[Gra][DeadRadioMan]Dalsza część historii...

[Dead Radio Man]

- Dobra ruszamy. - Powiedział Morrison i na pas startowy wysunął się odrzutowiec organizacji. Wszyscy weszli i Artur usiadł za sterami pilota, poczekał na Lenę. 

[PrinceKeith]

Lena szybko usiadła na stanowisku drugiego pilota i zapięła pas. Otworzyłeś ekran hologradiczny od Shiro. Znajdowała się tam dokładna lokalizacja a także wskazówki jak dolecieć.

[Dead Radio Man]

Artur wystartował maszyną.

- No to zaczynamy po raz kolejny. - Uśmiechnął się i włączył piosenkę AC/DC - Highway to Hell. 

[PrinceKeith]

Spokojnie dolecieliście na miejsce. Spokój, tak się tylko wydawało. W tym momencie usłyszałeś głos Helena przez komunikator.

- Artur? Mamy problem.

[Dead Radio Man]

- Co jest? - Odpowiedział Artur zawracając pojazd. 

[PrinceKeith]

- Żniwiarz nas znalazł. Jest gdzieś blisko bazy. W razie czego będę bronił młodzież. - powiedział. Usłyszałeś strzały a potem nie słyszałeś już kompletnie nic. 

[Dead Radio Man]

Artur doleciał do wyspy i wylądował. Biegiem ruszył do budynku. 

[PrinceKeith]

Teraz jednak było po wszystkim. Pod ścianą leżał związany Żniwiaż nafaszerowany strzałami  jego ubranie było pocięte w niektórych miejscach. Helen siedział obok Shiro, miał bandaż owinięty wokół brzucha, o dziwo na ubraniu.

[Dead Radio Man]

Artur gdy to zobaczył upadł na kolana i zaczął płakać. 

[PrinceKeith]

Helen podbiegł do niego.

- Artur? Powiedz coś! Co się stało, no mów!

[Dead Radio Man]

- Jeszcze 2 lata temu była małą dziewczynką która siedziała mi na kolanach. Lubiła się bawić i słuchać moich opowieści a teraz to proszę. Już chyba nigdy nie będzie tak jak kiedyś. - Artur był w dziwnym nastroju. - Co ja mam jej powiedzieć? Dobra robota? Czemu ryzykowałaś? Czemu w ogóle Żniwiarz tu przybył? 

[PrinceKeith]

Helen spojrzał na ciebie.

- Dzieci rosną, a kiedy zostają same, totalnie się zmieniają. Myślisz, że krokolwiek z sierocińca myślał, że będę brać tabletki na psychikę, żeby czasem się nie zabić, nie zrobić sobie krzywdy albo nie popaść w totalne załamanie? Otórz uświadamiam ci iż nie. Ty też się zmieniasz. Ale na pewno pozostało w niej nieco tej starej Ivy, nie załamuj się Artur głupolu...

[Dead Radio Man]

- Ale ona jeszcze jest młoda. - Artur usiadł, wyglądał śmiesznie. 

[PrinceKeith]

Helen zmarszczył brwi.

- Artur, nie zachowuj się jak dziecko. Spójrz prawdzie w oczy, na świecie toczy się wojna. Musi jakoś umieć się obronić. -  powiedział. Shiro na was spojrzała.

- Jeśli mogę się wtrącić. Coś nadal znajduje się na wyspie. Artur, Helen sprawdźcie to proszę.

[Dead Radio Man]

- Cóż, dzieci nie powinny walczyć. - Powiedział Artur i ruszył w miejsce które mieli sprawdzić. 

[PrinceKeith]

Nic tam nie było. Długo jeszcze patrolowaliście wyspę. Teraz było już późno. Po męczącym dniu wszyscy wrócili do bazy. Siedziałeś na przeciwko Leny w jednym pokoju. Wtedy weszła Ana.

- Lena? Ktoś bardzo chciałby cię usłyszeć. - powiedziała. Smuga spojrzała na nią pytająco, a potem na ciebie. Tak jakby pytała czy może iść.

[Dead Radio Man]

Artur ruszył z Leną, przygotował się do walki w razie czego. 

[PrinceKeith]

Ana poprowadziła Lenę pod komputer gdzie włączona była kamera. Kamera osoby która się z nimi kontaktowała takrze była włączona. Była to kobieta, lat może mogła mieć tyle co Lena. Miała rude włosy i ciemne oczy. Uśmiechnęła się widząc Smugę.

- Cześć Lena. - rzuciła.

- Och, hej Emily... - Lena wydawała się nieco zaskoczona a także zmieszana.

- Kopę lat, nie?

[Dead Radio Man]

 Artur usiadł w ciemnym rogu pomieszczenia, obserwował rozmawiającą Lene. 

[PrinceKeith]

- Niedługo przyjadę, ktoś w końcu musi wam tam pomóc. - powiedziała Emily dumna z siebie.

- Ech, ok... Chyba.

- Wydajesz się jakaś bardzo spięta. Wszystko ok skarbie?

- T-ta. - wydukała Lena po czym lekko zwiesiła głowę.

- To dobrze. Do zobaczenia, muszę się spakować. Bayo! - powiedziała rudowłosa rozłączając się. Lena złapała się za głowę.

[Dead Radio Man]

- Kto to był ? - Zapytał się Artur swojej żony.

[PrinceKeith]

Smuga spojrzała na ciebie. 

- Nikt ważny - rzuciła tylko. Podbiegła do niej D.Va i lekko stuknęła w ramię.

- Emily nikim ważnym? Przecież ona była twoją dziew... - nie zdążyła dokończyć bo Lena jej przerwała.

- Hana!

[Dead Radio Man]

Artur spojrzał na D.Ve z jednym przymrużonym okiem.

- Jestem ciekawy co masz do powiedzenia Hana, powiedz - Uśmiechnął się. 

[PrinceKeith]

Smuga poszła gdzieś speszona.

- Emily była dziewczyną Smugi. Przynajmniej do czasu Kryzysu Omnicznego, potem raczej się nie spotykały. - powiedziała.

[Dead Radio Man]

- Hmmmm - Artur uśmiechnął się jeszcze szerzej wstał i wyszedł się przejść.