[Gra][DeadRadioMan]Dalsza część historii...

[Dead Radio Man]

Artur kontynuował, jeździł ręką po jej ciele podtrzymując się nogami żeby nie upaść. Cholerny demon - pomyślał.  

- Rozbierz mnie. 

[PrinceKeith]

Lena zarumieniła się bardzo. Spojrzała na ciebie zawstydzona.

- Cz-czemu? - wydukała. Była bardzo speszona.

[Dead Radio Man]

- Przecież nigdy tego nie robiliśmy pomimo małżeństwa. Nie chce niczego żałować. - Powiedział dosyć poważnie Artur. 

[PrinceKeith]

Lena pocałowała Artura nieco speszona równocześnie rozpinając guziki jego koszuli. Jej ruchy nadal były niepewne. Nieco się trzęsła i miała lekki rumieniec na twarzy.

[Dead Radio Man]

Gdy jego koszula została rozpięta sam zajął się rozbieraniem Leny. Robił to delikatnie i z wyczuciem przy okazji pieszcząc ją w odkrytych miejscach. Gdy już była naga uśmiechnął się. Wyglądał jak młody chłopiec. Zaczął całować i lizać ją w szyje.

[PrinceKeith]

Ta chwila trwała długo, przynajmniej tobie się tak wydawało. Lena spała nago przytulona do ciebie. Była nieco zmęczona, ale ty nie czułeś zmęczenia. Wyglądała tak uroczo podczas snu.

[Dead Radio Man]

- No było warto - Powiedział cicho do góry. Przytulił ją do siebie. - Tylko jedno jest dziwne, że my wcześniej tego nie robiliśmy. 

[PrinceKeith]

Lena powoli otworzyła oczy patrząc na ciebie spod rzęs.

- Coś mówiłeś? - zapytała cicho. Trzymała głowę na twoim obojczyku. Czułeś jej przyjemne ciepło. 

[Dead Radio Man]

- Nic kochanie, chyba się uzależniłem od ciebie. - Uśmiechnął się i zaczął ją głaskać po głowie. 

[PrinceKeith]

Lena cicho zamruczała. Dalej patrzyła na ciebie swoimi czekoladowymi oczami. 

- Mówisz? Heh... Nie wiedziałam, że działam jak narkotyk. - wymamrotała.

[Dead Radio Man]

- Ty mój narkotyku ty. - Pocałował ją w czoło. - Będziemy musieli kiedyś to powtórzyć co? - Uśmiechnął się wesoło. 

[PrinceKeith]

Lena spojrzała na ciebie zalotnie.

- Jeżeli znajdziemy czas. - powiedziała wplatając palce w twoje włosy. - Zawsze podobał mi się twój tatuaż na twarzy... - stwierdziła po czym przejechała po nimz palcem.

[Dead Radio Man]

- Nawet nie pamiętam kiedy go zrobiłem ani co miał oznaczać. - Powiedział patrząc prosto w oczy Leny, sam dotykał jej policzek swoją ręką. 

[PrinceKeith]

- Szkoda, że nie wiesz. Bo jest bardzo ładny. - powiedziała i otarła się o niego lekko. Patrzyła na niego lekko zmęczona. Zegar wybijał godzinę dwudziestą.

[Dead Radio Man]

- Chyba zaraz powinni wszyscy przylecieć. Co? - Zapytał się Leny. 

[PrinceKeith]

Lekko wzruszyła lekko ramionami.

- Nie wiem, powiedziała. - po chwili pocałowała Artura.

[Dead Radio Man]

Nagle wszedł do nich Morrison.

- Co do... ? 

Artur zasłonił Lenę swoim ciałem. 

[PrinceKeith]

Lena skuliła się. Czy w tym miejscu nie, może być ani chwili spokoju? Na jej twarzy pojawił się lekki rumieniec. Miała nadzieję, że Morrison z tąd wyjdzie.

[Dead Radio Man]

- Wychodźcie, reszta się już zbiera. - Powiedział i wyszedł.

Artur pogłaskał po głowie Lene.

- Chyba musimy się ubierać. 

[PrinceKeith]

Lena ubrała się i pomogła to zrobić i tobie. Wyszliście, dziewczyna nadal była lekko zawstydzona. Doszliście do głównego pomiszczenia. Byli tam wszyscy poza D.Vą, Shiro i, Helenem. Ale oni na pewno tu dojadą. Mccree palił w kącie a Hanzo rozmawiał o czymś z Morrisonem. Ana przejechała po was wzrokiem. Wtedy przez drzwi weszła D.Va, jak zwykle uśmiechnięta.

- Witajcie wszyscy. - powiedziała po czym rozejrzała się dookoła. - Chyba nas trochę ubyło... Ale to nic! Mam dwóch nowych rekrutów, którzy chętnie do nas dołączą. - powiedziała. Wtedy przez drzwi weszły dwie osoby w wieku około trzynastu lat. Chłopak i dziewczyna. Byli takiego samego wzrostu, spojrzeli po was. Chłopak posiadał czarne włosy i ciemne oczy, rysy typowo azjatyckie, do tego był uderzająco podobny do D.Vy, ubrany w czerń, na plecach miał dwie katany. Zdawało się, że dziewczynę skądś znacie, te same rysy twarzy, te same czerwone oczy, jednak białe włosy... Czy to mogła być Iva? Ubrana była w biel, taką samą jak włosy, przez ramię miała przewieszony łuk, a do paska kołczan. Spojrzała na ciebie i Lenę.

[Dead Radio Man]

- Nie, żadnych nowych rekrutów, są za młodzi. - Powiedział Artur gdy rozpoznał Ive. - Za mało widzieli a już chcą iść zginąć.

- To samo mówiłam D.Va - Powiedziała Zarya, Torbjorn usiadł przy warsztacie i zaczął coś majstrować.  

[PrinceKeith]

Iva skrzywiła się.

- Nie po to tyle lat trenowałam, żeby spełznąć na niczym tato. - powiwdziała. Lena w tym momencie rozpoznała w dziewczynie młodą Ivę. - Chciałam być tacy jak wy, broniłam ludzi... Wszystko to, na nic? - powiedziała i podeszła do ciebie. Chłopak widocznie nie chciał się wtrącać.

[Dead Radio Man]

- Ive, to nie tak. Walka to nie tylko obrona ludzi ale także rany i śmierć. Nie pozwolę ci ryzykować pomimo tego że się starasz, ponieważ się o ciebie martwię. Jak podrośniesz to może ci pozwolę. Za kilka lat. 

[PrinceKeith]

- Ach tak? A to ciekawe... Nie, najlepiej zostawić mnie samą, ponownie. Po prostu świetnie. Nikt mnie nie chce. - powiedziała po czym wyszła z budynku trzaskając drzwiami. Chłopak pobiegł za nią.

[Dead Radio Man]

- Lena proszę przemów jej do rozsądku. - Poprosił ją Artur. I zaczął opowiadać strategie reszcie członków Overwatch.