Shine Star

Dziewczyna powoli przestawała płakać. Eden bardzo jej pomógł.

Dziewczyna zamknęła oczy i wyrównała oddech. Zawsze jak się bała burzy mama przytulała ją do siebie mówiła kojące słowa. Zawsze to ją uspokajało, więc w ramionach Edena poczuła się bezpieczniejsza.

- Boję się - powtórzyła szeptem.

Dziewczyna spojrzała na niego bez słowa załzawionymi oczami. Nagle usłyszała grzmot i znowu skoczyła w miejscu.

- Boję się... - szepnęła nadal płacząc

Niby zwykły zamek. Nic nadzwyczajnego, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz. Klacz wiedziała jednak, że król nie jest głupi i że są tu tajemnice. Miała nadzieje na ukryte przejścia lub pułapki. Albo to i to. Miała uczyć się chować broń? Co było w tym trudnego? Ale nie sprzeciwiała się, nie miało to najmniejszego sensu. Razem z nią szło jeszcze dwóch "kompanów". Spojrzała w lewo i napotkała ciekawski wzrok obcego jej ogiera. Czego on się tak gapi? Prychnęła cicho i odwróciła głowę kierując się za rzekomą Dolores.

Z jej oczu zaczęły lecieć łzy, skoczyła gdy usłyszała grzmot. Skuliła się w rogu fotela i zaczęła płakać.

Dziewczyna pisnęła przerażona i wstała rozglądając się nerwowo. Niestety nic nie widziała, jej oczy zaszły łzami.

- Tylko trochę. Ale jak jest burza i jest ciemno to... krótko mówiąc panikuję - powiedziała cicho.

- Ah.. - mruknęła cicho. Bała się piorunów.

Dziewczyna szła szybko do szkoły, bała się, że się spóźni. Weszła do środka i rozejrzała się za swoim planem lekcji. W końcu znalazła go obok biblioteki, ucieszyła się sprawdzając, jaką będzie mieć teraz lekcję.

- Mam nadzieję. Boję się burzy.. - powiedziała cicho.

- Już nie, jeszcze raz dziękuję za ubrania - powiedziała z uśmiechem.

- W.. porządku. Nie mówię, że tak - powiedziała nieśmiało

- Ale powiedziałeś, że mam... niezłe ciało - przy ostatnich dwóch słowach zaczerwieniła się.

- Zawodowym, nie zawodowym... ale widziałeś - powiedziała z lekkim uśmiechem.

- Trochę? - powiedziała, a jej policzki zrobiły się różowe. - Wiesz, siedzę u ciebie, w twoich ciuchach, a kilka godzin temu widziałeś mnie... w bieliźnie.

- Może za chwilę, dzięki - powiedziala lekko skępowana

- W porządku - uśmiechnęła się nieśmiało.

- Nie chcę mi się oglądać telewizji, dzięki - uśmiechnęła się lekko. - Po prostu poczekam, aż przestanie padać.

- To prawda. Nie źle, tylko okropnie! - zaśmiała się. - Ale ciepło...- dodała z uśmiechem.

A Księżniczki rozmawiają, nie byłoby zbyt uprzejmie im przerywać. Później Celestia bylaby bardziej zniechęcona do rozmowy z doktorem (jeśli udałoby mu się z nią porozmawiać). Zresztą nie znają się na "obyczajach" w krainie.

- Dzięki - uśmiechnęła się. Weszła do łazienki i zamknęła drzwi. Zdjęła swoje ubrania i powiesiła na suszarce. Założyła spodnie i koszulkę. Oby dwa ciuchy były a nią za duże, ale przynajmniej było jej ciepło. Bluzę złożyła w kostkę i zostawiła w łazience. Wyszła na korytarz i ponownie weszła do kuchni. - Wiem jak wyglądam, nie komentuj - zaczęła patrząc na niego.

- Em.. gdzie masz łazienkę? - spytała biorąc ubrania.

- Już ją wypiłam - uśmiechnęła się pokazując pusty kubek.