[Gra][Bosman]Zniszczyć i stworzyć na nowo

[PrinceKeith]

Dziewczyna nieco odchyliła się na krześle przeciągając się przy tym.

- Nie wiem, nie mambyłeś pojęcia. Miałam jeszcze wpaść w jedno miejsce... - stwierdziła.

[Bosman]

Chłopak podniósł głowę i spojrzał na dziewczynę lekko zdziwiony. 

- A gdzie chcesz jeszcze iść? - Zapytał. - Ja wiem, że jest wczesna pora, ale kręcisz się po terenie wojskowym. Jeśli ktoś cię przyłapie to nie będziesz miała wesoło - Dodał spokojnym tonem. On ją ostrzegał. Bo taka spokojna przechadzka po terenie wojskowym mogła mieć bardzo nieprzyjemne konsekwencje. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna lekko zmrużyła brwi.

- Spokojnie, to dalwko od terwnu wojskowego. - powiedziała patrząc na ciebie. Gdziekolwiek szła pragnąłeś podążyć za nią by w razie czego ją obronić.

[Bosman]

David westchnął. 

- No tak. Ale tym razem idę z tobą. Nie możesz tak łazić bez jakiegokolwiek wsparcia. To niebezpieczne - Powiedział i dopił herbatę. - Więc skoro już idę z tobą to powiesz mi, gdzie się udajemy? - Zapytał chłopak, patrząc na dziewczynę. Był ciekawy jaki miała cel zwiedzić jakieś miejsce. W końcu jak ostatnio ją złapali to nie skończyło się dla niej dobrze. Teraz chłopak musiał przypilnować, żeby było inaczej. 

[PrinceKeith]

Zaśmiała się cicho.

- W miejsce gdzie obserwatorzy dostają wynagrodzenie za swoją pracę. - Dojście tam zajęło wam trochę czasu. W końcu jednak byliście na miejscu. Obdarty z tynku budynek skrywał jakiś bar. W środku siedziały raczej "te złe osoby" pijąc alkohol. Różni członkowie gangów, zabójcy na zlecenie i osoby do których zaliczała się Naho, obserwatorzy. Grała tu głośna muzyka, było ciemno, całe pomieszczenie rozświetlały tylko niewielkie kolorowe światełka, do tego pachniało tu alkoholem i krwią. Naho usiadła przy jakimś stoliku w kącie zarzucając kaptur na głowę. Zaczęła stukać palcami o blat czarnego stołu, czekała.

[Bosman]

Chłopak, zanim wyszedł za dziewczyną ubrał się w strój, który miał pożyczony od Teo. Zasłonił twarz chustą i schował broń. Na wszelki wypadek. 

Kiedy dotarł na miejsce wiedział, że wzięcie broni to był dobry pomysł. Dawno nie widział takiej speluny. Chłopak wiedział, że jeden zły ruch w tym miejscu i będzie problem. Trzymał się niedaleko dziewczyny. Bo ona miała się z kimś spotkać. A chłopak obserwował ją i okolice wokół niej. W razie czego mógł zareagować. 

[PrinceKeith]

O dziwo nic się nie stało. Do stolika przy którym usiadła kobieta siadł mężczyzna w garniturze, zadbany, zapewne jakiś biznesmen. Spojrzał na nią a ona uniosła brew.

- Masz informacje? - Dziewczyna wyjęła z pod płaszcza kopertę i przesunęła ją w jego stronę. Wyjął pieniądze i przesunął w jej stronę. Dziewczyna przeliczyła je.

- Jesteśmy kwita - rzekła. Mężczyzna oddalił się a wy sami po kiku minutach wyszliście z budynku.

[Bosman]

Chłopak obserwował całe spotkanie. Na szczęście nic się złego nie stało, Widząc wymianę między Naho a biznesmenem zastanowił się kto to. Widząc jak ta wychodzi poszedł za nią.

- Kto to był? I jakie informacje mu dałaś? - Zapytał David, kiedy byli już wystarczająco daleko od tego dziwnego budynku - Mam nadzieję, że nie jakieś tajemnice wojskowe - Dodał patrząc na nią uważnie. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna zachichotała.

- Oczywiście, że nie. Wiesz niektórzy chcą wiedzieć więcej o swojej żonie, albo córce albo kimkolwiek innym z rodziny... - powiedziała patrząc na ciebie.

[Bosman]

Chłopak westchnął i popatrzył na dziewczynę. 

- Rozumiem. Ale to wygląda jakbyście po prostu śledzili zupełnie randomowych ludzi - Powiedział David i rozejrzał się wokół. Postanowił zapamiętać okolicę, do której lepiej się nie zapuszczać. - Od jak dawna jesteś obserwatorką? - Zapytał idąc za dziewczyną.  Był ciekawy jak długo dziewczyna zajmowała się śledzeniem innych. 

[PrinceKeith]

Wzruszyła ramionami.

- Od dziecka? Musieliśmy sobie jakoś radzić z Willem a to był jedyny sposób by mieć jak żyć. - powiedziała. - Byliśmy młodzi gdy zostaliśmy sami. Ja miałam ledwo sześć, a on dziesięć lat. Mieliśmy chęć pozostania przy życiu.... 

[Bosman]

Chłopak skinął głową.

- Rozumiem... Współczuję - Powiedział tylko. Teraz wiedział, że dziewczyna naprawdę dużo wycierpiała. Chłopak był jej odwrotnością. Wychował się w rodzinie brytyjskiej. Zawsze miał rodziców, miał możliwości wyboru. Miał wygodę, wszystko co potrzebował. Zacisnął dłonie w pięści, kiedy szli w stronę jego domu. Chłopaka teraz bardzo zabolało, kiedy zestawił sobie swoją przeszłość i jej przeszłość. 

[PrinceKeith]

Wzruszyła ramionami.

- Nie masz co mi współczuć, serio... - powiedziała cicho patrząc na ciebie, ponownie przeliczyła pieniądze. Będzie mogła kupić to czego obecnie potrzebowała.

[Bosman]

Chłopak popatrzył na nią, Ręce nadal miał zaciśnięte. 

- Wiesz... Jeśli czujesz, że czegoś potrzebujesz to możesz skorzystać z mojego domu. W końcu i tak mieszkam w nim sam - Powiedział cicho, jakby nie liczył na to, że dziewczyna zgodziłaby się na jego ofertę. Jedna rzecz nadal pocieszała chłopaka. Nikt poza Shiro nie wie o jego Geassie. Bo nie używał go, tak więc nawet Naho nie mogła go zobaczyć. I to trochę uspokajało chłopaka. Przynajmniej jedna tajemnica zachowana. 

[PrinceKeith]

Zaśmiała się.

- Obserwator nie siedzi w jednym miejscu. Raz jest tu, raz tam, a innym razem w jeszcze innym miejscu. Musiałbyś podać mi solidny argument bym u ciebie została. - powiedziała.

[Bosman]

Chłopak westchnął. 

- Rozumiem. Cóż ja tylko zaproponowałem możliwość. Jeśli nie będziesz chciała skorzystać, jako kryjówki, lub chociaż miejsca postoju to zapraszam cię. Zawsze będę miał wolne miejsce - Uśmiechnął się lekko i rozluźnił ręce. - A teraz co zamierzasz zrobić? Bo jeśli nic nie planujesz to chciałbym zaprosić cię na obiad - Powiedział. Chłopak miał w domu sporo składników więc mógł coś ugotować. Pytanie było takie, czy Naho się zgodzi. 

[PrinceKeith]

Wzruszyła ramionami.

- W sumie czemu nie. Lepsze to niż jedzenie czegokolwiek w trakcie powrotu do bazy. - stwierdziła.

[Bosman]

Chłopak uśmiechnął się do niej. 

- Więc wygląda na to, że znalazłem wystarczająco dobry argument, żebyś przyszła do mnie co? - Zapytał patrząc na nią. - Musisz tylko wybaczyć mi trochę bałaganu w mieszkaniu. Powiedzmy, że do ostatniego momentu nie spodziewałem się, że będę miał gości - Zaśmiał się i poprowadził dziewczynę w stronę swojego domu. A w głowie już przypominał sobie przepis na dobry sos do spagetii. Bo w sumie to zrobi najszybciej. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna ruszyła za tobą. Po chwili byliście u ciebie. Dziewczyna usiadła i patrzyła jak ty gotujesz. Jeszcze raz przeliczyła pieniądze by wiedzieć, że nic nie zgubiła po drodze.

[Bosman]

Chłopak zaczął szybko przygotowywać posiłek. Na szczęście miał wszystkie składniki więc, dość sprawnie poszło. Po niecałych 20 minutach chłopak już nakładał makaron i polewał sosem. Nałożył 2 talerze, przyniósł do stolika w kuchni i położył przed Naho talerz, oraz widelec.

- Proszę cię Naho. Mam nadzieję, że będzie ci smakowało - Powiedział i uśmiechnął się lekko. Poczekał z jedzeniem, zanim dziewczyna nie spróbuje. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna zaczęła powoli spojrzywać posiłek.

- Dobre. - stwierdziła po czym dalej zabrała się za jedzenie. Jadła niezwykle wolno co nieco cię zdziwiło.

[Bosman]

Chłopak ucieszył się, że smakowało jej to co ugotował. Jednak widząc jak ona wolno je... coś mu tu nie pasowało. 

- Naho wszystko dobrze? Jesteś jakaś... nieswoja - Powiedział chłopak i popatrzył na nią. Liczył, że może z wyrazu jej twarzy będzie w stanie się dowiedzieć co się stało. - Mi możesz powiedzieć - Próbował ją delikatnie zachęcić do rozmowy. W końcu martwił się o nią i chciał dla niej jak najlepiej. 

[PrinceKeith]

Dziewczyna spojrzała na ciebie.

- Nie, wszystko gra. - powiedziała po czym wymusiła na sobie uśmiech. Złapała się za głowę, westchnęła ciężko.

[Bosman]

Chłopak popatrzył na nią. Westchnął.

- Naho jestem wyszkolonym żołnierzem. Z poza tym widać nawet gołym okiem, że coś jest nie tak. Dlatego proszę powiedz mi co się stało? Może będę w stanie jakoś pomóc - Powiedział chłopak kładąc rękę na jej ręce. W końcu chciał jej pomóc. Czuł coś do niej i to się teraz ujawniało. - Więc jak będzie Naho? Powiesz mi co się stało? 

[PrinceKeith]

Dziewczyna wyszarpała cicoś swoją rękę.

- Źle się czuję... - dopiero teraz zauważyłeś, że nieco zbladła. - Muszę wyjść na zewnątrz. - wymamrotała. Wstała jednak momentalnie upadła tracąc przytomność.