Mephisto The Undying

- Ludzie zwykle źle na ten temat reagują... - stwierdziła. - A w sumie co sądzisz o Rinie? Jakby nie było jest teraz twoim królem. - powiedziała.

- Cóż. A co do twoich przyjaciół, wiedzą że jesteś demonem? - zapytała.

- Spoko. - powiedziała. - No to powodzenia. - dodała.

((Wyspany Rin jest wyspany )) - Owszem, poprawiam relacje z twoją rodziną. - powiedziała i uśmiechnęła się.

- Powinnaś dać radę przejść węższą drogą. - powiedział do Elfki. - Poza tym jeśli się nie pośpieszymy oni mogą być martwi. - dodał.

- Pewnie tak. - powiedziała.

((Nie zapominaj że jak ją wkurzysz to wyrwie z ciała Nicka krew i zaciągnie go do kościoła gdzie przybije go do krzyża. )) Serana wróciła do domu. Wciąż była spokojna, nie martwiła się tym demonem, wiedziała że nie jest tak groźny jak sam uważa. Chung wstał. - Odprowadzę cię. - powiedział do Jessy.

- Tak, całkiem mili ludzie. Chociaż nie mam z nimi kontaktu. - powiedziała.

- Ciągle popełniasz jeden błąd. - powiedziała stając na parapecie. - Jesteś zbyt pewny siebie. I ja też mam dla ciebie informacje. Tkniesz moją rodzinę, a uduszę cię twoimi własnymi jelitami. - powiedziała i wyskoczyła.

- Anioł. Po prostu wziął i mnie zabił, na oczach rodziców. Dlatego musiałam odejść - powiedziała.

- Zależy czy jest to wampir podległy naszej rodzinie czy nie. Ale w większości raczej żadnego nie mam. - powiedziała.

- Aha, czyli nie straciłam aż tak wiele. - powiedziała.

- Nie zasłużyła na śmierć. - powiedziała spokojnie. - Poza tym teraz jest wolna. Nie potrzebuje sług. Mamy ich już dość. - dodała.

- Mhm. - przytaknęła. - Długo jesteś w tej rodzinie? - zapytała.

- Pójdę drugą. Do tej pierwszej jestem za wysoki. - powiedział. - Powodzenia. - dodał wchodząc do tunelu i ruszając ostrożnie na przód.

- Ostrzegam cię. Nie jestem zwykłym wampirem. Jestem od ciebie starsza i mimo iż nie lubię mogę cię zabić w kilka sekund. - powiedziała spokojnie. - Nie zabiłam jej bo uznałam że tak będzie lepiej. - dodała. ((Dziewczyna? Chyba raczej kobieta.))

- Przyzwyczaiłam się. Ledwo po tym jak zostałam demonem musiałam wyjechać. - powiedziała. - Po pewnym czasie przestałam tęsknić. - dodała. - A jak z tobą?

- Owszem. Było o kilka godzin za późno na odmianę jej. Nauczyłam Chunga odmieniać ludzi ale kiedy się spotkali i tak było za późno. Choroba zaczyna się rozrastać po godzinie więc do dwóch godzin można jeszcze to cofnąć. - powiedziała.

- Nie wiemy, nie musimy znać każdego wampira na tym świecie tylko dlatego że jesteśmy jednym z najsilniejszych rodów. - powiedziała. - I nie zmieniliśmy jej, zaczynała już się zmieniać, ja po prostu skróciłam jej cierpień i przyśpieszyłam proces. Zamiast męczyć się w tydzień wszystko skończyło się po jednym dniu. - powiedziała spokojnie.

- Skomentuje to tak. Możesz zjechać z góry na nartach na plażę. Ale uważaj na owce bo jest ich tam więcej niż ludzi. - powiedziała.

- Z nowej Zelandii. - odpowiedziała. - Ty jesteś amerykanką? Masz taki akcent. - zapytała.

- Oficjalne nazwisko to Dracula. A on na ogół przedstawia się jako Vlad. - powiedziała. - Chyba nie zabronisz się nam przeprowadzić? Szwajcaria to ładny kraj ale po paruset latach się nudzi. - odpowiedziała.

- No to nieźle. - powiedziała i uśmiechnęła się.

- To nie jest moje nazwisko. Po prostu Vlad uznał że jego zwykłe imię było zbyt stare. Pożyczył więc imię od szalonego Hrabiego. - powiedziała. - A powód dla którego za niego wyszłam jest dość prosty, po prostu go kocham. - powiedziała spokojnie.

- Ciekawy kraj, muszę przyznać, ale wszędzie jest za dużo neonów. - stwierdziła. - A tobie jak się podoba? - zapytała.