Mephisto The Undying

Jonathan puścił sobię muzykę, po pewnym czsie na jego barku usiadła wrona. Blair. Jonathan spojrzał na nią. - Jak myślisz, Rin może zmieniać kolor włosów innym osobom? Sobie zmienił. - mruknął do Blair upewniwszy się że w pobliżu nikogo nie ma.

Jonathan wstał. Poszedł do łazienki. - Przydało by się wrócić do orginalnego koloru tych kudłów. - stwierdził przeglądając się w lustrze. Westchnął, poszedł do siebie, wziął coś z półki i wyszedł, poszedł w kierunku opuszczonej szkoły.

Nighte ucieszył się widząc wrak maszyny. Klacz najpewniej wciąż żyła. Przeładował. Wziął kilka głębokich wdechów i wychylił się lekko, celując w miejsce z którego wyjechał robot. Wiedział że są tam żołnierze.

Aaron Padłem na ziemie łapiąć się za ranne oko. Ból był potworny. Zacisnąłem zęby. Udało mi się jeszcze postrzelić anglika, nie wiem jednak gdzie go trafiłem. Spróbowałem wstać i cofnąć się ale nie było to prostę. Najpewniej straciłem oko. Czułem że oko krwawi. Cios w oko bagnetem nie daje wielkich szans na zachowanie oka. Jeśli szanse nie są oczywiście zerowe. Miałem nadzieje że ból chodź trochę zmaleje. Pierwszy abordaż od długiego czasu a ja już tracę oko.

((A to nie jest przypadkiem tak że ty też jesteś diabłem? W Highschool DxD nie było nic o demonach.))

Jonathan ruszył do domu. Był nieco śpiący. Włożył słuchawki i puścił sobie muzykę. Kolejny nudny dzień w szkole. Gdy dotarł do domu, usiadł na fotelu i westchnął.

- Ok. - złapał się gałęzi tak aby móc się swobodnie obrócić. Po chwili zszedł. Usiadł na miejscu i zakręcił. - Andrew. Zadanie czy pytanie? - zapytał.

((Miałem jakiś czas temu dużo zajęć, Łatwo o czymś zapomnieć!)) - Heh. Ok. - powiedział, wszedł na drzewo, poszukał jakiejś wystarczająco grubej gałęzi i zawisnął do góry nogami. - Ok. Zrobione.

Nie. Próbuj dalej.

,,I never carried a sword. It was pride really. Back then I could bring down anyone with my bare hands''

Halo 4.

((Metro ))

((Będzie to problemem jeśli Jonathan będzie chodzić do innej szkoły?)) Jonathan idąc przez miasto włożył słuchawki. Puścił muzykę, zamyślił się nad czymś, po chwili zaczął cicho nucić. Na jego szczęście drogą którą szedł była dość pustawa.

Jonathan wstał. Przetarł oczy i ziewnął. Wstał, wykompał się, ubrał. Poszedł do kuchni gdzie Blair znów przygotowała mu śniadanie. Jonathan usiadł. - Dzięki Blair. - powiedział i uśmiechnął się. Blair ucieszyła się, usiadła naprzeciwko i zjadła swoją porcje. Gdy oboje skończyli a Jonathan chciał wyjść Blair przytuliła go. Po chwili Jonathan wyszedł a Blair została w domu.

Dokładnie to.

,,Spotkamy się w łaźniach, też mi coś. Zaczepie po drodze jakiegoś piaskowego stwora i zapytam: przepraszam, mógłby mi pan pomóc znaleźć drogę do łaźni? Proszę. Ah dziękuje. A wie pan bywałem często w łaźniach gdy jeszcze sobie żyłem. ''

Devil May Cry.

Jonathan poszedł do swojego domu. Gdy wszedł z miejsca rzuciła się na niego Blair, przytuliła się do niego. Spojrzała na niego jakby chciała mu powiedzieć że bała się o niego. - Blair, spokojnie. Prawie mnie wywróciłaś. - powiedział. Blair puściła go. - Cóż, ja idę spać. Jestem trochę zmęczony. - powiedział i poszedł do siebie. Położył się. Blair zamieniła się w wronę i usiadła na szafie.

- No to cześć. - powiedział wychodząc. Zszedł na dół i ruszył w stronę swojego domu.

- Ok. - powiedział i zaniósł Lorence do wskazanego miejsca, zaniósł ją do pokoju i położył na łóżku. Wyszedł z pokoju. - Dobra, to ja chyba będę już szedł. - powiedział.

- Cześć. - powiedział i wszedł do środka. - Lorence zasnęła więc odniosłem ją. - powiedział.

Jonathan dotarł pod budynek w którym mieszkała Eliza, - dwunastka da? - szepnął do siebie, podszedł pod drzwi i zadzwonił.

- A nie mówiłem? - szepnął pod nosem biorąc dziewczynę na ręce, ruszył w kierunku jej domu.

- Czy ja wiem, zdaje się że jednak zaraz zaśniesz... - powiedział.

- Czyli teraz wiem gdzie cię zanieść. - powiedział i zaśmiał się.