowitą prędkością ku źródłu dźwięku z wysuniętymi szponami gotowymi do ataku. Stanął jednak niemrawo w miejscu gdy jego szpony nie natrafiły na opór, a tylko dźgnęły powietrze. Znów zaczął poruszać się nerwowo wyszukując wokół intruzów. Gdy Batty i jej towarzysz się trochę rozejrzeli mogli dostrzec w niektórych miejscach coś niepokojącego. Jak się okazało to nie był jedyny stwór w okolicy. W pomieszczeniu znajdowało się jeszcze około pięć, ale się nie ruszały tylko tkwiły przybite do okolicznych ścian. Wyglądało jakby spały, ale nie było pewne czy choćby najmniejszy hałas nie obudzi tych jak tamtego. Co ciekawe jednak stwory nie reagowały na dźwięki towarzysza, zupełnie jakby były wyczulone na te odpowiednie. W międzyczasie nagła pobudka Kattie z pewnością była szokiem zwłaszcza dla Pearl i Lance'a, którzy nawet nie wiedzieli o niedawnym planie Speara. Z pewnością największy szok pojawił się na pysku Pearl, która do tej pory nie zwróciła uwagi na Katie i chyba nie wiedziała, że jest tu z nimi młody smok. Lance wyglądał na równie zdziwionego jej oskarżeniem, zwłaszcza gdy zadała pytanie, a nawet nie wiedział o co pytała dokładnie. Mimo wszystko jako dowódca postanowił brać odpowiedzialność za swoich podwładnych, nawet jeśli wykazali się jakąś głupotą. Już chciał wziąć winę na siebie gdy wtrącił się Spear. - Uspokój się krokodylu, twoje groźby na nikim nie robią wrażenia - odparł ze znużeniem. - Pewnie jesteś tak groźna jak smoczek dawnej księżniczki przyjaźni. W ogóle to zgubiłaś się w trakcie migracji czy co? Sen - Celestia mimo wielu lat na karku wciąż wierzyła, że w każdym znajdzie dobro i każdemu wybaczała. Choćby dzięki temu zmanipulowała Discorda lub odzyskała siostrę. Mimo to były przypadki, które z góry skreślała jak niegdzisiejszy tyran Crystal Empire. Pytanie czy jej próby wyszukiwania dobra mogą wynagrodzić krew, którą przelali jej poddani za jej marzenia - wśród tłumu ludzi pojawiła się klacz utkana ze światła. - Moim zdaniem ludzie wybrali swój los, więc mają prawo umrzeć na swoim wymarłym świecie jeśli taka była ich wola. Teraz tego świata nie ma, a ja nie pozwolę im zniszczyć kolejnego - powiedziała spokojnie postać unosząc kopyto. - Nie każdy zrozumie moje metody, ale ludzi nie dają się kusić piosenkami i rozmowami, a rozumieją jeden argument, który staram się im okazywać. Pytasz czy stanie się coś złego? Zawsze dzieje się coś złego, tego nie da się uniknąć. Być może wiem co ma nadejść, a może głupio się narażam, to czas pokaże. Czasy są jednak ponure - jej ton stał się bardziej twardy. - Jednak ja jestem gotowa na wszystko by mój plan dobiegł końca, a ja jestem coraz bliżej jego realizacji, brak mi tylko jeszcze kilku rzeczy - postać uderzyła kopytem w ziemię, a miasto stało się zniszczone i pozbawione życia. - Zabawne, że nawet my do tego nie doprowadziliśmy, a sami to wyniszczyli. Masz jakieś jeszcze pytania?

Czarny rynek - Czarna magia jest darem, ale niestety nie każdy tego daru jest godny - w końcu wydukał. - Byłem młody i byłem inny wiedziałem, że nigdy nie będę taki sam jak reszta kucyków. Wypieranie się siebie jednak nie jest rozwiązaniem. Pytasz co możesz zrobić? Są różne drogi, jedne krótsze inne dłuższe. Możesz spróbować własnej drogi lecz jest to długa droga, która zmusi cię do zgłębiania wiedzy we własnym zakresie, a przy tym szansa na lepsze poznanie samej siebie. Inną drogą jest szukanie kogoś kto nauczy cię jak żyć ze swoim darem, ale kogoś kto nie chce niczego w zamian, a już na pewno nie wiąże się to z mieszaniem w naturę życia i śmierci. Sam dawniej miałem nauczyciela, który pokazał mi jak można przeżyć. Mogłem żyć znów pośród zwykłych kucyków lub sam zdecydować o własnym losie - powiedział spokojnie duży natłok słów. - Może jednak mogą pomóc ci przyjaciele tacy jak ta Crimson. Może pojęcie o magii marne, ale nawet wsparcie sprawia niezwykłe cuda Baza - Wbrew pozorom również mamy w tym swój udział. Wstąpiłem do gwardii by chronić innych, a jeśli te stwory się rozpanoszą to ile warta jest nasza przysięga? - spytał, ale nie oczekiwał na odpowiedź unosząc Batty za pomocą czaru lewitacji. - Mam nadzieje, że nie jest to nasze ostatnie spotkanie, a ja się mylę - nim Batty zniknęła w szybie Spear wystrzelił promień prosto w zad Kattie. Nie było pewne czy zrobił to umyślnie uważając za zabawne, czy po prostu strzelił w pierwsze lepsze miejsce. W międzyczasie gdy Batty i jej towarzysz przechodzili przez szyb, było niezwykle cicho w miejscu, z którego niedawno uciekli. Zupełnie jakby wszystkie maszkary zasnęły. Gdy jednak pomieszczenie ukazało się ich oczom, mogli zobaczyć, że nie ma już tam stworów. Mogły wrócić do świątyni lub gdzieś się schować. Po wyjściu z szybu nic się nie zmieniło. Wszędzie wokół była drażniąca cisza i ani śladu armii stworów, które niedawno widzieli. Nic nie ruszało się w kątach ani pomiędzy skrzyniami. Dopiero po chwili mogli dosłyszeć dźwięk, który nie był niczym optymistycznym. Chrobotanie dobiegało z nad nich. Stwór nagle opadł tuż przed nimi prosto z sufitu i przechylił lekko głowę wydając przy tym dźwięk przypominający mruczenie, ale nie zaatakował tylko stał w miejscu jakby próbował nasłuchiwać. Sen Zdecydowanie kolejny sen nie należał do normalnych i nie mógł być wspomnieniem. Dawn znalazł się w końcu w miejscu, którego raczej nie miał szansy zobaczyć, bo był za młody. Nie było tu żadnych kucyków ani typowych istot jakie mógł widzieć na co dzień. Otaczały go całe tłumy stworów, które nie powinny były już istnieć, a byli to ludzie. Zachowywali się jakby on zupełnie nie istniał, wszyscy zajęci własnymi sprawami. Sam ogier był w wielkim ludzkim mieście, a zewsząd dochodził dźwięk samochodów. Jakiś mężczyzna na niego wszedł, ale przeszedł przez niego jakby był duchem. - Zabawne prawda? - głos taki sam jak w poprzednim śnie dotarł do jego uszu. Nie było jednak widać właścicielki głosu. - Celestia odkryła ludzi tak niedawno, mając co do nich wielkie nadzieje. Chciała ich ratować, a wbrew sobie dokończyła czas ich egzystencji. Sądziła, że ludzie zrozumieją jej ideę i okażą chęć wspólnoty tymczasem niemal zniszczyli tych, których powinna chronić najbardziej. Celestia mogła odkryć ich niedawno, ale ja widziałam więcej niż ona. Ludzie mieli to w sobie, że wykorzystywali siebie nawzajem jak i cały ich świat. Skoro sami doprowadzili do swojego wyniszczenia czy nie powinno się im pozwolić zostać przy losie, który sami wybrali?

Czarny rynek - Tacy jak my sami decydują o swoim losie - powiedział w końcu ogier na całą fasadę słów jakie wylała z siebie Sinister. Najwyraźniej odniesienie do tacy jak my miało się tyczyć jej i jego. - To oczywiste, że mając taką moc nie można żyć jak inni, ale można nauczyć się nad nią panować. Wystarczy rzucić na ciebie okiem by wiedzieć, że jesteś więźniem własnych emocji. Nie panujesz nad nimi, a za to one nad tobą już tak. To samo tyczy się twojej magii, która, aż wylewa się z ciebie. Pójście na rytuał w takim stanie nie było najmniejszym nawet przejawem rozsądku - westchnął ciężko. - Sama o sobie decydujesz, a kłopoty, o których mówisz sama też na siebie ściągasz. Obrona jest konieczna, jednak wciąganie się w tego typu gry już nie bardzo - zapewne miał na myśli sytuacje ze straganu. - A co do twojej przyjaciółki... Nie sądzę by wydała cię umyślnie, o to na pewno nie. Trzeba po prostu liczyć się z tym, że nawet tego nie chcąc może ściągnąć na ciebie kłopoty, które cię przerosną - skrzywił lekko głowę. - Gdyby gwardia chciała zrobić jej publiczną egzekucje za wszystkie jej czyny patrzyłabyś spokojnie jak ja wieszają? Albo gdyby została zakuta w dyby i skazana na karę głodu, pozwoliłabyś jej głodować? Każda reakcja z twojej strony znów zwróciłaby ich uwagę na ciebie Baza - Plan brzmi, aż nazbyt idealnie - mruknął Lance słuchając o zbroi. Jednak znowu nie spodobało mu się, że Batty chce się narażać. - Pegaz jest zwinny, ale z siłą ma spore opor,y a ty... Jesteś jednak nadal klaczą. Jeśli się mylimy, w tym pancerzu będziesz miała problem wykorzystać swoją szybkość w razie ich ataku. W końcu to ona daje ci przewagę w walce. Będziesz tam sama bez wsparcia, jedna chwila i leżysz. Ja jestem jednorożcem, ale mam nieco więcej sił fizycznych niż przeciętny - Jesteś uparty i głuchy - warknęła Pearl. - W twoim stanie nie ma szans abyś wykonał te misje. Chcesz wszystko zaprzepaścić przez swoją zawziętość? Mimo wszystko powinna mieć jakieś wsparcie, może ja z nią pójdę... - Z twoimi zdolnościami do walki? - spytał Lance kręcąc głową. - Bardziej byś jej zawadzała. Poza tym nadal nie wiemy czy uda się zamknąć te przeklętą świątynie. Nigdy tam nie byłem, a szansa że moja magia wystarczy, nie jest czymś na czym powinniśmy opierać całość planu... - Spear w tym czasie parsknął śmiechem widząc jak smok odpycha Ordera. - Skoro tak twardo śpi, to może walnijmy ją jakimś kijem? Można związać coś by było długie i walnąć w bok. Nawet gdybyśmy zakończyli koniec włócznią to niewiele jej zrobi, bo te krokodyle mają mocną łuskę. Mogę w nią ewentualnie uderzyć promieniem magicznym o niewielkiej sile Koszary - Co tam się stało?! - powiedział nagle zszokowany Might nim ktokolwiek odpowiedział Sparksowi. - Dostałeś na testach, a potem gwardzista cię połamał - mruknął jeden z ogierów. - Ciesz się, że Dawn sprowadził cię do żywych - Cholera... Pamiętam, ale on... Moje pole siłowe... On miał siłę jak kucyk ziemski i szybkość niczym pegaz - Ta... Słuchaj stary, na pewno był silny i szybki, ale nawet w oddziałach śmierci nikt nie przekroczy bariery biologicznej. Jednorożce nie mają siły i zwinności kucyków ziemskich czy pegazów, choćbyśmy nie wiem jak trenowali - Mówię wam ja to czułem! Zniszczył moją barierę niczym szklaną kopułę! Wiem, że ciężko w to uwierzyć po moich wpadkach, ale nie mam słabej magii, inaczej by mnie tu nie było - wszyscy zaczęli patrzeć po sobie niepewnie, aż jeden zwrócił znów uwagę na Dawna. - Ta wiem po co chcesz tam być... Każdy chce zobaczyć cesarzową na własne oczy, a wielu ma nadzieje nawet na coś więcej - pokręcił głową. - W każdym razie przepustki wydaje nasz nadzorujący gwardzista. Mi przydzielił, ale ja o nią prosiłem tydzień temu - Chyba sam się wybiorę - nagle wtrącił kolejny. - Poznanie cesarzowej? Może serio byłaby szansa na coś... - Ta śnij na jawie - wszyscy wybuchnęli śmiechem poza Mightem, który nadal najwyraźniej myślał o niedawnym starciu.

Czarny rynek - Być może tak je zwą, bo nie zawsze nimi były. Może bezcenne kamienie leżące wokół smoków nabrały wartości po ich śmierci. W każdej legendzie warto doszukać się drugiego dna - zamilkł jednak i uniósł brew gdy klacz wspomniała o podobnej legendzie. - To prawda, że warto kierować się tym co dla nas przyjemne, lecz z czasem nawet przyjemność staje się mdła i nudna, czy wtedy też warto było oddać życie niż szukać wielu innych przyjemności, które na nas czekają w całym naszym długim życiu? - odpowiedział najpierw na opowieść Sinister, a potem przekrzywił lekko głową. - Jesteś jeszcze młoda i nie jest to obraza. Mało kto przeżył tak wiele lat na tym świecie co ja. Nikt jednak nie słucha starszych, a przy tym zwykle doświadczonych - lekko się uśmiechnął. - Ta klacz po prostu ma talent do ładowania się w kłopoty, a trzymając się jej sama się o nie prosisz. Nikt o niej nie mówi, bo wiedzą, że nie lubi jak się o niej mówi, a wolą nie psuć jej humoru, bo wtedy bywa groźna. Nikt nigdy nie wie co jej strzeli do głowy. Musisz jednak pamiętać, że władasz czarną magią, a ona wbrew swojej woli jest blisko z gwardią. Tylko dlatego nie została posłana z resztą ziemskich kucyków do pracy na roli i nie musiała uciekać tutaj Baza Zarówno dowódca jak Pearl i Spear zaczęli po sobie patrzeć, zaraz po słowach, które powiedziała Batty. Nikt wcześniej tak o tym nie myślał. Wcześniej zakładano że muszą reagować na wibracje w powietrzu czy coś w tym guście, a teraz mogło się okazać, że byli w błędzie. Może gdyby wtedy wiedzieli zdołaliby zamknąć świątynie i pozbyć się stworów. Lance zaraz jednak skierował spojrzenie na Fire, która zaczęła mówić. - Cholera... - warknął Lance gdy Fire skończyła. - Wasze pancerze niewiele pomogą, a nasze nie będą w tym wypadku lepsze. Stworzono je raczej z myślą o pociskach i broni białej do walki z ogniem służy nam pole siłowe - znów zaczął myśleć na głos. - Możesz chyba wstać - powiedziała nagle Pearl. - Wolałabym jednak żebyś oszczędzał te kopyto - dowódca zdawał się ją ignorować. - Batty powiedziała coś interesującego, a potem jeszcze ty - wskazał kopytem na Fire. - Skoro nas widzą to musi być sposób żeby nas nie widziały. Każdego można oszukać jeśli nie chodzi o wzrok, tak jak te rakiety, o których mówiłaś - powiedział powoli wstając. - Daleko do tego pomieszczenia z napalmem? - pytał ignorując przekomarzankę dwóch buntowników, którą z kolei obserwował Spear. - Litości - w końcu powiedział w ich stronę. - To jest zaledwie młody smok. Nie to co te duże dorosłe, boicie się nastoletniej jaszczurki? - spytał z wyraźną drwiną w głosie. Koszary - Jesteście? - spytał nagle ogier widząc jak Dawn przynosi Mighta. W pomieszczeniu byli już wszyscy inni i patrzyli równie zszokowani na Mighta. - On chyba żyje co? - spytał niepewnie patrząc na towarzysza. - Ta oddycha - powiedział kolejny. - Ten to ma pecha najpierw nie dał rady z zadaniem, a teraz... No właśnie? Co się stało? - Dawn użył magii żeby mu pomóc i chyba się wkurzyli nieco... - To magia jest zakazana? - Ja bym powiedział, że raczej pomaganie innym jest zakazne - Ciekawe kiedy się ocknie - pokręcił głową. - Co wam właściwie zrobili?

Czarny rynek - Nadal uważam, że w sprawy zmarłych nie powinno się mieszać, ale uznam, że wiesz co robisz - westchnął ciężko sięgając po szkatułkę i wyciągając kamień. - Wiesz czemu nazywają je krwawymi? - spytał wkładając kamień do mieszka. - Nikt niemal nie wie gdzie występują, a w Crystal Empire nikt z pewnością ich nie znajdzie. Legenda mówi, że powstały gdy najstarsze smoki zaczęły umierać chroniąc swoich skarbów, a ich krew zaczęła spływać po klejnotach, które ją wchłonęły. W ten sposób smoki na zawsze związały się ze swoimi skarbami. Bajeczka, a może prawda i nauczka mówiąca co czeka każdego za chciwość. Co by to nie było, jestem ostatnią osobą, która wie gdzie je znaleźć - powoli podał zapakowany mieszek Sinister, odbierając przy tym zapłatę. - Uważaj na siebie mała i przemyśl dobrze czy warto wszystkim ufać, tym bardziej zjawom, które nie wiadomo co mogą skrywać Baza - Próba przebicia nie ma sensu - powiedział nagle Lance, na niedawne gdybanie Ordera. - Stwory reagują na hałas. W dzień są mniej aktywne, ale jeśli zaczniemy prowadzić otwartą walkę zaczną zalewać nas z tej przeklętej świątyni. Jedyna opcja to przedostać się po cichu, a potem możemy uciekać lub spróbować zamknąć świątynie - Te stwory... - mruknęła Pearl, gdy nadal jej róg świecił nad kopytem dowódcy. - Batty słusznie zauważyła, że atakują, bo coś im zabrano. One nawet nie jedzą nas, a atakują jakby były wściekłe, nie zastanawia nikogo co oddziały śmierci cesarzowej mogły im zabrać? - Kogo to obchodzi? - warknął Spear. - I tak tego nie odzyskają, a ta wiedza nikomu nic nie da. Lepiej wynośmy się z tego przeklętego miejsca i zapomnijmy o tym co tu zaszło... - Nie bardzo chce byś się narażała - powiedział ponuro dowódca do Batty przerywając Spearowi. - I tak wiele zrobiłaś, ale nie można też zaprzeczyć, że twoje myślenie jest najbardziej logiczne - zaraz potem zaczął słuchać Fire. - Twój pomysł wydaje się dobry, ale hałas je tu ściągnie. Nawet jeśli jest ich tu mało, to ściągniemy im posiłki ze świątyni - zaczął pocierać się kopytem po brodzie patrząc po wszystkich, a jego wzrok zatrzymał się na Katie. - Ogień... Nie jest co prawda jakoś bardzo dla nich zabójczy, ale nie lubią go. Gdybyśmy mieli napalm moglibyśmy wpuścić go do odciętych pomieszczeń i spróbować wywołać kontrolowany pożar, to by mogło przegnać, te które zostały. Chyba, że Katie? - nie był pewny czy zapamiętał imię. - Jest w stanie wytworzyć ogień o podobniej temperaturze, ale to ryzyko, bo może je rozjuszyć. Gdy używaliśmy zaklęć opartych na ogniu wpadały we wściekłość i próbowały wyeliminować tego kto ich używa. Strasznie irytująca sprawa Sala - Wątpliwości co do planu cesarzowej nigdy nie powinny istnieć - powiedział głos dochodzący z ciemności. - Mówisz, że przechodziliście to niedawno, więc możesz wykorzystać wiedzę w praktyce - słychać było drwinę dochodzącą przy każdym słowie. - Pytanie jak wiele rzeczy istnieje, a jakie są tylko wytworem twojej wyobraźni? Zupełnie jak przeciwnicy, z którymi walczysz - po ostatnich słowach jakie Dawn rzucił mógł poczuć silne uderzenie gdy nagle gwardzista zmaterializował się przed nim. - Nieźle jak na rekruta - teraz nie było żadnych emocji w jego głosie. - A co do tych istot, lepiej nie wtykaj nosa tam gdzie nie trzeba i sprawdzaj co mówisz na przyszłość. Masz zadania, które ci przydzielono i się ich trzymaj. Nie uderzyłem cię zbyt mocno, możesz więc zabrać kolegę i wracać do swojej kwatery. Na przyszłość unikaj również problemów, bo kara będzie gorsza

Czarny rynek - Czyli pytanie nie było do końca retoryczne? - uniósł z zainteresowaniem brew. - Nie sądzę by zabicie siebie rozwiązało ten problem, bo zapewne ta zjawa spróbuje potem skorumpować kogoś innego - westchnął najwyraźniej niewzruszony tym, że upiór zaczyna się denerwować. - Być może mógłbym ci je sprzedać - znów spojrzał na skrzynkę. - Mam jednak wrażenie, że nie tobie na nich zależy, a bardziej temu twojemu duchowi - mruknął ze znużeniem. - Nie mam pojęcia jaka umowa was wiąże, ale ciekawe czy ten duch tak samo ją postrzega jak ty. Poza tym taka pomoc powinna być chyba jakoś opłacalna, samo odczepienie za taką pomoc? To trochę mało - machnął w końcu kopytem. - To jednak twoje życie i sama powinnaś o sobie decydować. Jeden kamień kosztuje 50 bitów - zmarszczył brwi. - Jednak lepiej to przemyśl, bo może stracisz więcej niż tylko pieniądze Baza - Ja pójdę... - nagle dobiegł znajomy głos nim Pearl lub Spear zdążyli coś powiedzieć. Lance chwiał się lekko powoli wstając. - Ty Batty dość już zrobiłaś moim zdaniem, a ty Pearl jesteś medykiem. To oddziały cesarzowej wypuściły te cholerstwa, więc to my powinniśmy tylko ryzykować - Sierżancie... - Pearl szybko podbiegła mu pomóc wstać. - Nawet jeśli cię wyleczę, nie jesteś w dostatecznej formie by walczyć, a co dopiero uciekać - Poradzę sobie - powiedział ponuro. - Wiemy najwięcej o tych stworach, a tkwienie w miejscu nie jest rzeczą, która pomoże. Poza tym to nie w moim stylu - Nawet jeśli, to zbędne ryzyko. Obecnie każdy lepiej się sprawdzi od ciebie. Jesteś wyczerpany i niedawno mocno oberwałeś - klacz nie ustępowała. - To może ja pójdę - powiedział nagle Spear. - Jeśli ich nie ma, wydostanę się poza bazę i może sprowadzę pomoc - Te pustkowia ciągną się w cholerę - powiedział ponuro dowódca. - Kogo niby chcesz sprowadzić? - Może gdzieś stacjonuje oddział gwardii... - Odmawiam - powiedział twardo Lance. - Buntownicy czy nie, jestem im coś winny - powiedział ponuro i usiadł pod skrzyniami. - Powiedzmy sobie szczerze, musi iść tam ktoś kto jest szybki lub zna się na magii. Jestem tu najlepszym jednorożcem jeśli chodzi o magię, więc łatwo się teleportuje jeśli trzeba - Jesteś wyczerpany sir - warknęła Pearl, próbując uleczyć jego kopyto. - Stać cię tylko na jedną teleportacje - Takie życie na wojnie - machnął zdrowym kopytem. - Inna opcja to pegaz, który jest dość szybki i zwinny by się uratować - spojrzał na Batty. - Przejawiasz cechy latającego kucyka i jednorożca, ale twoja magia szwankuje, a z tego co wiem kucoperze nie są tak zwinne jak pegazy. Jeśli ktoś ma jednak inny pomysł chętnie wysłucham, bo sam też nie lubię samobójczych misji Sala - Jesteś masochistą? - warknął gwardzista słysząc jego śmiech, a potem uniósł brew (czego nie było widać przez hełm) słysząc skomlenie Sparka. - Jednorożce są wybrane, bo mają wiele atutów, które mogą stać się równie wadami - kończąc te słowa fala mroku spłynęła po ciele gwardzisty, a ten nagle zniknął. - Sądzisz, że możesz mnie nabrać na tak prostą sztuczkę? Wyczułem magię, którą w sobie zbierałeś, więc ta żałosna podróbka mogła oszukać tylko amatora - głos zdawał się dochodzić ze wszystkich stron. - Niewidzialność? Powiedz co taki nieśmiały? Wobec cesarzowej jestem niczym amator, ale wciąż znam parę sztuczek - Dawn mógł poczuć się dziwnie zupełnie jakby dochodził do niego dźwięk jakby coś się zbliżało, ale niczego wokół nie było. - Jak to jest gdy zmysły zwodzą? Najpierw słuch, a potem zapach? - nozdrze ogiera wypełnił fetor zgnilizny. - Został jeszcze... - teraz mógł odnieść wrażenie, że całe to miejsce ożywa. W kierunku ogiera zaczęły iść kuce ukształtowane z otaczającej go ciemności.

Czarny rynek - Interesujące pytanie - mimo, że jego ton na to nie wskazywał, to wzrok, który ukazał mówił co innego. Powoli podszedł do jednej z półek patrząc na słoje pełne dziwnych składników. - Zmarłym należy się spokój. Jeśli ta osoba by nie żyła, powinna zrozumieć, że jej sprawy dobiegły końca, a teraz czas na nowe pokolenie, a jeśli tego nie rozumie zastanowiłbym się nad kilkoma sprawami. Na początek spróbowałbym zbadać swoją genealogię aby się upewnić czy na pewno jesteśmy spokrewnieni. Potem zastanowiłbym się czy to na pewno jedyne wyjście. Być może istnieje inna metoda, o której ta zjawa nie mówi, bo nie chce tak naprawdę zaznać wiecznego spokoju, a jeśli tak jest to rozważyłbym jej cele i plany. Jak powiedziałem ci na początku czarna magia nie jest dla każdego, ale można jej używać na różne sposoby. Nekromanci pętają zmarłych nakazując im służbę, zwykle wbrew ich woli. Jednak są zaklęcia, które mogą zapewnić przejście tej zjawie na drugą stronę, nawet jeśli nie ma na to ochoty, to inne duchy zabiorą ją ze sobą, a jeśli wróci można tak w kółko ją odsyłać, aż się znudzi. Pytanie jednak powinno nie brzmieć, co chce tak właściwie ta zjawa, a czego ty chcesz, bo czy naprawdę tak bardzo chcesz jej pomóc, czy może jednak czujesz obawę czym ta pomoc może się skończyć - delikatnie się uśmiechnął. Baza - To nieco utrudnia sprawę - mruknęła Pearl powoli wstając. - Niestety nie mogę ci pomóc jeśli chodzi o twoją przyjaciółkę, mogę mieć tylko nadzieje, że wszystko dobrze. Musisz w to wierzyć - uśmiechnęła się przytykając ucho do ściany. - Chyba wróciły do świątyni, zwykle nie są takie ciche, zawsze wydają jakieś dźwięki - zmarszczyła lekko brwi. - Może powinnam pójść to sprawdzić - Spear, który patrzył niezadowolony na Batty nagle się podniósł gdy na chwilę jego wzrok skierował się na Ordera. - On coś ukrywa! - wrzasnął pokazując na niego kopytem. - Ma przy sobie jakiś nadajnik czy coś, widziałem! Pearl to zdrada, on chce nas pozabijać - klacz lekko mrugnęła niepewnie patrząc na Batty, z którą niedawno rozmawiała, a teraz na ogiera. Najwyraźniej nie była pewna czy wierzyć jego słowom. - I tak nie przeżyjemy jeśli zostaniemy sami - westchnęła słabo. - Jeśli naprawdę chcecie nas zabić, to pozwólcie nam chociaż na szybką śmierć. Wiem, że to i tak za dużo, ale choć o tyle chce prosić - Co?! - wrzasnął wściekle. - Ja się nikomu nie dam zabić! - nadal wrzeszczał. - Jestem żołnierzem, a nie tchórzem! - spojrzał na Batty. - Wiedziałaś, że coś ukrywa? Jeśli tak to po co nas ratowałaś? Pokój treningowy Nagły wybuch klona zadziwił gwardzistę, ale nie na tyle by nie zdążył w porę odskoczyć. Złapał się ściany zupełnie jakby się do niej przykleił i obserwował wszystko. Ciemność nie była dla niego problemem. Przywykł już do mroku i zjednoczenia się z nim. Rekrut jednak wprawiał go w pewną konsternacje. Wydawał się ciekawy i podejmował logiczne rozwiązania. Wiedział, że bezpośrednia walka nie ma najmniejszego sensu, co wskazywało, że rozumiał dzielącą ich granice mocy. Myślenie taktyczne było niezbędne, jednak większość chciała się popisać. Całe te zdumienie zniknęło zaraz po obcych słowach Sparka. - Co ty do mnie powiedziałeś?! - wściekłość jaka pojawiła się w tonie gwardzisty mogłaby zmrozić przerażeniem nie jedno serce. Zeskoczył niemal natychmiast ze ściany na sam środek między klony, a oryginał. Jego róg, aż iskrzył się od zmagazynowanej magii. Zaraz potem nastąpił wybuch mocy, który rozprzestrzenił się po całym pomieszczeniu. Nie był to zabójcy wybuch, ale z pewnością mógł zadać spory ból.

Czarny rynek - Jednej z tych klaczy faktycznie nie znam - mruknął pocierając kopytem o brodę. - Jednak Crimson jest tu już całkiem znana, aż się dziwie, że tu nie zamieszkała jeszcze - machnął lekceważąco kopytem. - Poza tym nie uważam byś robiła coś złego, tylko nie sądzę byś była kimś kto szuka spokoju widząc twoje dotychczasowe zachowania - zaraz jednak uniósł lekko brew słysząc pytanie klaczy. - Chcesz kupić coś ode mnie i jeszcze zadawać pytania? - wydawał się naprawdę rozbawiony. - Dawno nie spotkałem kogoś takiego. No, ale dobrze, skoro tak ci zależy zagrajmy w twoją grę - ponownie machnął kopytem. - Nie jestem żadną wyrocznią i nie widzę przyszłości. Nie, nie myślałem, że tu przyjdziesz, takich rzeczy się nie przewiduje. Jakie jest więc drugie pytanie? Baza - White Wish? - spytała przekrzywiając głowę. - Canterlot jest ogromny... - pokręciła głową jakby nadal myśląc. - ...Ale chyba mieszkała klacz o podobnym imieniu w moim sąsiedztwie, ale nie jestem pewna. Raczej z nią nie rozmawiałam - westchnęła znów rozglądając się po okolicy. - Ktoś wie, która godzina, kiedy zacznie świtać? - Te stwory to proste bezrozumne istoty - nagle wtrącił Spear. - Pewnie nawet nie wiedzą co straciły. Cesarzowa na pewno lepiej wykorzysta te rzecz. Poza tym ludzie również według ich historii okradali grobowce swoich przodków, co jest nawet gorsze. Ta świątynia jest na naszym terenie, więc jej skarby należą do kucyków - Tak spróbuj im to powiedzieć - skrzywiła się Pearl patrząc na miejsce gdzie powinny być stwory. - Ona ma racje, ta rzecz nie powinna być ruszana, ale nie dowiemy się co to, dopóki nie wejdziemy do świątyni, a teraz to niewykonalne - skrzywiła się. - Co do twojej przyjaciółki, trzeba mieć nadzieje, że nadal żyje. Nie wszyscy dawni gwardziści polegli tamtego dnia - Dawna gwardia była za bardzo litościwa, dlatego nie mogli wygrać z ludźmi i dlatego musiała przybyć cesarzowa - powiedział ponuro Spear. - Jak mówiłam, jeśli nie wiesz co powiedzieć po prostu milcz - rzuciła mu wściekle, a on znowu się skrzywił. - Gdyby nie ta klacz pewnie sam byś został rozszarpany okaż jej nieco szacunku Pokój treningowy - Naprawdę? - tak jak myślał Dawn, gwardzista ominął promień ze zwinnością, którą nie miał prawa odznaczać się jednorożec, jego ciało i szybkość można było porównać do naprawdę gibkiego pegaza. Zrobił wręcz idealny korkociąg nad promieniem, a potem wybił się od ściany, ale nie w kierunku Sparksa... Might najwyraźniej zdołał dostrzec, że to on stało się celem ataku. Natychmiast otoczył się barierą, ale gwardzista na to nie zważał, tylko poleciał prosto na niego z oboma wysuniętymi przed siebie kopytami. Najpierw pojawił się dźwięk pęknięcia jakby szkła. Wiele można było myśleć o Mightcie, ale na pewno nie był słaby z magii, a tymczasem jego bariera pokruszyła się niczym szklany klosz. Gwardzista nie zatrzymał się i zaraz po przebiciu bariery uderzył go z siłą, którą mógłby się odznaczać ziemski kucyk. Był słychać lekki trzask kości, a potem bezwładne ciało Mighta potoczyło się pod ścianę. - No to pierwszy z głowy, zostałeś ty - rzucił w kierunku Sparksa. - Mam nadzieje, że wytrzymasz dłużej - gwardzista znów zaczął skakać ze ściany na ścianę z niebywałą szybkością. Widać było, że próbuje zmieszać przeciwnika. W pewnym momencie opadł na ziemię tuż za plecami Sparksa chcąc mu wymierzyć cios w kark.

Czarny rynek - Wiek daje wiedzę i doświadczenie, ale tylko jeśli ktoś tego bardzo pragnie - mruknął spomiędzy półek. - Ja jednak uważam tak widząc twoje czyny. Ciężko było nie dostrzec co robisz w barze i z kim się kręcisz, nie mówiąc o twoim zadowoleniu gdy sprzedawałaś te całe używki okolicznym kucom - zaczął układać coś na pulkach. - Nim spytasz czy ciebie śledzę odpowiem ci z góry, że nie. Czasem jednak słyszę i widzę więcej niż to konieczne, a ty wywołujesz wokół siebie tyle zamieszania, że ciężko cię nie dostrzec - westchnął podnosząc jakiś słój wypełniony dziwnym granatowym pyłem i zmieniając mu miejsce na półce. - Czarna Róża, zakłada się, że powstała po buncie księżniczki Luny, ja jednak podejrzewam, że ten zakon trzyma się nawet dłużej, ale wcześniej był mało dostrzegalny. Księżniczka Celestia po objęciu samotnej władzy zakazała czarnej magii, a jej oko skupiło się na ich zakonie. Gwardziści pod jej rozkazem zburzyli ich siedzibę, a niemal wszystkie zapiski spalili. Oczywiście naiwnym było sądzić, że ci od tak znikną. Doczekaliśmy dziwnych czasów, a władza obecnej władczyni sprawia, że czują się bezkarni. Praktykują teraz spokojnie swoją bluźnierczą wiedzę oczekując powrotu tego swojego boga. Trzeba wiedzieć, że nigdy nie robią nic za darmo, a jeśli coś proponują, to tylko dlatego, że im się to kumuluje. To nie są zwykłe kucyki, które spotyka się na co dzień - skierował spojrzenie na jakąś skrzynkę, po którą sięgnął, a potem powoli ją otworzył by pokazać zawartość klaczy. Było tam około dwadzieścia krwiście czerwonych kamieni. Można było odnieść wrażenie, że w ich środku nawet spoczywa krew. Nagle zamknął skrzynkę przed pyskiem klaczy. - Był tu ich przedstawiciel i chciał je kupić, ale za żadne skarby nie podał powodu, dla których chce tych kamieni, więc nie doszło do zwarcia interesu. Spytam wiec raz jeszcze. Po co ci te kamienie? - jego ton stal się poważniejszy. Baza - Czasy się zmieniły - powiedziała ponuro Pearl. - Księżniczka Celestia próbowała rozmawiać z ludźmi, chciała im wyjaśnić sytuacje, ale ludzie zwykle słuchać nie chcieli - pokręciła głową. - Nie potrafiliśmy prowadzić tak wojny jak dużo bardziej doświadczeni ludzie. Mieliśmy magię, ale oni technologię. Księżniczka wiedziała, że jest tylko jedno wyjście, wtedy też ludzie zniknęli. Zapomniano jednak, że ludzie są dumnym gatunkiem, który walczy do samego końca. Nawet po tej zmianie się nie poddali i chcieli odzyskać swój świat. Kucyki były zmęczone i przerażone rozmiarem tej wojny. Na dodatek podmieńce, które chciały wykorzystać całą te sytuacje - machnęła kopytem. - Crystal... - Spear spojrzał na nią gniewnie, najwyraźniej dlatego, że nie nadała imieniu cesarzowej odpowiedniego szacunku, ale Pearl to zignorowała i kontynuowała dalej. -...Zakończyła wszystko szybko. Chociaż nie każdy jest zadowolony z obecnych zmian, nikt nic nie powie, bo teraz czują się bezpieczni. Kucyki mają władczynię i armię, która na pewno ich ochroni, a ludzie coś czego na zawsze powinni się bać. Sama uczyłam się zawsze na medyka, a do gwardii wstąpiłam by pomagać rannym, niezależnie, po której są stronie. Niewiele poradzę na to kto zajmuje tron. Jest też różnica między potworami za ścianą, a oddziałami śmierci. Ci drudzy zabijają tylko na rozkaz cesarzowej, a stwory, które na nas czekają nie potrzebują niczyjego rozkazu - westchnęła, a potem uśmiechnęła się patrząc na dowódcę. - To dobry kucyk, chociaż w oczach buntowników może być inaczej. Byłby gotowy oddać za nas życie bez mrugnięcia okiem. Nie jestem na ciebie zła. Zachowałaś się racjonalnie, mimo wszystko cieszę się, że nie skończyłam rozerwana na kawałki - słabo się uśmiechnęła jakby mówiła jakiś dowcip. - Aegis? - mruknęła do siebie. - Mam wrażenie, że słyszałam takie imię na uniwersytecie w Canterlocie, ale nie jestem pewna Koszary - Nie ty będziesz decydować jaka będzie kara i jaki będzie jej rozmiar - powiedział ponuro, a potem spojrzał na Mighta. - Wasza dwójka pójdzie za mną - Dwójka? - Might lekko mrugnął. - Chciałeś wziąć winę na siebie, więc nie odbiorę ci tego zaszczytu - wyprowadził oboje z pokoju na korytarz. - Nie wykazujemy współczucia wobec siebie, gdy pytam żądam prawdy. Wszyscy mamy podlegać tylko jednej woli i się nią kierować - mówił przez drogę gdy Might szedł obok Sparka. - Ty natomiast wykazałeś współczucie wobec towarzysza. Gdyby była wojna, a on byłby rany, też byś go nosił na grzbiecie narażając rozkazy? - powoli nacisnął klamkę od drzwi jakiegoś pomieszczenia. Wydawało się, że jest tu pusto, a na dodatek aura i miejsce były bardziej ponure niż zwykle. Nie mówiąc, że pomieszczenie wydawało się naprawdę spore. - Czego chcesz? - spytał samotny kształt stojący pod ścianą. - Mam dwójkę, którzy mają zbyt wiele energii - Might zaczął rozglądać się wokół, a potem otworzył szeroko oczy ze strachu szturchając Sparka za kopyto. Jak się okazało pod ścianami tkwili nieprzytomni gwardziści. Nagle kształt podszedł bliżej ujawniając postać najbardziej wyróżniającego się gwardzisty, którego Dawn widział niedawno w bibliotece. - Skończyłem właśnie trening - machnął kopytem na nieprzytomnych towarzyszy. - Ale w sumie skoro mają za wiele energii... Możesz wyjść - gwardzista powoli wycofał się zamykając za sobą drzwi. Pomieszczenie było teraz jeszcze bardziej ponure. Might i Sparka zostali teraz sami z tym tajemniczym kucykiem. - Za dużo energii co? - spytał patrząc na oboje. - Góra trzy minuty, możecie zacząć. Spróbujcie mnie zabić - Might spojrzał niepewnie na towarzysza czekając na jego ruch.

Czarny rynek - Sądzisz, że ja potrzebuje czegoś by zauważyć jaką magią władasz? - lekko się skrzywił zadając to pytanie. - Ja nie potrzebuje żadnych bereł i innych tego typu rzeczy żeby zauważyć twoją aurę. To nie świątynia, a ja nie jestem kapłanem - machnął kopytem z niechęcią, a potem wysłuchał tego co miała do powiedzenia dalej. - Mroczna magia jest dla wybranych, ale każdy idiota, który myśli, że rzuci kilka zaklęć zaraz jest potężny, a to potem niszczy jego naturę, bo nad tym nie panuje. Nie wyglądasz na kogoś kto szuka wolności i spokoju - wszedł głębiej do sklepu. - Niewielu wie jak można wykorzystać te kamienie, a gdy to wiedzą może być problem. Większość jednak uzna, że jest to kamień dekoracyjny do ogrodu. Ty jednak zdajesz się wiedzieć czym częściowo są skoro tak ujmujesz sprawę. Słyszałaś kiedyś nazwę Czarna Róża? - spytał unosząc brew. Baza - Chyba ktoś już ich spotkał - mruknęła Pear na reakcje Ordera. Spear nic nie odpowiedział, tylko spojrzał na niego wściekle. - Ciekawe pytanie... - kontynuowała Pearl odpowiadając na pytanie Batty. - ....ale nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Niegdyś podobno byli kucykami jak ty czy ja. Potem jednak wybrali inną drogę. Wyparli się tego kim są, poddali się woli cesarzowej oddając całą swoją wolną wolę jej i stając się jej ostateczną bronią. Słuchają tylko rozkazów bezpośrednio od niej. Nigdy nie strajkują i nie ukazują litości czy miłości, wyzbyli się jak to nazywają tych słabości wybierając nowe życie. Całkowicie są oddani woli cesarzowej i oddadzą za nią życie bez wahania i sprzeciwu. Zawsze gdy się pojawiają wypełniają swoje zadanie, niezależnie czy mają zabić dziecko czy nawet własną rodzinę. Ciała walają się wszędzie gdzie postawią swoje kopyta. Ta formacja składa się z tylko uzdolnionych jednorożców, a potem przekraczają jeszcze bardziej swój poziom. Ich magia nie jest już taka jak nasza. Jedni mówią, że są nieśmiertelni, a inni, że nie można ich zabić konwencjonalną bronią. Jedno jest jednak pewne, budzą strach nie tylko w sercach wrogów, ale nawet sojuszników. Nigdy nie wiesz kiedy zechcą zabić nawet ciebie - skrzywiła się lekko mówiąc to wszystko. - Nikt jednak nie wie ile w tym prawdy, a ile plotek - machnęła kopytem i spojrzała znów na Batty. - Nie jesteś jednorożcem czystej krwi, a władasz takimi zaklęciami? Musisz mieć talent. Kto cię nauczał? Koszary - Co właściwie się stało? - spytał ogier widząc nagle jak Dawn i Might znów się ruszają. - Byliście tu cały czas, ale w ogóle się nie ruszaliście, a teraz wszystko ok? - Nie ma znaczenia - mruknął twardym tonem Might gładząc się po głowie, a potem spojrzał na Sparka. - Dzięki, że mi pomogłeś. To nie było przyjemne, ale gdyby nie ty pewnie już by było ze mną krucho. Chyba lepiej tego nie wspominać. Nie wiem co to były za stwory, ale lepiej ich unikać - mówił gdy Dawn powoli otwierał drzwi, a za nimi stał jeden z gwardzistów. - Kto używał magii? - spytał twardym tonem obserwując całą trójkę. Zarówno Might jak i drugi ogier patrzyli po sobie jakby nie wiedzieli co powiedzieć. Żaden najwyraźniej nie chciał wsypać towarzysza. - Odpowiadać! - ryknął bardziej wściekle. - To byłem ja - powiedział nagle Might. - To prawda? - spytał teraz pozostałą dwójkę

Czarny rynek - To zależy - powiedział nagle głos zgłębi pomieszczenia, a potem powoli wyłonił się ogier o dość starczym wieku. Można było pomyśleć, że widział całą niemal wojnę z ludzkością. Nie miał jednego oka, a zamiast niego opaskę. Grzywa była potargana i siwa, a sierść żółta choć już bardziej kremowa. Na grzbiecie nosił starą płachtę, która zakrywała kawałek jego ciała. - Każdy szanujący się sprzedawca liczy na zysk, ale ja patrzę na co innego - zmarszczył lekko brwi przyglądając się klaczy. - Chce wiedzieć w jakim celu i komu coś sprzedaje - zaczął się zastanawiać nadal patrząc na Sinister. - A ty wręcz cuchniesz mroczną magią - machnął kopytem. - Nie mówiąc, że prowadzisz coś za sobą, ale do końca nie wiem co. Może chowańca albo jakiś efekt nekromanckiej magii. Nietypowa jednak wydaje się twoja aura - potarł kopytem pysk. - Po co ci te kamienie? Baza - Jeśli były tylko dwa, to nie tak źle - mruknęła jakby na samo wspomnienie dawnych zdarzeń nie było jej przyjemnie. - Dziękuje, że nam pomogliście choć nie musieliście, bo formalnie wszyscy nadal jesteśmy wrogami - powiedziała patrząc na dowódce. - Formalnie, bo ja jestem lekarzem, a nie żołnierzem, chce leczyć, a nie zabijać - znów spojrzała na buntownika. - Rozmowa dotyczyła także mnie, bo rozważasz co z nami zrobić, a co do reszty naszego oddziału... Nie było co leczyć, ale to trzeba było widzieć na własne oczy - nie ciągnęła jednak dalej tego tematu. - Ja już raczej nie zasnę - powiedziała teraz w kierunku Batty. - Spałam za wszystkie czasy. Nie ma ze mnie pożytku w walce, ale na pewno będę umiała ostrzec wszystkich - mruknęła podnosząc kopyto dowódcy. - Powinien odpocząć. Nie spał od dwóch dni - Powinniśmy wezwać oddziały śmierci - wtrącił nagle Spear. - Oni szybko rozprawią się z tymi stworami i... - Wszystkimi innymi - wtrąciła Pearl tym samym mu przerywając. - Nie umiesz okazać wdzięczności za pomoc - Może dadzą uczciwy proces za ich pomoc - Zaczynam myśleć, że i twój mózg tkwi w zadzie - wyraźnie chciał coś powiedzieć na te uwagę, ale mu nie pozwoliła. - Naprawdę myślisz, że ktoś tu przyjdzie? Gdyby tak było już dawno by tu byli. Zostaliśmy skazani na śmierć. Miałam od samego początku złe przeczucia co do tego miejsca, a teraz potwierdzają się w najgorszy możliwy sposób. Spróbuj zrozumieć, że gdyby nie oni już byłbyś martwy. Dowódca bronił nas, ale sam był już wyczerpany. Dał z siebie ile mógł i niemal go zabiłeś swoją głupotą, więc jeśli nie masz do powiedzenia czegoś mądrego lepiej milcz, bo tylko obnażasz swój intelekt - Spear nic już nie powiedział. Umysł Mighta - Wskazówki? - Might uniósł wzrok, czując nagły atak towarzysza. Zupełnie się nie spodziewał po nim takiego ataku. Chyba nawet chciał coś powiedzieć, ale sobie darował zwłaszcza gdy powiedział, że nic nie obchodzi go jego los. - To trwałoby stulecia, a wy tak długo nie żyjecie... - wymruczał głos dochodzący zewsząd. - Szwadrony śmierci? Interesująca nazwa dla istot śmiertelnych, o tak kruchym życiu. Eksponujecie się tym by straszyć innych, tocząc te swoje wojny... - głos zamilkł jakby myśląc nad tym wszystkim. - Czyli wy nie wiecie zapewne nic? No tak, to ma sens, ktoś kto otwiera zakresy takiej magii musi być czymś innym. Ta siła dochodząca z waszego świata i ten obcy ślad, ale do czego dąży? - zdawało się, że teraz prowadzi konwersacje ze sobą. - Tak to nam na razie wystarczy, sporo ciekawych rzeczy i rozważań... - nagle pojawiło się coś na kształt drzwi, z których wypadało światło. - Możecie wyjść, musimy to wszystko przeanalizować. Zabawne w sumie, że nic nie wiecie, ale zapewne się dowiecie, pytanie do czego tego potrzebuje, bardzo dziwne... - Chodźmy - szepnął Might. - To nie jest część próby, a my nie musimy walczyć skoro pozwala nam odejść

Dom Nighta Dziwna rzecz nadal nie chciała współpracować z Fate, a Qualm Mask zdawała się reagować na to dosłownie odpychająco. Zaledwie gdy klacz wróciła, dziwna nieznana magia starała się być jak najdalej od niej. Zupełnie jakby to coś czuło swoistą niechęć do klaczy. Przez kolejne upływające chwile, nadal próbowała się wydostać ze swojego więzienia, ale z czasem zapał tego czegoś zanikał. Można było nawet mieć wrażenie, że to coś myśli i rozumie. Nie wiadomo jak wiele czasu minęło, ale noc powoli zaczynała mijać, co wskazywało światło wychodzące zza okna. Wtedy stało się znowu coś dziwnego. Cząstka magii, która przez ostatnie godziny wyglądała już na ospałą, zaczęła teraz szaleć, próbując się wyrwać bardziej niż do tej pory. Oddalało się jak najbardziej mogło od światła słońca, które powoli się do tego zbliżało. Na schodach w międzyczasie pojawił się Night nadal lekko zaspany. - Wcale nie spałaś? - spytał zdziwiony na widok klaczy. Qualm wiedział, że nie sypia, ale myślał, że chociaż Fate odpocznie. Czarny rynek Na niedawne słowa Sinister, ogier powiedział jej tylko o tym czy zdoła w ogóle jeszcze tu dotrzeć. Zdecydowanie można to było uznać za groźbę w kierunku klaczy. Nie pobiegł jednak za nią, zbyt bardzo zajęty ściąganiem kasy od klientów. Gwardzista, którego zaczepiła Sinister spojrzał na nią bez emocji, a potem powiedział aby poszła za nim. Nie darował sobie przy tym komentarzy, ale bardziej do siebie, o tym jak powinni im płacić za nadgodziny lub dodatkowe zadania gdzie robili za informacje jak teraz. Po niedługiej chwili dotarli w okolice sklepu, który sprzedawał nietypowe rzeczy. Zdecydowanie były tu świecidełka, ale nie takie typowe. Klejnoty, które tu sprzedawano nie wyglądały jak te z Crystal Empire. Natomiast biżuteria przypominała bardziej amulety, z których, aż biła magia. Z pomieszczenia nie dochodziło żadne światło jakby było kompletnie puste, ale budynek nie był zamknięty. Baza - Nie wiem w czym uratowałam, ale przyjmuje podziękowanie - powiedziała z lekki uśmiechem w kierunku Ordera, a potem skupiła się na dowódcy, ale przy tym nie zamilkła. Mimo być medykiem zdawała się nie martwić, że jest otoczona przez buntowników. - Nie, nie postrzelę - powiedziała z wyraźną kpiną, w stronę buntownika. - Zostałam lekarzem z kilku powodów. Potrafię choćby zauważyć jakie części ciała znalazły się w niewłaściwym miejscu - zmrużyła delikatnie oczy. - Myślę jednak, że mogę ci pomóc. Szybki zabieg i zamienię miejsce twojej głowy z twoim zadem, bo mam wrażenie, że mózg rozwinął się w nieodpowiednim miejscu - wzruszyła kopytami nie zrażona tym co powiedziała i znów zaczęła obserwować ranę dowódcy. Spear nic nie powiedział jakby nie chciał już prowokować Pearl, może wiedział czym to się może skończyć. Umysł Mighta - Gragrt araka seran? - te dziwne nieznane słowa padły nagle z nieznanej strony, zupełnie jakby cała kraina przemówiła. Might też zdawał się nic z tego nie rozumieć, bo patrzył niepewnie wokół. - No tak... - syknął ten sam głos, ale teraz zrozumiałym dla nich językiem. Choć ton nadal pozostawał dziwny zupełnie obcy jak od czegoś zupełnie nieznanego. - Zapomniałem, że proste istoty nadal porozumiewają się tym prymitywnym językiem. Nie wiem czym jest głos, o którym mówisz, ale wiem, że wszystko ma zasady. Coś narusza delikatną sferę magii, a przy tym i wymiarów przez co tak proste złożone ze zwykłej materii istoty wchodzą do naszego świata, a inni są ściągani do waszego. Nawet nie potraficie nas zobaczyć, co za prymitywne istotki - O czym ty gadasz?! Czego chcesz?! - wykrzyczał Might, który zebrał się na odwagę. - Do tej pory to my widzieliśmy ludzi czy takie istoty jak wy. A teraz dzięki tej nowej magii coraz więcej z was wkracza do nas. Wracacie, ale zwykle popadacie w obłęd gdy spotykacie nas. Nie jest to dziwne, w końcu jesteśmy poza waszym zrozumieniem - Nie chce tu być! - wykrzyczał znów Might. - Wypuść nas! - Kradniecie różne rzeczy, przychodzicie tu i jeszcze macie żądania? Jakie to irracjonalne. Jednak ty przeszedłeś tu inaczej - najwyraźniej powiedział teraz w kierunku Dawna. - Ta magia nie jest dla ciebie niczym nowym, dlatego nie popadłeś jak tamten w swoisty obłęd. Ciekawy całkiem z ciebie osobnik. Mało, który daje radę

Czarny rynek Podmieniec nic więcej nie powiedział widząc, że klacz wie już wszystko czego chce i po prostu odszedł. Gwardziści też nie przeszkadzali Sinister się spakować ani nie przekazali dalszych instrukcji. Najwyraźniej umowa była otwarta do czasu sprzedaży, a co dalej zrobi to była jej sprawa. Kilkoro klientów nie było też zadowolonych, że się spóźnili na jej wyprzedaż. Najwyraźniej plotki o towarze Sinister szybko się rozeszły po okolicy. Jedyną osobą, która nie ukrywała zadowolenia na jej wyniesienie się był ogier z konkurencyjnego straganu, który już zapraszał potencjalnych klientów klaczy do siebie. Nie zabrakło przy tym oczywiście haseł typu "U mnie towar nigdy się nie kończy" albo "Wybraliście dobrze, lepiej kupić u kogoś sprawdzonego niż u kogoś kto raczkuje w interesie". Rzucił jeszcze tylko Sinister pełne satysfakcji spojrzenie, za którym miała najpewniej kryć się informacja aby więcej nie pojawiała się na nie swoim terenie. W międzyczasie większość kucy i innych istot dalej robiła zakupy, a inni szli na arenę by popatrzeć na walki. Baza - Czekaj co? - rzuciła Pearl jakby próbowała się w tym wszystkim połapać, ale zaraz potem spojrzała na swojego towarzysza i podbiegła do nieprzytomnego dowódcy. - Wyczerpanie i rozległe obrażenia, ale ktoś mu wcześniej pomógł - mruknęła bardziej do siebie. - Na razie powinien odpoczywać, niewiele zrobię, bo nadal czuje się wyczerpana, ale dzięki pomocy, której mu udzielono najgorsze ma za sobą - znów rzuciła okiem na towarzysza. - Powiesz mi łaskawie co ty wyrabiasz? - To buntownicy Pearl, nawet teraz naradzają się przeciw nam, musiałem... - nagle dostał promieniem magicznym i potoczył się pod skrzynie. - Mimo, że jestem wyczerpana, to w tym wypadku sobie nie mogłam darować - rzuciła mu wściekłe spojrzenie. - Jeśli dowódca się nie ocknie, to tylko przez ciebie, bo jesteś kretynem. Widziałam, że siada ci na mózg, ale do tego stopnia - Ja tylko... - Gdybyś był taki dzielny gdy inni ginęli, a ty pierwszy rzuciłeś się do ucieczki gdy reszta oddziału nadal walczyła - Byliśmy na straconej pozycji i... - To cię tłumaczy? Chcesz odzyskać honor w ten sposób? - nagle spojrzała teraz równie wściekle na buntowników. - A ty lepiej staraj się mówić ciszej swoje plany - rzuciła w kierunku buntownika, który myślał nad przyszłością. - Jesteśmy otoczeni przez te szkarady, tylko taką przyszłością obecnie powinniśmy się martwić. Nawet nie wiemy jak wielu z nas przeżyje - znów podeszła do dowódcy układając go pod skrzynią, a Spear nic więcej nie powiedział tylko się skulił jakby urażony. Umysł Mighta - Nie, mylisz się - ogier pokręcił głową słuchając Sparka. - Znam swoje lęki, to zaczęło się potem - nadal najwyraźniej próbował dojść do siebie. - Zaraz po tym jak zaczęła się próba stawiłem czoła swoim lękom, ale potem... - głos mu się na chwilę złamał. - Nasz świat nagle zaczął się rozpływać na moich oczach. Wszędzie słyszałem bezradne wrzaski, a potem pojawiła się ta mgła - wskazał kopytem na wszystko co ich otaczało. - Słyszałem gwardzistów, ale ich nie widziałem, a potem robiło się coraz gorzej z każdą chwilą. Nie wiedziałem już co jest prawdziwe, a co tylko wymyślone, a najgorsze... - nagle całą okolice dobiegł dziwny dźwięk, z pewnością nie wydany przez znane stworzenie. - Musimy uciekać! - krzyknął teraz. - Znowu tu nadchodzi! Nie wiem co to jest, ale uwierz mi lepiej tego unikać - mówił z nieskrywaną grozą.

Czarny rynek - Wybacz... - powiedział przybijając kopyto z Sinister. - Wiesz już przywykłem do łatki "to podmieniec lepiej go unikać" - lekko się skrzywił. - Miałem jednak jak widzę racje co do ciebie, a czasy są ciężkie dla wszystkich. Wojna wpływa nie tylko na kucyki - skrzywił się lekko, a potem wyciągnął niewielki mieszek. - Dobrze, ale przejdźmy do interesów. Roślina w surowej postaci wydaje się nie posiadać swoich nietypowych zdolności, jest warta tyle co chwast. Możesz więc sobie to wyobrazić? Hodujesz to w ogrodzie, a gwardia nic ci nie zrobi, bo uzna, że masz roślinkę dekoracyjną - wybuchł lekkim śmiechem. - Niestety hodowla tego to już gorsza sprawa, bo ona lubi tereny bardziej wilgotne, powiedziałbym bagniste. W każdym razie uwalnia swoje możliwości w czasie spalania. Możesz więc zrobić z niej nawet skręta. W mieszku masz już przygotowane próbki, które możesz sprawdzić, dam ci je za darmo, bo wiadomo testy. Jeśli uznasz, że są użyteczne to znajdziesz mnie na stanowisku B11 tam próbuje sprzedawać swoje rzeczy, ale marnie mi to idzie. No to mam nadzieje na owocną współpracę - jeszcze jej rzucił. Baza Zapadło milczenie gdy ogier rozmyślał nad każdym słowem klaczy patrząc to w ich stronę, a to na dowódcę. Kompletnie nie wiedział co powinien zrobić. Nie ufał im to pewne, ale klacz miała w końcu informacje, których mieć nie powinna. Poza tym co by jej zależało czy zginie on i dowódca. Nie miała potrzeby utrzymywać go przy życiu gdyby była buntownikiem. Jednak jeśli nim nie była to co takiego tutaj robiła? W między czasie Pearl nic nie odpowiedziała na niedawne słowa klaczy i robiła co kazała. Zapewne byłaby bardziej zdziwiona tym wszystkim gdyby nie zmęczenie, które czuła teraz najbardziej. Nawet nie zwracała uwagi co pije, tylko po prostu przełykała co jej dano. Dopiero gdy skończyła spojrzała słabo na Batty. - Co... gdzie... - Pearl, to ty? - nagle powiedział gwardzista, a klacz słabo mrugnęła. - Spear? - powiedziała słabo i znów spojrzała na Batty. - Kim jesteś? - Dobrze wychodzę - powiedział w końcu gwardzista wychodząc z pomiędzy skrzyń ze swoim dowódcą na grzbiecie bez broni. Umysł Mighta Zaklęcie, które zostało wystrzelone w kierunku stwora zniknęło we mgle podobnie jak potwór. Nie było też żadnego dźwięku, więc ciężko było powiedzieć czy dostał. Might jednak znów siedział dygocząc i mamrocząc do siebie, ale już nic go nie ciągnęło. Mimo to świat nadal pozostawał bez zmian. Najwyraźniej strach, który czuł ogier nie chciał przeminąć tak łatwo albo nadal dostrzegał coś czego nie widział Dawn. Powoli jednak podniósł wzrok, rozglądając się niepewnie wokół. Ciężko było powiedzieć czego szukał skoro nic nie było widać. W końcu jednak skupił swoją uwagę na Sparku. - Skąd się tu wziąłeś? - spytał niepewnie znów się rozglądając. - Tu nie jest bezpiecznie, to nie jest mój lęk. To miejsce... Sam nie wiem, poczułem jak ta magia zaczęła na mnie wpływać, a potem - złapał się za głowę. - Te istoty nie istnieją, prawda? To wszystko jest kłamstwem, prawda?

Czarny rynek - Nie mogłem tego testować na kucykach z wiadomych powodów - mruknął gdy spytała o truciznę. - W gnieździe też bym nie dostał okazu do testów, bo królowa wykorzystuje schwytane obiekty jak wiadomo w innym celu, więc nie pozwoli ich marnować - lekko się skrzywił i nagle zdał sobie sprawę jak to brzmi. - Ej ale żeby nie było, nie jestem wrogiem kucy czy coś, jak mówiłem polityka mi nie leży. Chociaż może zastanawiać jak to wygląda, że nadal mam energię skoro was nie atakuje - lekko się zamyślił. - Dobra, ale to nie o tym. W każdym razie nie zmuszę kucyka by wypróbował te zioła, bo nie chce kłopotów gdyby coś się stało. Moje badania jednak stwierdziły trochę dziwne rzeczy - potarł się kopytem po brodzie. - Zdaje się że te zioła oddziaływują jakoś na magię, ale nie do końca wiem w jaki sposób. Ponadto zdają się się zwiększać skupienie, a jednocześnie wprowadzać w błogi stan, zupełnie jakby się było gdzie indziej. Z pewnością jednak nie wykryłem w tym czegoś co mogłoby wydawać się śmiertelne dla waszych ciał. Wiem, że możesz mi nie ufać, ale z zabijania ciebie nic bym nie miał, a poza tym gdybym chciał zabijać was, to wystarczyłoby zmieniać postać i wciskać to kolejnym kucom. Wracając jednak do zioła, niestety nie mogę stwierdzić więcej, bo nie mam jak przetestować tego, a kuce nie ufają podmieńcom, co nie jest dziwne. Myślę jednak, że oboje możemy mieć jakieś z tego korzyści. Nie tylko więcej zarobimy, ale może dowiem się o jakimś nowym zastosowaniu tego cholerstwa. To byłabyś zainteresowana? Baza - Nie mówisz jak buntownik... - powiedział niepewnie i spojrzał na dowódcę. - Nadal mi nic nie powiedział... Ja nie chce zabijać mojego dowódcy. To miejsce jest przeklęte - mówił bardziej nerwowo. - Widziałem jak to pakowali do kufra, a potem pojawiły się one... Ginęliśmy jeden po drugim, a teraz znowu chcą nas zabić. Słyszę je wszędzie, jak skrobią ściany, ich przerażające szmery. Jak bardzo pragną to odzyskać - skulił się lekko. - Szybka śmierć byłaby jak wybawienie dla nas wszystkich, lepsze to niż wpaść na nich. Pamiętam jak zostało nas troje. Dowódca nas chronił, a ja próbowałem pomóc, ale potem zrobiło się ciemno, a ostatnie co słyszałem to krzyk Pearl, ale nic nie mogłem zrobić - zaczął łkać bezradnie. - Co... - powiedział nagle słaby zachrypnięty głos w kierunku Batty. Klacz otworzyła słabo żółte oczy. - Wody... - powiedziała równie słabym głosem. Stanowczo była za cicha by gwardzista mógł ją usłyszeć. Umysł Mighta Co jakiś czas jednorożec się zatrzymywał, ale gdy Dawn był wystarczająco blisko znowu był ciągnięty zupełnie jakby jakaś siła bawiła się z ogierem w jakąś powaloną zabawę. Might był zbyt przerażony by w ogóle próbować się bronić. Najwyraźniej stawienie czoła tym lękom było ponad jego siły. Najgorsze jednak w tym wszystkim było to, że nie sposób było zobaczyć kto się tak bawi. Można było pomyśleć, że cały ten pokręcony świat starał się stanąć na drodze Dawna. Równie denerwująca mogła być cisza. Tylko krzyki Mighta ją zakłócały, poza tym nie było tu słychać nic innego. W pewnym jednak momencie Dawn mógł usłyszeć dziwny nietypowy dźwięk, a potem zobaczyć kształt we mgle, który równie szybko zniknął. Cokolwiek to było, najbardziej chyba przypominało pająka ogromnych rozmiarów, ale na pajęczych odnóżach zdawało się być coś co ciężko byłoby normalnie opisać.

Czarny rynek - Pożałujesz tego szmato - warknął jeszcze tylko nim odszedł nic więcej nie robiąc. Najpewniej miał ochotę coś zrobić, ale wolał nie narażać się gwardzistą. W międzyczasie zainteresowanie towarem Sinister narastało z każdą chwilą coraz bardziej. Z niewielkiej grupki zrobiła się już znacznie większa, a towar klaczy coraz bardziej znikał z lady. Mogła z pewnością uznać to za sukces, bo nie dość, że towar się najwyraźniej przyjął, to jeśli klienci będą zachwyceni miała już miejsce gdzie mogła handlować bez większych przeszkód. - Jeżeli naprawdę nie dajesz ściemy i ten towar działa jak mówisz, to będę u ciebie częściej kupować - powiedział jeden z ogierów powoli odchodząc. Nagle jakiś kucyk zaczął przyglądać się towarowi Sinister i na nią spojrzał. - Jesteś zainteresowana wymianą handlową? - nagle połową jego twarzy zmieniła się ukazując oblicze podmieńca, a potem znów przybrał postać kuca. - Większość naszej krainy to jałowa pustynia, ale są pewne miejsca gdzie rosną zioła niespotykane u was. Nie musisz się martwić, nie wiążą mnie kwestie polityczne z gniazdem, po prostu zarabiam. Słyszałem jak mówiłaś, że jesteś chemikiem. Mam kilka nietypowych ziół, które może mogłabyś przetestować. Sam próbowałem je wykorzystać, ale testy na sobie niestety są nieskuteczne. Nie reaguje na tego typu używki, a nie chce zabić potencjalnych klientów. Dałbym ci te próbki za darmo, a ty następnym razem byś mi powiedziała czy do czegoś się nadają. Jeśli byłabyś zainteresowana mógłbym nawet dać ci ich wtedy więcej żeby zrobić wspólny interes na tym Baza - Pomożemy? - spytał z drwiną. - Czemu mielibyśmy pomagać buntownikom? - nagle jednak zamilkł, znów słysząc te klacz. Położył swojego dowódcę na ziemi i zaczął przyglądać się jego kopytu. Nie był lekarzem jak Pearl, ale potrafił co nieco zauważyć. - Gragule... - w końcu tyle wyszło z jego ust gdy zaczął się zastanawiać co zrobić. Zjednoczenie się z buntownikami było jak zdrada, ale ta klacz mówiła, że nie jest buntownikiem. Jak miał jej jednak ufać? Dlaczego ktoś kto nie był buntownikiem trzymał się z nimi? Klacz, którą próbowała obudzić Batty nadal zdawał się zbyt wyczerpana aby zareagować. Poruszyła jednak lekko kopytem na jej próby obiudzenia. - Czemu im pomagasz? - spytał nagle Batty. - Nie jesteś przecież jedną z nich - mówił dalej gwardzista niepewnie. - Dlaczego mam ci zaufać? Przyszliście do tego grobowca, bo chcieliście nas zapewne zabić, ale się spóźniliście one były szybsze - znów głos zaczął mu się łamać. - Czy Pearl może coś powiedzieć? Chciałbym tylko ją usłyszeć, wtedy będę miał pewność co do waszych intencji Koszary - Nie no z naszej grupy z tego co wiem wszyscy dali radę, tylko gdzieś poszli. Najgorzej jest z Mightem, chyba go to lekko przerosło - potem dotarły do niego kolejne słowa Dawna. - Chwila, ale co ty właściwie chcesz mu zrobić? Nim jednak odpowiedział zaklęcie zaczęło działać. Umysł Mighta raczej nie wyglądał tak na co dzień. Teraz przypominał scenerie jak z horroru. Wszędzie unosiła się gęsta mgła, która otaczała bezkres umysłu ogiera. Nie sposób było cokolwiek przez nią dojrzeć zupełnie jakby pustka otaczała całe to miejsce. Na środku tego całego dziwnego miejsca siedział Might, który cały czas bełkotał do siebie leżąc na ziemi zakrywając głowę kopytami jakby nie miał odwagi patrzeć. Cokolwiek go przeraziło najwyraźniej nie chciał tego ujrzeć. Mimo niekończącej się mgły coś zdawało się w niej kryć, ale nie chciało się pokazać. Zupełnie jakby obserwowało teraz Dawna. - To tu jest... - mówił teraz bardziej wyraźnie przerażony Might i nagle coś go złapało i zaczęło za sobą ciągnąć głębiej we mgłę gdy ogier zaczął wrzeszczeć ze strachu.

Czarny rynek - Ja boję? Nie bądź zabawna - powiedział na cały wywód Sinister jej konkurent. - Jestem w tym interesie zanim ty wiedziałaś co to jest w ogóle skręt. Kto kupi towar od kogoś kto nie ma gwarancji działania? Widzicie ją? Tak się kończy po zażywaniu jej towaru - A mnie w sumie przekonała - powiedziała nagle jakaś klacz. - Skoro bierze swój towar i nadal żyje, to chyba warto spróbować - W sumie cena kusząca, a to ona dyktuje warunki tego biznesu, więc czemu nie - powiedział ktoś inny. Część klientów nadal nie wyglądała na przekonanych, ale coraz więcej zbierało się pod straganem Sinister i każdy zamawiał co innego w różnych porcjach. Kolejni przechodzący klienci z zainteresowaniem podchodzili do straganu klaczy by zobaczyć co takiego sprzedaje i czym wzbudziła takie zainteresowanie tłumów. Nagle spomiędzy tłumów klientów wyłonił się jej konkurent. - Sądzisz, że jesteś bezpieczna, bo zapłaciłaś gwardzistom za obstawę? Oni chronią tylko na czarnym rynku. Mam wielu wpływowych przyjaciół, jak tylko dowiedzą się gdzie mieszkasz spalą twój dom, a te twoje koleżaneczki skończą na licytacji, rozumiesz? Baza przebudzony gwardzista - Myślisz, że się boję? - mógł usłyszeć Peace. Głos jednak rozchodził się ze wszystkich stron, co było dziwne, nie sposób było namierzyć gdzie jest właściciel głosu. Musiał użyć zaklęcia aby trudniej go było namierzyć - Gwardzista cesarzowej nie boi się śmierci. Widziałem rzeczy, których ty żółtodziobie nigdy nie zobaczysz. Jesteście buntownikami, pariasami, którzy nie mają honoru ani godności. Mój dowódca jest nieprzytomny i ciężko ranny. Torturowaliście go tylko po aby zdobyć informacje, ale nie oddam wam go, prędzej sam go zabije, a potem siebie nim wpadnie znowu w wasze kopyta. Nie wiem co zrobiliście z Pearl, ale mam nadzieje, że dosięgnie was za to kara. Nigdy nikogo nie zabiła, nawet leczyła takich jak wy i sprzeciwiała się egzekucjom na was, ale mówiliśmy jej, że jesteście zwierzętami bez honoru, co tylko udowodniliście - nagle jednak zamilkł słysząc kolejny głos. - Znasz imię mojego dowódcy? - spytał zdziwiony. - Wiesz o gragulach, a raczej o tym jak je nazwaliśmy? Ale dlaczego? - spojrzał na swojego nieprzytomnego dowódcę. - Panie zdradziłeś nas dla nich? Powiedz coś? - mówił niczym załamany nerwowo. - Cesarzowa tu przyjdzie osobiście, ocali nas, ona nas wszystkich kocha jak swoje dzieci, dlaczego to zrobiłeś? Czemu bratasz się z nimi? Odpowiedz! - wszystko wskazywało, że przebudzony gwardzista jest na skraju załamania nerwowego i już nie myśli logicznie. - Cesarzowo my nigdy byśmy cię nie zdradzili gdzie jesteś? Nie zostawiaj nas tu. Zmażemy te plamę na honorze, obiecujemy oddać się pod twój osąd, a nawet zginąć z twojego rozkazu, ale przybądź tu - mówił już niemal załamany. Koszary - Czyli i tobie się powiodło? - mruknął ogier bez większych emocji, siedząc spokojnie na łóżku jakby nie zrobiło to na nim większego wrażenia. Gorzej jednak było z Mightem, którego oczy były przekrwione i lekko dygotał. - Ja... ja... Widziałem to... - mówił jakby był niespełna rozumu. - Nie miało prawa istnieć, ale widziałem było tam, czułem to... - Chyba spieprzyło mu mózg - mruknął ogier. - Gwardziści twierdzą, że nie oszalał i to tylko szok. Niby za kilka godzin, może dni ma dojść do siebie, ale do tego czasu kontakt z nim może być utrudniony co Might? - Widziałem... Widziałem... - mówił nadal do siebie. - W każdym razie i tak skończył lepiej niż jeden, który był jak warzywo. Nie było cię na placu to nie widziałeś tego jego pustego wzroku jak bez duszy gdy wynosili go za kopyta, aż ciary przechodziły - wzruszył kopytami

Czarny rynek Na początku mało kto podchodził do Sinister, była jednak niesprawdzona i nowa, a ogier który tu handlował najwyraźniej był już nieco znany z jakości swojego towaru. Klienci natomiast od błyskotek ciężko by byli zainteresowani czymś tak obrzydliwym i prostym co zwykle przyciąga motłoch. Podobna sytuacja była przy stosiku z sidłami, bo klienci którzy tu przychodzili, a było ich niewielu, też nie szukali używek. Oczywiście sytuacja taka trwała niedługo, bo ciężko było nie zwrócić uwagi na towar, który sprzedawała Sinister. Kilka kucyków przechodziło jakby niepewnie przyglądając się cenie na obu stoiskach, jakby nie mogli uwierzyć, że ta klacz sprzedaje je znacznie taniej. W końcu kilkoro klientów pojawiło się wokół jej stoiska patrząc na towar. - Zwraca ci się to? - spytał w końcu jeden z klientów patrząc na towar. - Jakieś wadliwe lub gorszej jakości? - spytała zaintrygowana klacz, patrząc na jej towar. - Wszystko co sprzedaje jest nic nie warte - padło nim Sinister mogła odpowiedzieć na pytanie klientów. - Dzisiaj zatruła cały bar swoim towarem - mówił ogier ze stoiska naprzeciwko. - Na dodatek nic nie jest testowane, nie to co moje, co ma gwarancje. Poza tym spójrzcie jak ona wygląda, to bardziej ćpunka niż kontrahentka - w tłumie potencjalnych klientów zaczęły się niepewne pomruki, a on krzywo się uśmiechnął. Baza Gwardzista powoli zamknął oczy wydając przy tym płytkie oddechy, świadczące, że nadal żyje. Najwyraźniej był strasznie wyczerpany, nie wiadomo jak wiele czasu minęło odkąd mógł na chwilę zmrużyć oko, nie mówiąc o jego obecnej ranie. Dźwięk ataku bestii powoli stawał się coraz cichszy, aż całkiem ucichł, zupełnie jakby stwory opuściły bazę, uznając, że na razie się nie dostaną. Czas więc przemijał spokojnie, wystarczyło tylko oczekiwać na świt kiedy to stwory będą mniej aktywne. Oczy otworzył w końcu kolejny gwardzista, ale nie była to medyk. Ogier niepewnie się rozejrzał po pomieszczeniu, nie wiedząc gdzie jest, a zanim ktoś go spostrzegł schował się za skrzyniami. Zauważył, że nieznajomi nosili pancerze, które należały do dawnych buntowników i szybko połączył fakty. Ponownie bezszelestnie zaczął się przemieszczać, aż nie dostrzegł czegoś co go zamurowało, a był to jego nieprzytomny dowódca. Ponownie niczym cień zaczekał na odpowiedni moment i szybko zabrał swojego nieprzytomnego dowódce szybko się z nim chowając. Nie wiedział co mu zrobili, ale widząc krew wokół, zaczął podejrzewać, że go torturowali by wydobyć informacje. Pozostało pytanie jak się tu dostali i jak się wydostać. Było ich za wielu na samotną walkę, a on nie miał swojej broni. Musiał odwrócić czymś ich uwagę. Spojrzał w okolice zamkniętej bramy, czy nadal mogły tam być? Wystarczyło tylko je wpuścić, a potem skorzystać z zamieszenia i uciec. Biblioteka - Te księgi to skarb Crystal. Ona i jej kapłani to strażnicy wiedzy. Te księgi możemy czytać tylko tutaj - powiedział bez emocji gwardzista. - Jeśli coś tak bardzo cię zaintrygowało zrób sobie notatki, to najlepsze wyjście - ponownie wrócił do swojej księgi, ale potem podniósł wzrok. - Rekrut? Ciekawe, zwykle żaden nie ma odwagi tu przychodzić. Miałeś do czynienia z czarno magicznym artefaktami, czy tyko z samą magią? A może teraz nadrabiasz... - nim dokończył, nagle w bibliotece nadszedł pusty plask. Wyróżniający się gwardzista zamknął księgę, którą czytał, a potem schował notatki. - Czterech... - nagle powiedział bezbarwnym tonem, ale każdy mógł usłyszeć. Nikt jednak nie zareagował. - Mam sam wybrać? - Jesteśmy zmęczeni po ostatnim razie... Jesteś nietypowy i... - jęczący gwardzista znalazł się na ziemi, mimo, że zdawało się nic nie stać. Ten którego moc była nietypowa nawet się nie ruszył i nie wyglądał by rzucił zaklęcie, po prostu stał w miejscu, a tamten co mu odpowiedział leżał obolały na ziemi jakby nie wiadomo co go spotkało. - Jesteście żałośni! - warknął w ich kierunku i zaczął iść ku wyjściu z biblioteki. Nikt jednak nie zareagował na te oskarżenie tylko wrócili do ksiąg.

Czarny rynek Najwyraźniej to miejsce zawsze było oblegane przez różne istoty, bo mimo zmieniającej się godziny tłumy nie zmniejszały się. Mógł dziwić fakt, że Crystal nie wie o tym miejscu mimo takiego zainteresowania, a może wiedziała tylko nie wykazywała zainteresowania tym dziwnym rynkiem. Gwardzista, którego zaczepiła Sinister spojrzał na zawieszkę klaczy, a potem wskazał kopytem stoisko, które stało całkiem niedaleko. Co ciekawe było puste, najwyraźniej mimo obecnego tu braku zasad przestrzegano zasad gwardii. Wszyscy więc zajmowali miejsca, które wcześniej wynajęli. Stanowisko Sinister nie różniło się od innych, wykonane z drewna gdzie mogła rozłożyć towar i miała miejsce gdzie mogła spokojnie usiąść w postaci prostego krzesła. Widać nie dbano tu specjalnie o wygodę. Stanowisko klaczy było między dwoma straganami. Po prawej klacz jednorożca o trawiastej barwie sierści i seledynowej grzywie sprzedawała biżuterie, która przyciągała zwłaszcza zainteresowania klaczy ciągnących swoich partnerów by kupić jakieś świecidełko. Po lewej stronie natomiast siedział ogier, ziemski kucyk o szarej sierści i brązowej grzywie sprzedający sidła i pokarm dla różnych stworów. Na jego stoisku panował większy spokój, więc spokojnie w chwilach przerwy czytał książkę. Ciekawa sytuacja jednak na przeciw straganu Sinister, bo był tam ogier, którego już wcześniej widziała i właśnie sprzedawał swój towar zainteresowanym klientom. Baza - Nie jestem śpiący... - wysilił się na uśmiech, ale nie do końca mu wyszło przez męczenie widoczne w jego oczach. Zaraz jednak pojawiła się ta cała Batty, na którą teraz spojrzał. Nie buntował się gdy polewała jego rany nieznanym mu płynem. Ufał już jej, a poza tym nie miała powodu go oszukać, przecież i tak był jednym kopytem w grobie bez pomocy. Mimo wszystko nie spodziewał się tak szybkiego zatamowania krwotoku. Chciał nawet trochę poruszać kopytem, ale czuł się jednak zbyt zmęczony. - Jesteś niczym anioł nadziei - słabo uśmiechnął się do klaczy, która już drugi raz dziś go uratowała. - Przeżyje jestem żołnierzem dam radę dotrwać - znów powiedział słabo, a potem spojrzał na Ordera. - Tobie również dzięki za niedawne wsparcie - buntownicy, którzy poszli przeszukać pomieszczenie nie mieli szansy natknąć się na kolejne stwory jak i ślady by tamte poprzednie zrobiły gdzieś wyłom. Wszystko wskazywało, że te dwa musiały tu z nimi siedzieć przez cały ten czas. Atak stworów za ścianą również zdawał się uspokoić. Biblioteka Mimo początkowego niewielkiego zainteresowania, gwardziści szybko zaczęli ignorować rekruta. Wszyscy byli zajęci przeszukiwaniem tekstów w książkach. Zwykle były to tematy poświęcone czarnej magii. Gwardzista, który był najbliższy cesarzowej najszybciej zdawał się zignorować młodego rekruta, czytając notatki z książek z niebywałą prędkością. Nie sposób było się dowiedzieć co czyta, bo wszystko było zapisane w nieznanym języku. Część rzeczy z książki zapisywał w swoim notatniku jakby czegoś tam szukał. Co ciekawe, również tutaj gwardziści chodzili w pełnych pancerzach zupełnie jakby nigdy ich nie ściągali. - Mamy problem - nagle powiedział gwardzista wchodzący do środka. Wszyscy za wyjątkiem gwardzisty robiącego notatki unieśli głowy z nad książek. - Odkryliśmy kolejny niewielki obóz buntowników, mimo wszystko nieźle uzbrojonych. Któryś z was musi to załatwić - Zaraz się tym zajmę - mruknął jeden z gwardzistów. - Tylko skończę stronę. Gdzie mają ten obóz? - Niedaleko Ponyville - Czyli do kolacji się ogarnę - wzruszył kopytami.

Crimson Włażenie w osobiste sprawy nigdy nie było czymś co Crimson lubiła. W życiu nauczyła się już, że każdy ma w jakiś sposób przesrane, w gorszy lub lepszy sposób. Widać jednak było, że aby zrozumieć zmartwienie White trzeba było poznać przeszłość, którą żyła dawniej Sinister. Przystała na prośbę klaczy i położyła się obok niej. Potem zaczęła się ta cała historia. Na pysku Crimson nie było widać reakcji na wszystko co usłyszała, leżała i po prostu słuchała. Nigdy nie spotykały jej tak powalone rzeczy jak w tej opowieści, ale sama dostała w końcu własny wycisk od życia. Życie Sinister też było niezłym bagnem, tak to jest gdy źrebak dostaje moc, na którą nie jest gotowy. Może to dlatego była teraz taka, a nie inna. Zamknęła się na wszystko, a używki pomagają uwalniać się jej od zbędnych myśli. W każdym razie miała wrażenie, że z tą Star to jakaś grubsza sprawa. Jedna rzecz w słowach White ją jednak zdziwiła. Nie spodziewała się, że tamten ratunek tak wiele znaczy, jednak teraz mogła być na celowniku tej całej Star, skoro była tak zazdrosna nawet o jej matkę. Mimo wszystko nie bała się jakiegoś ducha. Miała to gdzieś i nie zamierzała patrzeć inaczej na Sinister. - Spoko - powiedziała bez emocji, gdy White zasnęła. Wiedziała sama, że lepiej aby Sinister nie wiedziała. Może sama jej kiedyś powie - Śpij dobrze - dodała jeszcze nim sama zamknęła oczy. Pumpkin też skończyła myć naczynia i położyła się w międzyczasie na kanapie. Czarny rynek - Może następnym razem się uda - powiedział spokojnie gdy wspomniała o arenie. - Twój stworek mógłby tam robić szał jakby nie patrzeć. Co do wolności, byłby raczej samotny skoro nawet nie ma własnego gatunku. Są co prawda podobno oszalałe golemy, ale coś takiego jak on widzę pierwszy raz. Tym bardziej jestem w szoku co do tego zaklęcia, bo jeśli były tak małe jak mówisz, a jednak ominęłaś jednak troje kucyków, których trafić nie chciałaś. A jeśli chodzi o sprawy dworu czy Christiana... - zaczął lekko nad tym myśleć. - Wiesz oddziały śmierci nie potrzebują ładnego wyglądu, ale sama wiesz jakie to życie... Christian natomiast płaci za talenty magiczne jednorożców, każdemu zleca co innego. Te portale choćby to przecież nie on zrobił skoro jest ziemskim kucem, więc... - Ten grzech przeciw naturze zeżarł mi jabłko! - krzyknął nagle ogier z okolicznego straganu. Wskazywał kopytem na dziwne mackowate monstrum, które trzymało jabłko macką. - Nic nie zje - uspokajał go gryf. - On tymi mackami bada wszystko - stwór powoli odstawił jabłko. - I kto teraz kupi gdy to coś to dotykało?! Zapłaćcie za to! - Ej nie przesadzaj, przecież nie zeżarł, a to że dotknął nie zatruło - Spokój! - nagle wtrącił się gwardzista, który do tej pory rozmawiał z Sinister. Spojrzał wcześniej na klacz, chcąc jej dać do zrozumienia, że musi zareagować. - O co chodzi? - Te prymitywne bydle dotknęło mojego owocu, a może nawet skaziło przy tym, a gdy odstawiło mogło skazić inne! Żądam zapłaty za cała partię! - Zgłupiałeś! - wściekł się teraz gryf. - On nie przenosi żadnych zarazków, a jada inne rzeczy! - Bo uwierzę! - wokół awantury zaczął narastać tłum zaciekawionych. - Cesarzowa ma racje, wasz gatunek jest prymitywny i żałosny, a żeby was wszystkich wytępiła! - Ej bez takich rasistowskich uwag tutaj - wtrącił gwardzista, stojąc teraz pomiędzy nimi. - My prymitywni?! - wrzasnął gryf. - To wasza cesarzowa sprowadziła takie stwory jak ten tutaj! Sami jesteście sobie winni! - w tłumie zaczęły narastać nieprzyjemne pomruki, które nie zwiastowały niczego dobrego. Okoliczni gwardziści również przygotowali się do stłumienia zamieszek. Chyba najbardziej spokojny był tylko pokraczny stwór, który teraz macką poruszał po chodzącym po ziemi skorpionie i zupełnie nie reagował na jego użądlenia. Baza Monstrum które ustrzeliła Batty, a potem jeszcze zostało potraktowane bronią buntownika padło na ziemię, niewiele przed ogierem. Potwór leżał na ziemi wyginając się na wszystkie strony i jęcząc przy tym, a dźwięk ataku na bramę zdawał się przy tym narastać jakby stwory wpadły w swoistą agresje. W końcu jednak monstrum wydało ostatnie tchnienie, a atak zaczął się uspokajać. Potem doszedł kolejny dźwięk zarówno ze stwora którego zabił Peace jak i tego którego trafiła Batty. Dźwięk przypominający łamanie kości gdy ich ciała zaczęły powoli się rozpadać na kawałki, aż nic nie zostało. Kopyto gwardzisty było wolne gdy sam upadł pod ścianę, nie mając siły go podnieść. - Teraz dopiero nie żyją... - wysapał, widząc jak się rozpadają. Batty już o tym wiedziała, ale zapewne to miała być nauczka dla Ordera, by na przyszłość wiedział. - Nie przebiją... Na pewno... - opuścił głowę, czując się zmęczonym, co nie było dziwne, stracił sporo krwi gdy stwór nagle zniknął, a jego kopyto ociekało krwią, nie mając w sobie części ciała stwora. Członek oddziałów śmierci - Cesarzowa o tym sama zdecyduje - powiedział nie zatrzymując się i najwyraźniej ignorując niedawny uśmiech ogiera. - Nie każdy mógł ją zobaczyć, ja choćby nie mogłem. Jeśli jednak jesteś jednym z tych co tak tego pragną, to podobno ma się pojawić niedługo w czasie walk gladiatorów w Las Pegazus. Skołuj sobie przepustkę i może zdołasz zwrócić jej uwagę na siebie - powoli się zatrzymał koło wielkiej sali wypełnionej wszelkimi księgami. W środku co ciekawe nie było świeżych rekrutów, a sami gwardziści siedzący w ławach i studiujący jakieś księgi. Był tu również jeszcze jeden gwardzista, ten który toczył wokół siebie te dziwną aurę i zarazem ten sam kucyk, o którym wcześniej mówił gwardzista. Najsilniejszy z nich wszystkich, jedyny który najczęściej widywał cesarzową. - Masz tu wszystko - mruknął gwardzista. - Historia i słowa spisane przez samą Crystal. Mroczne zaklęcia i ich inkantacje, a nawet księgi opierające się o nas. Jest jednak coś co powinieneś wiedzieć - podrapał się kopytem po brodzue. - Niektóre księgi są zapisane dziwnym językiem i tylko jeden z nas je czyta, więc możesz mieć niewielkie problemy

Crimson - Zawsze do usług - krzywo się uśmiechnęła na wspomnienie o rozróbie w barze. W sumie to była prawda, że zawsze lubiła je robić, więc z tego typu zadaniami nigdy nie miała problemów. - Chyba za bardzo się o nią martwisz - wspomniała nagle o Sinister. - Nie wiem co tam z wami kiedyś było, ale teraz jak sama zauważyłaś czasy są inne. Nawet gdyby bawiła się tą czarną magią, to robi większe zagrożenie niż ta cała Crystal? Poza tym jeszcze do niedawna każdy jednorożec mógł uczyć się jej legalnie dopóki nie zaczęła im szkodzić, a skoro jej nie szkodzi, to chyba nie ma co się przejmować - wzruszyła kopytami i spojrzała na swoje łóżko, a potem na White uśmiechając się krzywo. - A co tak się o mnie martwisz? Na podłodze raczej nie sypiam, chyba, że jestem w takim stanie, że sama nie dojdę do łóżka, więc raczej tak źle nie będzie. Jednak jeśli tak się martwisz możemy się nim podzielić - wzruszyła kopytami nadal się przy tym krzywo uśmiechając. Czarny rynek - Gdybyś widziała co tu za rzeczy przyprowadzają co niektórzy, czasem choćby na arenę - pokręcił głową na samą myśl o tym, a potem niepewnie zbliżył kopyto do Stalkera. Niewielką chwilę się wahał zbliżyć je bardziej, ale ostatecznie w końcu to zrobił głaszcząc go delikatnie. - On przynajmniej jest w uniwersalnym rozmiarze i możesz go schować, ale... - nim dokończył spojrzał w bok, widząc jak kilka gryfów ciągnie dziwnego stwora. Nie widać było oczu, a głowę tego czegoś stanowiło coś co przypominało liczne macki, którymi poruszał na wszystkie strony jakby to nimi wykrywał wszystko wokół siebie. Stworzenie poruszało się na czterech silnych kończynach, ciężko było przybliżyć ich wygląd do normalnego zwierzęcia, bo przypominało to zmieszanie kończyn drapieżnika z gatunku ssaków z płazem. Stworzenie ponadto miało bardzo długie ciało, zdawało się, że pokryte łuską w nietypowym fioletowym kolorze. Wielkością można go było przybliżyć do niedźwiedzia stojącego na dwóch łapach. Stwór wyraźnie się opierał gdy gryfy ciągnęły z całej siły łańcuch, na którym go trzymały i wydawał przy tym dźwięki, które zdecydowanie ciężko przypisać jakiemukolwiek zwykłemu stworzeniu. - Witamy na śmietniku, który tworzy cesarzowa - powiedział w końcu gwardzista na stwora. - Podobno las Everfree pełen jest równie pokracznych i dziwacznych stworów odkąd wszystko do niego wpycha, więc twój Stalker może nawet tu robić za modela patrząc na wygląd co niektórych z nich - ponownie zwrócił uwagę na stwora Sinister. - Muszę przyznać, że to dopiero coś, że mogłaś go tak wytresować. Zwykle takie stwory są zmuszane przez swoich panów do służby, a wierności w nich nie ma za grosz - zaraz jednak zaczął słuchać o sztuczce, którą zrobiła w barze z niemałym zdziwieniem. - I to wszystko? Mimo wszystko rozprzetrzeniłaś te morfinę i nikt tego nie zauważył, chyba nawet twoje kumpele, a to coś - lekko się uśmiechnął. - Nadal więc chylę czoła. A jeśli chodzi o niego - znów spojrzał z zaciekawieniem na Stalkera. - Słyszałem, że potężne jednorożce tworzą czasem bezrozumne golemy, ale to co opisałaś, to zupełnie inny poziom. Dziwne, że nie zrobiłaś kariery na cesarskim dworze. Christian pewnie też by wiele zapłacił takiemu jednorożcowi gdybyś kiedyś szukała innego zajęcia Baza Stwór jak zwykle okazał się niezwykle szybki, bo gdy tylko zaczęto ostrzał ten szybko skoczył na bok by uniknąć strzałów. Buntownicy nawet nie mieli szansy zobaczył kiedy zrobił swój niezwykle zwinny manewr, tak jak ostrzegał wcześniej gwardzista był cholernie zwinny i szybki. Zrobił potem jednak błąd, bo skoczył w kierunku buntowników gdy ci jeszcze strzelali, co skończyło się tym, że potrzymał jeden ze strzałów z wystrzelonej do tej pory pokaźnej salwy. Stwór padł na ziemię i zaczął jęczeć wijąc się na niej, a gdy tak piszczał chrobotanie za ścianami było donośniejsze jakby inne stwory wyczuły, że jeden z nich jest krzywdzony i chciały mu pomóc. W międzyczasie okazało się, że ten jeden strzał to zdecydowanie za mało, bo stwór doszedł do siebie całkiem szybko i skoczył z niesamowitą szybkością w kierunku buntowników z wyciągniętymi w ich kierunku szponami sycząc przy tymi niemiłosiernie. Ból, który przeżywał gwardzista gdy potwór go przyszpilił do ściany był nie do opisania. Był żołnierzem, ale nie robotem, a fakt, że bestia przebiła wszystkie jego ścięgna i mięśnie nie mówiąc o uszkodzonej kości, nie mogło być zdecydowanie miłym uczuciem. Nie było szans żeby przy tym wszystkim mógł się skoncentrować i rzucić jakieś zaklęcie. Mógł tylko pogodzić się ze swoim losem. Zamiast jednak śmierci stało się coś innego, bo nagle poczuł jak opada na ziemię. Nadal był lekko zamroczony przez całą sytuacje, przez co nie dochodziły do niego do końca słowa Peacea, ale coś poczuł i szeroko otworzył oczy w przerażeniu. - Uważaj... - wycharczał słabo w jego kierunku, a sam Peace mógł usłyszeć za sobą nieprzyjemny dźwięk. Potwór, którego niedawno przebił lancą nadal był na skraju życia, wydając z siebie nieprzyjemne jęki i piski, które najbardziej mogły irytować znowu Batty przez jej czuły słuch. Stwór próbował zaatakować niedawnego agresora drugim szponem, ale zdecydowanie stracił na szybkości po niedawnym ataku i robił to dość niemrawo, ale nadal zdecydowanie niebezpiecznie. Członek oddziałów śmierci - Wiesz czemu nie ma takich ksiąg w Canterlocie? - spytał, ale nie czekał na odpowiedź, bo mówił dalej. - Na pewno wiesz, bo ciężko nie wiedzieć. Tak mamy bibliotekę pełną zbiorów zaklęć, które w swej mądrości przekazała nam cesarzowa. A tak właściwie ktoś przez nią - skrzywił się lekko. - Z całych oddziałów jak do tej pory widuje ją często tylko jeden z nas, o którym wiemy niemal nic. Pojawił się pewnego dnia, a potem zawsze było tak samo, bawi się nami jak laleczkami w czasie walk, nikt go nie pokonał. Głównie on przesiaduje w bibliotece gdy nie rozmawia z cesarzową lub nie trenuje z nami, chociaż on nazywa to zabawą. W każdym razie zbaczam z tematu. Możesz skorzystać z tych ksiąg i wiedzy, ale świeży rekrut powinien to przemyśleć. To coś znacznie większego niż poznałeś do tej pory, jeśli nie będziesz gotowy spotka cię coś naprawdę złego. W każdym razie jak chcesz możesz iść tam nawet teraz jeśli tak bardzo jesteś ciekawy nawet mogę cię zaprowadzić lub możemy iść na plac abyś zobaczył jak wielu sobie poradziło z niedawnym zadaniem

Dom Crimson - Pomaganie jest przereklamowane - mruknęła Crimson, która wcześniej obserwowała jak White przewraca się pod prysznicem. Może powinna jej była zapewnić nieco prywatności, ale w jej obecnym stanie mogłoby się to skończyć tragicznie dla White. Zakręciła zaraz wodę i rzuciła na klacz ręcznik. - Mimo wszystko udało ci się. Gdyby nie ty tamta mała dziś najpewniej miałaby rozwalone życie, a tak znowu zobaczy rodzinę - mówiła pomagając wyjść White spod prysznica i potem wycierając jej ciało. Nie do końca była pewna w jakim jest stanie, ale miała wrażenie, że można to porównać do niezłego kaca. Na chwilę spojrzała jeszcze w lustro na swoje odbicie. - Bywało gorzej - zbyła tymi słowami swoje podbite oko, a potem wyprowadziła White na korytarz, co ciekawe prowadząc do sypialni. - Nie spodziewałam się gości, więc tu nie ogarniałam - powiedziała znowu gdy dotarły na miejsce. - Możesz zająć moje łóżko. W twoim obecnym stanie to będzie najlepsze wyjście Czarny rynek - Dzięki więc za zaufanie - krzywo się uśmiechnął gdy wspomniała, że nie powinna mu pokazywać tego tajemniczego Stalkera, ale i tak postanowiła zrobić. - Za pokazywanie zwierzaków nie... - nim zdołał skończyć lekko mrugnął na jak mu się zdawało widok nietypowej figurki. Przypominało to trochę wiwernę, ale z paroma dodatkami. Gdy jednak dziwny stwór nagle się powiększył otworzył szeroko oczy. Inni gwardziści nie patrzyli w ich kierunku tylko nadal robili swoją robotę. Klienci wchodzący na rynek też mijali ich bez zainteresowania. Gwardzista natomiast na chwilę przybliżył pysk do stwora by lepiej się przyjrzeć, ale szybko go cofnął słysząc jego ryknięcie monstra. Mimo, że nie było za wielkie, wolał by nie skoczyło mu na pysk z tymi szponami. Nadal mogło w końcu wydrapać oczy. Zaraz jednak dotarły do niego słowa klaczy, które sprawiły, że na chwilę go zatkało. Dopiero po chwili odzyskał zdolność jasnego myślenia. - Muszę powiedzieć, że drugi raz już mnie zaskakujesz. Zdecydowanie jesteś jedyna w swoim rodzaju. Zatrzymujesz czas, a na smyczy na dodatek masz interesującego zwierzaka. Teraz rozumiem dlaczego tak bardzo jesteś pewna siebie, z taką obstawą nie potrzebujesz nikogo - poklepał się lekko po brodzie. - Czy on coś czuje? Znaczy wiesz jest jak zwierzak i ma emocje takie jak przywiązanie, czy jest po prostu twoim tworem magicznym zależnym tylko od ciebie i twojej woli? Baza Gwardzista zauważył znak Ordera, ale zaczekał jeszcze chwilę z odsunięciem skrzyń, aż pozostała trójka sięgnie po broń. Gdy już ją mieli przełknął lekko ślinę i sam wymierzył karabin w miejsce dźwięku. Powoli otoczył skrzynie swoją magią i zaczął je delikatnie odsuwać. To co stało się potem trwało nie więcej niż mrugnięcie okiem. Okazało się, że za skrzynią nie był jeden, a dwa stwory. Nim ktokolwiek zdążył strzelić jeden z nich wskoczył natychmiast na sufit przybijając się do niego swoimi kończynami i sycząc na Ordera, podczas gdy drugi wyskoczył prosto w kierunku gwardzisty. Ogier natychmiast zaczął do niego strzelać, ale podobnie jak ostatnio kule niewiele zdziałały na potwora. Gwardzista szybko stworzył pole siłowe by się ochronić gdy potwór był już blisko niego, ale bestia skruszyła je jednym uderzeniem. Jego zakończona kolcem kończyna połamała karabin, a potem przebiła kopyto gwardzisty na wylot, przechodząc przez jego pancerz jak przez tekturę. W końcu szpon wbił się w ścianę, a gwardzista wisiał na nim bezradnie przyszpilony do ściany gdy potwór ryczał w jego kierunku. - Aghh! - wrzasnął gwardzista z bólu, patrząc prosto w pysk potwora. - Pokaż co potrafisz paskudny sukinsynu - powiedział słabo walcząc z bólem. Żołnierz oddziału śmierci - Całkiem nieźle - mógł usłyszeć nagle Dawn. Nie było już mroku, a on stał w zwykłym pustym pokoju takim jak dawniej. Koszmar, który niedawno zobaczył też przepadł jakby go nigdy nie było. - Uprzedzę twoje pytanie, nie wiem co tam widziałeś. Każdy widzi co innego. Skoro jednak tu jesteś, a sala tak wygląda, znaczy, że zdołałeś częściowo przełamać cokolwiek tam widziałeś. Poczułeś właśnie przedsmak naszego życia. Podobne rzeczy będziesz widział niemal cały czas, aż całkiem uwolnisz się od zbędnych emocji. Dlatego niewielu potrafi przetrwać to szkolenie. A jak będzie z tobą? Sądzisz, że dasz radę to znieść, czy może twój umysł jest za słaby? Czasem lepiej szybko sobie odpuścić nisz stracić wszystko. Zawsze możesz spróbować szczęścia w zwykłej gwardii w takim wypadku

Crimson Słysząc słowa White, Crimson rzuciła jeszcze wzrokiem na kulącą się Pumpkin, która teraz najwyraźniej zrozumiała czym się skończy jej strach. White najpierw ją uratowała, a teraz znów chciała się poświęcać ze względu na nią. Nie dość, że wiedziała, że nigdy już nie spłaci tego długu, który już u niej miała, to jeszcze teraz czuła poczucie winy i niechęć do siebie za liczne problemy jakie im sprawiała. Sama Crimson nie protestowała z wielu powodów, ale głównie dlatego, że wiedziała, że klacz, z którą były będzie miała problem z przedarciem się na taką odległość niepostrzeżenie. Zgodnie z prośbą White podała więc jej swój adres, a niedługo potem wszystkie zniknęły z tego miejsca. Oczywistym było, że White nie będzie miała szansy utrzymać się na nogach po takich nadużyciach mocy. Ledwo się pojawiły, a Crimson już musiała ją złapać aby się nie przewróciła. Nie była pewna jak wiele White rozumie z jej słów i czy dobrze widzi, ale powiedziała jej o dobre robocie i że już są na miejscu. Pumpkin szła niepewnie za nimi jeszcze dochodząc do siebie po tym wszystkim. W okolicy nie było widać gwardzistów. Natomiast dom Crimson z zewnątrz wyglądał jak prosty niezbyt duży dom. Na pewno nie wyglądał na zapuszczony, a sąsiedzi mający domy obok najwyraźniej spali, co wskazywały zgaszone światła w domach obok. Crimson z pomocą Pumpkin zaczęła prowadzić White do środka. - Nie ma jak u siebie - powiedziała Crimson patrząc na dom. Klacz zdecydowanie nie żyła pedantycznie, ale nie było tu też tragicznie. W salonie była zielona kanapa z lekko zrzuconym na ziemię kocem, a wokół walały się magazyny opisujące mocne zespoły muzyczne. Nawet na ścianach były plakaty z różnymi kapelami rockowymi. Na półkach zdecydowanie brakowało książek, a sporo było za to płyt. W salonie poza kanapą był tylko jeszcze fotel. Pumpkin rozglądała się niepewnie po tym wszystkim, aż Crimson nie powiedziała jej żeby się rozgościła, a sama zaczęła prowadzić White do łazienki. Trzeba przyznać że na ten obowiązek nie narzekała. Łazienka Crimson okazała się niezbyt duża. Mały czerwony dywanik leżał byle jak rzucony na ziemi, a wszelkie środki higieny były porozrzucane bezwładnie. Okazało się, że klacz nie ma wanny, a prosty prysznic, pod którym położyła White. - Nie będzie przyjemnie przynajmniej na początku - odkręciła wodę, a na klacz zaczęła spływać zimna nieprzyjemna woda, dopiero po chwili temperatura się uregulowała. W tym czasie Pumpkin chodziła niepewnie po reszcie domu. Poza salonem dostrzegła niewielki korytarz, w którym nie panował zbyt duży bałagan. Było to jedno z lepiej wyglądających miejsc. Korytarz okazał się prowadzić do sypialni gdzie znajdowało się łóżko z porozrzucaną na wszystkie strony pościelą, a wokół walały się różne ubrania powyrzucane z szafy. Dostrzegła tam sporo skórzanych kurtek i kolejne plakaty, a poza tym jakąś szafkę, która była zamknięta. Wolała jednak nie denerwować Crimson naruszaniem jej prywatności, więc się wycofała. Sprawdziła kolejne pomieszczenie, które okazało się kuchnią. Stała tam prosta lodówka, umywalka i stolik z dwoma krzesłami. Dostrzegła, że w umywalce są nieumyte naczynia więc postanowiła chociaż w ten sposób się do czegoś przydać. Czarny rynek - Tak to prawda, portal nigdy nie jest przyjazny za pierwszym razem, ale to jedyny sposób by to miejsce nie zostało znalezione - w miarę gdy Sinister bardziej rozwijała się w temacie kolejka trochę narosła. Nawet gdy się odsunęła niewiele to zmieniło, bo zagadywała sprawdzającego, na co zaczęły się pomruki w kolejce. Gwardzista najwyraźniej to dostrzegł, bo zaraz spojrzał na gwardzistę obok siebie i mruknął żeby na chwilę go zmienił, a sam podszedł do Sinister. - Stalkera? Szczerze nie wiem czy możesz przebić numer z baru, ale chętnie zobaczę o czym mówisz - lekko się uśmiechnął. Baza - Masz racje nie jest to dla nas naturalne, ale nie powinniśmy byli się też mieszać. Ludzie tego nie chcieli, najwyraźniej uważali to za swoje sprawy, a księżniczka przez swą dobroć sprowadziła na nas wszystkich wojnę. Cesarzowa ma poparcie nie tylko przez strach, ale i fakt że z nią wszyscy czują się bezpiecznie. Moi rodacy pierwszy raz w życiu czują się dominujący, a nigdy jeszcze tego nie było. Nie myśl jednak, że sam dalej nie dostrzegam jak zostałem teraz potraktowany - spojrzał zaraz potem na Batty. - Mówią nadzieja matką głupich, ale każda matka kocha swoje dzieci. Odpocznij, może to ci trochę pomoże - spojrzał na buntowników i chciał już co powiedzieć gdy nagle zdał sobie z czegoś sprawę. - Słyszeliście to? - lekko się cofnął i zaczął patrzeć w kierunku skrzyń, chcąc dać im do zrozumienia co słyszał i z jakiego miejsca. Faktycznie za kilkoma skrzyniami z tyłu dochodził naprawdę cichy, ale przyprawiający o dreszcz dźwięk chrobotania. Gwardzista zaczął się cofać w kierunku swojej broni. Pokój złudzeń - Żaden kucyk nie przetrwa wszystkich swoich lęków w jednej chwili - mówił gwardzista nie zatrzymując się. - Masz zostać jednym z nas, a nie skończyć w pokoju zamkniętym szczerząc się do siebie. Zakładam, że kilkoro z was już dzisiaj nie da rady i się wycofa, więc tu nie ma żartów - mimo, że ciężko było rozgryźć ton gwardzisty można było się domyślić, że mówi poważnie. - Zwykli gwardziści muszą być silni i sprawni, my poza tym wymagamy by nasze umysły były zabójcą bronią, im więcej emocji zabijamy tym stajemy się silniejsi. Nie ma tu miejsca na strach czy współczucie. Jesteśmy wydłużeniem woli cesarzowej. Na początek więc stopniowo zajmiemy się waszym umysłem - nagle się zatrzymał przed pokojem. - Tu moja rola się kończy. Wejdziesz tam sam, a czy wyjdziesz sam zależy od twojej siły woli - zaraz po tym jak Dawn wszedł do pomieszczenia mógł odnieść wrażenie, że znalazł się w pokoju, który jest wypełniony kompletną pustką. Otaczała go tylko ciemność, aż nie wszystko wokół nie zaczęło się zmieniać. Dawn znów był źrebakiem, a przed jego oczami zaczęły stawać mu koszmary całego dzieciństwa.

Crimson - Oj bo się zarumienię - lekko się uśmiechnęła na ostatnie słowa White, podobnie jak Pumpkin. - W sumie to nie dziwie się, że jednorogom tak ostatnio urosło ego. Fajnie byłoby tak się przenosić z miejsca na miejsce, ale nas natura tak szczodrze nie obdarowała - kopnęła w kamień, patrząc na chwilę na Pumpkin. - No nic, stanie tu do rana to też żadne wyjście, bo te całe podmieńce jeszcze tu nas zaatakują - To chyba przesada - powiedziała cicho Pumpkin, a Crimson spojrzała na nią zaciekawiona. - To byłoby dla nich samobójstwo. Podobno trwa z nimi obecnie wojna. Weszliby tam gdzie jest tyle gwardii? - Słyszałaś White. Sama przecież nie mieszkała w wiosce, a jednak je napotkała. Spryciarze się maskują i widać nawet gwardziści mają problem to wykryć - Pumpkin znów zbladła, to chyba było dla niej za dużo. - Gdy tak wspominałaś o wodzie... Koło mojego domu jest rynna, często cieknie z niej woda, ale możesz mi wierzyć to nie będzie przyjemne - pokręciła głową. - No dobra, ale ruszmy się - bez większego problemu doprowadziła obie klacze niedaleko ogrodzenia, ale tutaj sprawa była gorsza. - Myślisz, że dasz radę? - Crimson spytała Pumpkin, która patrzyła z przerażeniem na wieże obserwacyjną, z której dochodziło światło. - Na niewielką chwilę zmieniają kąt oświtlenia - Ja nie wiem... - powiedziała bezradnie kuląc się ze strachu na ziemi. - No to chyba mamy problem - westchnęła ciężko. Czarny rynek - A myślałem, że już cię nie ma - dobiegł Sinister znajomy głos gdy nagle nadeszła jej kolej. Kolejka uwijała się w miarę szybko, więc czekać długo nie musiała. Okazało się, że teraz siedział tu gwardzista, który wyprowadził ją z baru, i któremu sprzedała towar. Poza nim było jeszcze dwóch innych. - Twoje kumpele miały się chyba tobą zająć - pokręcił głową, nie wiedząc co o tym myśleć. - Wyglądasz jednak trochę lepiej niż w barze, chyba szybko dochodzisz do siebie. W każdym razie jak widzisz teraz zaczęła się moja służba - wzruszył lekko kopytami. - No dobrze, ale nie przyszłaś tu zapewne gadać. Przepisy już znasz i raczej nie ma szans byś coś wniosła w tak krótkim czasie, jak dla mnie możesz wejść. Chociaż na twoim miejscu bym odpuścił poszedł odpocząć i wrócił jutro i tak nieźle się już naszalałaś Baza - Nie jestem do końca pewien - spostrzegł, że Batty coś martwiło w tym pytaniu, dlatego i jego ton był nieco zmartwiony. - Spora część dawnej gwardii tamtego dnia zginęła w starciach. Jeśli cesarzowa istnieje naprawdę, to podobno zmasakrowała każdego kto spróbował ją zaatakować. Część gwardzistów złożyła broń po porażce księżniczek oddając swoją wierność nowej władczyni, a co do innych - lekko podrapał się po brodzie. - Chodzą różne plotki. Podobno część gwardzistów założyła obozy partyzanckie próbując prowadzić własną walkę. Inni doznali szaleństwa. Nie wiadomo co zobaczyli, ale zamknięto ich w różnych zakładach gdzie całą noc wrzeszczą i bełkocą do siebie, ale ile w tym wszystkim prawdy nikt nie wie - pokręcił lekko głową, a potem spojrzał na broń Batty. - Przykro mi, nie znam nikogo o tym imieniu. Jedyne co w tym wypadku mogę ci doradzić to zachować wiarę i się nie poddawać w poszukiwaniach. Przydałaby się moc cesarzowej, która widzi wszystko - westchnął słysząc nagle jednego z buntowników. - To prawda taka jest, ale to nas napędza do walki właśnie. Szkoda, że obecnej sytuacji nie można nazwać wojną. Bardziej czuje się jak uwięziony szczur, a najgorsze, że niewiele można z tym zrobić Plac Jak się okazało plac był całkiem rozległy i wydawał się miłą odmianą od koszar. W końcu można było dostrzec promienia słońca padające na to miejsce. Mimo to, nie zmniejszało to ponurej aury, którą można było wyczuć w całych koszarach, co było dziwne gdy widziało się jednocześnie piękno nowego dnia. Na placu stało już wiele innych rekrutów, zarówno tych, którzy byli już na większej fazie szkolenia jak i świeżaków. Nawet jednak gdy Dawn wraz z resztą swojej grupy zebrał się wśród innych nic się nie działo. Zupełnie jakby ktoś dobrą chwilę sprawdzał ich cierpliwość. W końcu po niedługiej chwili na mównicy pojawił się jeden z gwardzistów, przynosząc za sobą mrok, którego nawet słońce dobrą chwilę nie mogło oświetlić. - Każdy z oddziałów śmierci zanim stanie się jego członkiem musi przejść szereg prób. Pokonać własne lęki, porzucić myślenie i wątpliwości na rzecz słowa władczyni, zaakceptować mrok, a na koniec wykonać ostatnią próbę, która zostanie odsłonięta przed najlepszymi. Dziś świeży rekruci skupią się na pierwszej ścieżce. Pokonanie swoich lęków jest pierwszą fazą do zwycięstwa nad emocjami i zaakceptowania czegoś większego - uniósł kopyto w górę i kilku gwardzistów pojawiło się niedaleko rekrutów. - To indywidualna próba. Pójdziecie teraz za gwardzistami na swoje próby, a dalej czas pokaże. Niech was Crystal prowadzi - Idziemy - powiedział twardo gwardzista do Dawna gdy przemowa trwała dalej. Najwyraźniej dalsza część była przeznaczona dla bardziej doświadczonych. Każdy rekrut rozszedł się w inną stronę z przydzielonym gwardzistą. - Wiesz czego się boisz? - spytał ogier nadal go prowadząc. - Niewielu to wie, a nawet jeśli, to nikt nie pokonuje swoich lęków za pierwszym razem. Sądzisz, że ty zdołasz?