Mephisto The Undying

- Obiecuje... - powiedział patrząc jej w oczy.

(( Rzutka jest mniej skuteczna, plus, jeśli dobrze rzuca się nożami to trafienie takowym jest łatwe. Plus, za mała waga broni miotanej to nie plus lecz minus )) Katarina wciąż bawiła się nożykiem, nie wiedziała po co jej niby taka lotka, była zdecydowanie za lekka by rana była skuteczna. Ale, może kiedyś się przyda.

- Naprawdę... przepraszam... - powiedział. Mówił cicho głównie z poczucia winy.

Katarina usiadła na ziemi, była wkurzona ale nie dawała tego po sobie poznać. Znowu zaczęła bawić się nożykiem.

- Nie chciałem żeby tak to wyszło... - dodał cicho.

- Mam takich wiele. - powiedziała wskazując na pasek na którym wisiało masa niedużych nożyków do rzucania. - Nie potrzebuje takiej figurki. - dodała ale wyrwała figurkę z ręki chłopaka i odeszła.

- Przepraszam cię za to co było wcześniej... - powiedział cicho.

- W porządku. - powiedział, położył się ostrożnie obok dziewczyny i przytulił ją delikatnie.

- To tylko figura do szachów. Po co mi coś takiego? - zapytała.

- Tak, mógłbym, położyć się obok ciebie czy usiąść chcesz? - zapytał.

- Ważne. - powiedział do niej. - Proszę, powiedz o co chodzi. - powiedział. Chociaż brzmiało to delikatnie jak rozkaz.

Katarina podeszła do Ciela i rzuciła tym pionkiem którego jej wcześniej dał przed niego. - Po cholerę dałeś mi tego pionka? - zapytała.

((Nie wiem, ale tak dziwnie mi się go czyta ._. )) - A czy? - zapytał. Eden nie należał do osób które potrafią tak po prostu olać rzecz którą ktoś wpierw zacznie a potem powie że nie ważne.

((Ten styl pisania mnie tak dziwi ._. )) - Przecież nie masz za co. A teraz się połóż, jesteś osłabiona, musisz leżeć. - powiedział.

Katarina obejrzała nacięcie na palcu. - Dobra, nie będzie przeszkadzać. - powiedziała pod nosem i po chwili wstała.

- Po prostu się połóż. - powiedział, - I za co ty mnie przepraszasz? - zapytał.

((Ale nie widać tych ran bo ma je obandażowane ._. )) - Ej... spokojnie, połóż się lepiej. - powiedział

Po chwili sztylet którym Katarina kręciła wypadł jej z ręki przez co zrobiła sobie małą ranę na palcu środkowym. - Cholera... - mruknęła i wzięła palec do ust żeby krew nie kapała.

- Obudziłaś się? - zapytał, podszedł bliżej, wziął krzesło na którym usiadł obok łóżka i spojrzał na nią. - Raczej nie chcesz siedzieć u mnie w domu ale odradzam ci od razu wychodzić. - powiedział.

- Gada z wężem a ten go gryzie... powalone... - pomyślała Katarina. ((A właśnie, był update historii mojej postaci, jest w pierwszym poście ))

Eden położył maskę na stolę, poszedł do siebie do pokoju i spojrzał na Exerę. Nie znał się na magii leczącej ale wiedział że przeżyje, ale dopiero za dwa tygodnie będzie czuć się w pełny silna.

Eden spojrzał na kosę i maskę. Po chwili zniknęły. Sam Eden udał się do swojego domu. Gdy dotarł położył ją na łóżku, opatrzył a potem poszedł do salonu, usiadł w fotelu, przywołał maskę i zaczął ją oglądać.

Demon naciął jej ciało w jeszcze paru miejscach, brzuch, noga, druga ręka i policzek. Zaśmiał się. Eden znalazł pokój, na czwartym piętrze, włożył pocisk z wodą święconą do pistoletu, przywołał miecz i otworzył z kopa drzwi. - Mam cie. - powiedział, demon rzucił w niego niedużą kosą na łańcuchu, ten ją uniknął podbiegł do niego i zerwał jego maskę po czym strzelił mu w twarz, demon zniknął, tylko maska i broń została, Eden podszedł do Exery, łańcuchy znikły a on ją złapał. - Jesteś przytomna? - zapytał. Add zaśmiał się. - To świetnie. - powiedział i podskoczył, - Quake Buster! - zawołał i kopnął pocisk z energii elektrycznej w Acceleratora.