Mały Hehesz

Nature ruszyła za nim. Miala nadzieję ze wszystko pójdzie zgodnie z planem.

ekhem ekhem 1.Zrób zwyczajną polewe. 2. Dolej do niej fioletową farbe

-Wilki? Banał.-powiedziala Nature. Przeszkadzal jej chłopak palący papierosa. Dym szkodzi roślinom, a ona jest bardzo z nimi powiązana.

Jessy chwiala sie. Widac bylo ze jest na pol przytomna. -Idziemy?-zapytala. Krecilo jej sie w glowie i chciala jak najszybciej wrocic.

-Ja pójdę-powiedziała Nature z powagą. -Mogę się przydać

-Skąd wiedziałaś, że to jesteśmy?-zapytała Jessy podchodząc do Echo

Jessy byla zakłopotana. Stala i nie odzywala sie.

Ferejli, czyli Cassidy

Jessy spojrzała na Neila. -W takim razie mnie prowadź, kapitanie-rzekła z uśmiechem podchodząc do niego.

Jessy spojrzała na góry. Przeszły jej ciarki po ciele. Ruszyła niepewnie w stronę gór.

-hmm... Praktycznie od małego-odpowiedziała

-Nie ma czasu do stracenia. Robi się późno. Ruszajmy.-powiedziała Jessy po czym chwilę się zamyśliła. -Ale... gdzie to jest?-zapytała

-Czy ktoś jeszcze chce iść?-zapytała dość głośno Jessy patrząc na pozostałych

Nature uśmiechnęła się lekko. -Jestem Nature. Wiem, mam dziwne imię.-odparła

-Ja nie zamierzam stac bezczynnie gdy wy będziecie walczyć-odparła Jessy

((Przepraszam bardzo, ale nie umiem odnaleźć się w tej sesji, więc odchodzę. Życzę dobrej zabawy))

Nature obróciła się. -Tak-powiedziała trochę nieśmiało.

Jessy denerwowala niezręczna cisza. Wyszla z budynku i zastanawiała sie co robic. Wokol niej zaczely rosnąć kwiaty. Jej dlugo nieuzywana moc zaczynala dawac sie we znaki.

-Tak, ale czuje ze w tym jest jakby szczypta klątwy. A moze mi sie wydaje...-powiedziala -W tym roku 19. A ty?

-Pochodzilam z biednej rodziny. Moja mama zginela gdy mialam 10 lat. Nie umialam sie z tym pogodzic. Ojciec nigdy mnie nie rozumial. Jednak...-Jessy zaczela szepczec-kupil mi keyboard. A ja odkrylam, ze gdy gram, słyszę piękna muzyke, lecz inni slysza dzwiek od którego bola ich uszy. A wiec... nie moge juz grac.-powiedziala smutno

-Wiesz... moje zycie nie jest za ciekawe.

-Chodziłam po górach. Zobaczyłam szczelinę no i... czysta ciekawość. Weszłam tam no jestem teraz tu...-odparła Potem zerknęła na klacz. -Masz rację. Chociaż mam ochotę wrócić do domu, to musimy dać radę.-powiedziała i popatrzyła na wszystkich

-Ja bym to odłożyła na jutro-powiedziała Jessy Później podeszła do Neiliego (nie wiem jak sie odmienia). -Jak znalazłes się w Equestrii?-zapytała

-Tak. Znasz go?-zapytała zdziwiona Jessy

-Tak mowil jej kot. No chyba ze nic takiego sie nie stalo tylko poprostu moja psychika siadla-powiedziala