Ares Prime

Przyznam że twórcom udało się mnie zaskoczyć. Motyw ''złej'' Babs Seed, bardzo fajna i klimatyczna piosenka, nawiazanie do ''Bohatera ostatniej akcji'', i motyw z Drużyną A, wiele uroczych scenek z CMC... ten odcinek naprawdę jest super! I wg mnie najzupełniej wystarczy ten odcinek poświęcony CMC w tym sezonie, bo skoro mam 13 odcinków na ten sezon, to lepiej poświęcić więcej uwagi mane6. I tylko jedno mnie bolało - trochę za mało AJ....znowu.

Dopóki nie obejrzałem do końca odcinka, myślałem sobie ''a to franca, i jeszcze dresiara'', ale gdy wszytsko się wyjaśniło, to nawet ją polubiłem. Fajnie że CMC się powiększyło o nową członkinię, zyskuje przy bliższym poznaniu.

- Księżniczko... może to wydawać się dziwne, ale jestem pewien że musimy dalej kierować się na wschód, przynajmniej dopóki nie opuścimy ziem Zmeinnego Imperium, czy tej pustyni, lub nie natrafimy na jakąś wioskę, gdzie zdobędziemy informacje co do dokładniejszego położenia Equestrii. Najważniejsze to iść dalej i nie poddawać się, brak działania jest najgorszym możliwym wyborem. - odparłem najzupełniej poważnie. Ale zamurowało mnie kiedy Księżniczka pokazała mi ten sam zielony kryształ. - Tak, to ten sam kryształ. Ale jakim cudem wziąłby się w rzeczywistym świecie...

- Co jest do diabła? Co to za głosy... Kim wy jesteście ? - mówię bardziej do tych głosów. Przy okazji próbuję się poderwać z miejsca, aby sprawdzić czy możemy w razie kłopotów uciec.

- Uff... nareszcie trochę wody, i cienia. Moje panie, chrońcie się przed słońcem, ja muszę zrobić kilka rzeczy... Prowadzę klacze ku jeziorku, i pierwsze co robię, to próbuję wody, aby sprawdzić czy jest zdatna do picia. Potem zrywam na liść trochę daktyli, aby Księżniczka i Twilight mogły coś zjeść. Na szczęście jest tu wystarczajaco dużo owoców, abym i ja mógł coś podjeść, oraz żeby zabrać trochę na dalszą drogę. Gdy podałem na dużym liściu owoce daktyla swoim towarzyszkom, siadam obok Luny. - Czy coś cię trapi moja Pani? Gdy opowiadałem moją historię, wydawałaś się... przejęta, i zmartwiona. Coś jest nie tak?

Że tak się spytam Sombra... 1. Pamiętasz swoich rodziców? 2. Czy jak byłeś mały, to też miałeś takie mrhoczne oczy? 3. Czy inne dzieci śmiały się z twojego nietypowego rogu? A może się bały? 4. Jak myślisz, dałbyś radę pokonać Nightmare Moon w walce 1vs1 ? Wszytskie chwyty dozwolone. I co byś z nia zrobił gdybyś wygrał?

Robok w kokonie

- Cień zbroi... mówisz Pani Jeziora... może zapalmy świeczniki tak, aby cień ze zbroi, zasłonił całkowicie Obelisk. Albo mogą się układać w jakiś wzór. W każdym razie, najpierw spróbujmy zasłonić obelisk poprzez zapalanie świeczników tak, aby cienie zbroi go zakryły.

- Spokojnie Ksieżniczko, byle błyskotka mi nie zaszkodzi. Musimy teraz iść dalej na wschód. Poza tym, muszę wam coś powiedzieć co widziałem. I opowiadam im ze szczegółami co się stało od czasu kiedy dotknąłem kryształu, cały przebieg testu, wygląd komnaty, i sali, jednocześnie prowadząc je w kierunku wschodnim. Ciekawe czy będą wiedziały co to za magia czy czary...

- Aha, czyli będziesz się ze mną bawił w głupiego jasia... Może i jestem szybki, ale z teleportacją równać się nie mogę. Możemy tak się bawić do siódmej nieskończoności. Spróbuję innej metody. Biorę kryształ w zęby, i idę z powrotem w kierunku źrebaka. Chcę sprawdzić czy teleportuje się w to samo miejsce co poprzenio. Jeśli tak, to mam pewnie plan - zamiast łazić w tą i z powrotem, spróbuję cisnąć w małego kryształem, gdy będzie się teleportował w to samo miejsce. W sensie jak do niego podejdę, a on znowu zniknie, to rzucę kryształem w poprzednie miejsce gdzi stał wcześniej.

Zanieś tak poprostu? Coś za podejrzanie mi to brzmi. Na pewno tu mogą być jakieś pułapki. Ale ok, spróbujy zagrać w twoją gierkę mały. Biorę ostrożnie kryształ w zęby i chowam go pod skrzydło, mocno je przyciskajac żeby nie wypadł, a potem ostrożnie ruszam w stronę źrebaka.

- Znowu ty, mały ? - spytałem zaskoczony, ale zachowałem spokojny ton. - Kim ty wogóle jesteś? Znam cię, widziałem cię we śnie...chyba. Co to za próby, czego wy odemnie chcecie? Chwilę przyglądam się kryształowi, może coś z tych inskrypcji zrozumiem, przy okazji zobaczę jak jest duży. - A co się stanie jeśli go upuszczę? Co się stanie wtedy z Księżniczką i Twilight...?

- Uruchamiane przez dotyk... zatem jest jedna rzecz żeby się przekonać co w nim jest. Ja dotknę tego kryształu. No cóż - miejmy nadzieję że to coś nie usmaży mi mózgu. Hehehe.... - opadłem z lekkim zdenerwowaniem. Biorę głęboki oddech, i podchodzę do kryształu, i dotykam go. Oby faktycznie nie usmażyło mu mózgu na skwarek...

Próbuję się otrząsnąć z pragnienia dotknięcia kryształu, chcąc zachować trzerzwość myślenia. - Ufff... gorąco. Chwila, tam coś się błyszczy - wskazuję na kryształ. - Powinniśmy to sprawdzić. Czy umiecie powiedzieć co to dokładnie za magia? Czy dobra czy zła?

Hm... sprawdźmy najpierw ten cień co pada na lewo. Może będzie wskazywał jakieś konkretne miejsce, czy ukryty przycisk w ścianie czy w podłodze. Gdybym nic podejrzanego nie znalazł, każę Twiley rozpalić kolejny świecznik, tym razem stojący naprzeciwko tego zapalonego

- Spokojnie, grunt to nie wpadać w panikę i nie rozdzielać się. - rozprostowałem, i rozłożyłem skrzydła tak, aby utworzyły coś w rodzaju parasola do ochrony przed słońcem. - Twilight, podejdź bliżej, nie stój pod słońcem. Następnie prowadzę ekipę w stronę tego blasku.

Dobra, słońce wzeszło, pora określić kierunek wschodu. Wstaję, rozpościeram skrzydła, i wzbijam się ponad korony drzew, aby wypatrzeć kierunek wschodu słońca, jednocześnie bacznie obserwuję śpiące klacze. Gdy już określę odpowiedni kierunek, to budzę panie, i ruszamy w drogę.

- Dobrze... już dobrze, zostanę przy was. Postaraj się zasnąć, pani. Ja będę czuwał przy tobie, jak zawsze. - odparłem ciepło, patrząc prosto w oczy Luny. Niech sobie jeszcze trochę odpocznie, gdyż czeka nas długa wędrówka, a ja muszę znać dokładny kierunek z którego wschodzi słońce. Poza tym muszę być gotowy do akcji, na wypadek wizyty nieproszonych gości.

- Niewiem Księżniczko, nigdy nie słyszałem czegoś podobnego. - podchodzę ciut bliżej, i delikatnie otulam Lunę swoim prawym skrzydłem. - Nie bój się, jestem przy Tobie Księżniczko, obronię was obie przed każdym niebezpieczeństwem. Chcesz żebym sprawdził skąd dochodzi do wycie, moja pani?

Usłyszeć takie słowa od samej Księżniczki Luny... to jak balsam dla duszy. Poczułem się naprawdę wyjątkowo, jak nigdy w życiu. Czułem jak to wyjątkowe ciepło i uczucie rozlewało się wewnątrz mnie. Wyjądkowy, ofiarny, sumienny,troskliwy... najlepsza osoba na jaką natrafiła sama Księżniczka. Wtedy wreszcie coś we mnie pękło. Musiałem jej to wreszcie powiedzieć. - Moja pani... księżniczko... to najpiękniejsze słowa jakie kiedykolwiek usłyszałem. Nikt nigdy w całym moim życiu, jakie ono by nie było... nie okazał mi tyle ciepła co ty. Księżniczko... ja.. ja nie mogę tego dłużej trzymać w sobie. Przysięgałem ci służyć, być twoim sługą aż do śmierci... ale.. ale...- no wkrztuś to z siebie tchórzu!!! - Ale od kiedy sobie tylko przypominam, czułem że jesteś dla mnie najważniejsza, i liczysz się tylko ty. Księżniczko Luno... ja... ja cię kocham. Od zawsze kochałem...moja miłości...

Nightwing, a nie Nocturne..... _______________________________________ - Cóż... ja... dotrzymam obietnicy moja Pani. Zawsze, dla ciebie zrobię wszystko... Nie powiem o tym Twilight, przysięgam na me życie. - odpałem, ale mimo to... zabolało mnie to że Księżniczka nie była ze mną szczera. Mimo wolnie po policzku spłynęła mi łza. Ale będę zawsze jej wierny, i zawsze będę ją chronił. - Księżniczko... czy teraz ja mogę zadać ci pytanie. Skoro jesteśmy chwilowo sami... ja.. chciałbym wiedzieć, jakim kucem byłem wcześniej. Nie jako twój strażnik, nie jako członek Night Watch... ale jako poprostu Nightwing. Moja pani... czy zechcesz mi odpowiedzieć? Błagam cię...

- Oczywiście, moja pani. Dla Ciebie zawsze mam czas. - odparłem wstają, i kiwnąłem głową z szacunkiem. - O co chodzi Księżniczko? Coś cię trapi?

No to pięknie... Sami, w nieznanym lesie, zdani na siebie... jeden ogier i dwie śliczne klacze... Uh, ty durny! Jak mogło ci coś takiego przejść przez myśl! To twoja księżniczka którą obiecałeś chronić, i przyjaciółka o którą musisz dbać. Jestem Nightwing! I nie zawiodę ich w potrzebie! - Dobrze... może i nasza sytuacja nie wygląda różowo, ale nie ma powodu do rozpaczy. Skoro nie wiemy gdzie jesteśmy, proponuję iść na wschód, to teraz kierunek dobry jak każdy inny. Najważniejsze żebyśmy trzymali się razem. W lesie znajdę dla was jedzenie, trochę gorzej może być z wodą. Póki co poczekajmy do wschodu słońca, gdy się rozjaśni propojuję ruszać dalej, do tegoczasu odpocznijmy. Co sądzicie o tym planie? Księżniczko? Twilight?

- Może i racja... ale to wydaje się za proste. Tu musi być haczyk... Jakiś szyfr... a co jeśli dajmy na to, trzeba zapalić je we właściwej kolejności, bo inaczej zbroje się aktywują i zrobią z nas miazgę? Choć i tak nie mamy większego wyboru. Spróbuj zapalić który kolwiek Twilight. Ale bądźmy w gotowości, na wszelki wypadek.

- Napewno mi się nie przewidziało! Wiem co widziałem! Może i nie pamiętam swojej przeszłosci, ale nie oszalałem. Nigdy nie przyszedłbym z niepotwierdzonymi informacjami. Jak mówię że on tam był, to tam był! - mówię stanowczo do Twilight. Już miałem jej powiedzieć coś jeszcze gdy moja uwagę przykuła reakcja Księżniczki. - Pani... Księżniczko Luno, co się stało? Coś nie tak?